Salmenes 139
1 Til songmeisteren; av David; ein salme. Herre, du ransakar meg og kjenner meg.
ヱホバよなんぢは我をさぐり我をしりたまへり
2 Um eg sit eller stend upp, so veit du det, du skynar min tanke langan veg.
なんぢはわが坐るをも立をもしり 又とほくよりわが念をわきまへたまふ
3 Mi gonga og lega røyner du ut, og alle mine vegar kjenner du grant.
なんぢはわが歩むをもわが臥をもさぐりいだし わがもろもろの途をことごとく知たまへり
4 For det er inkje ord på mi tunga - sjå, Herre, du kjenner det alt til fullnads.
そはわが舌に一言ありとも觀よヱホバよなんぢことごとく知たまふ
5 Bak og framme held du ikring meg, og du legg di hand på meg.
なんぢは前より後よりわれをかこみ わが上にその手をおき給へり
6 Slik kunnskap er meg for underleg, han er for høg, eg kann ikkje greida honom.
かかる知識はいとくすしくして我にすぐ また高くして及ぶことあたはず
7 Kvar skal eg fara frå din ande, og kvar skal eg fly ifrå ditt andlit?
我いづこにゆきてなんぢの聖霊をはなれんや われいづこに往てなんぢの前をのがれんや
8 For eg upp til himmelen, so er du der, og reidde eg seng i helheimen, sjå, der er du og. (Sheol h7585)
われ天にのぼるとも汝かしこにいまし われわが榻を陰府にまうくるとも 觀よなんぢ彼處にいます (Sheol h7585)
9 Tek eg vengjerne til morgonroden, slo eg meg ned ved ytste havet,
我あけぼのの翼をかりて海のはてにすむとも
10 di hand vilde leida meg ogso der, og di høgre hand vilde halda meg fast.
かしこにて尚なんぢの手われをみちびき汝のみぎの手われをたもちたまはん
11 Og sagde eg: «Myrker løyne meg, og ljoset verte natt ikringum meg, »
暗はかならす我をおほひ 我をかこめる光は夜とならんと我いふとも
12 so vilde ikkje heller myrkret gjera noko myrkt for deg, og natti vilde vera ljos som dagen, myrkret vilde vera som ljoset.
汝のみまへには暗ものをかくすことなく 夜もひるのごとくに輝けり なんぢにはくらきも光もことなることなし
13 For du hev skapt mine nyro, du hev verka meg i morsliv.
汝はわがはらわたをつくり 又わがははの胎にわれを組成たまひたり
14 Eg takkar deg, av di eg er laga på øgjeleg underfull vis; underfulle er dine verk, og mi sjæl veit det so vel.
われなんぢに感謝す われは畏るべく奇しくつくられたり なんぢの事跡はことごとくくすし わが霊魂はいとつばらに之をしれり
15 Mine bein var ikkje dulde for deg då eg vart laga i løynd, då eg med kunst vart verka djupt i jordi.
われ隠れたるところにてつくられ地の底所にて妙につづりあはされしとき わが骨なんぢにかくるることなかりき
16 Då eg var eit foster, såg dine augo meg, og i di bok vart dei alle uppskrivne, dei dagar som vart fastsette, då ikkje ein av deim var komen.
わが體いまだ全からざるに なんぢの目ははやくより之をみ 日々かたちづくられしわが百體の一だにあらざりし時に ことごとくなんぢの冊にしるされたり
17 Og kor dyre dine tankar er for meg, du Gud, kor store summarne er av deim!
神よなんぢりもろもろの思念はわれに寶きこといかばかりぞや そのみおもひの總計はいかに多きかな
18 Vil eg telja deim, so er dei fleire enn sand; eg vaknar, og endå er eg hjå deg.
我これを算へんとすれどもそのかずは沙よりもおほし われ眼さむるときも尚なんぢとともにをる
19 Gud, gjev du vilde drepa den ugudlege! og de, blodfuse menner, vik burt frå meg -
神よなんぢはかならず惡者をころし給はん されば血をながすものよ我をはなれされ
20 dei som nemner deg med fulskap, brukar ditt namn til lygn - dine fiendar!
かれらはあしき企圖をもて汝にさからひて言ふ なんぢの仇はみだりに聖名をとなふるなり
21 Skulde eg ikkje, Herre, hata deim som hatar deg, og styggjast ved deim som stend deg imot?
ヱホバよわれは汝をにくむ者をにくむにあらずや なんぢに逆ひておこりたつものを厭ふにあらずや
22 Med det sterkaste hatet hatar eg deim, fiendar er dei for meg.
われ甚くかれらをにくみてわが仇とす
23 Ransaka meg, Gud, og kjenn mitt hjarta! Prøv meg og kjenn mine tankar!
神よねがはくは我をさぐりてわが心をしり 我をこころみてわがもろもろの思念をしりたまへ
24 Og sjå um eg er på veg til pinsla, og leid meg på æveleg veg!
ねがはくは我によこしまなる途のありやなしやを見て われを永遠のみちに導きたまへ
