Salmenes 132

1 Ein song til høgtidsferderne. Herre, kom i hug for David all hans møda!

2 Han som svor for Herren, lova Jakobs velduge:

3 «Ikkje gjeng eg inn i mitt heimetjeld, ikkje stig eg upp på lega i mi seng,

4 ikkje unner eg augo svevn, ikkje augneloki ein blund,

5 fyrr eg finn ein stad for Herren, ein bustad for Jakobs velduge.»

6 Sjå, me høyrde um henne i Efrata, so fann me henne i skogbygdi.

7 Lat oss ganga til hans bustad, lat oss tilbeda for hans fotskammel!

8 Statt upp, Herre, og kom til din kvilestad, du og ditt veldes kista!

9 Prestarne dine klæde seg i rettferd, og dine trugne ropa med fagnad!

10 For David, din tenars skuld vis ikkje frå deg åsyni åt den du hev salva!

11 Herren hev svore David ein sann eid, den gjeng han ikkje ifrå: «Av di livsfrukt vil eg setja kongar på din stol.

12 Dersom dine søner held mi pakt og mine vitnemål som eg skal læra deim, so skal og deira søner æveleg og alltid sitja på din kongsstol.»

13 For Herren hev valt seg Sion, han ynskte det til sin bustad:

14 «Dette er min kvilestad for all tid, her vil eg bu, for det hev eg ynskt.

15 Maten her vil eg rikleg signa, dei fatige vil eg metta med brød,

16 og prestarne vil eg klæda med frelsa, og dei gudlege skal ropa høgt av fagnad.

17 Der vil eg lata veksa upp eit horn for David, der hev eg stelt til ei lampa for den eg hev salva.

18 Hans fiendar vil eg klæda med skam, men yver honom skal hans kruna stråla.»