Salmenes 132
1 Ein song til høgtidsferderne. Herre, kom i hug for David all hans møda!
Pieśń stopni. Na Dawida pomnij, Panie! na wszystkie utrapienia jego.
2 Han som svor for Herren, lova Jakobs velduge:
Który przysiągł Panu, a ślub uczynił mocarzowi Jakóbowemu, mówiąc:
3 «Ikkje gjeng eg inn i mitt heimetjeld, ikkje stig eg upp på lega i mi seng,
Zaiste nie wnijdę do przybytku domu mego, i nie wstąpię na posłanie łoża mego;
4 ikkje unner eg augo svevn, ikkje augneloki ein blund,
I nie pozwolę snu oczom moim, ani powiekom moim drzemania,
5 fyrr eg finn ein stad for Herren, ein bustad for Jakobs velduge.»
Dokąd nie znajdę miejsca dla Pana, na mieszkania mocarzowi Jakóbowemu.
6 Sjå, me høyrde um henne i Efrata, so fann me henne i skogbygdi.
Oto usłyszawszy o niej w Efracie, znaleźliśmy ją na polach leśnych.
7 Lat oss ganga til hans bustad, lat oss tilbeda for hans fotskammel!
Wnijdźmyż do przybytków jego, a kłaniajmy się u podnóżka nóg jego.
8 Statt upp, Herre, og kom til din kvilestad, du og ditt veldes kista!
Powstańże Panie! a wnijdź do odpocznienia twego, ty, i skrzynia możności twojej.
9 Prestarne dine klæde seg i rettferd, og dine trugne ropa med fagnad!
Kapłani twoi niech się obloką w sprawiedliwość, a święci twoi nie się rozradują.
10 For David, din tenars skuld vis ikkje frå deg åsyni åt den du hev salva!
Dla Dawida, sługi twego, nie odwracaj oblicza pomazańca twego.
11 Herren hev svore David ein sann eid, den gjeng han ikkje ifrå: «Av di livsfrukt vil eg setja kongar på din stol.
Przysiągł Pan Dawidowi prawdę, a nie uchyli się od niej, mówiąc: Z owocu żywota twego posadzę na stolicy twojej.
12 Dersom dine søner held mi pakt og mine vitnemål som eg skal læra deim, so skal og deira søner æveleg og alltid sitja på din kongsstol.»
Będąli strzegli synowie twoi przymierza mojego, i świadectw moich, których ich nauczę: tedy i synowie ich aż na wieki będą siedzieli na stolicy twojej
13 For Herren hev valt seg Sion, han ynskte det til sin bustad:
Albowiem obrał Pan Syon, i upodobał go sobie na mieszkanie, mówiąc:
14 «Dette er min kvilestad for all tid, her vil eg bu, for det hev eg ynskt.
Toć będzie odpocznienie moje aż na wieki; tu będę mieszkał, bom go siebie upodobał.
15 Maten her vil eg rikleg signa, dei fatige vil eg metta med brød,
Żywność jego będę obficie błogosławił, a ubogich jego nasycę chlebem.
16 og prestarne vil eg klæda med frelsa, og dei gudlege skal ropa høgt av fagnad.
Kapłanów jego przyoblokę zbawieniem, a święci jego weseląc się, radować się będą.
17 Der vil eg lata veksa upp eit horn for David, der hev eg stelt til ei lampa for den eg hev salva.
Tam sprawię, że zakwitnie róg Dawidowy; tam zgotuję pochodnię pomazańcowi memu.
18 Hans fiendar vil eg klæda med skam, men yver honom skal hans kruna stråla.»
Nieprzyjaciół jego przyoblokę wstydem; ale nad nim rozkwitnie się korona jego.
