Salmenes 132
1 Ein song til høgtidsferderne. Herre, kom i hug for David all hans møda!
MAIN Ieowa, kom kotin tamanda Dawid o a apwal akan karoj.
2 Han som svor for Herren, lova Jakobs velduge:
Me kauki on Ieowa, o a inauki on Kot manaman en Iakop.
3 «Ikkje gjeng eg inn i mitt heimetjeld, ikkje stig eg upp på lega i mi seng,
I jota pan pedelon on nan im ai, o i jota pan wendi pon loj.
4 ikkje unner eg augo svevn, ikkje augneloki ein blund,
I jota pan mueid on maj ai en mair, de por en maj ai, en mair pena.
5 fyrr eg finn ein stad for Herren, ein bustad for Jakobs velduge.»
Lao i pan diar ekij waja on Ieowa, wajan tanpaj en Kot manaman en Iakop.
6 Sjå, me høyrde um henne i Efrata, so fann me henne i skogbygdi.
Melel, je roner duen i nan Eprata; je diaradar i nan jap en laar.
7 Lat oss ganga til hans bustad, lat oss tilbeda for hans fotskammel!
Je pan pedelon on nan tanpaj a o kaudok ni utipa.
8 Statt upp, Herre, og kom til din kvilestad, du og ditt veldes kista!
Kotida, Main Ieowa, koti don omui kamol, komui o kopan omui kalanan.
9 Prestarne dine klæde seg i rettferd, og dine trugne ropa med fagnad!
Japwilim omui jamero kan en likau kida pun, o japwilim omui me jaraui kan en pereperen.
10 For David, din tenars skuld vis ikkje frå deg åsyni åt den du hev salva!
Re der jopwei jan maj en japwilim omui me keidier, pweki Dawid japwilim omui ladu.
11 Herren hev svore David ein sann eid, den gjeng han ikkje ifrå: «Av di livsfrukt vil eg setja kongar på din stol.
Ieowa kotin kaula on Dawid kaula melel eu, o a jota pan kawukila: I pan kajapwildan mol om kijan kadaudok om.
12 Dersom dine søner held mi pakt og mine vitnemål som eg skal læra deim, so skal og deira søner æveleg og alltid sitja på din kongsstol.»
Ma noum jeri ko pan kolekol ai inau, o ai kujoned akan, me I pan kawewe on irail, nairail jeri ko ap pil pan mondi pon mol om kokolata.
13 For Herren hev valt seg Sion, han ynskte det til sin bustad:
Melel Ieowa kotin pilada Jion, o a kotin men kotikot waja o.
14 «Dette er min kvilestad for all tid, her vil eg bu, for det hev eg ynskt.
Iet wajan ai kamol kokolata; wata et, me I pan kaukaujon ia, pwe waja et I kin mauki.
15 Maten her vil eg rikleg signa, dei fatige vil eg metta med brød,
I pan kapaiada kan a mana, o pan ki on me jamma re’rail prot toto.
16 og prestarne vil eg klæda med frelsa, og dei gudlege skal ropa høgt av fagnad.
O I pan kalikauwi kida maur arail, jamero kan, o me lelapok re’rail pan nijinij laud.
17 Der vil eg lata veksa upp eit horn for David, der hev eg stelt til ei lampa for den eg hev salva.
I waja mana en Dawid pan pwaida mau, I kaonopadan nai, me kedier, marain eu.
18 Hans fiendar vil eg klæda med skam, men yver honom skal hans kruna stråla.»
I pan kalikauwi kida namenok a imwintiti kan a kapwat en nanmwarki pan mi pon mona.
