Salmenes 132
1 Ein song til høgtidsferderne. Herre, kom i hug for David all hans møda!
En sang ved festreisene. Herre, gi David lønn for hans møie,
2 Han som svor for Herren, lova Jakobs velduge:
han som tilsvor Herren, gav Jakobs Veldige det løfte:
3 «Ikkje gjeng eg inn i mitt heimetjeld, ikkje stig eg upp på lega i mi seng,
Jeg vil ikke gå inn i mitt huses telt, jeg vil ikke stige op på min sengs leie,
4 ikkje unner eg augo svevn, ikkje augneloki ein blund,
jeg vil ikke unne mine øine søvn, mine øielokk slummer,
5 fyrr eg finn ein stad for Herren, ein bustad for Jakobs velduge.»
før jeg finner et sted for Herren, en bolig for Jakobs Veldige!
6 Sjå, me høyrde um henne i Efrata, so fann me henne i skogbygdi.
Se, vi hørte om den i Efrata, vi fant den i skogsbygden.
7 Lat oss ganga til hans bustad, lat oss tilbeda for hans fotskammel!
Vi vil komme til hans bolig, vi vil tilbede for hans føtters skammel.
8 Statt upp, Herre, og kom til din kvilestad, du og ditt veldes kista!
Reis dig, Herre, og kom til ditt hvilested, du og din styrkes ark!
9 Prestarne dine klæde seg i rettferd, og dine trugne ropa med fagnad!
La dine prester klæ sig i rettferd og dine fromme rope med fryd!
10 For David, din tenars skuld vis ikkje frå deg åsyni åt den du hev salva!
For Davids, din tjeners skyld vise du ikke din salvedes åsyn tilbake!
11 Herren hev svore David ein sann eid, den gjeng han ikkje ifrå: «Av di livsfrukt vil eg setja kongar på din stol.
Herren har svoret David en sann ed, som han ikke vil gå fra: Av ditt livs frukt vil jeg sette konger på din trone;
12 Dersom dine søner held mi pakt og mine vitnemål som eg skal læra deim, so skal og deira søner æveleg og alltid sitja på din kongsstol.»
dersom dine barn holder min pakt og mine vidnesbyrd, som jeg vil lære dem, da skal også deres barn for all tid sitte på dine trone.
13 For Herren hev valt seg Sion, han ynskte det til sin bustad:
For Herren har utkåret Sion, han har attrådd det til sin bolig:
14 «Dette er min kvilestad for all tid, her vil eg bu, for det hev eg ynskt.
Dette er mitt hvilested til evig tid; her vil jeg bo, fordi jeg har attrådd det.
15 Maten her vil eg rikleg signa, dei fatige vil eg metta med brød,
Dets mat vil jeg velsigne, dets fattige vil jeg mette med brød,
16 og prestarne vil eg klæda med frelsa, og dei gudlege skal ropa høgt av fagnad.
og dets prester vil jeg klæ med fryd.
17 Der vil eg lata veksa upp eit horn for David, der hev eg stelt til ei lampa for den eg hev salva.
Der vil jeg la et horn vokse op for David, gjøre i stand en lampe for min salvede.
18 Hans fiendar vil eg klæda med skam, men yver honom skal hans kruna stråla.»
Hans fiender vil jeg klæ i skam, men på ham skal hans krone stråle.
