Salmenes 132
1 Ein song til høgtidsferderne. Herre, kom i hug for David all hans møda!
He waiata; he pikitanga. E Ihowa, maharatia a Rawiri, me ona mamaetanga ngakau katoa;
2 Han som svor for Herren, lova Jakobs velduge:
Tana oati ki a Ihowa, tana kupu taurangi ki te Mea Nui o Hakopa;
3 «Ikkje gjeng eg inn i mitt heimetjeld, ikkje stig eg upp på lega i mi seng,
E kore rawa ahau e tae ki toku whare e noho ai ahau, e eke ranei ki runga ki toku moenga;
4 ikkje unner eg augo svevn, ikkje augneloki ein blund,
E kore ahau e tuku i oku kanohi kia moe, i oku kamo kia nenewha;
5 fyrr eg finn ein stad for Herren, ein bustad for Jakobs velduge.»
Kia kitea ra ano e ahau he wahi mo Ihowa, he nohoanga mo te Mea Nui o Hakopa.
6 Sjå, me høyrde um henne i Efrata, so fann me henne i skogbygdi.
Na i rangona e matou ki Eparata, i kitea ki nga mara o te ngahere.
7 Lat oss ganga til hans bustad, lat oss tilbeda for hans fotskammel!
Ka haere matou ki roto ki ona tapenakara; ka koropiko ki tona turanga waewae.
8 Statt upp, Herre, og kom til din kvilestad, du og ditt veldes kista!
E ara, e Ihowa, ki tou okiokinga, a koe, me te aaka o tou kaha.
9 Prestarne dine klæde seg i rettferd, og dine trugne ropa med fagnad!
Kia whakakakahuria au tohunga ki te tika; kia hamama tau hunga tapu i te hari.
10 For David, din tenars skuld vis ikkje frå deg åsyni åt den du hev salva!
Whakaaro ki a Rawiri, ki tau pononga: kaua e whakapeaua atu te mata o tau i whakawahi ai.
11 Herren hev svore David ein sann eid, den gjeng han ikkje ifrå: «Av di livsfrukt vil eg setja kongar på din stol.
Kua oati pono a Ihowa ki a Rawiri, e kore ia e tahuri ke i tena; Ka whakanohoia e ahau tetahi hua o tou kopu ki tou torona.
12 Dersom dine søner held mi pakt og mine vitnemål som eg skal læra deim, so skal og deira søner æveleg og alltid sitja på din kongsstol.»
Ki te puritia e au tama taku kawenata, me taku whakaaturanga e ako ai ahau ki a ratou, ka noho ano a ratou tama ki tou torona ake ake.
13 For Herren hev valt seg Sion, han ynskte det til sin bustad:
Kua whiriwhiria hoki e Ihowa a Hiona; kua hiahiatia e ia hei nohoanga mona.
14 «Dette er min kvilestad for all tid, her vil eg bu, for det hev eg ynskt.
Ko toku okiokinga tenei ake ake; ko konei ahau noho ai, kua hiahiatia hoki e ahau.
15 Maten her vil eg rikleg signa, dei fatige vil eg metta med brød,
Ka manaakitia rawatia e ahau tana kai; ka whakamakonatia e ahau ona rawakore ki te taro.
16 og prestarne vil eg klæda med frelsa, og dei gudlege skal ropa høgt av fagnad.
Ka whakakakahuria hoki e ahau ona tohunga ki te whakaoranga; a ka hamama tona hunga tapu i te hari.
17 Der vil eg lata veksa upp eit horn for David, der hev eg stelt til ei lampa for den eg hev salva.
Ka meinga e ahau kia pihi ki reira te haona o Rawiri: kua whakapaia e ahau he rama mo taku i whakawahi ai.
18 Hans fiendar vil eg klæda med skam, men yver honom skal hans kruna stråla.»
Ka whakakakahuria e ahau ona hoariri ki te whakama; a ka matomato tona karauna i runga i a ia.
