Salmenes 132
1 Ein song til høgtidsferderne. Herre, kom i hug for David all hans møda!
Kathutkung: Panuekhoeh Oe BAWIPA, Devit hai thoseh, a khang e rektapnae hai thoseh,
2 Han som svor for Herren, lova Jakobs velduge:
BAWIPA koe bangtelane thoe a kâbo tie hai thoseh, Jakop miphun e athakaawme Bawipa koe bangtelamaw lawk a kam tie hai thoseh, pouk haw.
3 «Ikkje gjeng eg inn i mitt heimetjeld, ikkje stig eg upp på lega i mi seng,
Ahni ni BAWIPA onae, Jakop miphun e Athakasaipounge a onae hmuen ka hmu hoehroukrak,
4 ikkje unner eg augo svevn, ikkje augneloki ein blund,
kama im ka ban mahoeh, ka ikhun dawk ka luen mahoeh,
5 fyrr eg finn ein stad for Herren, ein bustad for Jakobs velduge.»
ka ip mahoeh, ka mit ka pakhap mahoeh telah lawk a kam.
6 Sjå, me høyrde um henne i Efrata, so fann me henne i skogbygdi.
Khenhaw! Ephrath vah, ka thai a teh, ratu thung vah ka hmu awh.
7 Lat oss ganga til hans bustad, lat oss tilbeda for hans fotskammel!
Ama onae koe cet awh sei. Ama khok toungnae hmalah tabawk awh sei.
8 Statt upp, Herre, og kom til din kvilestad, du og ditt veldes kista!
Oe BAWIPA nama e thaonae thingkong hoi cungtalah, nama e roumnae koe luen haw.
9 Prestarne dine klæde seg i rettferd, og dine trugne ropa med fagnad!
Nange vaihmanaw teh lannae hah khohnat awh naseh. Nange tami kathoungnaw ni hai lunghawicalah la sak awh naseh.
10 For David, din tenars skuld vis ikkje frå deg åsyni åt den du hev salva!
Na san Devit minhmai khet lahoi satui na awi e hah pahnawt hanh loe.
11 Herren hev svore David ein sann eid, den gjeng han ikkje ifrå: «Av di livsfrukt vil eg setja kongar på din stol.
BAWIPA ni Devit koe thoe a bo teh bout raphoe hoeh hane lawk teh: na catoun hah na bawitungkhung dawk ka tahung sak han.
12 Dersom dine søner held mi pakt og mine vitnemål som eg skal læra deim, so skal og deira søner æveleg og alltid sitja på din kongsstol.»
Na capanaw ni kaie lawkkam hoi kaie lawkpanuesaknae hah tarawi awh pawiteh, ahnimae capanaw hai nange bawitungkhung dawk pou a tahung awh han tie hah doeh.
13 For Herren hev valt seg Sion, han ynskte det til sin bustad:
Bangkongtetpawiteh, BAWIPA ni Zion hah a rawi teh, hawvah o nahane hmuen lah ta hane a ngai dawkvah,
14 «Dette er min kvilestad for all tid, her vil eg bu, for det hev eg ynskt.
hote hmuen teh a yungyoe kaie roumnae hmuen lah ao. Hote hmuen hah ka ngai dawkvah, hawvah ka o han.
15 Maten her vil eg rikleg signa, dei fatige vil eg metta med brød,
Hote hmuen koe rawca yawhawi ka poe han. Hote hmuen koe mathoenaw hai rawca ka boum sak han.
16 og prestarne vil eg klæda med frelsa, og dei gudlege skal ropa høgt av fagnad.
Hote hmuen koe e vaihmanaw heh rungngangnae hoi ka ramuk vaiteh, tami kathoungnaw ni lunghawi laihoi la a sak awh han.
17 Der vil eg lata veksa upp eit horn for David, der hev eg stelt til ei lampa for den eg hev salva.
Hawvah, Devit e ki hah ka cawn sak han. Satui ka awi e tami hanelah, hmaiim sut ka hruek pouh.
18 Hans fiendar vil eg klæda med skam, men yver honom skal hans kruna stråla.»
Kai ni ahnie tarannaw hah kayayeirai hoi ka ramuk pouh han. Ahni koe teh, amae lentoenae lukhung kamhlawng sak han telah a ti.
