< Salmenes 130 >
1 Ein song til høgtidsferderne. Or djupet ropar eg på deg, Herre!
Waƙar haurawa. Daga cikin zurfafa na yi kuka gare ka, ya Ubangiji;
2 Herre, høyr på mi røyst, lat dine øyro merka mi bønerøyst!
Ya Ubangiji, ka ji muryata. Bari kunnuwanka su saurara ga kukata ta neman jinƙai.
3 Dersom du, Herre, vil gøyma på misgjerningar, Herre, kven kann då standa?
In kai, ya Ubangiji, za ka lissafta zunubai, Ya Ubangiji, wa zai tsaya?
4 For hjå deg er forlatingi, at dei skal ottast deg.
Amma tare da kai akwai gafartawa, saboda haka ake tsoronka.
5 Eg vonar på Herren, mi sjæl vonar, og eg ventar på hans ord.
Zan jira Ubangiji, raina zai jira, kuma a cikin maganarsa na sa zuciyata.
6 Mi sjæl ventar på Herren meir enn vaktmenner på morgonen, vaktmenner på morgonen.
Raina na jiran Ubangiji fiye da yadda mai tsaro yakan jira safiya, fiye da yadda mai tsaro yakan jira safiya.
7 Venta, Israel, på Herren! for hjå Herren er nåden, og stor utløysing er hjå honom.
Ya Isra’ila, sa zuciya ga Ubangiji, gama tare da Ubangiji akwai ƙauna marar ƙarewa kuma tare da shi akwai cikakkiyar fansa.
8 Og han skal løysa Israel frå alle deira misgjerningar.
Shi kansa zai fanshi Isra’ila daga dukan zunubansu.