Salmenes 129

1 Ein song til høgtidsferderne. Mykje hev dei trengt meg alt ifrå min ungdom - so segje Israel -

IJRAEL en inda: Re katoutou ia melel jan ni ai tikitik lel met pak toto.

2 mykje hev dei trengt meg alt ifrå min ungdom; men dei hev ikkje fenge bugt med meg.

Pan pak toto re katoutou ia melel jan ni ai tikitik lel met; ari jo, re jota kak kaloe ia di.

3 På min rygg hev pløgjarar pløgt, dei hev gjort sine forer lange.

Men japajap weirada pon tinjau ai, wiadar warawar reirei.

4 Herren er rettferdig, han hev hogge av reipi til dei ugudlege.

A Ieowa me pun, a kotin lepuk pajaner jal en me doo jan Kot akan.

5 Dei skal skjemmast og vika attende alle som hatar Sion.

Karoj me kin tataki Jion, en jarodi o tanwei!

6 Dei skal verta som gras på taki, som visnar fyrr det fær veksa;

Ren rajon ra pon oj en im o, me kin mon pena mon a pan ujujda!

7 slåttaren fær ikkje handi full, og bundelbindaren ikkje eit fang.

Me jota kin kadirela kumut en pa en jaundolun, de pa en me kin pir pena kap akan.

8 Og dei som gjeng framum, segjer ikkje: «Herrens velsigning vere yver dykk, me velsignar dykk i Herrens namn!»

Pwe me kin daulul waja o, ren der inda: Kot en kotin kupura maui komail! Kit kapai komail da ni mar en Ieowa!