< Salmenes 129 >

1 Ein song til høgtidsferderne. Mykje hev dei trengt meg alt ifrå min ungdom - so segje Israel -
ISRAEL en inda: Re katoutou ia melel sang ni ai tikitik lel met pak toto.
2 mykje hev dei trengt meg alt ifrå min ungdom; men dei hev ikkje fenge bugt med meg.
Pan pak toto re katoutou ia melel sang ni ai tikitik lel met; ari so, re sota kak kaloe ia di.
3 På min rygg hev pløgjarar pløgt, dei hev gjort sine forer lange.
Men sapasap weirada pon tinsau ai, wiadar warawar reirei.
4 Herren er rettferdig, han hev hogge av reipi til dei ugudlege.
A Ieowa me pung, a kotin lepuk pasanger sal en me doo sang Kot akan.
5 Dei skal skjemmast og vika attende alle som hatar Sion.
Karos me kin tataki Sion, en sarodi o tangwei!
6 Dei skal verta som gras på taki, som visnar fyrr det fær veksa;
Ren rasong rä pon os en im o, me kin mong pena mon a pan ususda!
7 slåttaren fær ikkje handi full, og bundelbindaren ikkje eit fang.
Me sota kin kadirela kumut en pa en saundolung, de pa en me kin pir pena kap akan.
8 Og dei som gjeng framum, segjer ikkje: «Herrens velsigning vere yver dykk, me velsignar dykk i Herrens namn!»
Pwe me kin daulul wasa o, ren der inda: Kot en kotin kupura maui komail! Kit kapai komail da ni mar en Ieowa!

< Salmenes 129 >