Salmenes 129

1 Ein song til høgtidsferderne. Mykje hev dei trengt meg alt ifrå min ungdom - so segje Israel -

سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند. اسرائیل بگوید:

2 mykje hev dei trengt meg alt ifrå min ungdom; men dei hev ikkje fenge bugt med meg.

«از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند، اما نتوانستند مرا از پای درآورند.

3 På min rygg hev pløgjarar pløgt, dei hev gjort sine forer lange.

ضربات شلّاق آنان پشت مرا به شکل زمینی شیار شده درآورد،

4 Herren er rettferdig, han hev hogge av reipi til dei ugudlege.

اما خداوند مرا از اسارت آنان آزاد ساخت.»

5 Dei skal skjemmast og vika attende alle som hatar Sion.

سرنگون شوند تمام کسانی که از اسرائیل نفرت دارند!

6 Dei skal verta som gras på taki, som visnar fyrr det fær veksa;

همچون علفی باشند که بر پشت بامها می‌روید، که پیش از آنکه آن را بچینند، می‌خشکد

7 slåttaren fær ikkje handi full, og bundelbindaren ikkje eit fang.

و کسی آن را جمع نمی‌کند و به شکل بافه نمی‌بندد.

8 Og dei som gjeng framum, segjer ikkje: «Herrens velsigning vere yver dykk, me velsignar dykk i Herrens namn!»

رهگذران آنان را برکت ندهند و نگویند: «برکت خداوند بر شما باد!» و یا «ما شما را به نام خداوند برکت می‌دهیم.»