Salmenes 129

1 Ein song til høgtidsferderne. Mykje hev dei trengt meg alt ifrå min ungdom - so segje Israel -

Sabo-Pionjonañe Beteke nisilofen-draho boak’ami’ty nahajalahy ahiko— ano ty hoe r’Israele—

2 mykje hev dei trengt meg alt ifrå min ungdom; men dei hev ikkje fenge bugt med meg.

Beteke niforeforèñe sikal’amy te izaho niajalahy, f’ie tsy nahagioke ahy.

3 På min rygg hev pløgjarar pløgt, dei hev gjort sine forer lange.

Nitrabahe’ o mpitrabakeo ty sakamamovoko, nanoe’ iareo lava o vavahalioo.

4 Herren er rettferdig, han hev hogge av reipi til dei ugudlege.

Vantañe t’Iehovà; navitso’e ty namahora’ o lo-tserekeo ahy.

5 Dei skal skjemmast og vika attende alle som hatar Sion.

Hampolieñe an-kasalarañe ze malaiñe i Tsiône.

6 Dei skal verta som gras på taki, som visnar fyrr det fær veksa;

Ie hampanahafeñe ami’ty ahetse an-tafo traño eo, hiheatse aolo’ ty hibeiza’e,

7 slåttaren fær ikkje handi full, og bundelbindaren ikkje eit fang.

toe tsy hahaeneñe ty fità’ i mpanatakey, ndra ty araña’ i mpifehe’ o fehe’eo.

8 Og dei som gjeng framum, segjer ikkje: «Herrens velsigning vere yver dykk, me velsignar dykk i Herrens namn!»

Vaho tsy anoe’ o mpandrioñeo ty hoe: Ho ama’ areo ty fañanintsi’ Iehovà! Itatà’ay ami’ty tahina’ Iehovà!