< Salmenes 129 >
1 Ein song til høgtidsferderne. Mykje hev dei trengt meg alt ifrå min ungdom - so segje Israel -
Canticum graduum. Sæpe expugnaverunt me a iuventute mea, dicat nunc Israel.
2 mykje hev dei trengt meg alt ifrå min ungdom; men dei hev ikkje fenge bugt med meg.
Sæpe expugnaverunt me a iuventute mea: etenim non potuerunt mihi.
3 På min rygg hev pløgjarar pløgt, dei hev gjort sine forer lange.
Supra dorsum meum fabricaverunt peccatores: prolongaverunt iniquitatem suam.
4 Herren er rettferdig, han hev hogge av reipi til dei ugudlege.
Dominus iustus concidit cervices peccatorum:
5 Dei skal skjemmast og vika attende alle som hatar Sion.
confundantur et convertantur retrorsum omnes, qui oderunt Sion.
6 Dei skal verta som gras på taki, som visnar fyrr det fær veksa;
Fiant sicut fœnum tectorum: quod priusquam evellatur, exaruit:
7 slåttaren fær ikkje handi full, og bundelbindaren ikkje eit fang.
De quo non implevit manum suam qui metit, et sinum suum qui manipulos colligit.
8 Og dei som gjeng framum, segjer ikkje: «Herrens velsigning vere yver dykk, me velsignar dykk i Herrens namn!»
Et non dixerunt qui præteribant: Benedictio Domini super vos: benediximus vobis in nomine Domini.