< Salmenes 129 >

1 Ein song til høgtidsferderne. Mykje hev dei trengt meg alt ifrå min ungdom - so segje Israel -
Tangtlaeng Laa Ka camoe lamloh kai mat n'daengdaeh he Israel loh thui laeh saeh.
2 mykje hev dei trengt meg alt ifrå min ungdom; men dei hev ikkje fenge bugt med meg.
Ka camoe lamloh kai he mat n'daengdaeh uh dae kai he n'noeng moenih.
3 På min rygg hev pløgjarar pløgt, dei hev gjort sine forer lange.
Ka uen soah a thoe a thoe uh tih a hma sokah a hma te a yoe uh.
4 Herren er rettferdig, han hev hogge av reipi til dei ugudlege.
Aka dueng BOEIPA loh halang rhoek kah rhuivaeh te a tlueh pah.
5 Dei skal skjemmast og vika attende alle som hatar Sion.
Zion aka thiinah rhoek boeih tah yahpok uh saeh lamtah a hnuk la balkhong uh saeh.
6 Dei skal verta som gras på taki, som visnar fyrr det fær veksa;
Imphu kah sulrham bangla om saeh. Te tah amah hmuen ah a rhae la a phuk.
7 slåttaren fær ikkje handi full, og bundelbindaren ikkje eit fang.
Te te a ah tih a ban neh a kulup akhaw a kutpha dongah a bae moenih.
8 Og dei som gjeng framum, segjer ikkje: «Herrens velsigning vere yver dykk, me velsignar dykk i Herrens namn!»
Te vaengah aka kongpa rhoek loh, “Nangmih soah BOEIPA kah yoethennah om saeh. BOEIPA ming neh nangmih te yoethen kan paek uh,” ti uh boel saeh.

< Salmenes 129 >