Salmenes 128

1 Ein song til høgtidsferderne. Sæl er kvar den som ottast Herren, som ferdast på hans vegar!

Mapalad ang bawa't isa na natatakot sa Panginoon, na lumalakad sa kaniyang mga daan.

2 Det dine hender avlar, skal du njota, sæl er du, og det gjeng deg vel.

Sapagka't iyong kakanin ang gawa ng iyong mga kamay: magiging maginhawa ka, at ikabubuti mo.

3 Kona di er som eit fruktrikt vintre inne i ditt hus; borni dine er som oljekvister kringum bordet ditt.

Ang asawa mo'y magiging parang mabungang puno ng ubas, sa mga pinakaloob ng iyong bahay: ang mga anak mo'y parang mga puno ng olibo, sa palibot ng iyong dulang.

4 Sjå, soleis vert den mann velsigna, som ottast Herren.

Narito, na ganito nawa pagpalain ang tao, na natatakot sa Panginoon.

5 Herren signe deg frå Sion! sjå med lyst på Jerusalems lukka alle dine livedagar!

Pagpapalain ka ng Panginoon mula sa Sion: at iyong makikita ang buti ng Jerusalem sa lahat na kaarawan ng iyong buhay.

6 Og måtte du sjå born av dine born! Fred vere yver Israel!

Oo, iyong makikita ang mga anak ng iyong mga anak. Kapayapaan nawa'y suma Israel.