< Salmenes 128 >

1 Ein song til høgtidsferderne. Sæl er kvar den som ottast Herren, som ferdast på hans vegar!
Kasang laa. Angraeng to zit moe, anih ih loklam pazui kaminawk boih loe tahamhoih.
2 Det dine hender avlar, skal du njota, sæl er du, og det gjeng deg vel.
Na toksakhaih athaih to na caa tih; anghoehaih hoi khosakhoihaih doeh na tawn tih.
3 Kona di er som eit fruktrikt vintre inne i ditt hus; borni dine er som oljekvister kringum bordet ditt.
Na zu loe na imtaeng ih kathai parai misurkung baktiah om ueloe, na caanawk loe na caboi taengah kaom olive tadoknawk baktiah om o tih.
4 Sjå, soleis vert den mann velsigna, som ottast Herren.
Khenah, Angraeng zii kami loe to tiah om tih.
5 Herren signe deg frå Sion! sjå med lyst på Jerusalems lukka alle dine livedagar!
Angraeng mah Zion hoiah tahamhoihaih na paek ueloe, na hing thungah Jerusalem tahamhoihaih to na hnu tih.
6 Og måtte du sjå born av dine born! Fred vere yver Israel!
Ue, na caanawk ih caa patoeng doeh na hnu tih, Israel nuiah monghaih om nasoe.

< Salmenes 128 >