Salmenes 122

1 Ein song til høgtidsferderne; av David. Glad vart eg då dei sagde til meg: «Me vil ganga til Herrens hus.»

Ɔsoroforo dwom. Dawid de. Me ne wɔn a wosee me sɛ, “Ma yɛnkɔ Awurade fi” no ani gyei.

2 Våre føter fekk standa i dine portar, Jerusalem.

Yegyinagyina wʼaponkɛse ano, Yerusalem.

3 Jerusalem, du velbygde by, ein by som heng vel i hop.

Wɔakyekyere Yerusalem yiye sɛ kuropɔn wahyehyɛ mu nneɛma fɛfɛ.

4 Der ætterne fer upp, Herrens ætter, etter Israels lov, til å prisa Herrens namn.

Ɛhɔ na mmusuakuw no kɔ, Awurade mmusuakuw no, Wɔkɔkamfo Awurade din, sɛnea nhyehyɛe a wɔde ama Israel no te.

5 For der er stolar sette til domstolar for Davids hus.

Ɛhɔ na atemmu nhengua no sisi, Dawid fi nhengua no.

6 Bed um fred for Jerusalem! det gange deim vel som elskar deg!

Monsrɛ asomdwoe mma Yerusalem se, “Ma wɔn a wɔdɔ wo no nnya bammɔ.

7 Fred vere innanfor dine murar og ro i dine salar!

Ma asomdwoe mmra wʼafasu mu na bammɔ mmra wʼaban mu.”

8 For mine brør og vener skuld vil eg segja: «Fred vere i deg!»

Me nuanom ne me nnamfonom nti, mɛka se, “Asomdwoe ntena wo mu.”

9 For Herrens, vår Guds, hus skuld vil eg søkja det som er godt for deg.

Awurade yɛn Nyankopɔn fi nti, mɛhwehwɛ wo yiyeyɛ.