Salmenes 122

1 Ein song til høgtidsferderne; av David. Glad vart eg då dei sagde til meg: «Me vil ganga til Herrens hus.»

He waiata; he pikitanga. Na Rawiri. I koa ahau i ta ratou meatanga mai ki ahau; Tatou ka haere ki te whare o Ihowa.

2 Våre føter fekk standa i dine portar, Jerusalem.

E tu ana o matou waewae ki ou tatau, e Hiruharama:

3 Jerusalem, du velbygde by, ein by som heng vel i hop.

Ko te hanganga o Hiruharama, rite tonu ki to te pa kua tuhonohonoa ki a ia ano.

4 Der ætterne fer upp, Herrens ætter, etter Israels lov, til å prisa Herrens namn.

Haereere ana ki reira nga iwi, nga iwi o Ihowa, ki to Iharaira whakaaturanga, ki te whakawhetai ki te ingoa o Ihowa.

5 For der er stolar sette til domstolar for Davids hus.

Kua whakaturia hoki ki reira nga torona whakawa, nga torona o te whare o Rawiri.

6 Bed um fred for Jerusalem! det gange deim vel som elskar deg!

Inoia he ata noho mo Hiruharama: ka whiwhi ki te pai te hunga e aroha ana ki a koe.

7 Fred vere innanfor dine murar og ro i dine salar!

Kia mau te rongo ki ou taiepa, me te pai ki ou whare kingi.

8 For mine brør og vener skuld vil eg segja: «Fred vere i deg!»

He mea mo oku teina, mo oku hoa, taku e mea nei, Kia mau te rongo ki roto ki a koe.

9 For Herrens, vår Guds, hus skuld vil eg søkja det som er godt for deg.

He whakaaro ki te whare o Ihowa, o to tatou Atua, ka rapu ahau i te pai mou.