Salmenes 122

1 Ein song til høgtidsferderne; av David. Glad vart eg då dei sagde til meg: «Me vil ganga til Herrens hus.»

Nalipay ako sa pag-ingon nila kanako: Mangadto kita sa balay ni Jehova.

2 Våre føter fekk standa i dine portar, Jerusalem.

Ang among mga tiil nanagtindog Sa sulod sa imong mga ganghaan, Oh Jerusalem,

3 Jerusalem, du velbygde by, ein by som heng vel i hop.

Jerusalem, ikaw natukod Ingon nga usa ka ciudad nga madasok;

4 Der ætterne fer upp, Herrens ætter, etter Israels lov, til å prisa Herrens namn.

Didto mingtungas ang mga banay, bisan ang kabanayan ni Jehova, Alang sa usa ka tulomanon sa Israel. Sa paghatag ug mga pasalamat sa ngalan ni Jehova.

5 For der er stolar sette til domstolar for Davids hus.

Kay didto atua ang mga trono sa paghukom, Ang mga trono sa panimalay ni David.

6 Bed um fred for Jerusalem! det gange deim vel som elskar deg!

Pag-ampo alang sa pakigdait sa Jerusalem: Manag-uswag (sila) nga nahigugma kanimo.

7 Fred vere innanfor dine murar og ro i dine salar!

Ang pakigdait anaa unta sa sulod sa imong mga kuta, Ug ang kahamugaway sa sulod sa imong mga palacio.

8 For mine brør og vener skuld vil eg segja: «Fred vere i deg!»

Tungod lamang sa gugma sa akong kaigsoonan ug sa akong mga kauban, Moingon ako karon: Ang pakigdait anaa sa sulod nimo.

9 For Herrens, vår Guds, hus skuld vil eg søkja det som er godt for deg.

Tungod lamang sa panimalay ni Jehova nga atong Dios Magapangita ako alang sa imong kaayohan.