< Salmenes 121 >

1 Ein song til høgtidsferderne. Eg lyfter augo mine upp til fjelli, kvar kjem mi hjelp ifrå?
سرود درجات چشمان خود را به سوی کوههابرمی افرازم، که از آنجا اعانت من می‌آید. [ترجمه درست این آیه اینست: «چشمان خودرا بسوی کوهها برمی افرازم. اعانت من از کجا می‌آید؟» ]۱
2 Mi hjelp kjem ifrå Herren, han som hev skapa himmelen og jordi.
اعانت من از جانب خداوند است، که آسمان و زمین را آفرید.۲
3 Han skal ikkje lata foten din vera ustød, han blundar ikkje din vaktar.
او نخواهد گذاشت که پای تو لغزش خورد. او که حافظ توست نخواهدخوابید.۳
4 Sjå, han blundar ikkje og søv ikkje, Israels vaktar.
اینک او که حافظ اسرائیل است، نمی خوابد و به خواب نمی رود.۴
5 Herren er din vaktar, Herren er din skugge ved di høgre hand.
خداوند حافظ تو می‌باشد. خداوند به‌دست راستت سایه تو است.۵
6 Um dagen skal ikkje soli stikka deg, og ikkje månen um natti.
آفتاب در روز به تو اذیت نخواهد رسانید و نه ماهتاب در شب.۶
7 Herren skal vara deg frå alt vondt, han skal vara di sjæl.
خداوندتو را از هر بدی نگاه می‌دارد. او جان تو را حفظخواهد کرد.۷
8 Herren skal vara din utgang og din inngang frå no og til æveleg tid.
خداوند خروج و دخولت را نگاه خواهد داشت، از الان و تا ابدالاباد.۸

< Salmenes 121 >