Salmenes 121

1 Ein song til høgtidsferderne. Eg lyfter augo mine upp til fjelli, kvar kjem mi hjelp ifrå?

Kasang laa. Naa bang hoiah maw kai bomkung angzo tih? tiah poek hoiah mae bangah ka dan tahang.

2 Mi hjelp kjem ifrå Herren, han som hev skapa himmelen og jordi.

Kai bomkung loe long hoi van sahkung, Angraeng khae hoiah ni ang zoh.

3 Han skal ikkje lata foten din vera ustød, han blundar ikkje din vaktar.

Anih mah loe na khok to amthaeksak mak ai, nang toepkung loe iih angam mak ai.

4 Sjå, han blundar ikkje og søv ikkje, Israels vaktar.

Khenah, Israel toepkung loe iih angam mak ai, iip doeh iip mak ai.

5 Herren er din vaktar, Herren er din skugge ved di høgre hand.

Angraeng loe nang toepkung ah oh; Angraeng loe na bantang bangah nang han tahlip paekkung ah oh.

6 Um dagen skal ikkje soli stikka deg, og ikkje månen um natti.

Athun ah ni mah na kangh mak ai, aqum ah doeh khrah mah raihaih na paek mak ai.

7 Herren skal vara deg frå alt vondt, han skal vara di sjæl.

Angraeng mah kahoih ai hmuen congca thung hoiah na pakaa ueloe, na hinghaih to toep tih.

8 Herren skal vara din utgang og din inngang frå no og til æveleg tid.

Angraeng mah na caehhaih hoi nang zohhaih to vaihi hoi dungzan khoek to toep tih.