Salmenes 121

1 Ein song til høgtidsferderne. Eg lyfter augo mine upp til fjelli, kvar kjem mi hjelp ifrå?

Iyahat ko ang akong mga mata sa kabukiran. Asa man maggikan ang akong panabang?

2 Mi hjelp kjem ifrå Herren, han som hev skapa himmelen og jordi.

Ang akong panabang naggikan kang Yahweh, nga maoy nagbuhat sa langit ug kalibotan.

3 Han skal ikkje lata foten din vera ustød, han blundar ikkje din vaktar.

Dili niya itugot nga madalin-as ang imong mga tiil; siya nga nagpanalipod kanimo dili magduka.

4 Sjå, han blundar ikkje og søv ikkje, Israels vaktar.

Tan-awa, ang magbalantay sa Israel dili magduka ni matulog.

5 Herren er din vaktar, Herren er din skugge ved di høgre hand.

Si Yahweh ang imong magbalantay; si Yahweh ang landong sa imong tuong kamot.

6 Um dagen skal ikkje soli stikka deg, og ikkje månen um natti.

Ang adlaw dili makapasakit kanimo sa panahon sa adlaw, ni ang bulan panahon sa kagabhion.

7 Herren skal vara deg frå alt vondt, han skal vara di sjæl.

Si Yahweh ang manalipod kanimo sa tanan nga kasakitan, ug panalipdan niya ang imong kinabuhi.

8 Herren skal vara din utgang og din inngang frå no og til æveleg tid.

Si Yahweh ang manalipod kanimo sa tanan nimong buhaton sukad karon ug hangtod sa kahangtoran.