Salmenes 120

1 Ein song til høgtidsferderne. Til Herren ropa eg i mi naud, og han svara meg.

Svētku dziesma. Es piesaucu To Kungu savās bēdās, un Viņš mani paklausa.

2 Herre, frels mi sjæl frå ljugarlippa, frå den falske tunga!

Kungs, izglāb manu dvēseli no melkuļu lūpām un viltnieku mēlēm.

3 Kva skal han gjeva deg, og kva meir skal han gjeva deg, du falske tunga?

Ko viltīgā mēle Tev dos, jeb ko viņa Tev pieliks?

4 Kveste piler til ei kjempa og gløder av einebuska.

Tā ir kā varoņa asas bultas, kā degošas paegļu ogles.

5 Usæl eg, som framand er imillom Mesek, og bur ved Kedars tjeld!

Ak vai, man, ka esmu svešinieks iekš Mešeha, un ka man jādzīvo Kedara dzīvokļos.

6 Lenge nok hev sjæli mi butt hjå deim som hatar fred.

Par ilgu manai dvēselei dzīvot pie tiem, kas mieru ienīst.

7 Eg er berre fred, men når eg talar, er dei ferdige til strid.

Es turu mieru, bet tikko es runāju, tad tie ceļ ķildu.