Salmenes 120

1 Ein song til høgtidsferderne. Til Herren ropa eg i mi naud, og han svara meg.

Canticum graduum. Ad Dominum cum tribularer clamavi: et exaudivit me.

2 Herre, frels mi sjæl frå ljugarlippa, frå den falske tunga!

Domine libera animam meam a labiis iniquis, et a lingua dolosa.

3 Kva skal han gjeva deg, og kva meir skal han gjeva deg, du falske tunga?

Quid detur tibi, aut quid apponatur tibi ad linguam dolosam?

4 Kveste piler til ei kjempa og gløder av einebuska.

Sagittæ potentis acutæ, cum carbonibus desolatoriis.

5 Usæl eg, som framand er imillom Mesek, og bur ved Kedars tjeld!

Heu mihi, quia incolatus meus prolongatus est: habitavi cum habitantibus Cedar:

6 Lenge nok hev sjæli mi butt hjå deim som hatar fred.

multum incola fuit anima mea.

7 Eg er berre fred, men når eg talar, er dei ferdige til strid.

Cum his, qui oderunt pacem, eram pacificus: cum loquebar illis, impugnabant me gratis.