Salmenes 120

1 Ein song til høgtidsferderne. Til Herren ropa eg i mi naud, og han svara meg.

ᾠδὴ τῶν ἀναβαθμῶν πρὸς κύριον ἐν τῷ θλίβεσθαί με ἐκέκραξα καὶ εἰσήκουσέν μου

2 Herre, frels mi sjæl frå ljugarlippa, frå den falske tunga!

κύριε ῥῦσαι τὴν ψυχήν μου ἀπὸ χειλέων ἀδίκων καὶ ἀπὸ γλώσσης δολίας

3 Kva skal han gjeva deg, og kva meir skal han gjeva deg, du falske tunga?

τί δοθείη σοι καὶ τί προστεθείη σοι πρὸς γλῶσσαν δολίαν

4 Kveste piler til ei kjempa og gløder av einebuska.

τὰ βέλη τοῦ δυνατοῦ ἠκονημένα σὺν τοῖς ἄνθραξιν τοῖς ἐρημικοῖς

5 Usæl eg, som framand er imillom Mesek, og bur ved Kedars tjeld!

οἴμμοι ὅτι ἡ παροικία μου ἐμακρύνθη κατεσκήνωσα μετὰ τῶν σκηνωμάτων Κηδαρ

6 Lenge nok hev sjæli mi butt hjå deim som hatar fred.

πολλὰ παρῴκησεν ἡ ψυχή μου

7 Eg er berre fred, men når eg talar, er dei ferdige til strid.

μετὰ τῶν μισούντων τὴν εἰρήνην ἤμην εἰρηνικός ὅταν ἐλάλουν αὐτοῖς ἐπολέμουν με δωρεάν