< Salmenes 120 >

1 Ein song til høgtidsferderne. Til Herren ropa eg i mi naud, og han svara meg.
(Sang til Festrejserne.) Jeg råbte til HERREN i Nød, og han svarede mig.
2 Herre, frels mi sjæl frå ljugarlippa, frå den falske tunga!
HERRE, udfri min Sjæl fra Løgnelæber, fra den falske Tunge!
3 Kva skal han gjeva deg, og kva meir skal han gjeva deg, du falske tunga?
Der ramme dig dette og hint, du falske Tunge!
4 Kveste piler til ei kjempa og gløder av einebuska.
Den stærkes Pile er hvæsset ved glødende Gyvel.
5 Usæl eg, som framand er imillom Mesek, og bur ved Kedars tjeld!
Ve mig, at jeg må leve som fremmed i Mesjek, bo iblandt Kedars Telte!
6 Lenge nok hev sjæli mi butt hjå deim som hatar fred.
Min Sjæl har længe nok boet blandt Folk, som hader Fred.
7 Eg er berre fred, men når eg talar, er dei ferdige til strid.
Jeg vil Fred; men taler jeg, vil de Krig!

< Salmenes 120 >