Salmenes 119
1 Sæle er dei som gjeng ein ulastande veg, dei som ferdast i Herrens lov!
Haha o vantañe amy lia’eio, o mañavelo amy Hà’Iehovàio.
2 Sæle er dei som tek vare på hans vitnemål, som søkjer honom av alt sitt hjarta,
Haha o miambeñe o taro’eoo, ty mitsoek’ aze an-kaliforañ’ arofo;
3 dei som ikkje gjer urett, men vandrar på hans vegar.
Tsy manao ty hatsivokarañe t’ie manonjohy o lala’eo.
4 Du hev gjeve dine fyresegner, at ein skal halda deim vel.
Fa najado’o o fepè’oo hañorihan-tika an-joton-troke.
5 Å, kunde vegarne mine verta faste, so eg heldt dine fyreskrifter!
Hizoañe abey o liakoo, hañambenako o fañè’oo!
6 Då skal eg ikkje verta til skammar når eg gjev gaum etter alle dine bodord.
Le tsy ho salaren-draho naho hotsohotsoeko iaby o fepè’oo,
7 Eg vil takka deg av eit ærlegt hjarta når eg lærer dine rettferdsdomar.
Handriañeko irehe an-kalio-troke, handrendreke o fizaka’o too.
8 Dine fyreskrifter vil eg halda, du må ikkje reint forlata meg.
Hambenako o fañè’oo; ko farie’o zafe-anake.
9 Korleis skal ein ungdom halda stigen sin rein? Når han held seg etter ditt ord.
Akore ty hañaliova’ ty ajalahy i lia’ey? hambena’e amo tsara’oo.
10 Av alt mitt hjarta hev eg søkt deg, lat meg ikkje villast burt frå dine bodord!
Nitsoeheko irehe an-kaàmpon-troke; vontitiro iraho tsy handifike o fepè’oo.
11 I hjarta mitt hev eg gøymt ditt ord, so eg ikkje skal synda imot deg.
Fa nahajako an-trok’ ao o saontsi’oo tsy handilatse ama’o.
12 Lova vere du, Herre! Lær meg dine fyreskrifter!
Andriañen-dRehe, ry Iehovà; anaro ahy o fañè’oo.
13 Med lipporne mine hev eg forkynt alle rettar frå din munn.
Nitaroñe’ o soñikoo ze hene fizakam-palie’o.
14 Eg er glad i vegen etter dine vitnemål som i all rikdom.
Firebehako ty lala’ o taro’oo hambañ’ amy ze atao vara iaby.
15 På dine fyresegner vil eg grunda og skoda på dine stigar.
Ho tsatsiheko o fepè’oo, vaho ho biribirieko o lala’oo.
16 I dine fyreskrifter vil eg hava hugnad, og ikkje vil eg gløyma ditt ord.
Hifaleako o fañè’oo, tsy handikofako o tsara’oo.
17 Gjer vel imot din tenar, at eg må liva! so vil eg halda ditt ord.
Matariha amy mpitoro’oy, hahaveloñ’ ahy hañorike o tsara’oo.
18 Lat upp augo mine, at eg kann skoda underlege ting i di lov!
Sokafo o masokoo hahatrea raha fanjaka amy Tsara’oy.
19 Ein gjest er eg på jordi, løyn ikkje dine bodord for meg!
Mpitaveañe an-tane atoy iraho; ko aeta’o amako o fandilia’oo.
20 Mi sjæl er sunderknasa av lengting etter dine rettar all tid.
Demoke ty fiaiko salalakeo lomoñandro o fizaka’oo.
21 Du hev truga dei stormodige, dei forbanna, som fer vilt frå dine bodord.
Trevohe’o o mpitrotroabokeo— o fokompàtse mandridrìke amo fetse’oo.
22 Tak burt frå meg skam og vanvyrdnad! for dine vitnemål hev eg teke vare på.
Asitaho amako ty rabioñe naho ty teratera, fa ambenako o taro’oo.
23 Jamvel hovdingar hev sete i samrøda mot meg; din tenar grundar på dine fyreskrifter.
Ndra te mitoboke, mikabo-draha amako o roandriañeo, mininike o fañè’oo ty mpitoro’o.
24 Dine vitnemål er og min hugnad, dei er mine rådgjevarar.
Eka, mahaehak’ ahy o taro’oo; toe mpamere ahy.
25 Mi sjæl ligg nedi dusti, haldt meg i live etter ditt ord!
Mipitek’ an-debok’ ao ty fiaiko; ampisotrafo amo tsara’oo.
26 Eg fortalde um mine vegar, og du svara meg; lær meg dine fyreskrifter!
Ie nataliliko o satakoo, le natoi’o, anaro ahy o fañè’oo.
27 Lat meg få skyna vegen etter dine fyresegner! So vil eg grunda på dine under.
Ampaharendreho ahy ty lala’ o fepè’oo, hitsakoreako o fitoloña’o fanjàkao.
28 Mi sjæl græt av sorg; reis meg upp etter ditt ord!
Mitronake am’ anahelo ty fiaiko; ampahozaro amo tsara’oo.
29 Snu lygnevegen burt frå meg, og unn meg di lov!
Ampisitaho amako ty lalan-dremborake; atorò ahy am-patarihañe o Tsara’oo.
30 Truskaps veg hev eg valt, dine rettar hev eg sett framfyre meg.
Fa jinoboko ty lalam-pigahiñañe, naho fa nalahako o fizakà’oo.
31 Eg heng fast ved dine vitnemål, Herre, lat meg ikkje verta til skammar!
Ie mipitek’ amo taro’oo; ry Iehovà, ko anga’o ho salareñe.
32 Vegen etter dine bodord vil eg springa, for du trøystar mitt hjarta.
Hilaisako ty lala’ o fandilia’oo, amy t’ie nanibake ty troko.
33 Herre, vis meg vegen etter dine fyreskrifter! so vil eg fara honom alt til endes.
Anaro ahy, ry Iehovà, ty lala’ o fañè’oo; le horiheko pak’ am-pigadoñako.
34 Gjev meg skyn, so vil eg taka vare på di lov og halda henne av alt mitt hjarta.
Omeo hilala iraho, hañambenako o Tsara’oo, le horiheko an-kaliforan-troke.
35 Leid meg på dine bodords stig, for han er til hugnad for meg.
Ampandiao ahy ty oloñolo’ o fandilia’oo, amy t’ie mahafale ty troko.
36 Bøyg mitt hjarta til dine vitnemål og ikkje til urett vinning!
Ampitokilaño amo fañè’oo ty troko tsy hitomboa’e am-patitiañe.
37 Vend augo mine burt, so dei ikkje ser etter fåfengd, haldt meg i live på din veg!
Avioño o masokoo tsy hañente ty tsy vente’e; ampahimbaño amo lala’oo.
38 Uppfyll for din tenar ordet ditt, som gjer at ein ottast deg!
Henefo amy mpitoro’oy o saontsi’oo, ty amy fañeveñako ama’o.
39 Tak burt ifrå meg mi skjemsla som eg er rædd, for dine rettar er gode.
Ahankaño añe ty ìnje’ o mampangebahebak’ ahikoo, amy te soa o fizakà’oo.
40 Sjå, eg lengtar etter dine fyresegner, haldt meg i live ved di rettferd.
Hete! salalaeko o fepè’oo! ihetsefo amo fahiti’oo.
41 Lat di miskunn, Herre, koma yver meg, di frelsa etter ditt ord!
Ampombao amako ty fiferenaiña’o ry Iehovà, ty fandrombaha’o ty amo saontsi’oo;
42 Eg vil gjeva svar til honom som spottar meg; for eg lit på ditt ord.
hahafitoiñako ty mañorohoro ahiko, fa iatoako o tsara’oo.
43 Riv ikkje sannings ord so reint or munnen min, for på dine domar ventar eg.
Ko sintone’o am-bavako ty tsara-to, fa salalaeko o nafè’oo,
44 Stødt vil eg halda di lov, æveleg og alltid.
Le hambenako lomoñandro o Tsara’oo, eka, nainai’e donia;
45 Lat meg ferdast i det frie, for eg spør etter dine fyresegner!
Hijelanjelañe am-pidadàñe iraho, amy te hotsohotsoeko o fepè’oo.
46 Eg vil tala um dine vitnemål for kongar, og eg skal ikkje verta til skammar.
Ho talilieko añatrefam-panjaka o taro’oo le tsy ho salatse,
47 Eg vil frygda meg ved dine bodord, som eg elskar.
Hifaleako o fandilia’oo toe kokoako.
48 Eg vil lyfta mine hender til dine bodord som eg elskar, og eg vil grunda på dine fyreskrifter.
Zonjoñeko amo fandilia’oo o tañakoo, fa kokoako, vaho haereñereko o fañè’o.
49 Kom i hug ditt ord til din tenar, med di du hev gjeve meg von!
Tiahio i nitsaraeñe amy mpitoro’oiy, amy t’ie nampitamae’o.
50 Det er mi trøyst i min vesaldom, at ditt ord hev halde meg i live.
Zao ty mampanintsiñe ahy amo faloviloviakoo, te nahajangañe ahy o saontsi’oo.
51 Ovmodige hev spotta meg mykje, frå di lov hev eg ikkje vike.
Mitolom-piteratera ahy o mpirengevokeo, fe tsy mivik’ amo Tsara’oo iraho.
52 Eg kom i hug, Herre, dine domar frå gamle dagar, og eg vart trøysta.
Tiahiko o fizakà’o haehaeo, ry Iehovà, fa nahaeneñ’ ahy.
53 Brennande harm hev eg vorte på dei ugudlege som forlet di lov.
Filoroloro-mena ty mamihiñe ahiko ty amo lo-tsereke mampipoke i Tsara’oio.
54 Dine fyreskrifter hev vorte mine lovsongar i det hus der eg bur som framand.
O fañè’oo ro fisaboako an-kialo fitaveañako.
55 Um natti kom eg ditt namn i hug, Herre, og eg heldt di lov.
Tiahiko ami’ty haleñe ty tahina’o ry Iehovà, vaho oriheko o Tsara’oo.
56 Dette timdest meg, at eg fekk taka vare på dine fyreskrifter.
Zao ty ahy te ambenako o fepè’oo.
57 Herren er min lut, sagde eg, med di eg heldt dine ord.
Iehovà ro anjarako; fa nifanta t’ie hañorike o tsara’oo.
58 Eg naudbad deg av alt mitt hjarta: «Ver miskunnsam imot meg etter ditt ord!»
Fa nipaiako an-kaampon-troke ty fañisoha’o; tretrezo raho ty amo nampitama’oo.
59 Eg tenkte på mine vegar og vende mine føter til dine vitnemål.
Nitsakoreko o liakoo le nampitoliheko mb’amo taro’oo o tombokoo.
60 Eg skunda meg og tøvra ikkje med å halda dine bodord.
Nalisa iraho tsy nihenekeneke hañambeñe o fandilia’oo.
61 Bandi til dei ugudlege hev snørt meg inn, di lov hev eg ikkje gløymt.
Mamejañe ahiko ty hafo’ o lo-tserekeo, fe tsy andikofako o Tsara’oo.
62 Midt på natti stend eg upp og vil takka deg for dine rettferdslover.
Mitroatse antetsalen-draho hañandriañe Azo ty amo fizakà’o vantañeo.
63 Eg held meg til alle deim som ottast deg, og som held dine fyresegner.
Ràñeko o mañeveñe ama’o iabio, naho o mpañorike o fepè’oo.
64 Av di miskunn, Herre, er jordi full; lær meg dine fyreskrifter!
Lifotse ty fiferenaiña’o ty tane toy, ry Iehovà; anaro ahy o fañè’oo.
65 Tenaren din hev du gjort vel imot, Herre, etter ditt ord.
Fa nisoae’o ty mpitoro’o, ry Iehovà, ty amo enta’oo.
66 Lær meg god skynsemd og kunnskap! for eg trur på dine bodord.
Anaro hilala naho hihitse, amy te atokisako o fandilia’oo.
67 Fyrr eg vart nedbøygd, for eg vilt, men no held eg ditt ord.
Nandifike hey iraho le nalovilovy, fe ifaharako o saontsi’oo henane zao.
68 Du er god og gjer godt, lær meg dine fyreskrifter!
Soa irehe, mpanao ty soa; anaro ahy o fañé’oo.
69 Dei ovmodige hev spunne i hop lygn imot meg, av alt mitt hjarta held eg dine fyresegner.
Mamoroñe vande amako o mpinefonefokeo, fe hene ahajako an-troke ao o fepè’oo.
70 Deira hjarta er feitt som talg; eg fegnast ved di lov.
Vondrake hoe sabora ty tro’ iareo, fe mahanembanembañ’ ahiko o Tsara’oo.
71 Det var godt for meg at eg vart nedbøygd, so eg kunde læra dine fyreskrifter.
Nahasoa ahiko te nisilofeñe, hianarako o fañè’oo.
72 Lovi frå din munn er betre for meg enn tusund stykke gull og sylv.
Fanjaka amako ta ty volamena naho ty volafoty añ’arivo’e o Tsaram-palie’oo.
73 Dine hender hev gjort meg og laga meg til, gjev meg skyn, so eg kann læra dine bodord!
Namboatse naho nitsene ahy o fità’oo; toloro hilala hianarako o fandilia’oo.
74 Dei som ottast deg, skal sjå meg og gleda seg, for på ditt ord ventar eg.
Ho isa’ o mañeveñe ama’oo iraho le hifale, fa o tsara’oo ty fitamako.
75 Eg veit, Herre, at dine domar er rettferd, og at du i truskap hev bøygt meg ned.
Apotako ry Iehovà, te vantañe o fizakà’oo, naho figahiñañe ty nanotria’o ahy.
76 Lat di miskunn vera til trøyst for meg, etter det du hev sagt til din tenar!
Ehe ohò ami’ty fikokoa’o migahiñe, ty amy nafè’o amy mpitoro’oy.
77 Lat di miskunn koma yver meg so eg kann liva! for di lov er mi lyst.
Ampombao mb’amako ty fitretreza’o hahaveloñ’ahy, fa ifaleako o Tsara’oo.
78 Lat dei ovmodige verta skjemde! for dei hev trykt meg utan årsak. Eg grundar på dine fyresegner.
Salaro o mpiebotsebotseo, ie nañadroadro ahy tsy vente’e; fa ereñèreko o fepè’oo.
79 Lat deim snu seg til meg, dei som ottast deg, og kjenner dine vitnemål!
Ampimpolio amako o mañeveñe ama’oo, naho o mahafohiñe o taro’oo.
80 Lat mitt hjarta vera fullkome i dine fyreskrifter, so eg ikkje skal verta til skammar!
Hahity amo fañè’oo abey ty troko, tsy mone ho salareñe.
81 Mi sjæl naudstundar etter di frelsa, eg ventar på ditt ord.
Ho mokoreko fiaiñe o fandrombaha’oo, ty amy fisalalàko o enta’oo.
82 Mine augo naudstundar etter ditt ord, og eg segjer: «Når vil du trøysta meg?»
Mampilesa o masokoo o saontsi’oo; anoako ty hoe: Ombia ty añohoa’o ahy?
83 For eg er som ei lerflaska i røyk; dine fyreskrifter gløymer eg ikkje.
Ndra t’ie hoe gorogoron-divay an-katòeñe ao, tsy haliñoko o fañè’oo.
84 Kor mange er vel dagarne for din tenar? Når vil du halda dom yver deim som forfylgjer meg?
Fire ty andro’ i mpitoro’oy? Ombia te ho zakae’o o mpanao samporerak’ ahikoo?
85 Dei ovmodige hev grave graver for meg, dei som ikkje liver etter di lov.
Fa nihaly koboñe ho ahiko o mpitrotroabokeo, o tsy mañaoñe o Tsara’oo.
86 Alle dine bodord er trufaste; med lygn forfylgjer dei meg; hjelp meg!
Migahiñe iaby o fandilia’oo; ampisoañe’ iereo am-pamañahiañe, imbao iraho!
87 Dei hadde so nær tynt meg i landet, men eg hev ikkje forlate dine fyresegner.
Didý tsy nifaohe’iareo an-tane atoy, fe izaho, tsy apoko o fepè’oo.
88 Haldt meg i live etter di miskunn! So vil eg taka vare på vitnemålet frå din munn.
Hetsefo iraho ami’ty fiferenaiña’o, hañorihako o tarom-palie’oo.
89 Til æveleg tid, Herre, stend ditt ord fast i himmelen.
Nainai’e, ry Iehovà, ty fijadoña’ o tsara’oo an-dindìñe ao;
90 Frå ætt til ætt varer din truskap, du hev grunnfest jordi, og ho stend.
Manitsike ze hene tariratse mifandimbe ty figahiña’o; kanao norize’o ty tane, mijadoñe izay.
91 Til å setja dine domar i verk stend dei der i dag; for alle ting er dine tenarar.
O fizakà’oo ty ijohaña’ iareo henaneo; kila mitoroñ’ azo.
92 Dersom ikkje di lov hadde vore mi lyst, so hadde eg forgjengest i mi djupe naud.
Naho tsy nahaehak’ahy o Tsara’oo le ho nihomak’ amy hasotriakoy.
93 I all æva skal eg ikkje gløyma dine fyresegner, for ved deim hev du halde meg i live.
Tsy ho haliñoko ka o fepè’oo, fa iereo ro nanotrafa’o ahiko.
94 Din er eg, frels meg! for dine fyresegner hev eg spurt etter.
Kanao azo iraho, rombaho; fa nitsikaraheko o fepè’oo.
95 På meg hev dei ugudlege venta og vil tyna meg; på dine vitnemål agtar eg.
Fa hañè-doza amako o lo-tserekeo, fe ho tsakorèko o taro’oo.
96 På alt det fullkomne hev eg set ein ende; men dine bodord rekk ovleg vidt.
Nitreako te hene higadoñe ze atao safiry; fe toe milañelàñe o fandilia’oo.
97 Kor eg hev lovi di kjær! Heile dagen er ho i min tanke.
Hirý! ty fikokoako o Tsara’oo! Kinañeko lomoñadro.
98 Dine bodord gjer meg visare enn mine fiendar, for æveleg eig eg deim.
Mampahihitse ahy ambone’ o rafelahikoo o fandilia’oo, fa amako nainai’e.
99 Eg hev vorte klokare enn alle mine lærarar, for eg grundar på dine vitnemål.
Andikoareko an-kilala ze hene mpañok’ ahy, amy te ereñereko o taro’oo.
100 Eg er vitugare enn dei gamle, for dine fyresegner hev eg teke vare på.
Milikoatse ty faharendreha’ o taoloo ty ahiko, amy te ambenako o fepè’oo.
101 Frå kvar vond stig hev eg halde mine føter burte, so eg kunde halda ditt ord.
Ampiholiareko amy ze lalan-draty iaby o tombokoo; hañorihako o tsara’oo.
102 Frå dine lover hev eg ikkje vike, for du hev lært meg upp.
Tsy nisitahako o fizakà’oo, amy te Ihe ty mañòk’ ahy.
103 Kor søt din tale er for gomen min, betre enn honning for munnen min.
Akore ty hamami’ o saontsi’oo an-dañilañiko ao, lombolombo te ami’ty tantele am-bavako ao!
104 Av dine fyresegner fær eg vit, difor hatar eg kvar lygnestig.
O fepè’oo ro mampandrendrek’ahy, fonga hejeko ze lalam-bìlañe.
105 Ditt ord er ei lykt for min fot og eit ljos for min stig.
Failo amo tombokoo o tsara’oo, naho hazavàñe añ’oloñoloko eo.
106 Eg hev svore og hev halde det, å taka vare på dine rettferdslover.
Fa nifanta iraho vaho hajadoko te hambenako o fizakà’o vantañeo.
107 Eg er ovleg nedbøygd; Herre, haldt meg i live etter ditt ord!
Loho miatra-draha iraho; Ampisotraho amo tsara’oo iraho ry Iehovà.
108 Lat min munns offer tekkjast deg, Herre, og lær meg dine rettar!
Iantofo ry Iehovà o banabanam-bavakoo, vaho anaro ahy o fizakà’oo.
109 Eg gjeng alltid med livet i neven, men di lov hev eg ikkje gløymt.
An-tañako ao nainai’e ty fiaiko, fe tsy ho likofeko o Tsara’oo.
110 Dei ugudlege hev lagt snara for meg; men frå dine fyresegner hev eg ikkje villa meg burt.
Nampidreña-pandrike ho ahy o lo-tserekeo, fe tsy nivihako o fepè’oo.
111 Til æveleg eiga hev eg fenge dine vitnemål, for dei er mi hjartans gleda.
Linovako ho nainai’e o taro’oo, le irebeha’ ty troko.
112 Eg hev bøygt mitt hjarta til å gjera etter dine fyreskrifter, æveleg og til endes.
Fa natokilako ty troko hañoriha’e nainai’e o fañè’oo, pak’am-pigadoña’e añe.
113 Dei tvihuga hatar eg, men di lov elskar eg.
Hejeko ty milolohe roe, fe kokoako o Tsara’oo.
114 Du er mi livd og min skjold, og på ditt ord ventar eg.
Ihe ro fipalirako naho kalan-defoko; o tsara’oo ro fisalalàko.
115 Vik frå meg, de som gjer vondt, at eg kann halda min Guds bodord!
Misitaha amako ry lo-tserekeo! hiambenako o fandilian’ Añaharekoo!
116 Haldt meg uppe etter ditt ord, so eg kann liva, og lat meg ikkje verta til skammar med mi von!
Tozaño amo saontsi’oo iraho, soa te ho veloñe; le ko ampisalareñe amy fitamàko.
117 Haldt meg uppe, so eg kann verta frelst! So vil eg alltid sjå med lyst på dine fyreskrifter.
Tohaño le ho tra-drombake, hitoloñako amo fepè’oo nainai’e.
118 Du agtar for inkje alle deim som fer vilt frå dine fyreskrifter; for deira svik er fåfengd.
Aforintseo ze mandifike amo fepè’oo, fa vande ty famañahia’ iareo.
119 Som slagg kastar du burt alle ugudlege på jordi; difor elskar eg dine vitnemål.
Ado’o hoe taim-pira ze fonga tsy vokatse an-tane atoy; izay ty ikokoako o taro’oo.
120 Eg rys i holdet av rædsla for deg, og for dine domar ottast eg.
Mititititik’ an-kahembañañe ama’o o nofokoo; fa mampañeveñe ahy o fizakà’oo.
121 Eg hev gjort rett og rettferd, du vil ikkje gjeva meg yver til deim som trykkjer meg.
Fanoeko ty hatò naho ty havantañañe, ko anga’o amo mpañelok’ ahio.
122 Gakk i borg for tenaren din, so det må ganga honom vel! lat ikkje dei ovmodige trykkja meg!
Tsoeho ho an-kasoa ty mpitoro’o, ko ado’o hanindria’ o mpirengevokeo
123 Augo mine naudstundar etter di frelsa og etter ditt rettferdsord.
Ilesà’ o masokoo ty fandrombaha’o naho o saontsi’o vañoñeo.
124 Gjer med din tenar etter di miskunn og lær meg dine fyreskrifter!
Anò am-piferenaiña’o ty mpitoro’o, vaho aòho ahy o fañè’oo.
125 Eg er din tenar; gjev meg vit, so eg kann kjenna dine vitnemål!
Mpitoro’o iraho, toloro hilala handrendrehako o taro’oo.
126 Det er tid for Herren til å gripa inn, dei hev brote di lov.
Tondroke ty hitoloña’ Iehovà; fa nivalik’ amo Tsara’oo iereo.
127 Difor elskar eg dine bodord meir enn gull, ja, meir enn fint gull.
Toe kokoako mandikoatse o volamenao o fandilia’oo, ambone’ ty volamena ki’e,
128 Difor held eg alle fyresegner um alle ting for rette; eg hatar kvar lygnestig.
vaho iantofako te vantañe te amy ze he’e o fepè’oo; fonga hejeko ze lalam-bàlañe.
129 Underfulle er dine vitnemål, difor tek mi sjæl vare på deim.
Fanjaka o taro’oo; le ifahara’ ty troko.
130 Når ordi dine opnar seg, gjev dei ljos, og dei gjer dei einfalde kloke.
Minday hazavàñe ty famentarañe o tsara’oo; mampandrèndreke ty bànoke.
131 Eg let munnen upp og sukka av lengting; for etter dine bodord stunda eg.
Nitañataña vava iraho, nisefosefo amy fisalalàko o fandilia’ooy.
132 Vend deg til meg og ver meg nådig, som rett er mot deim som elskar ditt namn!
Mitoliha amako le tretrezo, ie anoe’o amo mikoko i tahina’oio.
133 Gjer mine stig faste ved ditt ord, og lat ingen urett råda yver meg!
Alaharo amo fetse’oo ty liako; le ko apo’o ho fehen-kakeo inoñ’inon-draho.
134 Løys du meg ut or menneskjevald! So vil eg halda dine fyresegner.
Jebaño ami’ty famorekekea’ ondatio, hañorihako o fepè’oo.
135 Lat di åsyn lysa på din tenar, og lær meg dine fyreskrifter!
Ampireandreaño amy mpitoro’oy ty lahara’o, vaho aòho ahy o fañè’oo.
136 Vatsbekkjer renn or augo mine, av di folk ikkje held di lov.
Mikararake rano hoe torahañe o masokoo, ami’ty tsy fañoriha’ iareo o Tsara’oo.
137 Rettferdig er du, Herre, og rette er dine domar.
Vantan-dRehe, ry Iehovà, naho vañoñe o fizakà’oo.
138 Du hev fyreskrive dine vitnemål i rettferd og i stor truskap.
Fa nafanto’o an-kahiti’e o taro’oo, naho am-pigahiñañe ra’elahy;
139 Min brennhug hev tært meg upp, av di mine motstandarar hev gløymt dine ord.
Mametrak’ ahiko ty fahimbañako, ami’ty fandikofa’ o rafelahikoo o tsara’oo.
140 Ditt ord er vel reinsa, og din tenar elskar det.
Vata’e niventèñe o nafè’oo, vaho ikokoa’ ty mpitoro’o.
141 Liten er eg og vanvyrd; dine fyresegner hev eg ikkje gløymt.
Kede iraho naho mavoeñe, fe tsy haliñoko o fepè’oo.
142 Di rettferd er ei æveleg rettferd, og di lov er sanning.
Toe marentane nainai’e tsy modo o havantaña’oo; vaho to o Tsara’oo.
143 Naud og trengsla fann meg; dine bodord er mi lyst.
Tendrek’ ahiko ty hasotriañe naho ty haloviloviañe, fe mahafale ty troko o fandilia’oo.
144 Rettferdige er dine vitnemål til æveleg tid; gjev meg skyn, so eg kann liva!
Vantañe nainai’e o taro’oo; toloro hilala hivelomako.
145 Eg ropar av alt mitt hjarta, svara meg, Herre! Dine fyreskrifter vil eg taka vare på.
Fa nitoreo an-kaampon-troke: toiño iraho ry Iehovà; hañorihako o fañè’oo.
146 Eg ropar til deg, frels meg! so vil eg halda dine vitnemål.
Mikanjy Azo, ehe rombaho, fa hambenako o taro’oo.
147 Tidleg i dagningi var eg uppe og ropa um hjelp; eg venta på ditt ord.
Mañampitso t’ie mitroatse naho mikaike; misalala o tsara’oo.
148 Mine augo var uppe fyre nattevakterne, so eg kunde grunda på ditt ord.
Mitamà o fijilovan-kaleñeo o masoko, mañereñere’ o nafè’oo.
149 Høyr mi røyst etter di miskunn, Herre, haldt meg i live etter dine domar!
Janjiño ty feoko amo fiferenaiña’oo; isotrafo, ry Iehovà, ty amo nafe’oo.
150 Dei er nær som renner etter ugjerning; frå di lov er dei langt burte.
Fa mitotoke o mpikitro-draha ratio, o mitotse amo Tsara’oo.
151 Du er nær, Herre, og alle dine bodord er sanning.
Marine irehe ry Iehovà, naho hene to o fandilia’oo.
152 Longe sidan veit eg av dine vitnemål, at du hev grunnfest deim i all æva.
Fa nirendreko haehae o taro’oo fa najado’o ho nainai’e.
153 Sjå til mi djupe naud og fria meg ut! For di lov hev eg ikkje gløymt.
Vazohò ty fisotriako vaho imbao, fa tsy haliñoko o Tsara’oo.
154 Før mi sak, og løys meg ut, haldt meg i live etter ditt ord!
Alañalaño ty entako, vaho jebaño; sotrafo ty amo nafè’oo.
155 Frelsa er langt frå dei ugudlege, for dine fyreskrifter spør dei ikkje etter.
Lavitse o lo-tserekeo ty fandrombahañe, fa tsy paia’ iereo o fañè’oo.
156 Di miskunn er stor, Herre; haldt meg i live etter dine domar!
Ra’elahy o fiferenaiña’oo ry Iehovà; bodaño iraho ty amo taro’oo.
157 Mange er dei som forfylgjer meg og stend meg imot; frå dine vitnemål hev eg ikkje vike.
Maro ty mampisoañe ahiko naho o malaiñ’ahio, f’ie tsy mivike amo taro’oo.
158 Eg såg dei utrue og fekk uhug, av di dei ikkje heldt ditt ord.
Treako o mivalikeo, toe hejeko; amy te tsy ambena’ iareo o fetse’oo.
159 Sjå at eg hev elska dine fyresegner! Herre, haldt meg i live etter di miskunn!
Vetsevetseo ty fikokoako o fepè’oo; velomo iraho ry Iehovà, ty amo fiferenaiña’oo.
160 Summen av ditt ord er sanning, og æveleg stend all di rettferds lov.
Ty jabajaba amo Tsara’oo, le t’ie vañoñe, hene mijadoñe nainai’e o fizakà’o vantañeo.
161 Hovdingar forfylgde meg utan orsak, men mitt hjarta ottast dine ord.
Mampisoañ’ahy tsy aman-tali’e o roandriañeo, fe mañeveñe amo tsara’oo ty troko.
162 Eg gled meg yver ditt ord, som når ein finn mykje herfang.
Firebehako o fetse’oo, manahake t’ie anjòam-bara bey.
163 Lygn hev eg hata og havt stygg til; di lov hev eg elska.
Hejeko naho mañalik’ahy o lañitseo, kokoako o Tsara’oo.
164 Sju gonger um dagen hev eg lova deg for dine rettferdige domar.
Mandrenge Azo im-pito ami’ty andro iraho ty amo fizakà’o mahitio.
165 Mykje fred hev dei som elskar di lov, og ingen støyt fær deim til fall.
Fañanintsin-tsoa amo mikoko o Tsara’oo, tsy eo ty hahatsikapy iareo.
166 Eg hev venta på di frelsa, Herre, og dine bodord hev eg halde.
Salalaeko i fandrombaha’oy, ry Iehovà, hene ambenako o fandilia’oo.
167 Mi sjæl hev halde dine vitnemål, og eg elska deim mykje.
Ambena’ ty fiaiko o taro’oo, le toe kokoako.
168 Eg hev halde dine fyresegner og dine vitnemål, for alle mine vegar er for di åsyn.
Tanako o fepè’oo naho o taro’oo, aolo’o eo iaby o liakoo.
169 Lat mitt klagerop koma fram for di åsyn, Herre! Gjev meg skyn etter ditt ord.
Ehe te hiatreke azo o toreokoo, ry Iehovà; andrendreho te fahareko o tsara’oo.
170 Lat mi bøn koma for di åsyn! Frels meg etter ditt ord!
Hiheo añatrefa’o eo abey o halalikoo; avotsoro ty amo fetse’oo.
171 Mine lippor skal fløda yver av lovsong, for du lærer meg dine fyreskrifter;
Hampipoñake fandrengeañe o soñikoo, amy te anare’o ahy o fañè’oo.
172 Mi tunga skal syngja um ditt ord; for alle dine bodord er rettferd.
Hisaboe’ ty lelako o nafè’oo, amy te hene vantañe o fepè’oo.
173 Lat di hand vera meg til hjelp! for dine fyresegner hev eg valt ut.
Ee te ho veka’e hañimba ahiko ty fità’o, fa jinoboko o lili’oo.
174 Eg lengtar etter di frelsa, Herre, og di lov er mi lyst.
Fisalalàko i fandrombaha’oy, ry Iehovà, mampinembanembañ’ahy o Tsara’oo.
175 Lat mi sjæl leva og lova deg, og lat dine domar hjelpa meg!
Sotrafo ty fiaiko handrenge azo, vaho ampañimbao ahy o fizakà’oo.
176 Eg hev fare vilt; leita upp din tenar som ein burtkomen sau! for dine bodord hev eg ikkje gløymt.
Nivike hoe añondry motso iraho; tsoeho o mpitoro’oo, fa tsy likofeko o fepè’oo.
