Salmenes 119
1 Sæle er dei som gjeng ein ulastande veg, dei som ferdast i Herrens lov!
Balina omukisa abo abatambulira mu butuukirivu; abatambulira mu mateeka ga Mukama.
2 Sæle er dei som tek vare på hans vitnemål, som søkjer honom av alt sitt hjarta,
Balina omukisa abo abagondera ebiragiro bye, era abanoonya Mukama n’omutima gwabwe gwonna.
3 dei som ikkje gjer urett, men vandrar på hans vegar.
Abo abatasobya, era abatambulira mu makubo ge.
4 Du hev gjeve dine fyresegner, at ein skal halda deim vel.
Ggwe wateekawo ebiragiro byo; n’olagira bigonderwenga n’obwegendereza bungi.
5 Å, kunde vegarne mine verta faste, so eg heldt dine fyreskrifter!
Ayi Mukama, nsaba mbeerenga munywevu bulijjo; nga nkuuma bye walagira.
6 Då skal eg ikkje verta til skammar når eg gjev gaum etter alle dine bodord.
Bwe ntyo siriswazibwa, amaaso gange nga ngasimbye ku ebyo bye walagira byonna.
7 Eg vil takka deg av eit ærlegt hjarta når eg lærer dine rettferdsdomar.
Nga njiga ebiragiro byo ebitukuvu, nnaakutenderezanga n’omutima omulungi.
8 Dine fyreskrifter vil eg halda, du må ikkje reint forlata meg.
Nnaakwatanga amateeka go; Ayi Mukama, tonsuulira ddala.
9 Korleis skal ein ungdom halda stigen sin rein? Når han held seg etter ditt ord.
Omuvubuka anaakuumanga atya ekkubo lye nga ttereevu? Anaalikuumanga ng’agoberera ekigambo kyo nga bwe kiri.
10 Av alt mitt hjarta hev eg søkt deg, lat meg ikkje villast burt frå dine bodord!
Nkunoonya n’omutima gwange gwonna; tonzikiriza kuva ku mateeka go.
11 I hjarta mitt hev eg gøymt ditt ord, so eg ikkje skal synda imot deg.
Ntadde ekigambo kyo mu mutima gwange; ndyoke nneme okwonoona.
12 Lova vere du, Herre! Lær meg dine fyreskrifter!
Ogulumizibwe, Ayi Mukama; onjigirize amateeka go.
13 Med lipporne mine hev eg forkynt alle rettar frå din munn.
Njatula n’akamwa kange amateeka go gonna ge walagira.
14 Eg er glad i vegen etter dine vitnemål som i all rikdom.
Nsanyukira okugondera ebiragiro byo, ng’asanyukira eby’obugagga.
15 På dine fyresegner vil eg grunda og skoda på dine stigar.
Nnaafumiitirizanga ku biragiro byo, ne nzisaayo omwoyo ku makubo go.
16 I dine fyreskrifter vil eg hava hugnad, og ikkje vil eg gløyma ditt ord.
Nnaasanyukiranga amateeka go, era siigeerabirenga.
17 Gjer vel imot din tenar, at eg må liva! so vil eg halda ditt ord.
Omuddu wo omukolere ebirungi, mbe omulamu, ngobererenga ekigambo kyo.
18 Lat upp augo mine, at eg kann skoda underlege ting i di lov!
Ozibule amaaso gange, nsobole okulaba eby’ekitalo ebiri mu mateeka go.
19 Ein gjest er eg på jordi, løyn ikkje dine bodord for meg!
Nze ndi muyise ku nsi; tonkisa bye walagira.
20 Mi sjæl er sunderknasa av lengting etter dine rettar all tid.
Bulijjo emmeeme yange eyaayaanira amateeka go.
21 Du hev truga dei stormodige, dei forbanna, som fer vilt frå dine bodord.
Onenya ab’amalala, abaakolimirwa, abaleka amateeka go.
22 Tak burt frå meg skam og vanvyrdnad! for dine vitnemål hev eg teke vare på.
Mponya okuduula kwabwe n’okunyooma kwabwe; kubanga bye walagira mbigondera.
23 Jamvel hovdingar hev sete i samrøda mot meg; din tenar grundar på dine fyreskrifter.
Newaakubadde ng’abalangira bansalira enkwe; naye nze, omuweereza wo, nnaafumiitirizanga ku biragiro byo.
24 Dine vitnemål er og min hugnad, dei er mine rådgjevarar.
Amateeka go lye ssanyu lyange, era ge gannuŋŋamya.
25 Mi sjæl ligg nedi dusti, haldt meg i live etter ditt ord!
Nzigweddemu amaanyi, ndi wansi mu nfuufu; nkusaba onzizeemu endasi ng’ekigambo kyo bwe kiri.
26 Eg fortalde um mine vegar, og du svara meg; lær meg dine fyreskrifter!
Nakutegeeza bye nteesezza okukola, n’onnyanukula; onjigirize amateeka go.
27 Lat meg få skyna vegen etter dine fyresegner! So vil eg grunda på dine under.
Njigiriza amateeka go bye gagamba, nange nnaafumiitirizanga ku byamagero byo.
28 Mi sjæl græt av sorg; reis meg upp etter ditt ord!
Emmeeme empweddemu ensa olw’okunakuwala; onzizeemu amaanyi ng’ekigambo kyo bwe kiri.
29 Snu lygnevegen burt frå meg, og unn meg di lov!
Nzigiraako ddala ebyo ebitali bya butuukirivu; olw’ekisa kyo njigiriza amateeka go.
30 Truskaps veg hev eg valt, dine rettar hev eg sett framfyre meg.
Nonzeewo okubeera omwesigwa; ntambulire mu ebyo bye walagira.
31 Eg heng fast ved dine vitnemål, Herre, lat meg ikkje verta til skammar!
Nnyweredde ku biragiro byo, Ayi Mukama, tondeka kuswazibwa.
32 Vegen etter dine bodord vil eg springa, for du trøystar mitt hjarta.
Bw’onoosumulula omutima gwange, nnaatambuliranga mu makubo go ng’ebiragiro byo bwe biri.
33 Herre, vis meg vegen etter dine fyreskrifter! so vil eg fara honom alt til endes.
Njigiriza, Ayi Mukama, okugonderanga ebiragiro byo; ndyoke mbinywezenga ennaku zonna ez’obulamu bwange.
34 Gjev meg skyn, so vil eg taka vare på di lov og halda henne av alt mitt hjarta.
Mpa okutegeera ndyoke nkuume amateeka go era ngakwate n’omutima gwange gwonna.
35 Leid meg på dine bodords stig, for han er til hugnad for meg.
Ntambuliza mu mateeka go, kubanga mwe nsanyukira.
36 Bøyg mitt hjarta til dine vitnemål og ikkje til urett vinning!
Okyuse omutima gwange ogulaze eri ebyo bye walagira; so si eri eby’okufuna ebitaliimu.
37 Vend augo mine burt, so dei ikkje ser etter fåfengd, haldt meg i live på din veg!
Kyusa amaaso gange galeme okunneegombesa ebitaliimu; obulamu bwange obufuule obuggya ng’ekigambo kyo bwe kiri.
38 Uppfyll for din tenar ordet ditt, som gjer at ein ottast deg!
Tuukiriza kye wasuubiza omuddu wo, kubanga ekyo kye wasuubiza abo abakutya.
39 Tak burt ifrå meg mi skjemsla som eg er rædd, for dine rettar er gode.
Nziggyako okunyoomebwa kuno kwe ntya, kubanga ebiragiro byo birungi.
40 Sjå, eg lengtar etter dine fyresegner, haldt meg i live ved di rettferd.
Laba, njayaanira ebiragiro byo; onkomyewo mu butuukirivu bwo.
41 Lat di miskunn, Herre, koma yver meg, di frelsa etter ditt ord!
Okwagala kwo okutaggwaawo kujje gye ndi, Ayi Mukama; ompe obulokozi bwo nga bwe wasuubiza;
42 Eg vil gjeva svar til honom som spottar meg; for eg lit på ditt ord.
ndyoke mbeere n’eky’okwanukula abo abambonyaabonya; kubanga neesiga kigambo kyo.
43 Riv ikkje sannings ord so reint or munnen min, for på dine domar ventar eg.
Toganya kigambo ekitali kya mazima okuva mu kamwa kange; kubanga essuubi lyange liri mu ebyo bye walagira.
44 Stødt vil eg halda di lov, æveleg og alltid.
Nnaagonderanga amateeka go ennaku zonna, emirembe n’emirembe.
45 Lat meg ferdast i det frie, for eg spør etter dine fyresegner!
Era nnaatambulanga n’emirembe, kubanga ngoberedde ebyo bye walagira.
46 Eg vil tala um dine vitnemål for kongar, og eg skal ikkje verta til skammar.
Era nnaayogeranga ku biragiro by’omu maaso ga bakabaka, nga sikwatibwa nsonyi.
47 Eg vil frygda meg ved dine bodord, som eg elskar.
Kubanga nsanyukira amateeka go, era ngaagala.
48 Eg vil lyfta mine hender til dine bodord som eg elskar, og eg vil grunda på dine fyreskrifter.
Nzisaamu nnyo ekitiibwa ebiragiro byo era mbyagala. Nnaafumiitirizanga ku mateeka go.
49 Kom i hug ditt ord til din tenar, med di du hev gjeve meg von!
Jjukira ekigambo kye wansuubiza, nze omuddu wo, kubanga gwe wampa essuubi.
50 Det er mi trøyst i min vesaldom, at ditt ord hev halde meg i live.
Ekiwummuza omutima gwange nga ndi mu bulumi kye kisuubizo kyo ekimpa obulamu.
51 Ovmodige hev spotta meg mykje, frå di lov hev eg ikkje vike.
Ab’amalala banduulira obutamala, naye nze siva ku mateeka go.
52 Eg kom i hug, Herre, dine domar frå gamle dagar, og eg vart trøysta.
Bwe ndowooza ku biragiro byo eby’edda, Ayi Mukama, biwummuza omutima gwange.
53 Brennande harm hev eg vorte på dei ugudlege som forlet di lov.
Nkyawa nnyo abakola ebibi, abaleka amateeka go.
54 Dine fyreskrifter hev vorte mine lovsongar i det hus der eg bur som framand.
Ebiragiro byo binfuukidde ennyimba buli we nsula nga ndi mu lugendo lwange.
55 Um natti kom eg ditt namn i hug, Herre, og eg heldt di lov.
Mu kiro nzijukira erinnya lyo, Ayi Mukama, ne neekuuma amateeka go.
56 Dette timdest meg, at eg fekk taka vare på dine fyreskrifter.
Olw’okukugonderanga nfunye emikisa gyo mingi.
57 Herren er min lut, sagde eg, med di eg heldt dine ord.
Ggwe mugabo gwange, Ayi Mukama; nasuubiza okukugonderanga.
58 Eg naudbad deg av alt mitt hjarta: «Ver miskunnsam imot meg etter ditt ord!»
Nkwegayirira n’omutima gwange gwonna, ondage ekisa kyo nga bwe wasuubiza.
59 Eg tenkte på mine vegar og vende mine føter til dine vitnemål.
Bwe ndabye amakubo amakyamu ge nkutte, ne nkyuka okugoberera ebiragiro byo.
60 Eg skunda meg og tøvra ikkje med å halda dine bodord.
Nyanguwa nnyo okugondera amateeka go, so seekunya.
61 Bandi til dei ugudlege hev snørt meg inn, di lov hev eg ikkje gløymt.
Newaakubadde ng’emiguwa gy’ababi ginsibye, naye seerabirenga mateeka go.
62 Midt på natti stend eg upp og vil takka deg for dine rettferdslover.
Nzuukuka mu ttumbi okukwebaza, olw’ebiragiro byo ebituukirivu.
63 Eg held meg til alle deim som ottast deg, og som held dine fyresegner.
Ntambula n’abo abakutya, abo bonna abakwata amateeka go.
64 Av di miskunn, Herre, er jordi full; lær meg dine fyreskrifter!
Ensi, Ayi Mukama, ejjudde okwagala kwo; onjigirize amateeka go.
65 Tenaren din hev du gjort vel imot, Herre, etter ditt ord.
Okoze bulungi omuddu wo, Ayi Mukama, ng’ekigambo kyo bwe kiri.
66 Lær meg god skynsemd og kunnskap! for eg trur på dine bodord.
Njigiriza okumanya n’okwawula ekirungi n’ekibi, era ompe okumanya; kubanga nzikiririza mu mateeka go.
67 Fyrr eg vart nedbøygd, for eg vilt, men no held eg ditt ord.
Bwe wali tonnambonereza nakyama nnyo, naye kaakano ŋŋondera ekigambo kyo.
68 Du er god og gjer godt, lær meg dine fyreskrifter!
Ayi Mukama, oli mulungi era okola ebirungi; onjigirize amateeka go.
69 Dei ovmodige hev spunne i hop lygn imot meg, av alt mitt hjarta held eg dine fyresegner.
Ab’amalala banjogeddeko nnyo eby’obulimba, naye nze nkwata ebyo bye walagira, n’omutima gwange gwonna.
70 Deira hjarta er feitt som talg; eg fegnast ved di lov.
Omutima gwabwe gugezze ne gusavuwala; naye nze nsanyukira amateeka go.
71 Det var godt for meg at eg vart nedbøygd, so eg kunde læra dine fyreskrifter.
Okubonerezebwa kwangasa, ndyoke njige amateeka go.
72 Lovi frå din munn er betre for meg enn tusund stykke gull og sylv.
Amateeka go ge walagira ga mugaso nnyo gye ndi okusinga enkumi n’enkumi eza ffeeza ne zaabu.
73 Dine hender hev gjort meg og laga meg til, gjev meg skyn, so eg kann læra dine bodord!
Emikono gyo gye gyankola ne gimmumba, mpa okutegeera ndyoke njige amateeka go.
74 Dei som ottast deg, skal sjå meg og gleda seg, for på ditt ord ventar eg.
Abo abakutya banandabanga ne basanyuka, kubanga essuubi lyange liri mu kigambo kyo.
75 Eg veit, Herre, at dine domar er rettferd, og at du i truskap hev bøygt meg ned.
Mmanyi, Ayi Mukama, ng’amateeka go matukuvu, era wali mutuufu okumbonereza.
76 Lat di miskunn vera til trøyst for meg, etter det du hev sagt til din tenar!
Kale okwagala kwo okutaggwaawo kumbeere kumpi kunsanyuse, nga bwe wansuubiza, nze omuddu wo.
77 Lat di miskunn koma yver meg so eg kann liva! for di lov er mi lyst.
Kkiriza okusaasira kwo kuntuukeko ndyoke mbeere mulamu; kubanga mu mateeka go mwe nsanyukira.
78 Lat dei ovmodige verta skjemde! for dei hev trykt meg utan årsak. Eg grundar på dine fyresegner.
Ab’amalala baswazibwe, kubanga bampisizza bubi nga siriiko kye nkoze. Naye nze nnaafumiitirizanga ku biragiro byo.
79 Lat deim snu seg til meg, dei som ottast deg, og kjenner dine vitnemål!
Abo abakutya bajje gye ndi, abategeera amateeka go.
80 Lat mitt hjarta vera fullkome i dine fyreskrifter, so eg ikkje skal verta til skammar!
Mbeera, omutima gwange guleme kubaako kya kunenyezebwa mu mateeka go, nneme kuswazibwa!
81 Mi sjæl naudstundar etter di frelsa, eg ventar på ditt ord.
Emmeeme yange erumwa nnyo ennyonta ng’eyaayaanira obulokozi bwo, essuubi lyange liri mu kigambo kyo.
82 Mine augo naudstundar etter ditt ord, og eg segjer: «Når vil du trøysta meg?»
Ntunuulidde ebbanga ddene n’amaaso gange ne ganfuuyirira nga nninda okutuukirira kw’ekisuubizo kyo; ne neebuuza nti, “Olinsanyusa ddi?”
83 For eg er som ei lerflaska i røyk; dine fyreskrifter gløymer eg ikkje.
Newaakubadde nga nfuuse ng’ensawo ey’eddiba, eya wayini eri mu mukka, naye seerabira bye walagira.
84 Kor mange er vel dagarne for din tenar? Når vil du halda dom yver deim som forfylgjer meg?
Ayi Mukama, nze omuddu wo nnaalindirira kutuusa ddi nga tonnabonereza abo abanjigganya?
85 Dei ovmodige hev grave graver for meg, dei som ikkje liver etter di lov.
Abantu ab’amalala abatatya Katonda bansimidde ebinnya mu kkubo; be bo abatagondera mateeka go.
86 Alle dine bodord er trufaste; med lygn forfylgjer dei meg; hjelp meg!
Amateeka go gonna geesigibwa; abo abatakwagala banjigganyiza bwereere; nkusaba onnyambe!
87 Dei hadde so nær tynt meg i landet, men eg hev ikkje forlate dine fyresegner.
Baali kumpi okunzikiririza ddala ku nsi kuno; naye nze sivudde ku ebyo bye walagira.
88 Haldt meg i live etter di miskunn! So vil eg taka vare på vitnemålet frå din munn.
Olw’okwagala kwo okutaggwaawo ndekera obulamu bwange, ndyoke nkuume ebyo bye walagira ebiva mu kamwa ko.
89 Til æveleg tid, Herre, stend ditt ord fast i himmelen.
Ayi Mukama, Ekigambo kyo kinywevu mu ggulu, kya mirembe gyonna.
90 Frå ætt til ætt varer din truskap, du hev grunnfest jordi, og ho stend.
Obwesigwa bwo tebuggwaawo emirembe gyonna; watonda ensi era enyweredde ddala.
91 Til å setja dine domar i verk stend dei der i dag; for alle ting er dine tenarar.
Amateeka go na buli kati manywevu; kubanga ebintu byonna bikuweereza.
92 Dersom ikkje di lov hadde vore mi lyst, so hadde eg forgjengest i mi djupe naud.
Singa nnali sisanyukira mu mateeka go, nandizikiridde olw’obulumi bwe nalimu.
93 I all æva skal eg ikkje gløyma dine fyresegner, for ved deim hev du halde meg i live.
Siyinza kwerabira biragiro byo; kubanga mu ebyo obulamu bwange mw’obufuulidde obuggya.
94 Din er eg, frels meg! for dine fyresegner hev eg spurt etter.
Ndi wuwo, ndokola, kubanga neekuumye bye walagira.
95 På meg hev dei ugudlege venta og vil tyna meg; på dine vitnemål agtar eg.
Newaakubadde ng’abakola ebibi beekukumye nga banteeze okunzikiriza; naye nze nyweredde ku ebyo bye walagira.
96 På alt det fullkomne hev eg set ein ende; men dine bodord rekk ovleg vidt.
Ebintu byonna biriko we bikoma naye amateeka go tegakugirwa.
97 Kor eg hev lovi di kjær! Heile dagen er ho i min tanke.
Amateeka go nga ngagala nnyo! Ngafumiitirizaako olunaku lwonna.
98 Dine bodord gjer meg visare enn mine fiendar, for æveleg eig eg deim.
Amateeka go ganfuula mugezi okusinga abalabe bange, kubanga ge gannuŋŋamya bulijjo.
99 Eg hev vorte klokare enn alle mine lærarar, for eg grundar på dine vitnemål.
Ntegeera okusinga abasomesa bange bonna, kubanga nfumiitiriza nnyo ebyo bye walagira.
100 Eg er vitugare enn dei gamle, for dine fyresegner hev eg teke vare på.
Ntegeera okusinga abakadde; kubanga ŋŋondera ebyo bye walagira.
101 Frå kvar vond stig hev eg halde mine føter burte, so eg kunde halda ditt ord.
Neekuumye obutatambulira mu kkubo lyonna ekyamu, nsobole okugondera ekigambo kyo.
102 Frå dine lover hev eg ikkje vike, for du hev lært meg upp.
Sivudde ku mateeka go, kubanga ggwe waganjigiriza.
103 Kor søt din tale er for gomen min, betre enn honning for munnen min.
Ebisuubizo byo nga bimpoomera nnyo! Biwoomera akamwa kange okusinga omubisi gw’enjuki.
104 Av dine fyresegner fær eg vit, difor hatar eg kvar lygnestig.
Mu biragiro byo mwe nfunira okutegeera; kyenva nkyawa ekkubo lyonna ekyamu.
105 Ditt ord er ei lykt for min fot og eit ljos for min stig.
Ekigambo kyo ye ttaala eri ebigere byange, era kye kimulisa ekkubo lyange.
106 Eg hev svore og hev halde det, å taka vare på dine rettferdslover.
Ndayidde ekirayiro era nkikakasizza nga nnaakwatanga amateeka ag’obutuukirivu bwo.
107 Eg er ovleg nedbøygd; Herre, haldt meg i live etter ditt ord!
Nnumizibwa nnyo; nzizaamu obulamu, Ayi Mukama, ng’ekigambo kyo bwe kiri.
108 Lat min munns offer tekkjast deg, Herre, og lær meg dine rettar!
Okkirize Ayi Mukama ettendo akamwa kange lye kakuwa; era onjigirize amateeka go.
109 Eg gjeng alltid med livet i neven, men di lov hev eg ikkje gløymt.
Newaakubadde ng’obulamu bwange ntera okubutambuza nga bwe njagala, naye seerabira mateeka go.
110 Dei ugudlege hev lagt snara for meg; men frå dine fyresegner hev eg ikkje villa meg burt.
Abakola ebibi banteze omutego, naye sikyamye kuva ku ebyo bye walagira.
111 Til æveleg eiga hev eg fenge dine vitnemål, for dei er mi hjartans gleda.
Ebiragiro byo gwe mugabo gwange emirembe gyonna; weewaawo, ebyo bye bisanyusa omutima gwange.
112 Eg hev bøygt mitt hjarta til å gjera etter dine fyreskrifter, æveleg og til endes.
Omutima gwange gweteeseteese okukwatanga ebiragiro byo ennaku zonna ez’obulamu bwange.
113 Dei tvihuga hatar eg, men di lov elskar eg.
Nkyawa abalina emitima egisagaasagana, naye nze njagala amateeka go.
114 Du er mi livd og min skjold, og på ditt ord ventar eg.
Ggwe kiddukiro kyange era ggwe ngabo yange; essuubi lyange liri mu kigambo kyo.
115 Vik frå meg, de som gjer vondt, at eg kann halda min Guds bodord!
Muve we ndi mmwe abakola ebitali bya butuukirivu, mundeke nkwate ebiragiro bya Katonda wange.
116 Haldt meg uppe etter ditt ord, so eg kann liva, og lat meg ikkje verta til skammar med mi von!
Onnyweze nga bwe wasuubiza, ndyoke mbeere omulamu; nneme kuswazibwa ne nzigwamu essuubi.
117 Haldt meg uppe, so eg kann verta frelst! So vil eg alltid sjå med lyst på dine fyreskrifter.
Onnyweze ndyoke nfuuke ow’eddembe, era nkwatenga ebiragiro byo bulijjo.
118 Du agtar for inkje alle deim som fer vilt frå dine fyreskrifter; for deira svik er fåfengd.
Onyooma abo bonna abaleka ebiragiro byo; weewaawo obugezigezi bwabwe tebuliimu kantu.
119 Som slagg kastar du burt alle ugudlege på jordi; difor elskar eg dine vitnemål.
Abakola ebibi bonna mu nsi obalaba ng’ebisasiro; nze kyenva njagala ebyo bye walagira.
120 Eg rys i holdet av rædsla for deg, og for dine domar ottast eg.
Nkankana nzenna nga nkutya, era ntya amateeka go.
121 Eg hev gjort rett og rettferd, du vil ikkje gjeva meg yver til deim som trykkjer meg.
Nkoze eby’obwenkanya era eby’obutuukirivu; tondeka mu mikono gy’abo abanjooga.
122 Gakk i borg for tenaren din, so det må ganga honom vel! lat ikkje dei ovmodige trykkja meg!
Okakase okundaganga ekisa kyo bulijjo, oleme kukkiriza ababi okunjooganga.
123 Augo mine naudstundar etter di frelsa og etter ditt rettferdsord.
Amaaso gange ganfuuyiririra, nga nnindirira obulokozi bwo n’ebyo bye wasuubiza mu butuukirivu bwo.
124 Gjer med din tenar etter di miskunn og lær meg dine fyreskrifter!
Nze omuddu wo nkolaako ng’okwagala kwo bwe kuli; era onjigirize amateeka go.
125 Eg er din tenar; gjev meg vit, so eg kann kjenna dine vitnemål!
Ndi muddu wo, mpa okwawula ekirungi n’ekibi; ndyoke ntegeere ebiragiro byo.
126 Det er tid for Herren til å gripa inn, dei hev brote di lov.
Ekiseera kituuse, Ayi Mukama, okubaako ky’okola, kubanga amateeka go gamenyeddwa.
127 Difor elskar eg dine bodord meir enn gull, ja, meir enn fint gull.
Naye nze njagala amateeka go okusinga zaabu, wadde zaabu omulongoose.
128 Difor held eg alle fyresegner um alle ting for rette; eg hatar kvar lygnestig.
Kubanga mmanyi ng’ebiragiro byo byonna bituufu; nkyawa buli kkubo lyonna ekyamu.
129 Underfulle er dine vitnemål, difor tek mi sjæl vare på deim.
Ebiragiro byo bya kitalo; kyenva mbigondera.
130 Når ordi dine opnar seg, gjev dei ljos, og dei gjer dei einfalde kloke.
Ebigambo byo bwe binnyonnyolwa bireeta omusana; n’atategeera bulungi bimugeziwaza.
131 Eg let munnen upp og sukka av lengting; for etter dine bodord stunda eg.
Njasamya akamwa kange ne mpejjawejja nga njaayaanira amateeka go.
132 Vend deg til meg og ver meg nådig, som rett er mot deim som elskar ditt namn!
Nkyukira, onkwatirwe ekisa, nga bw’okolera bulijjo abo abaagala erinnya lyo.
133 Gjer mine stig faste ved ditt ord, og lat ingen urett råda yver meg!
Oluŋŋamye ebigere byange ng’ekigambo kyo bwe kiri, era tokkiriza kibi kyonna kunfuga.
134 Løys du meg ut or menneskjevald! So vil eg halda dine fyresegner.
Mponya okujooga kw’abantu, bwe ntyo nkwatenga ebiragiro byo.
135 Lat di åsyn lysa på din tenar, og lær meg dine fyreskrifter!
Ontunuulire, nze omuddu wo, n’amaaso ag’ekisa, era onjigirizenga amateeka go.
136 Vatsbekkjer renn or augo mine, av di folk ikkje held di lov.
Amaziga gakulukuta mu maaso gange ng’omugga, olw’abo abatakwata mateeka go.
137 Rettferdig er du, Herre, og rette er dine domar.
Oli mutuukirivu, Ayi Katonda, era amateeka go matuufu.
138 Du hev fyreskrive dine vitnemål i rettferd og i stor truskap.
Ebiragiro byo bye wateekawo bituukirivu, era byesigibwa.
139 Min brennhug hev tært meg upp, av di mine motstandarar hev gløymt dine ord.
Nnyiikadde nnyo munda yange, olw’abalabe bange abatassaayo mwoyo eri ebiragiro byo.
140 Ditt ord er vel reinsa, og din tenar elskar det.
Ebisuubizo byo byetegerezebwa nnyo, kyenva mbyagala.
141 Liten er eg og vanvyrd; dine fyresegner hev eg ikkje gløymt.
Newaakubadde ndi muntu wa bulijjo era anyoomebwa, naye seerabira biragiro byo.
142 Di rettferd er ei æveleg rettferd, og di lov er sanning.
Obutuukirivu bwo bwa lubeerera, n’amateeka go ga mazima.
143 Naud og trengsla fann meg; dine bodord er mi lyst.
Newaakubadde nga ndi mu kulumwa n’okutegana okungi, amateeka go ge gansanyusa.
144 Rettferdige er dine vitnemål til æveleg tid; gjev meg skyn, so eg kann liva!
Ebiragiro byo bituufu emirembe gyonna; onjigirize okubitegeera ndyoke mbeere omulamu.
145 Eg ropar av alt mitt hjarta, svara meg, Herre! Dine fyreskrifter vil eg taka vare på.
Nkoowoola n’omutima gwange gwonna, Ayi Mukama, onnyanukule! Nnaagonderanga amateeka go.
146 Eg ropar til deg, frels meg! so vil eg halda dine vitnemål.
Nkukaabirira, ondokole, nkwate ebiragiro byo.
147 Tidleg i dagningi var eg uppe og ropa um hjelp; eg venta på ditt ord.
Ngolokoka bunatera okukya ne nkukaabirira onnyambe; essuubi lyange liri mu kigambo kyo.
148 Mine augo var uppe fyre nattevakterne, so eg kunde grunda på ditt ord.
Seebaka ekiro kyonna nga nfumiitiriza ku ebyo bye wasuubiza.
149 Høyr mi røyst etter di miskunn, Herre, haldt meg i live etter dine domar!
Olw’okwagala kwo okutaggwaawo wulira eddoboozi lyange, Ayi Mukama, ompe obulamu obuggya ng’amateeka go bwe gali.
150 Dei er nær som renner etter ugjerning; frå di lov er dei langt burte.
Abo ab’enkwe era abatakwata mateeka go bansemberedde, kyokka bali wala n’amateeka go.
151 Du er nær, Herre, og alle dine bodord er sanning.
Naye ggwe, Ayi Mukama, oli kumpi nange, era n’amateeka go gonna ga mazima.
152 Longe sidan veit eg av dine vitnemål, at du hev grunnfest deim i all æva.
Okuva edda n’edda nayiga mu biragiro byo, nga wabissaawo bibeerewo emirembe gyonna.
153 Sjå til mi djupe naud og fria meg ut! For di lov hev eg ikkje gløymt.
Tunuulira okubonaabona kwange omponye, kubanga seerabira mateeka go.
154 Før mi sak, og løys meg ut, haldt meg i live etter ditt ord!
Ompolereze, onnunule, onzizeemu obulamu nga bwe wasuubiza.
155 Frelsa er langt frå dei ugudlege, for dine fyreskrifter spør dei ikkje etter.
Abakola ebibi obulokozi bubabeera wala, kubanga tebanoonya mateeka go.
156 Di miskunn er stor, Herre; haldt meg i live etter dine domar!
Ekisa kyo kinene, Ayi Mukama, onzizeemu obulamu nga bwe wasuubiza.
157 Mange er dei som forfylgjer meg og stend meg imot; frå dine vitnemål hev eg ikkje vike.
Abalabe abanjigganya bangi, naye nze siivenga ku biragiro byo.
158 Eg såg dei utrue og fekk uhug, av di dei ikkje heldt ditt ord.
Nnakuwalira abo abatakwesiga, kubanga tebakwata biragiro byo.
159 Sjå at eg hev elska dine fyresegner! Herre, haldt meg i live etter di miskunn!
Laba, Ayi Mukama, bwe njagala ebiragiro byo! Onkuumenga ng’okwagala kwo bwe kuli.
160 Summen av ditt ord er sanning, og æveleg stend all di rettferds lov.
Ebigambo byo byonna bya mazima meereere; n’amateeka go ga lubeerera.
161 Hovdingar forfylgde meg utan orsak, men mitt hjarta ottast dine ord.
Abafuzi banjigganyiza bwereere, naye ekigambo kyo nkissaamu ekitiibwa.
162 Eg gled meg yver ditt ord, som når ein finn mykje herfang.
Nsanyukira ekisuubizo kyo okufaanana ng’oyo afunye obugagga obungi.
163 Lygn hev eg hata og havt stygg til; di lov hev eg elska.
Nkyawa era ntamwa obulimba, naye amateeka go ngagala.
164 Sju gonger um dagen hev eg lova deg for dine rettferdige domar.
Mu lunaku nkutendereza emirundi musanvu olw’amateeka go amatuukirivu.
165 Mykje fred hev dei som elskar di lov, og ingen støyt fær deim til fall.
Abo abaagala amateeka go bali mu ddembe lingi; tewali kisobola kubeesittaza.
166 Eg hev venta på di frelsa, Herre, og dine bodord hev eg halde.
Nnindirira obulokozi bwo, Ayi Mukama, era mu biragiro byo mwe ntambulira.
167 Mi sjæl hev halde dine vitnemål, og eg elska deim mykje.
Ŋŋondera ebiragiro byo, mbyagala nnyo nnyini.
168 Eg hev halde dine fyresegner og dine vitnemål, for alle mine vegar er for di åsyn.
Buli kye nkola okimanyi, era olaba nga bwe nkwata ebiragiro byo.
169 Lat mitt klagerop koma fram for di åsyn, Herre! Gjev meg skyn etter ditt ord.
Okukaaba kwange kutuuke gy’oli, Ayi Mukama, ompe okutegeera ng’ekigambo kyo bwe kiri.
170 Lat mi bøn koma for di åsyn! Frels meg etter ditt ord!
Okwegayirira kwange kutuuke gy’oli, onnunule nga bwe wasuubiza.
171 Mine lippor skal fløda yver av lovsong, for du lærer meg dine fyreskrifter;
Akamwa kange kanaakutenderezanga, kubanga gw’onjigiriza amateeka go.
172 Mi tunga skal syngja um ditt ord; for alle dine bodord er rettferd.
Olulimi lwange lunaayimbanga ekigambo kyo, kubanga bye walagira byonna bya butuukirivu.
173 Lat di hand vera meg til hjelp! for dine fyresegner hev eg valt ut.
Omukono gwo gumbeerenga, kubanga nnonzeewo okukwatanga ebiragiro byo.
174 Eg lengtar etter di frelsa, Herre, og di lov er mi lyst.
Neegomba nnyo obulokozi bwo, Ayi Mukama, era amateeka go lye ssanyu lyange.
175 Lat mi sjæl leva og lova deg, og lat dine domar hjelpa meg!
Ompe obulamu nkutenderezenga, era amateeka go gampanirirenga.
176 Eg hev fare vilt; leita upp din tenar som ein burtkomen sau! for dine bodord hev eg ikkje gløymt.
Ndi ng’endiga ebuze. Onoonye omuddu wo, kubanga seerabidde mateeka go.
