< Salmenes 119 >

1 Sæle er dei som gjeng ein ulastande veg, dei som ferdast i Herrens lov!
خۆزگە بەوانە دەخوازرێ کە ڕێگایان تەواوە، ئەوانەی بەپێی فێرکردنی یەزدان دەڕۆن.
2 Sæle er dei som tek vare på hans vitnemål, som søkjer honom av alt sitt hjarta,
خۆزگە بەوانە دەخوازرێ کە یاساکەی پەیڕەو دەکەن، بە هەموو دڵەوە ڕوو لە خودا دەکەن.
3 dei som ikkje gjer urett, men vandrar på hans vegar.
هەروەها خراپە ناکەن و بە ڕێگای ئەودا دەڕۆن.
4 Du hev gjeve dine fyresegner, at ein skal halda deim vel.
تۆ ڕێنماییەکانت داوە، بۆ ئەوەی خەڵک بە تەواوی گوێڕایەڵی بن.
5 Å, kunde vegarne mine verta faste, so eg heldt dine fyreskrifter!
خۆزگە ڕێگاکانم بچەسپابوونایە لە بەجێگەیاندنی فەرزەکانت!
6 Då skal eg ikkje verta til skammar når eg gjev gaum etter alle dine bodord.
ئەو کاتە شەرمەزار نەدەبووم، کە دەمڕوانییە هەموو ڕاسپاردەکانت.
7 Eg vil takka deg av eit ærlegt hjarta når eg lærer dine rettferdsdomar.
بە دڵی پاکەوە ستایشت دەکەم، کاتێک فێری حوکمە ڕاستودروستەکانت دەبم.
8 Dine fyreskrifter vil eg halda, du må ikkje reint forlata meg.
فەرزەکانت بەجێدەهێنم، بە تەواوی وازم لێ مەهێنە.
9 Korleis skal ein ungdom halda stigen sin rein? Når han held seg etter ditt ord.
گەنج بە چی هەڵسوکەوتی خۆی بێگەرد دەکات؟ بە پاراستنی وشەکانت.
10 Av alt mitt hjarta hev eg søkt deg, lat meg ikkje villast burt frå dine bodord!
بە هەموو دڵەوە ڕوو لە تۆ دەکەم، مەهێڵە لە ڕاسپاردەکانت گومڕابم.
11 I hjarta mitt hev eg gøymt ditt ord, so eg ikkje skal synda imot deg.
وشەکانی تۆم لەناو دڵم شاردووەتەوە، تاکو لە دژی تۆ گوناه نەکەم.
12 Lova vere du, Herre! Lær meg dine fyreskrifter!
ئەی یەزدان، ستایش بۆ تۆ! فێری فەرزەکانی خۆتم بکە.
13 Med lipporne mine hev eg forkynt alle rettar frå din munn.
بە لێوەکانی خۆم، باسی هەموو حوکمەکانی دەمی تۆ دەکەم.
14 Eg er glad i vegen etter dine vitnemål som i all rikdom.
بە پەیڕەوکردنی یاساکانت شاد دەبم، وەک کەسێک سامانێکی زۆر دەبینێتەوە.
15 På dine fyresegner vil eg grunda og skoda på dine stigar.
لە ڕێنماییەکانت ورد دەبمەوە، چاو دەبڕمە ڕێگاکانت.
16 I dine fyreskrifter vil eg hava hugnad, og ikkje vil eg gløyma ditt ord.
بە فەرزەکانت دڵخۆش دەبم، وشەکانی تۆم لە یاد ناچێت.
17 Gjer vel imot din tenar, at eg må liva! so vil eg halda ditt ord.
چاکە لەگەڵ خزمەتکاری خۆت بکە، تاکو بژیم و گوێڕایەڵی فەرمانەکەت بم.
18 Lat upp augo mine, at eg kann skoda underlege ting i di lov!
چاوم بکەرەوە تاکو ئەوانە ببینم، کردەوە سەرسوڕهێنەرەکان لە فێرکردنت.
19 Ein gjest er eg på jordi, løyn ikkje dine bodord for meg!
من نامۆم لە زەوی، ڕاسپاردەکانی خۆتم لێ مەشارەوە.
20 Mi sjæl er sunderknasa av lengting etter dine rettar all tid.
گیانم توایەوە لە تامەزرۆیی بۆ حوکمەکانت لە هەموو کاتێک.
21 Du hev truga dei stormodige, dei forbanna, som fer vilt frå dine bodord.
سەرزەنشتی لووت بەرزە نەفرەت لێکراوەکانت کرد، کە لە ڕاسپاردەکانی تۆ گومڕا بوون.
22 Tak burt frå meg skam og vanvyrdnad! for dine vitnemål hev eg teke vare på.
ڕیسوایی و سووکایەتیم لەسەر لابە، چونکە یاسای تۆم پەیڕەو کردووە.
23 Jamvel hovdingar hev sete i samrøda mot meg; din tenar grundar på dine fyreskrifter.
هەرچەندە میرەکان دادەنیشن و لە دژم پیلان دەگێڕن، بەڵام خزمەتکارەکەت لە فەرزەکانت ورد دەبێتەوە.
24 Dine vitnemål er og min hugnad, dei er mine rådgjevarar.
یاساکانت شادمانی منن، ئەوانە ڕاوێژکارەکانی منن.
25 Mi sjæl ligg nedi dusti, haldt meg i live etter ditt ord!
گیانم بە خۆڵەوە نووساوە، بەگوێرەی بەڵێنی خۆت بمژیێنەوە.
26 Eg fortalde um mine vegar, og du svara meg; lær meg dine fyreskrifter!
باسی ڕێگاکانی خۆمم کرد، تۆ بەدەنگمەوە هاتیت، فەرزەکانی خۆتم فێر بکە.
27 Lat meg få skyna vegen etter dine fyresegner! So vil eg grunda på dine under.
ڕێگای ڕێنماییەکانی خۆتم تێبگەیەنە، لە کارە سەرسوڕهێنەرەکانت ورد دەبمەوە.
28 Mi sjæl græt av sorg; reis meg upp etter ditt ord!
گیانم لە خەفەتان توایەوە، بەگوێرەی بەڵێنی خۆت بەهێزم بکە.
29 Snu lygnevegen burt frå meg, og unn meg di lov!
ڕێگای درۆم لێ دووربخەوە، لەگەڵم میهرەبان بە و فێری تەوراتی خۆتم بکە.
30 Truskaps veg hev eg valt, dine rettar hev eg sett framfyre meg.
ڕێگای ڕاستیم هەڵبژاردووە، حوکمەکانی تۆم خستووەتە بەرچاوم.
31 Eg heng fast ved dine vitnemål, Herre, lat meg ikkje verta til skammar!
دەست بە یاساکانی تۆوە دەگرم، ئەی یەزدان، ڕێ مەدە شەرمەزار بم!
32 Vegen etter dine bodord vil eg springa, for du trøystar mitt hjarta.
بە ڕاکردن لەسەر ڕێگای ڕاسپاردەکانت دەڕۆم، چونکە دڵی منت ئازاد کرد.
33 Herre, vis meg vegen etter dine fyreskrifter! so vil eg fara honom alt til endes.
ئەی یەزدان، فێری ڕێگای فەرزەکانی خۆتم بکە، هەتا کۆتایی بەجێیان دەهێنم.
34 Gjev meg skyn, so vil eg taka vare på di lov og halda henne av alt mitt hjarta.
تێمبگەیەنە و فێرکردنت پەیڕەو دەکەم، بە هەموو دڵەوە گوێڕایەڵی دەبم.
35 Leid meg på dine bodords stig, for han er til hugnad for meg.
بمخە سەر ڕێگای ڕاسپاردەکانت، چونکە دڵخۆشم دەکەن.
36 Bøyg mitt hjarta til dine vitnemål og ikkje til urett vinning!
دڵم بخەرە سەر یاساکانت، نەک سەر قازانج.
37 Vend augo mine burt, so dei ikkje ser etter fåfengd, haldt meg i live på din veg!
چاوم وەرگێڕە لە تەماشاکردنی شتی پووچ، لە ڕێگای خۆتدا بمبوژێنەوە.
38 Uppfyll for din tenar ordet ditt, som gjer at ein ottast deg!
بەڵێنی خۆت بۆ خزتمەتکارەکەت بهێنە دی، ئەوەی بەوانەت داوە کە لێت دەترسن.
39 Tak burt ifrå meg mi skjemsla som eg er rædd, for dine rettar er gode.
ئەو سووکایەتییەم لەسەر لابە کە لێی دەترسم، چونکە حوکمەکانت چاکن.
40 Sjå, eg lengtar etter dine fyresegner, haldt meg i live ved di rettferd.
ئەوەتا پەرۆشی ڕێنماییەکانی تۆم، بە ڕاستودروستی خۆت بمژیێنەوە.
41 Lat di miskunn, Herre, koma yver meg, di frelsa etter ditt ord!
ئەی یەزدان، با خۆشەویستییە نەگۆڕەکەتم بۆ بێت، ڕزگارییەکەت بەگوێرەی بەڵێنی خۆت،
42 Eg vil gjeva svar til honom som spottar meg; for eg lit på ditt ord.
جا وەڵامی ئەوە دەدەمەوە کە گاڵتەم پێ دەکات، چونکە پشتم بە بەڵێنی تۆ بەستووە.
43 Riv ikkje sannings ord so reint or munnen min, for på dine domar ventar eg.
وشەی ڕاست هەرگیز لە دەمم دوور مەخەوە، چونکە ئومێدم بە حوکمەکانی تۆ هەیە.
44 Stødt vil eg halda di lov, æveleg og alltid.
بە بەردەوامی گوێڕایەڵی فێرکردنی تۆ دەبم، هەتاهەتایە و هەتاسەر.
45 Lat meg ferdast i det frie, for eg spør etter dine fyresegner!
بە ئازادی دەڕۆم، چونکە داواکاری ڕێنماییەکانی تۆم.
46 Eg vil tala um dine vitnemål for kongar, og eg skal ikkje verta til skammar.
لەبەردەم پاشاکانیش باسی یاساکانی تۆ دەکەم، شەرمەزاریش نابم.
47 Eg vil frygda meg ved dine bodord, som eg elskar.
خۆشی لە ڕاسپاردەکانت دەبینم، چونکە حەزم لێیانە.
48 Eg vil lyfta mine hender til dine bodord som eg elskar, og eg vil grunda på dine fyreskrifter.
دەست بۆ ڕاسپاردەکانت بەرز دەکەمەوە، ئەوەی خۆشم دەوێت، سەرنج دەدەمە فەرزەکانت.
49 Kom i hug ditt ord til din tenar, med di du hev gjeve meg von!
پەیمانی خۆت لەبیر بێت بۆ خزمەتکارەکەت، چونکە هیوات پێم داوە.
50 Det er mi trøyst i min vesaldom, at ditt ord hev halde meg i live.
لە کاتی تەنگانەمدا دڵنەوایی من ئەمەیە: بەڵێنەکەت منی ژیاندەوە.
51 Ovmodige hev spotta meg mykje, frå di lov hev eg ikkje vike.
لووتبەرزەکان زۆر گاڵتەم پێ دەکەن، بەڵام من لە فێرکردنی تۆ لام نەداوە.
52 Eg kom i hug, Herre, dine domar frå gamle dagar, og eg vart trøysta.
ئەی یەزدان، حوکمە لەمێژینەکانی تۆم هاتەوە یاد، دڵنەواییم هاتەوە.
53 Brennande harm hev eg vorte på dei ugudlege som forlet di lov.
لەبەر بەدکاران تووڕەییم جۆشا، ئەوانەی وازیان لە فێرکردنی تۆ هێناوە.
54 Dine fyreskrifter hev vorte mine lovsongar i det hus der eg bur som framand.
فەرزەکانت بوونە بابەت گۆرانییەکانم، لە ماڵی ئاوارەییم.
55 Um natti kom eg ditt namn i hug, Herre, og eg heldt di lov.
ئەی یەزدان، بە شەو یادی ناوی تۆ دەکەمەوە و گوێڕایەڵی فێرکردنت دەبم.
56 Dette timdest meg, at eg fekk taka vare på dine fyreskrifter.
ئەم نەریتە بۆ من بوو: ڕێنماییەکانی تۆم پەیڕەو کرد.
57 Herren er min lut, sagde eg, med di eg heldt dine ord.
ئەی یەزدان، تۆ بەشی منی، بەڵێنم داوە گوێڕایەڵی فەرمانەکانت بم.
58 Eg naudbad deg av alt mitt hjarta: «Ver miskunnsam imot meg etter ditt ord!»
بە هەموو دڵەوە داوای ڕەزامەندی تۆ دەکەم، بەپێی بەڵێنی خۆت لەگەڵم میهرەبان بە.
59 Eg tenkte på mine vegar og vende mine føter til dine vitnemål.
لە ڕێگای خۆم ڕامام، پێم بەرەو یاساکانت وەرگێڕایەوە.
60 Eg skunda meg og tøvra ikkje med å halda dine bodord.
خێرا بووم و دوا نەکەوتم لە بەجێگەیاندنی ڕاسپاردەکانت.
61 Bandi til dei ugudlege hev snørt meg inn, di lov hev eg ikkje gløymt.
گوریسی بەدکاران منیان بەستووەتەوە، بەڵام فێرکردنی تۆ لەبیر ناکەم.
62 Midt på natti stend eg upp og vil takka deg for dine rettferdslover.
لە نیوەشەودا هەڵدەستم بۆ ئەوەی ستایشت بکەم لەسەر حوکمە ڕاستودروستەکانت.
63 Eg held meg til alle deim som ottast deg, og som held dine fyresegner.
من هاوڕێی هەموو ئەوانەم لە تۆ دەترسن، لەوانەی ڕێنماییەکانت پەیڕەو دەکەن.
64 Av di miskunn, Herre, er jordi full; lær meg dine fyreskrifter!
ئەی یەزدان، خۆشەویستییە نەگۆڕەکەت زەوی پڕکردووە، فەرزەکانی خۆتم فێر بکە.
65 Tenaren din hev du gjort vel imot, Herre, etter ditt ord.
ئەی یەزدان، چاکەت لەگەڵ خزمەتکارەکەت کرد، بەگوێرەی بەڵێنی خۆت.
66 Lær meg god skynsemd og kunnskap! for eg trur på dine bodord.
هەستی باش و زانینم فێر بکە، چونکە باوەڕم بە ڕاسپاردەکانت هەیە.
67 Fyrr eg vart nedbøygd, for eg vilt, men no held eg ditt ord.
بەر لەوەی زەلیل بم گومڕا بووم، بەڵام ئێستا گوێڕایەڵی فەرمایشتەکەت دەبم.
68 Du er god og gjer godt, lær meg dine fyreskrifter!
تۆ چاکیت و چاکەکاری، فەرزەکانی خۆتم فێر بکە.
69 Dei ovmodige hev spunne i hop lygn imot meg, av alt mitt hjarta held eg dine fyresegner.
لووتبەرزان درۆم بۆ هەڵدەبەستن، بەڵام من بە هەموو دڵەوە ڕێنماییەکانت پەیڕەو دەکەم.
70 Deira hjarta er feitt som talg; eg fegnast ved di lov.
دڵیان وەک پیو بێ هەستە، بەڵام فێرکردنت شادییە بۆ من.
71 Det var godt for meg at eg vart nedbøygd, so eg kunde læra dine fyreskrifter.
چاک بوو بۆ من کە زەلیل بم، بۆ ئەوەی فێری فەرزەکانت بم.
72 Lovi frå din munn er betre for meg enn tusund stykke gull og sylv.
فێرکردنی دەمی تۆ لە هەزار زێڕ و زیو باشترە بۆ من.
73 Dine hender hev gjort meg og laga meg til, gjev meg skyn, so eg kann læra dine bodord!
دەستی تۆ دروستی کردم و دایڕشتم، تێمبگەیەنە تاکو فێری ڕاسپاردەکانت بم.
74 Dei som ottast deg, skal sjå meg og gleda seg, for på ditt ord ventar eg.
ئەوانەی لێت دەترسن شادمان دەبن کاتێک دەمبینن، چونکە من هیوام بە بەڵێنی تۆ هەیە.
75 Eg veit, Herre, at dine domar er rettferd, og at du i truskap hev bøygt meg ned.
ئەی یەزدان، زانیم کە حوکمەکانت ڕاستودروستە، بە دڵسۆزی زەلیلت کردم.
76 Lat di miskunn vera til trøyst for meg, etter det du hev sagt til din tenar!
با خۆشەویستییە نەگۆڕەکەت بۆ دڵنەواییم بێت، بەپێی بەڵێنەکەت بۆ خزمەتکارەکەت.
77 Lat di miskunn koma yver meg so eg kann liva! for di lov er mi lyst.
با بەزەییت بێتە لام بۆ ئەوەی بژیم، چونکە فێرکردنی تۆ شادمانییە بۆ من.
78 Lat dei ovmodige verta skjemde! for dei hev trykt meg utan årsak. Eg grundar på dine fyresegner.
با لووتبەرزان شەرمەزار بن، چونکە بوختانیان بۆ هەڵبەستم، بەڵام من سەرنج دەدەمە ڕێنماییەکانت.
79 Lat deim snu seg til meg, dei som ottast deg, og kjenner dine vitnemål!
با ئەوانەی لێت دەترسن بگەڕێنەوە لای من، ئەوانەی لە یاساکانی تۆ تێدەگەن.
80 Lat mitt hjarta vera fullkome i dine fyreskrifter, so eg ikkje skal verta til skammar!
با دڵم تەواو بێت لە فەرزەکانت، بۆ ئەوەی شەرمەزار نەبم.
81 Mi sjæl naudstundar etter di frelsa, eg ventar på ditt ord.
گیانم پەرۆشی ڕزگاریی تۆیە، ئومێدم بە بەڵێنی تۆیە.
82 Mine augo naudstundar etter ditt ord, og eg segjer: «Når vil du trøysta meg?»
چاوم کز بوو لە چاوەڕوانی بەڵێنەکەت، دەپرسم: «کەی دڵنەواییم دەکەیت؟»
83 For eg er som ei lerflaska i røyk; dine fyreskrifter gløymer eg ikkje.
هەرچەندە وەک مەشکەیەکی پڕ دووکەڵم لێهاتووە، فەرزەکانی تۆم لەیاد نەکردووە.
84 Kor mange er vel dagarne for din tenar? Når vil du halda dom yver deim som forfylgjer meg?
خزمەتکارەکەت دەبێ چەند ڕۆژ چاوەڕێ بکات؟ کەی حوکم دەدەیت بەسەر ئەوانەی من دەچەوسێننەوە؟
85 Dei ovmodige hev grave graver for meg, dei som ikkje liver etter di lov.
لووتبەرزان چاڵیان بۆم هەڵکەندووە، ئەمەش بەگوێرەی فێرکردنی تۆ نییە!
86 Alle dine bodord er trufaste; med lygn forfylgjer dei meg; hjelp meg!
هەموو ڕاسپاردەکانت جێی متمانەن، فریام بکەوە، چونکە بە فێڵ دەمچەوسێننەوە!
87 Dei hadde so nær tynt meg i landet, men eg hev ikkje forlate dine fyresegner.
خەریک بوو لەسەر زەوی کۆتاییم پێ بهێنن، بەڵام من دەستبەرداری ڕێنماییەکانی تۆ نەبووم.
88 Haldt meg i live etter di miskunn! So vil eg taka vare på vitnemålet frå din munn.
بەپێی خۆشەویستییە نەگۆڕەکەت بمژیێنەوە، یاساکانی دەمی تۆ پەیڕەو دەکەم.
89 Til æveleg tid, Herre, stend ditt ord fast i himmelen.
ئەی یەزدان، فەرمایشتی تۆ هەتاهەتاییە، لە ئاسمان چەسپاوە.
90 Frå ætt til ætt varer din truskap, du hev grunnfest jordi, og ho stend.
دڵسۆزیت نەوە دوای نەوەیە، زەویت دامەزراند و دەمێنێت.
91 Til å setja dine domar i verk stend dei der i dag; for alle ting er dine tenarar.
ئەوان بە حوکمەکانی تۆ هەتا ئەمڕۆ ماون، چونکە هەمووان خزمەتکاری تۆن.
92 Dersom ikkje di lov hadde vore mi lyst, so hadde eg forgjengest i mi djupe naud.
ئەگەر فێرکردنی تۆ سەرچاوەی شادیم نەدەبوو، بە زەلیلی خۆم لەناودەچووم.
93 I all æva skal eg ikkje gløyma dine fyresegner, for ved deim hev du halde meg i live.
هەرگیز ڕێنماییەکانت لەبیرناکەم، چونکە بەوان منت ژیاندەوە.
94 Din er eg, frels meg! for dine fyresegner hev eg spurt etter.
من هی تۆم، ڕزگارم بکە، چونکە داواکاری ڕێنماییەکانی تۆم.
95 På meg hev dei ugudlege venta og vil tyna meg; på dine vitnemål agtar eg.
بەدکارەکان خۆیان بۆم ماتداوە تاکو بمفەوتێنن، بەڵام من لە یاساکانی تۆ ڕادەمێنم.
96 På alt det fullkomne hev eg set ein ende; men dine bodord rekk ovleg vidt.
بۆ هەموو تەواوییەک سنوورم بینی، بەڵام ڕاسپاردەی تۆ زۆر فراوانە.
97 Kor eg hev lovi di kjær! Heile dagen er ho i min tanke.
چەند حەزم لە فێرکردنی تۆیە! بە درێژایی ڕۆژ لێی ورد دەبمەوە.
98 Dine bodord gjer meg visare enn mine fiendar, for æveleg eig eg deim.
بەهۆی ڕاسپاردەکانت لە دوژمنەکانم داناتر بووم، چونکە هەتاهەتایە بۆ منە.
99 Eg hev vorte klokare enn alle mine lærarar, for eg grundar på dine vitnemål.
لە هەموو مامۆستاکانم هۆشمەندتر بووم، چونکە لە یاساکانت ورد دەبمەوە.
100 Eg er vitugare enn dei gamle, for dine fyresegner hev eg teke vare på.
لە پیرەکان زیاتر تێدەگەم، چونکە ڕێنماییەکانت پەیڕەو دەکەم.
101 Frå kvar vond stig hev eg halde mine føter burte, so eg kunde halda ditt ord.
پێی خۆمم قەدەغە کردووە لە هەموو ڕێگایەکی خراپ، بۆ ئەوەی گوێڕایەڵی فەرمانی تۆ بم.
102 Frå dine lover hev eg ikkje vike, for du hev lært meg upp.
لە حوکمەکانی تۆ لام نەداوە، چونکە تۆ خۆت فێرت کردووم.
103 Kor søt din tale er for gomen min, betre enn honning for munnen min.
بەڵێنەکانت چەند شیرینن بۆ زمانم، لە هەنگوین شیرینترن بۆ دەمم.
104 Av dine fyresegner fær eg vit, difor hatar eg kvar lygnestig.
لە ڕێنماییەکانی تۆ تێگەیشتنم بەدەستهێنا، بۆیە ڕقم لە هەموو ڕێگایەکی خوارە.
105 Ditt ord er ei lykt for min fot og eit ljos for min stig.
وشەکانی تۆ چرایە بۆ پێیەکانم، ڕووناکییە بۆ ڕێگام.
106 Eg hev svore og hev halde det, å taka vare på dine rettferdslover.
سوێندم خواردووە و بەجێی دەهێنم، کە ملکەچی حوکمە ڕاستودروستەکانت دەبم.
107 Eg er ovleg nedbøygd; Herre, haldt meg i live etter ditt ord!
ئەی یەزدان، زۆر ئازارم چێژتووە، جا بەپێی بەڵێنی خۆت بمژیێنەوە.
108 Lat min munns offer tekkjast deg, Herre, og lær meg dine rettar!
ئەی یەزدان، بە ستایشە خۆویستەکانی دەمم ڕازی بە، حوکمەکانی خۆتم فێر بکە.
109 Eg gjeng alltid med livet i neven, men di lov hev eg ikkje gløymt.
هەمیشە گیانم لەناو دەستمدایە، بەڵام فێرکردنی تۆ لەبیرناکەم.
110 Dei ugudlege hev lagt snara for meg; men frå dine fyresegner hev eg ikkje villa meg burt.
بەدکاران تەڵەیان بۆم ناوەتەوە، بەڵام من لە ڕێنماییەکانی تۆ گومڕا نابم.
111 Til æveleg eiga hev eg fenge dine vitnemål, for dei er mi hjartans gleda.
یاساکانت هەتاهەتایە گەنجینەن بۆ من، چونکە ئەوان شادی دڵمن.
112 Eg hev bøygt mitt hjarta til å gjera etter dine fyreskrifter, æveleg og til endes.
دڵم بۆ بەجێهێنانی فەرزەکانت تەرخان دەکەم، هەتاهەتایە و هەتا کۆتایی.
113 Dei tvihuga hatar eg, men di lov elskar eg.
ڕقم لە کەسانی دوودڵە، حەزم لە فێرکردنی تۆیە.
114 Du er mi livd og min skjold, og på ditt ord ventar eg.
تۆ پەناگا و قەڵغانی منیت، هیوام بە بەڵێنی تۆیە.
115 Vik frå meg, de som gjer vondt, at eg kann halda min Guds bodord!
ئەی بەدکارەکان، لێم دوور بکەونەوە، تاکو ڕاسپاردەکانی خودای خۆم پەیڕەو بکەم.
116 Haldt meg uppe etter ditt ord, so eg kann liva, og lat meg ikkje verta til skammar med mi von!
بەپێی بەڵێنەکەی خۆت پشتم بگرە هەتا بژیم، لە ئومێدی خۆم شەرمەزارم مەکە.
117 Haldt meg uppe, so eg kann verta frelst! So vil eg alltid sjå med lyst på dine fyreskrifter.
پشتم بگرە و ڕزگاردەبم، هەمیشە چاوم لە فەرزەکانت دەبێت.
118 Du agtar for inkje alle deim som fer vilt frå dine fyreskrifter; for deira svik er fåfengd.
هەموو ئەوانەی لە فەرزەکانی تۆ گومڕا بوون ڕەتیان دەکەیتەوە، چونکە فێڵەکەیان پووچە.
119 Som slagg kastar du burt alle ugudlege på jordi; difor elskar eg dine vitnemål.
هەموو بەدکارانی زەوی وەک خڵت جیا دەکەیتەوە، بۆیە حەزم لە یاساکانتە.
120 Eg rys i holdet av rædsla for deg, og for dine domar ottast eg.
لەشم لە تۆقینی تۆ دەلەرزێت و لە حوکمەکانت دەترسم.
121 Eg hev gjort rett og rettferd, du vil ikkje gjeva meg yver til deim som trykkjer meg.
دادپەروەری و ڕاستودروستیم بەجێهێناوە، ڕادەستی زۆردارم مەکە.
122 Gakk i borg for tenaren din, so det må ganga honom vel! lat ikkje dei ovmodige trykkja meg!
بەڵێن بدە چاکە لەگەڵ خزمەتکاری خۆت بکەیت، با لووتبەرزەکان ستەمم لێ نەکەن.
123 Augo mine naudstundar etter di frelsa og etter ditt rettferdsord.
چاوم شل بوو لە پەرۆشیم بۆ ڕزگارییەکەت، بۆ بەجێهێنانی بەڵێنە ڕاستودروستەکەت.
124 Gjer med din tenar etter di miskunn og lær meg dine fyreskrifter!
بەپێی خۆشەویستییە نەگۆڕەکەت لەگەڵ خزمەتکارەکەت ڕەفتار بکە، فێری فەرزەکانی خۆتم بکە.
125 Eg er din tenar; gjev meg vit, so eg kann kjenna dine vitnemål!
من خزمەتکاری تۆم، تێمبگەیەنە، بۆ ئەوەی لە یاساکانت تێبگەم.
126 Det er tid for Herren til å gripa inn, dei hev brote di lov.
ئەی یەزدان، کاتی کارکردنی تۆیە، چونکە فێرکردنی تۆ شکێنراوە.
127 Difor elskar eg dine bodord meir enn gull, ja, meir enn fint gull.
لەبەر ئەوەی حەز لە ڕاسپاردەکانت دەکەم زیاتر لە زێڕ، لە زێڕی پوختەکراو،
128 Difor held eg alle fyresegner um alle ting for rette; eg hatar kvar lygnestig.
هەروەها لەبەر ئەوەی هەموو ڕێنماییەکانت بە ڕاست دەزانم، ڕقم لە هەموو ڕێگایەکی خوارە.
129 Underfulle er dine vitnemål, difor tek mi sjæl vare på deim.
یاساکانت سەرسوڕهێنەرە، بۆیە گیانم پەیڕەویان دەکات.
130 Når ordi dine opnar seg, gjev dei ljos, og dei gjer dei einfalde kloke.
ڕوونکردنەوەی فەرمایشتەکانت ڕووناکی دەبەخشێت، تێگەیشتنیش بە نەزانەکان.
131 Eg let munnen upp og sukka av lengting; for etter dine bodord stunda eg.
دەمم کردەوە و هەناسەبڕکێمە، چونکە پەرۆشی ڕاسپاردەکانی تۆم.
132 Vend deg til meg og ver meg nådig, som rett er mot deim som elskar ditt namn!
ئاوڕم لێ بدەوە و لەگەڵم میهرەبان بە، وەک نەریتی خۆت بۆ ئەوانەی ناوی تۆیان خۆشدەوێت.
133 Gjer mine stig faste ved ditt ord, og lat ingen urett råda yver meg!
هەنگاوەکانم لەسەر وتەکەت بچەسپێنە، مەهێڵە هیچ گوناهێک بەسەرمدا زاڵ بێت.
134 Løys du meg ut or menneskjevald! So vil eg halda dine fyresegner.
لە زۆرداری مرۆڤ بمکڕەوە، بۆ ئەوەی ڕێنماییەکانی تۆ پەیڕەو بکەم.
135 Lat di åsyn lysa på din tenar, og lær meg dine fyreskrifter!
ڕووت بەسەر خزمەتکاری خۆتدا بدرەوشێنەوە، فێری فەرزەکانی خۆتم بکە.
136 Vatsbekkjer renn or augo mine, av di folk ikkje held di lov.
جۆگەی ئاو لە چاوەکانم دادەڕژێت، چونکە فێرکردنت پەیڕەو ناکرێت.
137 Rettferdig er du, Herre, og rette er dine domar.
ئەی یەزدان، تۆ ڕاستودروستیت، حوکمەکانت ڕاستن.
138 Du hev fyreskrive dine vitnemål i rettferd og i stor truskap.
ئەو یاسایانەی دەرتکردووە ڕاستودروستن و بە تەواوی جێی متمانەن.
139 Min brennhug hev tært meg upp, av di mine motstandarar hev gløymt dine ord.
دڵگەرمیم سووتاندمی، چونکە دوژمنانم فەرمانەکانی تۆیان لەبیر کردووە.
140 Ditt ord er vel reinsa, og din tenar elskar det.
بەڵێنی تۆ زۆر تاقیکراوەتەوە، خزمەتکارەکەت حەزی لێیەتی.
141 Liten er eg og vanvyrd; dine fyresegner hev eg ikkje gløymt.
من بچووک و ڕیسوام، بەڵام ڕێنماییەکانت لە یاد ناکەم.
142 Di rettferd er ei æveleg rettferd, og di lov er sanning.
ڕاستودروستیت هەتاهەتایی تەواوە و فێرکردنت ڕاستە.
143 Naud og trengsla fann meg; dine bodord er mi lyst.
تەنگانە و ناخۆشیم تووش بووە، بەڵام ڕاسپاردەکانت شادی منن.
144 Rettferdige er dine vitnemål til æveleg tid; gjev meg skyn, so eg kann liva!
یاساکانت هەتاهەتایە ڕاستودروستن، تێمبگەیەنە بۆ ئەوەی بژیم.
145 Eg ropar av alt mitt hjarta, svara meg, Herre! Dine fyreskrifter vil eg taka vare på.
پڕ بە دڵ هاوار دەکەم، ئەی یەزدان، وەڵامم بدەوە، فەرزەکانت بەجێدەهێنم.
146 Eg ropar til deg, frels meg! so vil eg halda dine vitnemål.
هاوار بۆ تۆ دەکەم، ڕزگارم بکە! یاساکانت پەیڕەو دەکەم.
147 Tidleg i dagningi var eg uppe og ropa um hjelp; eg venta på ditt ord.
پێش بەرەبەیان هەڵدەستم و هاوارت بۆ دەهێنم، ئومێدم بە بەڵێنی تۆ هەیە.
148 Mine augo var uppe fyre nattevakterne, so eg kunde grunda på ditt ord.
بە درێژایی شەو بەئاگام، بۆ ئەوەی لە بەڵێنەکانت وردببمەوە.
149 Høyr mi røyst etter di miskunn, Herre, haldt meg i live etter dine domar!
بەگوێرەی خۆشەویستییە نەگۆڕەکەت گوێ لە دەنگم بگرە، ئەی یەزدان، بەگوێرەی حوکمەکانت بمژیێنەوە.
150 Dei er nær som renner etter ugjerning; frå di lov er dei langt burte.
پیلانگێڕان نزیک بوونەوە، لە فێرکردنی تۆ دوورکەوتوونەتەوە.
151 Du er nær, Herre, og alle dine bodord er sanning.
بەڵام ئەی یەزدان، تۆ زۆر نزیکیت، هەموو ڕاسپاردەکانت ڕاستن.
152 Longe sidan veit eg av dine vitnemål, at du hev grunnfest deim i all æva.
لەمێژە لە یاساکانت دەزانم، کە بۆ هەتاهەتایە داتناوە.
153 Sjå til mi djupe naud og fria meg ut! For di lov hev eg ikkje gløymt.
سەیری ئازارم بکە و دەربازم بکە، چونکە فێرکردنی تۆ لەبیر ناکەم.
154 Før mi sak, og løys meg ut, haldt meg i live etter ditt ord!
پارێزەری لە گرفتەکەم بکە و بمکڕەوە، بەگوێرەی بەڵێنەکەت بمژیێنەوە.
155 Frelsa er langt frå dei ugudlege, for dine fyreskrifter spør dei ikkje etter.
ڕزگاری لە بەدکاران دوورە، چونکە بەدوای فەرزەکانتدا ناگەڕێن.
156 Di miskunn er stor, Herre; haldt meg i live etter dine domar!
ئەی یەزدان، بەزەییت زۆرە، بەگوێرەی حوکمەکانت بمژیێنەوە.
157 Mange er dei som forfylgjer meg og stend meg imot; frå dine vitnemål hev eg ikkje vike.
دوژمنانم و ئەوانەی دەمچەوسێننەوە زۆرن، بەڵام لە یاساکانی تۆ لام نەداوە.
158 Eg såg dei utrue og fekk uhug, av di dei ikkje heldt ditt ord.
خیانەتکارانم بینی بێزم هاتەوە، چونکە گوێڕایەڵی فەرمانەکانت نەبوون.
159 Sjå at eg hev elska dine fyresegner! Herre, haldt meg i live etter di miskunn!
ببینە چەندە حەزم لە ڕێنماییەکانتە، ئەی یەزدان، بەگوێرەی خۆشەویستییە نەگۆڕەکەت بمژیێنەوە.
160 Summen av ditt ord er sanning, og æveleg stend all di rettferds lov.
هەموو وشەکانی تۆ ڕاستییە، هەموو حوکمە ڕاستودروستەکانی هەتاهەتایین.
161 Hovdingar forfylgde meg utan orsak, men mitt hjarta ottast dine ord.
میرەکان بەبێ هۆ دەمچەوسێننەوە، بەڵام دڵم لە فەرمایشتی تۆ دەتۆقێت.
162 Eg gled meg yver ditt ord, som når ein finn mykje herfang.
بە بەڵێنەکانت دڵشاد دەبم، وەک یەکێک دەستکەوتێکی زۆری چنگکەوتبێت.
163 Lygn hev eg hata og havt stygg til; di lov hev eg elska.
ڕقم لە درۆیە و قێزم لێی دەبێتەوە، بەڵام حەزم لە فێرکردنی تۆیە.
164 Sju gonger um dagen hev eg lova deg for dine rettferdige domar.
ڕۆژانە حەوت جار ستایشت دەکەم، بۆ حوکمە ڕاستودروستەکانت.
165 Mykje fred hev dei som elskar di lov, og ingen støyt fær deim til fall.
ئاشتیێکی گەورە بۆ ئەوانەی حەز لە فێرکردنت دەکەن، هیچ شتێک بۆیان نابێتە کۆسپ.
166 Eg hev venta på di frelsa, Herre, og dine bodord hev eg halde.
ئەی یەزدان، هیوام بە ڕزگاریی تۆیە، ڕاسپاردەکانی تۆ پەیڕەو دەکەم.
167 Mi sjæl hev halde dine vitnemål, og eg elska deim mykje.
گیانم یاساکانت پەیڕەو دەکات، چونکە زۆر حەزم لێیەتی.
168 Eg hev halde dine fyresegner og dine vitnemål, for alle mine vegar er for di åsyn.
ڕێنمایی و یاساکانی تۆ پەیڕەو دەکەم، چونکە هەموو ڕێگاکانم لەبەردەمتن.
169 Lat mitt klagerop koma fram for di åsyn, Herre! Gjev meg skyn etter ditt ord.
ئەی یەزدان، با هاوارم بگاتە بەردەمت، بەگوێرەی پەیمانی خۆت تێمبگەیەنە.
170 Lat mi bøn koma for di åsyn! Frels meg etter ditt ord!
با پاڕانەوەم بێتە بەردەمت، بەگوێرەی بەڵێنەکەت دەربازم بکە.
171 Mine lippor skal fløda yver av lovsong, for du lærer meg dine fyreskrifter;
با لێوم ستایشی لێ بڕژێت، چونکە فێری فەرزەکانی خۆتم دەکەیت.
172 Mi tunga skal syngja um ditt ord; for alle dine bodord er rettferd.
با زمانم گۆرانی بەسەر وتەکەتدا بڵێ، چونکە هەموو ڕاسپاردەکانت ڕاستودروستن.
173 Lat di hand vera meg til hjelp! for dine fyresegner hev eg valt ut.
با دەستت ئامادەبێت بۆ یارمەتیم، چونکە ڕێنماییەکانی تۆم هەڵبژاردووە.
174 Eg lengtar etter di frelsa, Herre, og di lov er mi lyst.
ئەی یەزدان، من بە پەرۆشم بۆ ڕزگاریی تۆ، فێرکردنت شادی منە.
175 Lat mi sjæl leva og lova deg, og lat dine domar hjelpa meg!
با گیانم بژیێتەوە بۆ ئەوەی ستایشت بکەم، حوکمەکانت یارمەتیم بدات.
176 Eg hev fare vilt; leita upp din tenar som ein burtkomen sau! for dine bodord hev eg ikkje gløymt.
وەک بەرخی وێڵ گومڕا بووم، بەدوای خزمەتکارەکەتدا بگەڕێ، چونکە ڕاسپاردەکانی تۆم لەبیر نەکردووە.

< Salmenes 119 >