Salmenes 119
1 Sæle er dei som gjeng ein ulastande veg, dei som ferdast i Herrens lov!
Insewowo elos su wangin mwatalos, Su moul fal nu ke ma sap lun LEUM GOD.
2 Sæle er dei som tek vare på hans vitnemål, som søkjer honom av alt sitt hjarta,
Insewowo elos su fahsr ke ma sap lal, Su aksol ke insialos nufon.
3 dei som ikkje gjer urett, men vandrar på hans vegar.
Elos tiana oru ma koluk; A elos fahsr fal nu ke ma lungse lun LEUM GOD.
4 Du hev gjeve dine fyresegner, at ein skal halda deim vel.
LEUM GOD, kom ase tari ma sap lom Ac kom sapkin tuh kut in arulana akos.
5 Å, kunde vegarne mine verta faste, so eg heldt dine fyreskrifter!
Saok ngan ku in arulana oaru In liyaung mwe luti lom!
6 Då skal eg ikkje verta til skammar når eg gjev gaum etter alle dine bodord.
Nga fin liyaung ma sap lom nukewa, Na nga fah tia akmwekinyeyuk.
7 Eg vil takka deg av eit ærlegt hjarta når eg lærer dine rettferdsdomar.
Ke nga lutlut ke nununku suwoswos lom Nga fah kaksakin kom ke inse nasnas.
8 Dine fyreskrifter vil eg halda, du må ikkje reint forlata meg.
Nga fah akos ma sap lom; Nikmet sisyula.
9 Korleis skal ein ungdom halda stigen sin rein? Når han held seg etter ditt ord.
Sie mwet fusr ac liyaung fuka tuh in nasnas moul lal? Pa inge: el fin akos ma sap lom.
10 Av alt mitt hjarta hev eg søkt deg, lat meg ikkje villast burt frå dine bodord!
Ke insiuk nufon nga srike in kulansupwekom; Nik kom lela nga in seakos ma sap lom.
11 I hjarta mitt hev eg gøymt ditt ord, so eg ikkje skal synda imot deg.
Nga likiya ma sap lom insiuk, Tuh nga in tia orekma koluk lain kom.
12 Lova vere du, Herre! Lær meg dine fyreskrifter!
Nga kaksakin kom, O LEUM GOD, Lutiyu inkanek lom.
13 Med lipporne mine hev eg forkynt alle rettar frå din munn.
Nga fah kaskaskin Ma sap nukewa ma kom oakiya.
14 Eg er glad i vegen etter dine vitnemål som i all rikdom.
Nga engan in fahsr ke ma sap lom Liki na in eis mwe kasrup yohk.
15 På dine fyresegner vil eg grunda og skoda på dine stigar.
Nga lutlut ke oakwuk lom; Nga lohang nu ke mwe luti lom.
16 I dine fyreskrifter vil eg hava hugnad, og ikkje vil eg gløyma ditt ord.
Nga insewowo ke ma sap lom, Nga fah tiana mulkunla kas lom.
17 Gjer vel imot din tenar, at eg må liva! so vil eg halda ditt ord.
Nga mwet kulansap lom, kom in kulang nu sik Tuh nga fah ku in moul ac akos mwe luti lom.
18 Lat upp augo mine, at eg kann skoda underlege ting i di lov!
Ikasla mutuk tuh nga fah ku in akilen Wolana lun mwe luti pwaye lom.
19 Ein gjest er eg på jordi, løyn ikkje dine bodord for meg!
Nga muta fin faclu ke kitin pacl na fototo; Nikmet okanla ma sap lom likiyu.
20 Mi sjæl er sunderknasa av lengting etter dine rettar all tid.
Insiuk kena ma lulap In liye nununku lom pacl e nukewa.
21 Du hev truga dei stormodige, dei forbanna, som fer vilt frå dine bodord.
Kom kai mwet filang; Elos su tia akos ma sap lom elos selngawiyuk.
22 Tak burt frå meg skam og vanvyrdnad! for dine vitnemål hev eg teke vare på.
Eisla kaskou ac aksruksruk lalos likiyu, Tuh nga liyaung na ma sap lom.
23 Jamvel hovdingar hev sete i samrøda mot meg; din tenar grundar på dine fyreskrifter.
Mwet leum elos tukeni ac pwapa koluk lainyu, Tusruktu nga fah lutlut ke mwe luti lom.
24 Dine vitnemål er og min hugnad, dei er mine rådgjevarar.
Kas in luti lom akinsewowoyeyu Ac oana mwet kasru nu sik.
25 Mi sjæl ligg nedi dusti, haldt meg i live etter ditt ord!
Nga putatla nu infohk uh ke kutangyukla nga, Tukasyuyak, oana kom tuh wulela kac.
26 Eg fortalde um mine vegar, og du svara meg; lær meg dine fyreskrifter!
Nga fahkyuyak nu sum, ac kom topukyu; Luti nu sik inkanek lom.
27 Lat meg få skyna vegen etter dine fyresegner! So vil eg grunda på dine under.
Kasreyu tuh nga in kalem ke ma sap lom, Ac nga fah nunku yohk ke kas in luti wolana lom.
28 Mi sjæl græt av sorg; reis meg upp etter ditt ord!
Insiuk munasla ke asor; Akkeyeyu, oana kom tuh wulela kac.
29 Snu lygnevegen burt frå meg, og unn meg di lov!
Sruokyuwi liki inkanek tafongla; Ke kulang lom, luti nu sik ke ma sap lom.
30 Truskaps veg hev eg valt, dine rettar hev eg sett framfyre meg.
Nga sulela tuh nga in akosten; Nga lohang nu ke nununku lom.
31 Eg heng fast ved dine vitnemål, Herre, lat meg ikkje verta til skammar!
LEUM GOD nga liyaung na mwe luti lom, Nikmet lela tuh nga in akmwekinyeyuk.
32 Vegen etter dine bodord vil eg springa, for du trøystar mitt hjarta.
Nga arulana engan in akos ma sap lom, Mweyen kom ac fah akyokye etauk luk.
33 Herre, vis meg vegen etter dine fyreskrifter! so vil eg fara honom alt til endes.
O LEUM GOD, luti nu sik kalmen ma sap lom, Na nga fah akos in pacl e nukewa.
34 Gjev meg skyn, so vil eg taka vare på di lov og halda henne av alt mitt hjarta.
Aketeya ma sap lom nu sik, ac nga fah akos; Nga fah liyaung ke insiuk nufon.
35 Leid meg på dine bodords stig, for han er til hugnad for meg.
Oru tuh nga in fahsr fal nu ke ma sap lom, Tuh nga konauk insewowo kac.
36 Bøyg mitt hjarta til dine vitnemål og ikkje til urett vinning!
Oru tuh nga in lungse akos ma sap lom Yohk liki na tuh nga in kasrup.
37 Vend augo mine burt, so dei ikkje ser etter fåfengd, haldt meg i live på din veg!
Furokla mutuk liki ma lusrongten; Liyeyume oana kom tuh wulela kac.
38 Uppfyll for din tenar ordet ditt, som gjer at ein ottast deg!
Nga mwet kulansap lom, akfalye wulela lom nu sik, In oana wulela su kom oru nu selos su akos kom.
39 Tak burt ifrå meg mi skjemsla som eg er rædd, for dine rettar er gode.
Moliyula liki kaskas kou su nga sangeng kac; Fuka woiyen nununku lom!
40 Sjå, eg lengtar etter dine fyresegner, haldt meg i live ved di rettferd.
Nga kena akos ma sap lom; Ase moul sasu nu sik, tuh kom suwoswos.
41 Lat di miskunn, Herre, koma yver meg, di frelsa etter ditt ord!
LEUM GOD, akkalemye lupan lungse lom nu sik, Ac moliyula oana kom wulela kac.
42 Eg vil gjeva svar til honom som spottar meg; for eg lit på ditt ord.
Na nga fah ku in topkolos su kaskas kou keik, Mweyen nga lulalfongi ke kas lom.
43 Riv ikkje sannings ord so reint or munnen min, for på dine domar ventar eg.
Oru tuh nga in ku in kaskas pwaye pacl e nukewa, Tuh finsrak luk oan in nununku lom.
44 Stødt vil eg halda di lov, æveleg og alltid.
Nga ac fah liyaung ma sap lom pacl e nukewa, Nu tok ma pahtpat.
45 Lat meg ferdast i det frie, for eg spør etter dine fyresegner!
Nga fah muta in sukosok pwaye, Mweyen nga srike in akos kas in luti lom.
46 Eg vil tala um dine vitnemål for kongar, og eg skal ikkje verta til skammar.
Nga fah fahkak nu sin tokosra uh ma kom sapkin, Ac nga fah tia akmwekinyeyuk.
47 Eg vil frygda meg ved dine bodord, som eg elskar.
Nga pulakin insewowo ke nga akos ma sap lom, Mweyen nga arulana lungse kas lom.
48 Eg vil lyfta mine hender til dine bodord som eg elskar, og eg vil grunda på dine fyreskrifter.
Nga sunakin ac lungse ma sap lom, Ac nga fah nunku yohk ke mwe luti lom.
49 Kom i hug ditt ord til din tenar, med di du hev gjeve meg von!
Esam wulela lom nu sik, mwet kulansap lom, Tuh ma inge ase finsrak nu sik.
50 Det er mi trøyst i min vesaldom, at ditt ord hev halde meg i live.
Finne in pacl in keok luk, nga akwoyeyuk Mweyen wulela lom ase moul nu sik.
51 Ovmodige hev spotta meg mykje, frå di lov hev eg ikkje vike.
Mwet filang elos aksruksrukiyu pacl nukewa, Tusruktu nga tiana fahsr liki ma sap lom.
52 Eg kom i hug, Herre, dine domar frå gamle dagar, og eg vart trøysta.
Nga esam nununku lom in pacl oemeet, Ac ma inge akwoyeyu, O LEUM GOD.
53 Brennande harm hev eg vorte på dei ugudlege som forlet di lov.
Ke nga liye mwet koluk ke elos lain ma sap lom, Nga arulana kasrkusrak.
54 Dine fyreskrifter hev vorte mine lovsongar i det hus der eg bur som framand.
In pacl fototo luk fin faclu Nga kinala on ke sap lom.
55 Um natti kom eg ditt namn i hug, Herre, og eg heldt di lov.
Ke fong uh nga esam kom, O LEUM GOD, Ac nga nunku ke ma sap lom.
56 Dette timdest meg, at eg fekk taka vare på dine fyreskrifter.
Nga pulakin insewowo Ke nga akos ma sap lom.
57 Herren er min lut, sagde eg, med di eg heldt dine ord.
O LEUM GOD, kom na pa nga enenu, Ac nga wulela tuh nga fah akos ma sap lom.
58 Eg naudbad deg av alt mitt hjarta: «Ver miskunnsam imot meg etter ditt ord!»
Nga siyuk sum ke insiuk nufon Tuh kom in pakomutuk, in oana wulela lom.
59 Eg tenkte på mine vegar og vende mine føter til dine vitnemål.
Ke nga nunku ke ouiyen moul luk, Nga wulela nga in sifil forla ac fahsr tukun mwe luti lom.
60 Eg skunda meg og tøvra ikkje med å halda dine bodord.
Nga sulaklak, ac tia tuptupan In akos ma kom sapkin.
61 Bandi til dei ugudlege hev snørt meg inn, di lov hev eg ikkje gløymt.
Mwet koluk elos filiya mwe kwasrip nu sik, Tusruktu nga tiana mulkunla ma sap lom.
62 Midt på natti stend eg upp og vil takka deg for dine rettferdslover.
Ke infulwen fong nga tukakek Ac kaksakin kom ke nununku suwoswos lom.
63 Eg held meg til alle deim som ottast deg, og som held dine fyresegner.
Nga mwet kawuk lun mwet nukewa su kulansupwekom, Aok, elos nukewa su akos ma sap lom.
64 Av di miskunn, Herre, er jordi full; lær meg dine fyreskrifter!
LEUM GOD, faclu sessesla ke lungkulang lom; Lutiyu ke ma sap lom.
65 Tenaren din hev du gjort vel imot, Herre, etter ditt ord.
LEUM GOD, kom oru wo nu sik, mwet kulansap lom, Fal nu ke wulela lom.
66 Lær meg god skynsemd og kunnskap! for eg trur på dine bodord.
Ase etauk ac lalmwetmet nu sik, Tuh nga lulalfongi ke sap lom.
67 Fyrr eg vart nedbøygd, for eg vilt, men no held eg ditt ord.
Meet liki kom tuh kaiyu, nga fahsr sayen ma sap lom, A inge nga akos kas lom.
68 Du er god og gjer godt, lær meg dine fyreskrifter!
Kom arulana wo ac arulana kulang! Lutiyu ke sap lom.
69 Dei ovmodige hev spunne i hop lygn imot meg, av alt mitt hjarta held eg dine fyresegner.
Mwet filang elos tuh fahk kas kikiap keik, Tusruktu nga akos mwe luti lom ke insiuk nufon.
70 Deira hjarta er feitt som talg; eg fegnast ved di lov.
Wanginna kalem lun mwet inge, A funu nga, nga insewowo ke ma sap lom.
71 Det var godt for meg at eg vart nedbøygd, so eg kunde læra dine fyreskrifter.
Kaiyuk lom nu sik mwe akwoyeyu, Mweyen ke sripa sac nga lutlut ke ma sap lom.
72 Lovi frå din munn er betre for meg enn tusund stykke gull og sylv.
Ma sap su kom ase nu sik, yohk kalmac nu sik Liki mani nukewa fin faclu.
73 Dine hender hev gjort meg og laga meg til, gjev meg skyn, so eg kann læra dine bodord!
Kom oreyula ac karinginyu; Ase etauk nu sik tuh nga fah luti ma sap lom.
74 Dei som ottast deg, skal sjå meg og gleda seg, for på ditt ord ventar eg.
Elos su akfulatye kom elos ac engan ke elos liyeyu, Mweyen nga lulalfongi ke wulela lom.
75 Eg veit, Herre, at dine domar er rettferd, og at du i truskap hev bøygt meg ned.
LEUM GOD, nga etu tuh nununku lom suwohs, Ac kom kaiyu mweyen kom inse pwaye.
76 Lat di miskunn vera til trøyst for meg, etter det du hev sagt til din tenar!
Lela lungse kawil lom in akwoyeyu, Oana kom tuh wulela nu sik, mwet kulansap lom.
77 Lat di miskunn koma yver meg so eg kann liva! for di lov er mi lyst.
Pakomutuk, ac nga fah moul, Tuh nga insewowo ke ma sap lom.
78 Lat dei ovmodige verta skjemde! for dei hev trykt meg utan årsak. Eg grundar på dine fyresegner.
Lela mwet filang in mwekin lah elos akkolukyeyu ke kikiap; A funu nga, nga fah arulana nunku ke kas in luti lom.
79 Lat deim snu seg til meg, dei som ottast deg, og kjenner dine vitnemål!
Lela tuh elos su akfulatye kom in tuku nu yuruk — Elos nukewa su etu ke ma sap lom.
80 Lat mitt hjarta vera fullkome i dine fyreskrifter, so eg ikkje skal verta til skammar!
Lela nga in akos na pwaye ma sap lom Tuh nga fah tia akmwekinyeyuk.
81 Mi sjæl naudstundar etter di frelsa, eg ventar på ditt ord.
LEUM GOD, nga totola in soano molela lom nu sik; Nga filiya lulalfongi luk ke kas lom.
82 Mine augo naudstundar etter ditt ord, og eg segjer: «Når vil du trøysta meg?»
Mutuk totola in tupan ma kom tuh wulela kac, Ac nga fahk, “Kom ac kasreyu ngac?”
83 For eg er som ei lerflaska i røyk; dine fyreskrifter gløymer eg ikkje.
Nga oana sie pak in neinyuk wain ma sisila ac wanginla sripa, Tusruktu nga tiana mulkunla ma sap lom.
84 Kor mange er vel dagarne for din tenar? Når vil du halda dom yver deim som forfylgjer meg?
Nga ac soano putaka? Kom ac kai mwet su akkeokyeyu ngac?
85 Dei ovmodige hev grave graver for meg, dei som ikkje liver etter di lov.
Mwet filang su tia akos ma sap lom, Elos pukanak luf in sruokyuwi.
86 Alle dine bodord er trufaste; med lygn forfylgjer dei meg; hjelp meg!
Ma sap lom nukewa fal in lulalfongiyuk; Mwet elos akkeokyeyu ke kas kikiap — kasreyu!
87 Dei hadde so nær tynt meg i landet, men eg hev ikkje forlate dine fyresegner.
Elos apkuranna in uniyuwi, Tusruk nga tiana pilesrala ma sap lom.
88 Haldt meg i live etter di miskunn! So vil eg taka vare på vitnemålet frå din munn.
Ke lungse kawil lom, oru wo nu sik, Tuh nga fah akos ma sap lom.
89 Til æveleg tid, Herre, stend ditt ord fast i himmelen.
Kas lom, O LEUM GOD, oan ma pahtpat, Aok, oan ma pahtpat inkusrao.
90 Frå ætt til ætt varer din truskap, du hev grunnfest jordi, og ho stend.
Oaru lom oanna ke fwil nukewa; Kom tuh oakiya faclu, ac faclu srakna oan.
91 Til å setja dine domar i verk stend dei der i dag; for alle ting er dine tenarar.
Ma nukewa oanna nwe misenge ke sripen sap lom, Ac ma nukewa kulansapwekom.
92 Dersom ikkje di lov hadde vore mi lyst, so hadde eg forgjengest i mi djupe naud.
Ma sap lom funu tia ase insewowo nu sik, Nga lukun misa tari ke mwe keok nu sik.
93 I all æva skal eg ikkje gløyma dine fyresegner, for ved deim hev du halde meg i live.
Nga fah tiana pilesru kas in luti lom; Tuh ke ma inge kom moliyula.
94 Din er eg, frels meg! for dine fyresegner hev eg spurt etter.
Nga ma lom — moliyula! Nga srike na in akos ma sap lom.
95 På meg hev dei ugudlege venta og vil tyna meg; på dine vitnemål agtar eg.
Mwet koluk elos soano in uniyuwi, Tusruktu nga fah arulana nunku ke ma sap lom.
96 På alt det fullkomne hev eg set ein ende; men dine bodord rekk ovleg vidt.
Nga etu tari lah oasr saflaiyen ma nukewa; Tusruktu ma sap lom wangin saflaiya.
97 Kor eg hev lovi di kjær! Heile dagen er ho i min tanke.
Arulana yohk lungse luk ke ma sap lom! Nga nunku kac ke len nufon.
98 Dine bodord gjer meg visare enn mine fiendar, for æveleg eig eg deim.
Ma sap lom wiyu pacl e nukewa Ac oru nga lalmwetmet liki mwet lokoalok luk.
99 Eg hev vorte klokare enn alle mine lærarar, for eg grundar på dine vitnemål.
Nga kalem kac yohk liki mwet luti luk nukewa, Mweyen nga arulana nunku ke kas in luti lom.
100 Eg er vitugare enn dei gamle, for dine fyresegner hev eg teke vare på.
Yohk lalmwetmet luk liki mwet matu, Mweyen nga akos ma sap lom.
101 Frå kvar vond stig hev eg halde mine føter burte, so eg kunde halda ditt ord.
Nga taranyu liki orekma koluk nukewa, Mweyen nga lungse akos kas lom.
102 Frå dine lover hev eg ikkje vike, for du hev lært meg upp.
Nga tiana pilesrala kas in luti lom, Mweyen kom na pa lutiyu.
103 Kor søt din tale er for gomen min, betre enn honning for munnen min.
Kas in luti lom arulana emwem, Aok, emwem liki na honey nu ke oalik!
104 Av dine fyresegner fær eg vit, difor hatar eg kvar lygnestig.
Nga eis lalmwetmet ke ma sap lom, Ke ma inge nga srunga inkanek koluk nukewa.
105 Ditt ord er ei lykt for min fot og eit ljos for min stig.
Kas lom lam nu ke niuk Ac kalem nu ke inkanek luk.
106 Eg hev svore og hev halde det, å taka vare på dine rettferdslover.
Nga orala sie wulela na ku Tuh nga in akos kas in luti suwoswos lom.
107 Eg er ovleg nedbøygd; Herre, haldt meg i live etter ditt ord!
LEUM GOD, pwayena lah mwe keok luk arulana upa; Sruokya moul luk, oana ke kom wulela.
108 Lat min munns offer tekkjast deg, Herre, og lær meg dine rettar!
Eis pre in sang kulo luk, O LEUM GOD, Ac lutiyu ke ma sap lom.
109 Eg gjeng alltid med livet i neven, men di lov hev eg ikkje gløymt.
Nga akola pacl nukewa in pilesrala moul luk, Tuh nga tiana mulkunla ma sap lom.
110 Dei ugudlege hev lagt snara for meg; men frå dine fyresegner hev eg ikkje villa meg burt.
Mwet koluk elos filiya mwe kwasrip nu sik, Tuh nga tiana pilesrala ma sap lom.
111 Til æveleg eiga hev eg fenge dine vitnemål, for dei er mi hjartans gleda.
Ma sap lom mwe usru luk nwe tok, Aok, mwe engan lun insiuk.
112 Eg hev bøygt mitt hjarta til å gjera etter dine fyreskrifter, æveleg og til endes.
Nga sulela tari tuh nga in akos ma sap lom Nwe ke na nga misa.
113 Dei tvihuga hatar eg, men di lov elskar eg.
Nga srungalos su tia inse pwaye nu sum, A nga lungse ma sap lom.
114 Du er mi livd og min skjold, og på ditt ord ventar eg.
Kom nien wikla luk ac lango luk; Nga filiya finsrak luk in wuleang lom.
115 Vik frå meg, de som gjer vondt, at eg kann halda min Guds bodord!
Mwet koluk, kowos fahla likiyu. Nga ac fah akos ma sap lun God luk.
116 Haldt meg uppe etter ditt ord, so eg kann liva, og lat meg ikkje verta til skammar med mi von!
Akkeyeyu, oana kom wulela, ac nga fah moul; Nikmet lela tuh nga in toasrla ke sripen tia sun mwe finsrak luk!
117 Haldt meg uppe, so eg kann verta frelst! So vil eg alltid sjå med lyst på dine fyreskrifter.
Sruokyuwi tuh nga fah tu na ku, Ac nga fah lohang nu ke ma sap lom pacl e nukewa.
118 Du agtar for inkje alle deim som fer vilt frå dine fyreskrifter; for deira svik er fåfengd.
Kom ngetla liki mwet nukewa su seakos ma sap lom; Pwapa kutasrik lalos wangin sripa.
119 Som slagg kastar du burt alle ugudlege på jordi; difor elskar eg dine vitnemål.
Kom oru mwet koluk nukewa oana kutkut, Ke ma inge nga lungse kas in luti lom.
120 Eg rys i holdet av rædsla for deg, og for dine domar ottast eg.
Ke sripom nga sangeng; Nga arulana sangeng ke sripen nununku lom.
121 Eg hev gjort rett og rettferd, du vil ikkje gjeva meg yver til deim som trykkjer meg.
Nga oru ma suwohs ac pwaye; Nikmet filiyula nu inpoun mwet lokoalok luk.
122 Gakk i borg for tenaren din, so det må ganga honom vel! lat ikkje dei ovmodige trykkja meg!
Wulela nu sik lah kom ac kasru mwet kulansap lom; Nikmet lela mwet inse fulat in akkeokyeyu.
123 Augo mine naudstundar etter di frelsa og etter ditt rettferdsord.
Mutuk totola in soano molela lom nu sik Su kom tuh wulela kac.
124 Gjer med din tenar etter di miskunn og lær meg dine fyreskrifter!
Oru nu sik fal nu ke lungse kawil lom, Ac luti nu sik sap ku lom.
125 Eg er din tenar; gjev meg vit, so eg kann kjenna dine vitnemål!
Nga mwet kulansap lom; ase etauk nu sik Tuh nga fah etu kas in luti lom.
126 Det er tid for Herren til å gripa inn, dei hev brote di lov.
LEUM GOD, pacl fal kom in kai mwet uh, Mweyen elos seakos ma sap lom.
127 Difor elskar eg dine bodord meir enn gull, ja, meir enn fint gull.
Nga lungse ma sap lom yohk liki gold, Yohk liki gold ma arulana nasnas.
128 Difor held eg alle fyresegner um alle ting for rette; eg hatar kvar lygnestig.
Ke ma inge nga fahsr ke inkanek in luti lom nukewa; Ac nga srunga inkanek sutuu nukewa.
129 Underfulle er dine vitnemål, difor tek mi sjæl vare på deim.
Kas in luti lom wolana; Nga akos ke insiuk nufon.
130 Når ordi dine opnar seg, gjev dei ljos, og dei gjer dei einfalde kloke.
Aketeyen mwe luti lom ase kalem, Ac sang etauk nu sin mwet nikin.
131 Eg let munnen upp og sukka av lengting; for etter dine bodord stunda eg.
In kena luk nu ke sap ku lom Nga mangelik na ke malak luk.
132 Vend deg til meg og ver meg nådig, som rett er mot deim som elskar ditt namn!
Forma nu sik ac pakomutuk, Oana kom oru nu selos nukewa su lungse kom.
133 Gjer mine stig faste ved ditt ord, og lat ingen urett råda yver meg!
Sruokyuwi nga in tia ikori, fal nu ke wulela lom, Ac tia lela tuh ma koluk in kutangyula.
134 Løys du meg ut or menneskjevald! So vil eg halda dine fyresegner.
Moliyula liki mwet su akkeokyeyu, Tuh nga fah akos sap lom.
135 Lat di åsyn lysa på din tenar, og lær meg dine fyreskrifter!
Kom in akinsewowoyeyu ke kalem lun motom, Ac lutiyu ke oakwuk lom.
136 Vatsbekkjer renn or augo mine, av di folk ikkje held di lov.
Sroninmutuk sororla oana soko infacl Mweyen mwet uh elos tia akos ma sap lom.
137 Rettferdig er du, Herre, og rette er dine domar.
LEUM GOD, kom suwoswos, Ac ma sap lom suwosna.
138 Du hev fyreskrive dine vitnemål i rettferd og i stor truskap.
Oakwuk ma kom ase tari Arulana fal ac suwohs.
139 Min brennhug hev tært meg upp, av di mine motstandarar hev gløymt dine ord.
Kasrkusrak luk tayak in nga oana sie e, Mweyen mwet lokoalok luk elos tia akilen ma sap lom.
140 Ditt ord er vel reinsa, og din tenar elskar det.
Wulela lom pwayena! Nga arulana lungse!
141 Liten er eg og vanvyrd; dine fyresegner hev eg ikkje gløymt.
Nga mwet lusrongten, ac kwaseyuk nga, Tusruktu nga tia pilesru kas in luti lom.
142 Di rettferd er ei æveleg rettferd, og di lov er sanning.
Suwoswos lom ac fah oan ma pahtpat, Ac ma sap lom pwaye pacl e nukewa.
143 Naud og trengsla fann meg; dine bodord er mi lyst.
Nga arulana keok ac fosrnga, Tusruktu ma sap lom akinsewowoyeyu.
144 Rettferdige er dine vitnemål til æveleg tid; gjev meg skyn, so eg kann liva!
Kas in luti lom suwosna in pacl e nukewa; Ase nu sik etauk ac nga fah moul.
145 Eg ropar av alt mitt hjarta, svara meg, Herre! Dine fyreskrifter vil eg taka vare på.
Nga pang nu sum ke insiuk nufon. Topukyu, O LEUM GOD, ac nga fah akos ma sap lom.
146 Eg ropar til deg, frels meg! so vil eg halda dine vitnemål.
Nga pang nu sum, Moliyula, ac nga fah liyaung ma sap lom.
147 Tidleg i dagningi var eg uppe og ropa um hjelp; eg venta på ditt ord.
Meet liki lenelik nga pang nu sum in kasreyu; Nga filiya finsrak luk in wulela lom.
148 Mine augo var uppe fyre nattevakterne, so eg kunde grunda på ditt ord.
In fong nufon se nga oanna ngetnget, Ac nunku yohk ke kas in luti lom.
149 Høyr mi røyst etter di miskunn, Herre, haldt meg i live etter dine domar!
Lohngyu, O LEUM GOD, ke sripen lungse lom kawil; Pakomutuk ac moliyula.
150 Dei er nær som renner etter ugjerning; frå di lov er dei langt burte.
Mwet su akkeokyeyu elos apkuranme, Aok, elos su tiana karinganang ma sap lom.
151 Du er nær, Herre, og alle dine bodord er sanning.
Tusruk kom apkuran nu yuruk, LEUM GOD, Ac ma sap lom nukewa oanna nwe tok.
152 Longe sidan veit eg av dine vitnemål, at du hev grunnfest deim i all æva.
In pacl loeloes somla nga lutlut ke mwe luti lom, Tuh kom oakiya in oan ma pahtpat.
153 Sjå til mi djupe naud og fria meg ut! For di lov hev eg ikkje gløymt.
Liye keok luk, ac moliyula, Mweyen nga tiana pilesru ma sap lom.
154 Før mi sak, og løys meg ut, haldt meg i live etter ditt ord!
Loangeyu ac aksukosokyeyu; Moliyula, oana kom tuh wulela.
155 Frelsa er langt frå dei ugudlege, for dine fyreskrifter spør dei ikkje etter.
Mwet koluk ac fah tia moliyukla, Mweyen elos tia akos ma sap lom.
156 Di miskunn er stor, Herre; haldt meg i live etter dine domar!
A pakoten lom yoklana, LEUM GOD. Akkalemye pakoten lom ac moliyula.
157 Mange er dei som forfylgjer meg og stend meg imot; frå dine vitnemål hev eg ikkje vike.
Pus mwet lokoalok luk ac mwet kalyeiyu, Tusruktu nga tiana mulkunla in akos ma sap lom.
158 Eg såg dei utrue og fekk uhug, av di dei ikkje heldt ditt ord.
Ke nga liye mwet kutasrik inge, nga arulana toasr selos, Mweyen elos tia liyaung sap lom.
159 Sjå at eg hev elska dine fyresegner! Herre, haldt meg i live etter di miskunn!
LEUM GOD, liye lupan lungse luk nu ke kas in luti lom. Lungse lom uh tiana ekyek, ke ma inge moliyula!
160 Summen av ditt ord er sanning, og æveleg stend all di rettferds lov.
Kas nukewa in ma sap lom arulana pwaye, Ac nununku suwoswos nukewa lom oan ma pahtpat.
161 Hovdingar forfylgde meg utan orsak, men mitt hjarta ottast dine ord.
Mwet leum elos kalyeiyu ke wangin mwetik, Tusruktu nga akfulatye ma sap lom.
162 Eg gled meg yver ditt ord, som når ein finn mykje herfang.
Nga arulana engan ke wuleang lom Oana sie mwet su konauk mwe kasrup yohk lal.
163 Lygn hev eg hata og havt stygg til; di lov hev eg elska.
Nga srunga ac kwase ma kikiap nukewa, A nga lungse ma sap lom.
164 Sju gonger um dagen hev eg lova deg for dine rettferdige domar.
Pacl itkosr in len se nga fahkak kulo luk nu sum, Ke sripen nununku suwohs lom.
165 Mykje fred hev dei som elskar di lov, og ingen støyt fær deim til fall.
Elos su lungse ma sap lom elos muta in misla wo, Ac wangin kutena ma ac fah aktukulkulyelos.
166 Eg hev venta på di frelsa, Herre, og dine bodord hev eg halde.
LEUM GOD, nga soano kom in moliyula, Ac nga oru ma kom sapkin.
167 Mi sjæl hev halde dine vitnemål, og eg elska deim mykje.
Nga akos kas in luti lom, Ac lungse ma inge ke insiuk nufon.
168 Eg hev halde dine fyresegner og dine vitnemål, for alle mine vegar er for di åsyn.
Nga akos ma sap lom ac mwe luti lom; Kom liye ma nukewa nga oru.
169 Lat mitt klagerop koma fram for di åsyn, Herre! Gjev meg skyn etter ditt ord.
Lela pusren pang luk nu sum in sun kom, LEUM GOD! Ase etauk nu sik, oana kom tuh wulela.
170 Lat mi bøn koma for di åsyn! Frels meg etter ditt ord!
Porongo pre luk, Ac moliyula, fal nu ke wulela lom!
171 Mine lippor skal fløda yver av lovsong, for du lærer meg dine fyreskrifter;
Nga fah kaksakin kom pacl e nukewa, Mweyen kom lutiyu ke ma sap lom.
172 Mi tunga skal syngja um ditt ord; for alle dine bodord er rettferd.
Nga fah onkakin ma sap lom, Mweyen ma sap lom suwohs.
173 Lat di hand vera meg til hjelp! for dine fyresegner hev eg valt ut.
Akola pacl nukewa in kasreyu, Tuh nga sulela in fahsr tukun ma sap lom.
174 Eg lengtar etter di frelsa, Herre, og di lov er mi lyst.
O LEUM GOD, nga kena eis kasru sum in moliyula. Nga konauk engan in ma sap lom.
175 Lat mi sjæl leva og lova deg, og lat dine domar hjelpa meg!
Lela nga in moul, tuh nga fah ku in kaksakin kom; Lela tuh mwe luti lom in kasreyu.
176 Eg hev fare vilt; leita upp din tenar som ein burtkomen sau! for dine bodord hev eg ikkje gløymt.
Nga nikinyula in fufahsryesr luk oana soko sheep tuhlac; Ke ma inge fahsru ac sukyu, mwet kulansap lom, Mweyen nga tiana pilesru ma sap lom.
