Salmenes 119
1 Sæle er dei som gjeng ein ulastande veg, dei som ferdast i Herrens lov!
Άλεφ. Μακάριοι οι άμωμοι εν οδώ· οι περιπατούντες εν τω νόμω του Κυρίου·
2 Sæle er dei som tek vare på hans vitnemål, som søkjer honom av alt sitt hjarta,
Μακάριοι οι φυλάττοντες τα μαρτύρια αυτού, οι εκζητούντες αυτόν εξ όλης καρδίας·
3 dei som ikkje gjer urett, men vandrar på hans vegar.
αυτοί βεβαίως δεν πράττουσιν ανομίαν· εν ταις οδοίς αυτού περιπατούσι.
4 Du hev gjeve dine fyresegner, at ein skal halda deim vel.
συ προσέταξας να φυλάττωνται ακριβώς αι εντολαί σου.
5 Å, kunde vegarne mine verta faste, so eg heldt dine fyreskrifter!
Είθε να κατευθύνωνται αι οδοί μου, διά να φυλάττω τα διατάγματά σου
6 Då skal eg ikkje verta til skammar når eg gjev gaum etter alle dine bodord.
Τότε δεν θέλω αισχυνθή, όταν επιβλέπω εις πάντα τα προστάγματά σου.
7 Eg vil takka deg av eit ærlegt hjarta når eg lærer dine rettferdsdomar.
Θέλω σε δοξολογεί εν ευθύτητι καρδίας, όταν μάθω τας κρίσεις της δικαιοσύνης σου.
8 Dine fyreskrifter vil eg halda, du må ikkje reint forlata meg.
Τα διατάγματά σου θέλω φυλάττει· μη με εγκαταλίπης ολοκλήρως.
9 Korleis skal ein ungdom halda stigen sin rein? Når han held seg etter ditt ord.
Βεθ. Τίνι τρόπω θέλει καθαρίζει ο νέος την οδόν αυτού; φυλάττων τους λόγους σου.
10 Av alt mitt hjarta hev eg søkt deg, lat meg ikkje villast burt frå dine bodord!
Εξ όλης της καρδίας μου σε εξεζήτησα· με μη αφήσης να αποπλανηθώ από των προσταγμάτων σου.
11 I hjarta mitt hev eg gøymt ditt ord, so eg ikkje skal synda imot deg.
Εν τη καρδία μου εφύλαξα τα λόγιά σου, διά να μη αμαρτάνω εις σε.
12 Lova vere du, Herre! Lær meg dine fyreskrifter!
Ευλογητός είσαι, Κύριε· δίδαξόν με τα διατάγματά σου.
13 Med lipporne mine hev eg forkynt alle rettar frå din munn.
Διά των χειλέων μου διηγήθην πάσας τας κρίσεις του στόματός σου.
14 Eg er glad i vegen etter dine vitnemål som i all rikdom.
Εν τη οδώ των μαρτυρίων σου ευφράνθην, ως διά πάντα τα πλούτη.
15 På dine fyresegner vil eg grunda og skoda på dine stigar.
Εις τας εντολάς σου θέλω μελετά, και εις τας οδούς σου θέλω ενατενίζει.
16 I dine fyreskrifter vil eg hava hugnad, og ikkje vil eg gløyma ditt ord.
Εις τα διατάγματά σου θέλω εντρυφά· δεν θέλω λησμονήσει τους λόγους σου.
17 Gjer vel imot din tenar, at eg må liva! so vil eg halda ditt ord.
Γίμελ. Αντάμειψον τον δούλον σου· ούτω θέλω ζήσει, και θέλω φυλάξει τον λόγον σου.
18 Lat upp augo mine, at eg kann skoda underlege ting i di lov!
Άνοιξον τους οφθαλμούς μου, και θέλω βλέπει τα θαυμάσια τα εκ του νόμου σου.
19 Ein gjest er eg på jordi, løyn ikkje dine bodord for meg!
Πάροικος είμαι εγώ εν τη γή· μη κρύψης απ' εμού τα προστάγματά σου.
20 Mi sjæl er sunderknasa av lengting etter dine rettar all tid.
Η ψυχή μου λιποθυμεί εκ του πόθου τον οποίον έχω εις τας κρίσεις σου πάντοτε.
21 Du hev truga dei stormodige, dei forbanna, som fer vilt frå dine bodord.
Συ επετίμησας τους επικαταράτους υπερηφάνους, τους εκκλίνοντας από των προσταγμάτων σου.
22 Tak burt frå meg skam og vanvyrdnad! for dine vitnemål hev eg teke vare på.
Σήκωσον απ' εμού το όνειδος και την καταφρόνησιν· διότι εφύλαξα τα μαρτύριά σου.
23 Jamvel hovdingar hev sete i samrøda mot meg; din tenar grundar på dine fyreskrifter.
Άρχοντες τωόντι εκάθισαν και ελάλουν εναντίον μου· αλλ' ο δούλός σου εμελέτα εις τα διατάγματά σου.
24 Dine vitnemål er og min hugnad, dei er mine rådgjevarar.
Τα μαρτυριά σου βεβαίως είναι η τρυφή μου και οι σύμβουλοί μου.
25 Mi sjæl ligg nedi dusti, haldt meg i live etter ditt ord!
Δάλεθ. Η ψυχή μου εκολλήθη εις το χώμα· ζωοποίησόν με κατά τον λόγον σου.
26 Eg fortalde um mine vegar, og du svara meg; lær meg dine fyreskrifter!
Εφανέρωσα τας οδούς μου, και μου εισήκουσας· δίδαξόν με τα διατάγματά σου.
27 Lat meg få skyna vegen etter dine fyresegner! So vil eg grunda på dine under.
Κάμε με να εννοώ την οδόν των εντολών σου, και θέλω μελετά εις τα θαυμάσιά σου.
28 Mi sjæl græt av sorg; reis meg upp etter ditt ord!
Η ψυχή μου τήκεται υπό θλίψεως· στερέωσόν με κατά τον λόγον σου.
29 Snu lygnevegen burt frå meg, og unn meg di lov!
Απομάκρυνον απ' εμού την οδόν του ψεύδους, και χάρισόν μοι τον νόμον σου.
30 Truskaps veg hev eg valt, dine rettar hev eg sett framfyre meg.
Την οδόν της αληθείας εξέλεξα· προ οφθαλμών μου έθεσα τας κρίσεις σου.
31 Eg heng fast ved dine vitnemål, Herre, lat meg ikkje verta til skammar!
Προσεκολλήθην εις τα μαρτύριά σου· Κύριε, μη με καταισχύνης.
32 Vegen etter dine bodord vil eg springa, for du trøystar mitt hjarta.
Την οδόν των προσταγμάτων σου θέλω τρέχει, όταν πλατύνης την καρδίαν μου.
33 Herre, vis meg vegen etter dine fyreskrifter! so vil eg fara honom alt til endes.
Ε. Δίδαξόν με, Κύριε, την οδόν των διαταγμάτων σου, και θέλω φυλάττει αυτήν μέχρι τέλους.
34 Gjev meg skyn, so vil eg taka vare på di lov og halda henne av alt mitt hjarta.
Συνέτισόν με, και θέλω φυλάττει τον νόμον σου· ναι, θέλω φυλάττει αυτόν εν όλη καρδία.
35 Leid meg på dine bodords stig, for han er til hugnad for meg.
Οδήγησόν με εις την οδόν των προσταγμάτων σου· διότι ευφραίνομαι εις αυτήν.
36 Bøyg mitt hjarta til dine vitnemål og ikkje til urett vinning!
Κλίνον την καρδίαν μου εις τα μαρτύριά σου και μη εις πλεονεξίαν.
37 Vend augo mine burt, so dei ikkje ser etter fåfengd, haldt meg i live på din veg!
Απόστρεψον τους οφθαλμούς μου από του να βλέπωσι ματαιότητα· ζωοποίησόν με εν τη οδώ σου.
38 Uppfyll for din tenar ordet ditt, som gjer at ein ottast deg!
Εκτέλεσον τον λόγον σου προς τον δούλον σου, όστις είναι δεδομένος εις τον φόβον σου.
39 Tak burt ifrå meg mi skjemsla som eg er rædd, for dine rettar er gode.
Αφαίρεσον το όνειδός μου, το οποίον φοβούμαι· διότι αι κρίσεις σου είναι αγαθαί.
40 Sjå, eg lengtar etter dine fyresegner, haldt meg i live ved di rettferd.
Ιδού, επεθύμησα τας εντολάς σου· ζωοποίησόν με διά της δικαιοσύνης σου.
41 Lat di miskunn, Herre, koma yver meg, di frelsa etter ditt ord!
Βάου. Και ας έλθη επ εμέ το έλεός σου, Κύριε, και η σωτηρία σου κατά τον λόγον σου.
42 Eg vil gjeva svar til honom som spottar meg; for eg lit på ditt ord.
Τότε θέλω αποκριθή προς τον ονειδίζοντά με· διότι ελπίζω επί τον λόγον σου.
43 Riv ikkje sannings ord so reint or munnen min, for på dine domar ventar eg.
Και μη αφαιρέσης ολοτελώς από του στόματός μου τον λόγον της αληθείας· διότι ήλπισα επί τας κρίσεις σου.
44 Stødt vil eg halda di lov, æveleg og alltid.
Και θέλω φυλάττει τον νόμον σου διαπαντός, εις τον αιώνα του αιώνος.
45 Lat meg ferdast i det frie, for eg spør etter dine fyresegner!
Και θέλω περιπατεί εν ευρυχωρία· διότι εξεζήτησα τας εντολάς σου.
46 Eg vil tala um dine vitnemål for kongar, og eg skal ikkje verta til skammar.
Και θέλω ομιλεί περί των μαρτυρίων σου έμπροσθεν βασιλέων, και δεν θέλω αισχυνθή.
47 Eg vil frygda meg ved dine bodord, som eg elskar.
Και θέλω εντρυφά εις τα προστάγματά σου, τα οποία ηγάπησα.
48 Eg vil lyfta mine hender til dine bodord som eg elskar, og eg vil grunda på dine fyreskrifter.
Και θέλω υψόνει τας χείρας μου προς τα προστάγματά σου, τα οποία ηγάπησα· και θέλω μελετά εις τα διατάγματά σου.
49 Kom i hug ditt ord til din tenar, med di du hev gjeve meg von!
Ζάϊν. Ενθυμήθητι τον λόγον τον προς τον δούλον σου, εις τον οποίον με επήλπισας.
50 Det er mi trøyst i min vesaldom, at ditt ord hev halde meg i live.
Αύτη είναι η παρηγορία μου εν τη θλίψει μου, ότι ο λόγος σου με εζωοποίησεν.
51 Ovmodige hev spotta meg mykje, frå di lov hev eg ikkje vike.
Οι υπερήφανοι με εχλεύαζον σφόδρα· αλλ' εγώ από του νόμου σου δεν εξέκλινα.
52 Eg kom i hug, Herre, dine domar frå gamle dagar, og eg vart trøysta.
Ενεθυμήθην τας απ' αιώνος κρίσεις σου, Κύριε, και παρηγορήθην.
53 Brennande harm hev eg vorte på dei ugudlege som forlet di lov.
Φρίκη με κατέλαβεν εξ αιτίας των ασεβών, των εγκαταλειπόντων τον νόμον σου.
54 Dine fyreskrifter hev vorte mine lovsongar i det hus der eg bur som framand.
Τα διατάγματά σου υπήρξαν εις εμέ ψαλμωδίαι εν τω οίκω της παροικίας μου.
55 Um natti kom eg ditt namn i hug, Herre, og eg heldt di lov.
Ενεθυμήθην εν νυκτί το όνομά σου, Κύριε· και εφύλαξα τον νόμον σου.
56 Dette timdest meg, at eg fekk taka vare på dine fyreskrifter.
Τούτο έγεινεν εις εμέ, διότι εφύλαξα τας εντολάς σου.
57 Herren er min lut, sagde eg, med di eg heldt dine ord.
Χεθ. Συ, Κύριε, μερίς μου είσαι· είπα να φυλάξω τους λόγους σου.
58 Eg naudbad deg av alt mitt hjarta: «Ver miskunnsam imot meg etter ditt ord!»
Παρεκάλεσα το πρόσωπόν σου εν όλη καρδία· ελέησόν με κατά τον λόγον σου.
59 Eg tenkte på mine vegar og vende mine føter til dine vitnemål.
Διελογίσθην τας οδούς μου και έστρεψα τους πόδας μου εις τα μαρτύριά σου.
60 Eg skunda meg og tøvra ikkje med å halda dine bodord.
Έσπευσα και δεν εβράδυνα να φυλάξω τα προστάγματά σου.
61 Bandi til dei ugudlege hev snørt meg inn, di lov hev eg ikkje gløymt.
Στίφη ασεβών με περιεκύκλωσαν· αλλ' εγώ δεν ελησμόνησα τον νόμον σου.
62 Midt på natti stend eg upp og vil takka deg for dine rettferdslover.
Το μεσονύκτιον εγείρομαι διά να σε δοξολογώ διά τας κρίσεις της δικαιοσύνης σου.
63 Eg held meg til alle deim som ottast deg, og som held dine fyresegner.
Εγώ είμαι μέτοχος πάντων των φοβουμένων σε και φυλαττόντων τας εντολάς σου.
64 Av di miskunn, Herre, er jordi full; lær meg dine fyreskrifter!
Η γη, Κύριε, είναι πλήρης του ελέους σου· δίδαξόν με τα διατάγματά σου.
65 Tenaren din hev du gjort vel imot, Herre, etter ditt ord.
Τεθ. Συ, Κύριε, ευηργέτησας τον δούλον σου κατά τον λόγον σου.
66 Lær meg god skynsemd og kunnskap! for eg trur på dine bodord.
Δίδαξόν με φρόνησιν και γνώσιν· διότι επίστευσα εις τα προστάγματά σου.
67 Fyrr eg vart nedbøygd, for eg vilt, men no held eg ditt ord.
Πριν ταλαιπωρηθώ, εγώ επλανώμην· αλλά τώρα εφύλαξα τον λόγον σου.
68 Du er god og gjer godt, lær meg dine fyreskrifter!
Συ είσαι αγαθός και αγαθοποιός· δίδαξόν με τα διατάγματά σου.
69 Dei ovmodige hev spunne i hop lygn imot meg, av alt mitt hjarta held eg dine fyresegner.
Οι υπερήφανοι έπλεξαν κατ' εμού ψεύδος· αλλ' εγώ εν όλη καρδία θέλω φυλάττει τας εντολάς σου.
70 Deira hjarta er feitt som talg; eg fegnast ved di lov.
Η καρδία αυτών έπηξεν ως πάχος· αλλ' εγώ εντρυφώ εις τον νόμον σου.
71 Det var godt for meg at eg vart nedbøygd, so eg kunde læra dine fyreskrifter.
Καλόν έγεινεν εις εμέ ότι εταλαιπωρήθην, διά να μάθω τα διατάγματά σου.
72 Lovi frå din munn er betre for meg enn tusund stykke gull og sylv.
Ο νόμος του στόματός σου είναι καλήτερος εις εμέ, υπέρ χιλιάδας χρυσίου και αργυρίου.
73 Dine hender hev gjort meg og laga meg til, gjev meg skyn, so eg kann læra dine bodord!
Ιώδ. Αι χείρές σου με έκαμαν και με έπλασαν· συνέτισόν με, και θέλω μάθει τα προστάγματά σου.
74 Dei som ottast deg, skal sjå meg og gleda seg, for på ditt ord ventar eg.
Οι φοβούμενοί σε θέλουσι με ιδεί και ευφρανθή, διότι ήλπισα επί τον λόγον σου.
75 Eg veit, Herre, at dine domar er rettferd, og at du i truskap hev bøygt meg ned.
Γνωρίζω, Κύριε, ότι αι κρίσεις σου είναι δικαιοσύνη, και ότι πιστώς με εταλαιπώρησας.
76 Lat di miskunn vera til trøyst for meg, etter det du hev sagt til din tenar!
Ας με παρηγορήση, δέομαι, το έλεός σου, κατά τον λόγον σου τον προς τον δούλον σου.
77 Lat di miskunn koma yver meg so eg kann liva! for di lov er mi lyst.
Ας έλθωσιν επ' εμέ οι οικτιρμοί σου, διά να ζώ· διότι ο νόμος σου είναι η τρυφή μου.
78 Lat dei ovmodige verta skjemde! for dei hev trykt meg utan årsak. Eg grundar på dine fyresegner.
Ας αισχυνθώσιν οι υπερήφανοι, διότι ζητούσιν αδίκως να με ανατρέψωσιν· αλλ' εγώ θέλω μελετά εις τας εντολάς σου.
79 Lat deim snu seg til meg, dei som ottast deg, og kjenner dine vitnemål!
Ας επιστρέψωσιν εις εμέ οι φοβούμενοί σε, και οι γνωρίζοντες τα μαρτύριά σου·
80 Lat mitt hjarta vera fullkome i dine fyreskrifter, so eg ikkje skal verta til skammar!
Ας ήναι η καρδία μου άμωμος εις τα διατάγματά σου, διά να μη αισχυνθώ.
81 Mi sjæl naudstundar etter di frelsa, eg ventar på ditt ord.
Καφ. Λιποθυμεί η ψυχή μου διά την σωτηρίαν σου· επί τον λόγον σου ελπίζω.
82 Mine augo naudstundar etter ditt ord, og eg segjer: «Når vil du trøysta meg?»
Οι οφθαλμοί μου απέκαμον διά τον λόγον σου, λέγοντες, Πότε θέλεις με παρηγορήσει;
83 For eg er som ei lerflaska i røyk; dine fyreskrifter gløymer eg ikkje.
Διότι έγεινα ως ασκός εν τω καπνώ· αλλά τα διατάγματά σου δεν ελησμόνησα.
84 Kor mange er vel dagarne for din tenar? Når vil du halda dom yver deim som forfylgjer meg?
Πόσαι είναι αι ημέραι του δούλου σου; πότε θέλεις κάμει κρίσιν εναντίον των καταδιωκόντων με;
85 Dei ovmodige hev grave graver for meg, dei som ikkje liver etter di lov.
Οι υπερήφανοι, οι εναντίοι του νόμου σου, έσκαψαν εις εμέ λάκκους.
86 Alle dine bodord er trufaste; med lygn forfylgjer dei meg; hjelp meg!
Πάντα τα προστάγματά σου είναι αλήθεια· αδίκως με κατατρέχουσι· βοήθησόν μοι.
87 Dei hadde so nær tynt meg i landet, men eg hev ikkje forlate dine fyresegner.
Παρ' ολίγον με κατέστρεψαν εις την γήν· αλλ' εγώ δεν εγκατέλιπον τας εντολάς σου.
88 Haldt meg i live etter di miskunn! So vil eg taka vare på vitnemålet frå din munn.
Ζωοποίησόν με κατά το έλεός σου· και θέλω φυλάξει τα μαρτύρια του στόματός σου.
89 Til æveleg tid, Herre, stend ditt ord fast i himmelen.
Λάμεδ. Εις τον αιώνα, Κύριε, διαμένει ο λόγος σου εν τω ουρανώ·
90 Frå ætt til ætt varer din truskap, du hev grunnfest jordi, og ho stend.
η αλήθειά σου εις γενεάν και γενεάν· εθεμελίωσας την γην, και διαμένει.
91 Til å setja dine domar i verk stend dei der i dag; for alle ting er dine tenarar.
Κατά τας διατάξεις σου διαμένουσιν έως της σήμερον, διότι τα σύμπαντα είναι δούλοι σου.
92 Dersom ikkje di lov hadde vore mi lyst, so hadde eg forgjengest i mi djupe naud.
Εάν ο νόμος σου δεν ήτο η τρυφή μου, τότε ήθελον χαθή εν τη θλίψει μου.
93 I all æva skal eg ikkje gløyma dine fyresegner, for ved deim hev du halde meg i live.
Εις τον αιώνα δεν θέλω λησμονήσει τας εντολάς σου, διότι εν αυταίς με εζωοποίησας.
94 Din er eg, frels meg! for dine fyresegner hev eg spurt etter.
Σος είμαι εγώ· σώσον με· διότι τας εντολάς σου εξεζήτησα.
95 På meg hev dei ugudlege venta og vil tyna meg; på dine vitnemål agtar eg.
Οι ασεβείς με περιέμενον διά να με αφανίσωσιν· αλλ' εγώ θέλω προσέχει εις τα μαρτύριά σου.
96 På alt det fullkomne hev eg set ein ende; men dine bodord rekk ovleg vidt.
Εις πάσαν τελειότητα είδον όριον· αλλ' ο νόμος σου είναι πλατύς σφόδρα.
97 Kor eg hev lovi di kjær! Heile dagen er ho i min tanke.
Μεμ. Πόσον αγαπώ τον νόμον σου· όλην την ημέραν είναι μελέτη μου.
98 Dine bodord gjer meg visare enn mine fiendar, for æveleg eig eg deim.
Διά των προσταγμάτων σου με έκαμες σοφώτερον των εχθρών μου, διότι είναι πάντοτε μετ' εμού.
99 Eg hev vorte klokare enn alle mine lærarar, for eg grundar på dine vitnemål.
Είμαι συνετώτερος πάντων των διδασκόντων με· διότι τα μαρτύριά σου είναι μελέτη μου.
100 Eg er vitugare enn dei gamle, for dine fyresegner hev eg teke vare på.
Είμαι συνετώτερος των γερόντων· διότι εφύλαξα τας εντολάς σου.
101 Frå kvar vond stig hev eg halde mine føter burte, so eg kunde halda ditt ord.
Από πάσης οδού πονηράς εκώλυσα τους πόδας μου, διά να φυλάξω τον λόγον σου.
102 Frå dine lover hev eg ikkje vike, for du hev lært meg upp.
Από των κρίσεών σου δεν εξέκλινα· διότι συ με εδίδαξας.
103 Kor søt din tale er for gomen min, betre enn honning for munnen min.
Πόσον γλυκείς είναι οι λόγοι σου εις τον ουρανίσκον μου· είναι υπέρ μέλι εις το στόμα μου.
104 Av dine fyresegner fær eg vit, difor hatar eg kvar lygnestig.
Εκ των εντολών σου έγεινα συνετός· διά τούτο εμίσησα πάσαν οδόν ψεύδους.
105 Ditt ord er ei lykt for min fot og eit ljos for min stig.
Νούν. Λύχνος εις τους πόδας μου είναι ο λόγος σου και φως εις τας τρίβους μου.
106 Eg hev svore og hev halde det, å taka vare på dine rettferdslover.
Ώμοσα και θέλω εμμένει να φυλάττω τας κρίσεις της δικαιοσύνης σου.
107 Eg er ovleg nedbøygd; Herre, haldt meg i live etter ditt ord!
Εταλαιπωρήθην σφόδρα· Κύριε, ζωοποίησόν με κατά τον λόγον σου.
108 Lat min munns offer tekkjast deg, Herre, og lær meg dine rettar!
Πρόσδεξαι, δέομαι, τας προαιρετικάς προσφοράς του στόματός μου, Κύριε· και δίδαξόν με τας κρίσεις σου.
109 Eg gjeng alltid med livet i neven, men di lov hev eg ikkje gløymt.
Η ψυχή μου είναι πάντοτε εν κινδύνω· τον νόμον σου όμως δεν ελησμόνησα.
110 Dei ugudlege hev lagt snara for meg; men frå dine fyresegner hev eg ikkje villa meg burt.
Οι ασεβείς έστησαν εις εμέ παγίδα· αλλ' εγώ από των εντολών σου δεν εξέκλινα.
111 Til æveleg eiga hev eg fenge dine vitnemål, for dei er mi hjartans gleda.
Τα μαρτύριά σου εκληρονόμησα εις τον αιώνα· διότι ταύτα είναι η αγαλλίασις της καρδίας μου.
112 Eg hev bøygt mitt hjarta til å gjera etter dine fyreskrifter, æveleg og til endes.
Έκλινα την καρδίαν μου εις το να κάμνω τα διατάγματά σου πάντοτε μέχρι τέλους.
113 Dei tvihuga hatar eg, men di lov elskar eg.
Σάμεχ. Εμίσησα τους διεστραμμένους στοχασμούς· τον δε νόμον σου ηγάπησα.
114 Du er mi livd og min skjold, og på ditt ord ventar eg.
Συ είσαι η σκέπη μου και η ασπίς μου· επί τον λόγον σου ελπίζω.
115 Vik frå meg, de som gjer vondt, at eg kann halda min Guds bodord!
Απομακρύνθητε απ' εμού οι πονηρευόμενοι· διότι θέλω φυλάττει τα προστάγματα του Θεού μου.
116 Haldt meg uppe etter ditt ord, so eg kann liva, og lat meg ikkje verta til skammar med mi von!
Υποστήριζέ με κατά τον λόγον σου και θέλω ζή· και μη με καταισχύνης εις την ελπίδα μου.
117 Haldt meg uppe, so eg kann verta frelst! So vil eg alltid sjå med lyst på dine fyreskrifter.
Υποστήριζέ με και θέλω σωθή· και θέλω προσέχει διαπαντός εις τα διατάγματά σου.
118 Du agtar for inkje alle deim som fer vilt frå dine fyreskrifter; for deira svik er fåfengd.
Συ κατεπάτησας πάντας τους εκκλίνοντας από των διαταγμάτων σου· διότι ματαία είναι η δολιότης αυτών.
119 Som slagg kastar du burt alle ugudlege på jordi; difor elskar eg dine vitnemål.
Αποσκυβαλίζεις πάντας τους πονηρούς της γής· διά τούτο ηγάπησα τα μαρτύριά σου.
120 Eg rys i holdet av rædsla for deg, og for dine domar ottast eg.
Έφριξεν η σαρξ μου από του φόβου σου, και από των κρίσεών σου εφοβήθην.
121 Eg hev gjort rett og rettferd, du vil ikkje gjeva meg yver til deim som trykkjer meg.
Νγάϊν. Έκαμα κρίσιν και δικαιοσύνην· μη με παραδώσης εις τους αδικούντάς με.
122 Gakk i borg for tenaren din, so det må ganga honom vel! lat ikkje dei ovmodige trykkja meg!
Γενού εγγυητής του δούλου σου εις καλόν· ας μη με καταθλίψωσιν οι υπερήφανοι.
123 Augo mine naudstundar etter di frelsa og etter ditt rettferdsord.
Οι οφθαλμοί μου απέκαμον διά την σωτηρίαν σου και διά τον λόγον της δικαιοσύνης σου.
124 Gjer med din tenar etter di miskunn og lær meg dine fyreskrifter!
Κάμε μετά του δούλου σου κατά το έλεός σου και δίδαξόν με τα διατάγματά σου.
125 Eg er din tenar; gjev meg vit, so eg kann kjenna dine vitnemål!
Δούλος σου είμαι εγώ· συνέτισόν με, και θέλω γνωρίσει τα μαρτύριά σου.
126 Det er tid for Herren til å gripa inn, dei hev brote di lov.
Καιρός είναι διά να ενεργήση ο Κύριος· ηκύρωσαν τον νόμον σου.
127 Difor elskar eg dine bodord meir enn gull, ja, meir enn fint gull.
Διά τούτο ηγάπησα τα προστάγματά σου υπέρ χρυσίον, και υπέρ χρυσίον καθαρόν.
128 Difor held eg alle fyresegner um alle ting for rette; eg hatar kvar lygnestig.
Διά τούτο εγνώρισα ορθάς πάσας τας εντολάς σου περί παντός πράγματος· και εμίσησα πάσαν οδόν ψεύδους.
129 Underfulle er dine vitnemål, difor tek mi sjæl vare på deim.
Πε. Θαυμαστά είναι τα μαρτύριά σου· διά τούτο εφύλαξεν αυτά η ψυχή μου.
130 Når ordi dine opnar seg, gjev dei ljos, og dei gjer dei einfalde kloke.
Η φανέρωσις των λόγων σου φωτίζει· συνετίζει τους απλούς.
131 Eg let munnen upp og sukka av lengting; for etter dine bodord stunda eg.
Ήνοιξε το στόμα μου και ανεστέναξα· διότι επεθύμησα τα προστάγματά σου.
132 Vend deg til meg og ver meg nådig, som rett er mot deim som elskar ditt namn!
Επίβλεψον επ' εμέ και ελέησόν με, καθώς συνειθίζεις προς τους αγαπώντας το όνομά σου.
133 Gjer mine stig faste ved ditt ord, og lat ingen urett råda yver meg!
Στερέωσον τα βήματά μου εις τον λόγον σου· και ας μη με κατακυριεύση μηδεμία ανομία.
134 Løys du meg ut or menneskjevald! So vil eg halda dine fyresegner.
Λύτρωσόν με από καταδυναστείας ανθρώπων, και θέλω φυλάττει τας εντολάς σου.
135 Lat di åsyn lysa på din tenar, og lær meg dine fyreskrifter!
Επίφανον το πρόσωπόν σου επί τον δούλον σου, και δίδαξόν με τα διατάγματά σου.
136 Vatsbekkjer renn or augo mine, av di folk ikkje held di lov.
Ρύακας υδάτων κατεβίβασαν οι οφθαλμοί μου, επειδή δεν φυλάττουσι τον νόμον σου.
137 Rettferdig er du, Herre, og rette er dine domar.
Τσάδε. Δίκαιος είσαι, Κύριε, και ευθείαι αι κρίσεις σου.
138 Du hev fyreskrive dine vitnemål i rettferd og i stor truskap.
Τα μαρτύριά σου, τα οποία διέταξας, είναι δικαιοσύνη και υπερτάτη αλήθεια.
139 Min brennhug hev tært meg upp, av di mine motstandarar hev gløymt dine ord.
Ο ζήλος μου με κατέφαγε, διότι ελησμόνησαν τους λόγους σου οι εχθροί μου.
140 Ditt ord er vel reinsa, og din tenar elskar det.
Ο λόγος σου είναι κεκαθαρισμένος σφόδρα· διά τούτο ο δούλός σου αγαπά αυτόν.
141 Liten er eg og vanvyrd; dine fyresegner hev eg ikkje gløymt.
Μικρός είμαι και εξουδενωμένος· δεν ελησμόνησα όμως τας εντολάς σου.
142 Di rettferd er ei æveleg rettferd, og di lov er sanning.
Η δικαιοσύνη σου είναι δικαιοσύνη εις τον αιώνα, και ο νόμος σου αλήθεια.
143 Naud og trengsla fann meg; dine bodord er mi lyst.
Θλίψεις και στενοχωρίαι με εύρηκαν· τα προστάγματά σου όμως είναι η χαρά μου.
144 Rettferdige er dine vitnemål til æveleg tid; gjev meg skyn, so eg kann liva!
Τα μαρτύριά σου είναι δικαιοσύνη εις τον αιώνα· Συνέτισόν με και θέλω ζήσει.
145 Eg ropar av alt mitt hjarta, svara meg, Herre! Dine fyreskrifter vil eg taka vare på.
Κοφ. Έκραξα εν όλη καρδία· άκουσόν μου, Κύριε, και θέλω φυλάξει τα διατάγματά σου.
146 Eg ropar til deg, frels meg! so vil eg halda dine vitnemål.
Έκραξα προς σέ· σώσον με, και θέλω φυλάξει τα μαρτύριά σου.
147 Tidleg i dagningi var eg uppe og ropa um hjelp; eg venta på ditt ord.
Προέλαβον την αυγήν και έκραξα· ήλπισα επί τον λόγον σου.
148 Mine augo var uppe fyre nattevakterne, so eg kunde grunda på ditt ord.
Οι οφθαλμοί μου προλαμβάνουσι τας νυκτοφυλακάς, διά να μελετώ εις τον λόγον σου.
149 Høyr mi røyst etter di miskunn, Herre, haldt meg i live etter dine domar!
Άκουσον της φωνής μου κατά το έλεός σου· ζωοποίησόν με, Κύριε, κατά την κρίσιν σου.
150 Dei er nær som renner etter ugjerning; frå di lov er dei langt burte.
Επλησίασαν οι ακολουθούντες την πονηρίαν· εξέκλιναν από του νόμου σου.
151 Du er nær, Herre, og alle dine bodord er sanning.
Συ, Κύριε, είσαι πλησίον, και πάντα τα προστάγματά σου είναι αλήθεια.
152 Longe sidan veit eg av dine vitnemål, at du hev grunnfest deim i all æva.
Προ πολλού εγνώρισα εκ των μαρτυρίων σου, ότι εις τον αιώνα εθεμελίωσας αυτά.
153 Sjå til mi djupe naud og fria meg ut! For di lov hev eg ikkje gløymt.
Ρες. Ιδέ την θλίψιν μου και ελευθέρωσόν με· διότι δεν ελησμόνησα τον νόμον σου.
154 Før mi sak, og løys meg ut, haldt meg i live etter ditt ord!
Δίκασον την δίκην μου και λύτρωσόν με· ζωοποίησόν με κατά τον λόγον σου.
155 Frelsa er langt frå dei ugudlege, for dine fyreskrifter spør dei ikkje etter.
Μακράν από ασεβών η σωτηρία· διότι δεν εκζητούσι τα διατάγματά σου.
156 Di miskunn er stor, Herre; haldt meg i live etter dine domar!
Μεγάλοι οι οικτιρμοί σου, Κύριε· ζωοποίησόν με κατά τας κρίσεις σου.
157 Mange er dei som forfylgjer meg og stend meg imot; frå dine vitnemål hev eg ikkje vike.
Πολλοί είναι οι καταδιώκοντές με και οι θλίβοντές με· αλλ' από των μαρτυρίων σου δεν εξέκλινα.
158 Eg såg dei utrue og fekk uhug, av di dei ikkje heldt ditt ord.
Είδον τους παραβάτας και εταράχθην· διότι δεν εφύλαξαν τον λόγον σου.
159 Sjå at eg hev elska dine fyresegner! Herre, haldt meg i live etter di miskunn!
Ιδέ πόσον αγαπώ τας εντολάς σου· Κύριε, ζωοποίησόν με κατά το έλεός σου.
160 Summen av ditt ord er sanning, og æveleg stend all di rettferds lov.
Το κεφάλαιον του λόγου σου είναι η αλήθεια· και εις τον αιώνα μένουσι πάσαι αι κρίσεις της δικαιοσύνης σου.
161 Hovdingar forfylgde meg utan orsak, men mitt hjarta ottast dine ord.
Σχίν. Άρχοντες με κατεδίωξαν αναιτίως· αλλ' η καρδία μου τρέμει από του λόγου σου.
162 Eg gled meg yver ditt ord, som når ein finn mykje herfang.
Αγάλλομαι εις τον λόγον σου, ως ο ευρίσκων λάφυρα πολλά.
163 Lygn hev eg hata og havt stygg til; di lov hev eg elska.
Μισώ και βδελύττομαι το ψεύδος· τον νόμον σου αγαπώ.
164 Sju gonger um dagen hev eg lova deg for dine rettferdige domar.
Επτάκις της ημέρας σε αινώ, διά τας κρίσεις της δικαιοσύνης σου.
165 Mykje fred hev dei som elskar di lov, og ingen støyt fær deim til fall.
Ειρήνην πολλήν έχουσιν οι αγαπώντες τον νόμον σου· και εις αυτούς δεν υπάρχει πρόσκομμα.
166 Eg hev venta på di frelsa, Herre, og dine bodord hev eg halde.
Ήλπισα επί την σωτηρίαν σου, Κύριε· και έπραξα τα προστάγματά σου.
167 Mi sjæl hev halde dine vitnemål, og eg elska deim mykje.
Εφύλαξεν η ψυχή μου τα μαρτύριά σου· και ηγάπησα αυτά σφόδρα.
168 Eg hev halde dine fyresegner og dine vitnemål, for alle mine vegar er for di åsyn.
Εφύλαξα τας εντολάς σου και τα μαρτύριά σου· διότι πάσαι αι οδοί μου είναι ενώπιόν σου.
169 Lat mitt klagerop koma fram for di åsyn, Herre! Gjev meg skyn etter ditt ord.
Ταυ. Ας πλησιάση η κραυγή μου ενώπιόν σου, Κύριε· συνέτισόν με κατά τον λόγον σου.
170 Lat mi bøn koma for di åsyn! Frels meg etter ditt ord!
Ας έλθη η δέησίς μου ενώπιόν σου· λύτρωσόν με κατά τον λόγον σου.
171 Mine lippor skal fløda yver av lovsong, for du lærer meg dine fyreskrifter;
Τα χείλη μου θέλουσι προφέρει ύμνον, όταν με διδάξης τα διατάγματά σου.
172 Mi tunga skal syngja um ditt ord; for alle dine bodord er rettferd.
Η γλώσσα μου θέλει λαλεί τον λόγον σου· διότι πάντα τα προστάγματά σου είναι δικαιοσύνη.
173 Lat di hand vera meg til hjelp! for dine fyresegner hev eg valt ut.
Ας ήναι η χειρ σου εις βοήθειάν μου· διότι εξέλεξα τας εντολάς σου.
174 Eg lengtar etter di frelsa, Herre, og di lov er mi lyst.
Επεθύμησα την σωτηρίαν σου, Κύριε· και ο νόμος σου είναι τρυφή μου.
175 Lat mi sjæl leva og lova deg, og lat dine domar hjelpa meg!
Ας ζήση η ψυχή μου και θέλει σε αινεί· και αι κρίσεις σου ας με βοηθώσι.
176 Eg hev fare vilt; leita upp din tenar som ein burtkomen sau! for dine bodord hev eg ikkje gløymt.
Περιεπλανήθην ως πρόβατον απολωλός· ζήτησον τον δούλον σου· διότι δεν ελησμόνησα τα προστάγματά σου.
