Salmenes 119
1 Sæle er dei som gjeng ein ulastande veg, dei som ferdast i Herrens lov!
Kũrathimwo-rĩ, nĩ andũ arĩa mĩthiĩre yao ĩtarĩ ũcuuke, o arĩa mathiiaga kũringana na watho wa Jehova.
2 Sæle er dei som tek vare på hans vitnemål, som søkjer honom av alt sitt hjarta,
Kũrathimwo-rĩ, nĩ andũ arĩa marũmagia kĩrĩra gĩake, o arĩa mamũrongoragia na ngoro yothe.
3 dei som ikkje gjer urett, men vandrar på hans vegar.
Matirĩ ũndũ mũũru mekaga; no kũgera mageragĩra njĩra ciake.
4 Du hev gjeve dine fyresegner, at ein skal halda deim vel.
Wee nĩũheanĩte mawatho marĩa marĩ ma gwathĩkagĩrwo na kĩyo.
5 Å, kunde vegarne mine verta faste, so eg heldt dine fyreskrifter!
Naarĩ korwo mĩthiĩre yakwa ĩkĩrĩ mĩkindĩrĩku ũhoro-inĩ wa gwathĩkagĩra kĩrĩra gĩaku!
6 Då skal eg ikkje verta til skammar når eg gjev gaum etter alle dine bodord.
Hĩndĩ ĩyo ndingĩconorithio rĩrĩa ngũcũũrania maathani maku mothe.
7 Eg vil takka deg av eit ærlegt hjarta når eg lærer dine rettferdsdomar.
Nĩndĩrĩkũgoocaga ndĩ na ngoro nũngĩrĩru, o ngĩĩrutaga ũhoro wa mawatho maku ma kĩhooto.
8 Dine fyreskrifter vil eg halda, du må ikkje reint forlata meg.
Nĩndĩrĩathĩkagĩra kĩrĩra kĩa watho waku; ndũgakĩndiganĩrie o biũ.
9 Korleis skal ein ungdom halda stigen sin rein? Når han held seg etter ditt ord.
Mũndũ mwĩthĩ-rĩ, angĩiga mũtũũrĩre wake ũrĩ mũtheru atĩa? Nĩ na ũndũ wa gũtũũra athĩkagĩra kiugo gĩaku.
10 Av alt mitt hjarta hev eg søkt deg, lat meg ikkje villast burt frå dine bodord!
Ngũrongoragia na ngoro yakwa yothe; ndũkanareke njũrũũre ndigane na maathani maku.
11 I hjarta mitt hev eg gøymt ditt ord, so eg ikkje skal synda imot deg.
Nĩhithĩte kiugo gĩaku thĩinĩ wa ngoro yakwa, nĩguo ndikae gũkwĩhĩria.
12 Lova vere du, Herre! Lær meg dine fyreskrifter!
Wee Jehova, ũrokĩgoocwo; kĩndute kĩrĩra kĩa watho waku.
13 Med lipporne mine hev eg forkynt alle rettar frå din munn.
Nĩndĩriugaga na ngacookera na mĩromo yakwa ũhoro wa mawatho mothe marĩa moimĩte kanua gaku.
14 Eg er glad i vegen etter dine vitnemål som i all rikdom.
Nĩngenagio nĩkũrũmĩrĩra kĩrĩra gĩaku, o ta ũrĩa mũndũ akenagĩra kũgĩa na ũtonga mũnene.
15 På dine fyresegner vil eg grunda og skoda på dine stigar.
Nĩndĩrĩcũũranagia mawatho maku na ngatarania njĩra yaku.
16 I dine fyreskrifter vil eg hava hugnad, og ikkje vil eg gløyma ditt ord.
Nĩngenagĩra kĩrĩra kĩa watho waku; ndigatiganĩria kiugo gĩaku.
17 Gjer vel imot din tenar, at eg må liva! so vil eg halda ditt ord.
Niĩ ndungata yaku njĩka wega, na nĩngũtũũra muoyo; niĩ nĩndĩrĩathĩkagĩra kiugo gĩaku.
18 Lat upp augo mine, at eg kann skoda underlege ting i di lov!
Hingũra maitho makwa nĩguo nyone maũndũ ma magegania marĩa marĩ watho-inĩ waku.
19 Ein gjest er eg på jordi, løyn ikkje dine bodord for meg!
Niĩ ndĩ mũgeni gũkũ thĩ; ndũkaahithe maathani maku.
20 Mi sjæl er sunderknasa av lengting etter dine rettar all tid.
Ngoro yakwa nĩĩrahĩĩahĩĩa nĩ kwĩrirĩria mawatho maku o mahinda mothe.
21 Du hev truga dei stormodige, dei forbanna, som fer vilt frå dine bodord.
Wee nĩũkũũmaga arĩa etĩĩi, o acio manyiitĩtwo nĩ kĩrumi, na arĩa morũũraga magatiga maathani maku.
22 Tak burt frå meg skam og vanvyrdnad! for dine vitnemål hev eg teke vare på.
Njehereria kĩnyũrũri na kũmenwo, nĩgũkorwo ndũũrĩte nũmĩtie kĩrĩra gĩaku.
23 Jamvel hovdingar hev sete i samrøda mot meg; din tenar grundar på dine fyreskrifter.
O na gũtuĩka aathani maikaraga thĩ hamwe makanjambia, ndungata yaku nĩĩrĩcũũranagia kĩrĩra kĩa watho waku.
24 Dine vitnemål er og min hugnad, dei er mine rådgjevarar.
Kĩrĩra gĩaku nĩkĩo ngenagĩra; nĩkĩo kĩĩheaga mataaro.
25 Mi sjæl ligg nedi dusti, haldt meg i live etter ditt ord!
Ngometio thĩ rũkũngũ-inĩ; tũũria muoyo wakwa kũringana na kiugo gĩaku.
26 Eg fortalde um mine vegar, og du svara meg; lær meg dine fyreskrifter!
Nĩndakwĩrire mĩthiĩre yakwa nawe ũkĩnjĩtĩka; nduta kĩrĩra kĩa watho waku.
27 Lat meg få skyna vegen etter dine fyresegner! So vil eg grunda på dine under.
Menyithia ũrutani wa mawatho maku; na niĩ nĩndĩrĩcũũranagia ũhoro wa magegania maku.
28 Mi sjæl græt av sorg; reis meg upp etter ditt ord!
Ngoro yakwa nĩ nogu nĩ ũndũ wa kĩeha; njĩkĩra hinya kũringana na kiugo gĩaku.
29 Snu lygnevegen burt frå meg, og unn meg di lov!
Njeheranĩria na mĩthiĩre ya maheeni; nĩ ũndũ wa ũtugi waku nduta watho waku.
30 Truskaps veg hev eg valt, dine rettar hev eg sett framfyre meg.
Niĩ-rĩ, ndĩĩthuurĩire njĩra ya ma; matua maku ndĩmaigĩte ngoro-inĩ yakwa.
31 Eg heng fast ved dine vitnemål, Herre, lat meg ikkje verta til skammar!
Wee Jehova, nĩnũmĩtie kĩrĩra gĩaku; ndũkanareke njonorithio.
32 Vegen etter dine bodord vil eg springa, for du trøystar mitt hjarta.
Hanyũkaga o na njĩra ya maathani maku, nĩgũkorwo nĩwohorithĩtie ngoro yakwa.
33 Herre, vis meg vegen etter dine fyreskrifter! so vil eg fara honom alt til endes.
Wee Jehova, nduta kũrũmĩrĩra kĩrĩra kĩa watho waku, na niĩ ndĩkĩrũmie nginya mũthia.
34 Gjev meg skyn, so vil eg taka vare på di lov og halda henne av alt mitt hjarta.
He ũmenyo, na nĩndĩrĩrũmagia watho waku na ndĩwathĩkagĩre na ngoro yakwa yothe.
35 Leid meg på dine bodords stig, for han er til hugnad for meg.
Ngeragĩria njĩra-inĩ cia maathani maku, nĩgũkorwo nĩmo ngenagĩra.
36 Bøyg mitt hjarta til dine vitnemål og ikkje til urett vinning!
Erekeria ngoro yakwa kũrĩ kĩrĩra gĩaku, nĩguo ĩtige kwerekera ũhoro-inĩ wa gwĩtongia.
37 Vend augo mine burt, so dei ikkje ser etter fåfengd, haldt meg i live på din veg!
Girĩrĩria maitho makwa matige kwĩrorera maũndũ ma tũhũ; tũũria muoyo wakwa kũringana na kiugo gĩaku.
38 Uppfyll for din tenar ordet ditt, som gjer at ein ottast deg!
Hingĩria ndungata yaku kĩĩranĩro gĩaku, nĩgeetha wĩtigagĩrwo.
39 Tak burt ifrå meg mi skjemsla som eg er rædd, for dine rettar er gode.
Njehereria njono iria ndĩĩtigagĩra, nĩgũkorwo mawatho maku nĩ mega.
40 Sjå, eg lengtar etter dine fyresegner, haldt meg i live ved di rettferd.
Kaĩ nĩndĩĩriragĩria mawatho maku-ĩ! Tũũria muoyo wakwa nĩ ũndũ wa ũthingu waku.
41 Lat di miskunn, Herre, koma yver meg, di frelsa etter ditt ord!
Wee Jehova, wendo waku ũrĩa ũtathiraga ũronginyĩra, ũhonokio waku ũnginyĩre kũringana na kĩĩranĩro gĩaku;
42 Eg vil gjeva svar til honom som spottar meg; for eg lit på ditt ord.
nĩguo ngoragwo na ũndũ wa gũcookeria andũ arĩa maanyũrũragia, nĩgũkorwo niĩ ndĩhokete kiugo gĩaku.
43 Riv ikkje sannings ord so reint or munnen min, for på dine domar ventar eg.
Ndũkandunye kiugo kĩa ma kuuma kanua-inĩ gakwa, nĩgũkorwo njigĩte mwĩhoko wakwa mawatho-inĩ maku.
44 Stødt vil eg halda di lov, æveleg og alltid.
Ngũtũũra njathĩkagĩra watho waku, nginya tene na tene.
45 Lat meg ferdast i det frie, for eg spør etter dine fyresegner!
Ndĩrĩthiiaga ndĩ na wĩyathi, nĩgũkorwo nĩmaathaga mawatho maku.
46 Eg vil tala um dine vitnemål for kongar, og eg skal ikkje verta til skammar.
Nĩndĩrĩaragia ũhoro wa kĩrĩra gĩaku mbere ya athamaki na ndirĩconokaga,
47 Eg vil frygda meg ved dine bodord, som eg elskar.
nĩgũkorwo nĩngenagĩra maathani maku tondũ nĩndĩmendete.
48 Eg vil lyfta mine hender til dine bodord som eg elskar, og eg vil grunda på dine fyreskrifter.
Ndĩrĩambararagia moko makwa kũrĩ maathani maku marĩa nyendete, na ndĩcũũranagie igũrũ rĩa kĩrĩra kĩa watho waku.
49 Kom i hug ditt ord til din tenar, med di du hev gjeve meg von!
Ririkana kiugo gĩaku kũrĩ ndungata yaku, nĩgũkorwo nĩũũheete kĩĩrĩgĩrĩro.
50 Det er mi trøyst i min vesaldom, at ditt ord hev halde meg i live.
Ũndũ ũrĩa ũũhooreragia ndĩ mĩnyamaro-inĩ nĩ ũyũ: atĩ kĩĩranĩro gĩaku nĩkĩo gĩtũũragia muoyo wakwa.
51 Ovmodige hev spotta meg mykje, frå di lov hev eg ikkje vike.
Andũ arĩa etĩĩi maanyũrũragia matekwĩgirĩrĩria, no nditiganagĩria watho waku.
52 Eg kom i hug, Herre, dine domar frå gamle dagar, og eg vart trøysta.
Nĩndirikanaga mawatho maku ma tene, Wee Jehova, namo nĩmahooreragia.
53 Brennande harm hev eg vorte på dei ugudlege som forlet di lov.
Nyiitagwo nĩ mangʼũrĩ nĩ ũndũ wa andũ arĩa aaganu, o acio maatiganĩirie watho waku.
54 Dine fyreskrifter hev vorte mine lovsongar i det hus der eg bur som framand.
Ũhoro wa kĩrĩra gĩaku nĩguo ũtuĩkĩte rwĩmbo rwakwa, o kũrĩa guothe ingĩikara.
55 Um natti kom eg ditt namn i hug, Herre, og eg heldt di lov.
Ũtukũ ndirikanaga rĩĩtwa rĩaku, ngakĩrũmia watho waku Wee Jehova.
56 Dette timdest meg, at eg fekk taka vare på dine fyreskrifter.
Ũũ nĩguo ngoretwo ngĩĩka: nĩnjathĩkagĩra mawatho maku.
57 Herren er min lut, sagde eg, med di eg heldt dine ord.
Wee Jehova, Wee nĩwe igai rĩakwa; nĩngwĩrĩte atĩ ndĩathĩkagĩra ciugo ciaku.
58 Eg naudbad deg av alt mitt hjarta: «Ver miskunnsam imot meg etter ditt ord!»
Maathĩĩte ũthiũ waku na ngoro yakwa yothe; nginyagĩria wega waku o ta ũrĩa wĩranĩire.
59 Eg tenkte på mine vegar og vende mine føter til dine vitnemål.
Nĩndĩcũũranĩtie ũhoro wa mĩthiĩre yakwa, ngagĩcookia makinya makwa kũrĩ kĩrĩra gĩaku.
60 Eg skunda meg og tøvra ikkje med å halda dine bodord.
Nĩngũhiũha na ndigũcererwo gwathĩkĩra maathani maku.
61 Bandi til dei ugudlege hev snørt meg inn, di lov hev eg ikkje gløymt.
O na kũngĩtuĩka atĩ andũ arĩa aaganu no manjohe na mĩhĩndo-rĩ, ndingĩriganĩrwo nĩ watho waku.
62 Midt på natti stend eg upp og vil takka deg for dine rettferdslover.
Ũtukũ gatagatĩ njarahũkaga ngũcookerie ngaatho nĩ ũndũ wa mawatho maku ma kĩhooto.
63 Eg held meg til alle deim som ottast deg, og som held dine fyresegner.
Niĩ ndĩ mũrata wa andũ arĩa othe magwĩtigĩrĩte, o arĩa othe marũmagĩrĩra mawatho maku.
64 Av di miskunn, Herre, er jordi full; lær meg dine fyreskrifter!
Wee Jehova, thĩ ĩiyũrĩtwo nĩ wendo waku; nduta kĩrĩra kĩa watho waku.
65 Tenaren din hev du gjort vel imot, Herre, etter ditt ord.
Wee Jehova, ĩka ndungata yaku kũringana na kiugo gĩaku.
66 Lær meg god skynsemd og kunnskap! for eg trur på dine bodord.
Nduta gũkũũrana maũndũ wega o na kũmamenya, nĩgũkorwo nĩnjĩtĩkĩtie maathani maku.
67 Fyrr eg vart nedbøygd, for eg vilt, men no held eg ditt ord.
Mbere itanoona thĩĩna nĩndahĩtagia, no rĩu nĩnjathĩkagĩra kiugo gĩaku.
68 Du er god og gjer godt, lær meg dine fyreskrifter!
Wee ũrĩ mwega, na nĩwĩkaga o wega; nduta kĩrĩra kĩa watho waku.
69 Dei ovmodige hev spunne i hop lygn imot meg, av alt mitt hjarta held eg dine fyresegner.
O na gũtuĩka andũ arĩa etĩĩi nĩmahakĩte gĩko na ndeto cia maheeni, ngũtũũra nũmĩtie mawatho maku na ngoro yakwa yothe.
70 Deira hjarta er feitt som talg; eg fegnast ved di lov.
Ngoro ciao nĩ nyũmũ na itirĩ tha, no niĩ ngenagĩra watho waku.
71 Det var godt for meg at eg vart nedbøygd, so eg kunde læra dine fyreskrifter.
Warĩ ũndũ mwega niĩ nyone thĩĩna, nĩgeetha ndĩĩrute kĩrĩra kĩa watho waku.
72 Lovi frå din munn er betre for meg enn tusund stykke gull og sylv.
Watho ũrĩa uumĩte kanua gaku nĩ wa bata mũno harĩ niĩ, gũkĩra ngiri cia icunjĩ cia betha na thahabu.
73 Dine hender hev gjort meg og laga meg til, gjev meg skyn, so eg kann læra dine bodord!
Moko maku nĩmo manyũmbire na magĩĩthondeka ũguo ndariĩ; he ũtaũku nĩguo ndĩĩrute maathani maku.
74 Dei som ottast deg, skal sjå meg og gleda seg, for på ditt ord ventar eg.
Andũ arĩa magwĩtigĩrĩte marokenaga rĩrĩa maanyona, nĩgũkorwo nĩnjigĩte mwĩhoko wakwa harĩ kiugo gĩaku.
75 Eg veit, Herre, at dine domar er rettferd, og at du i truskap hev bøygt meg ned.
Jehova, nĩnjũũĩ atĩ mawatho maku nĩ ma ũthingu, na ũnyonetie thĩĩna nĩ ũndũ wa wĩhokeku waku.
76 Lat di miskunn vera til trøyst for meg, etter det du hev sagt til din tenar!
Wendani waku ũrĩa ũtathiraga ũrotuĩka wa kũũhooreria, kũringana na kĩĩranĩro gĩaku kĩrĩa werĩire ndungata yaku.
77 Lat di miskunn koma yver meg so eg kann liva! for di lov er mi lyst.
Ĩtĩkĩra tha ciaku inginyĩre nĩguo ndũũre muoyo, nĩgũkorwo watho waku nĩguo ngenagĩra.
78 Lat dei ovmodige verta skjemde! for dei hev trykt meg utan årsak. Eg grundar på dine fyresegner.
Andũ arĩa etĩĩi maroconorithio nĩ ũndũ wa kũnjĩka ũũru hatarĩ gĩtũmi; no niĩ-rĩ, ndĩrĩcũũranagia ũhoro wa mawatho maku.
79 Lat deim snu seg til meg, dei som ottast deg, og kjenner dine vitnemål!
Andũ arĩa magwĩtigĩrĩte maronjookerera, o acio mataũkĩirwo nĩ kĩrĩra gĩaku.
80 Lat mitt hjarta vera fullkome i dine fyreskrifter, so eg ikkje skal verta til skammar!
Ngoro yakwa ĩroaga ũcuuke ũhoro-inĩ wa kĩrĩra kĩa watho waku, nĩguo ndikanaconorithio.
81 Mi sjæl naudstundar etter di frelsa, eg ventar på ditt ord.
Ngoro yakwa ĩringĩkaga nĩ kwĩrirĩria ũhonokio waku, no niĩ njigĩte mwĩhoko wakwa harĩ kiugo gĩaku.
82 Mine augo naudstundar etter ditt ord, og eg segjer: «Når vil du trøysta meg?»
Maitho makwa nĩmaraaga hinya nĩ gũtũũra njũthĩrĩirie kĩĩranĩro gĩaku; ngakĩũria atĩrĩ, “Ũgaakĩĩhooreria rĩ?”
83 For eg er som ei lerflaska i røyk; dine fyreskrifter gløymer eg ikkje.
O na gũtuĩka haana ta mondo ya rũũa ya ndibei ĩigĩtwo ndogo-inĩ, ndiriganagĩrwo nĩ kĩrĩra kĩa watho waku.
84 Kor mange er vel dagarne for din tenar? Når vil du halda dom yver deim som forfylgjer meg?
Niĩ ndungata yaku-rĩ, ngweterera nginya rĩ? Arĩa maanyariiraga ũkaamaherithia rĩ?
85 Dei ovmodige hev grave graver for meg, dei som ikkje liver etter di lov.
Andũ arĩa etĩĩi manyenjeire marima nĩguo ngwe kuo, o acio makararagia watho waku.
86 Alle dine bodord er trufaste; med lygn forfylgjer dei meg; hjelp meg!
Maathani maku mothe nĩ ma kwĩhokwo; ndeithia, nĩgũkorwo andũ maanyariiraga hatarĩ gĩtũmi.
87 Dei hadde so nær tynt meg i landet, men eg hev ikkje forlate dine fyresegner.
Maatigĩtie hanini maaniine nyume thĩ ĩno, no nditiganĩirie mawatho maku.
88 Haldt meg i live etter di miskunn! So vil eg taka vare på vitnemålet frå din munn.
Menyerera muoyo wakwa kũringana na wendo waku, na ndĩathĩkagĩra kĩrĩra gĩa kanua gaku.
89 Til æveleg tid, Herre, stend ditt ord fast i himmelen.
Wee Jehova, kiugo gĩaku gĩtũũraga tene na tene; gĩtũũraga kĩĩhaandĩte wega kũu igũrũ.
90 Frå ætt til ætt varer din truskap, du hev grunnfest jordi, og ho stend.
Wĩhokeku waku nĩ wa kuuma njiarwa nginya njiarwa; nĩwe warũmirie thĩ, nayo ĩgagĩikara o ĩrũmĩte.
91 Til å setja dine domar i verk stend dei der i dag; for alle ting er dine tenarar.
Mawatho maku matũũraga nginya ũmũthĩ, nĩgũkorwo indo ciothe nĩwe itungataga.
92 Dersom ikkje di lov hadde vore mi lyst, so hadde eg forgjengest i mi djupe naud.
Korwo watho waku tiguo ũngenagia, ingĩanathira nĩ mĩnyamaro yakwa.
93 I all æva skal eg ikkje gløyma dine fyresegner, for ved deim hev du halde meg i live.
Niĩ ndirĩ hĩndĩ ngaariganĩrwo nĩ mawatho maku, nĩgũkorwo ũndũũrĩtie muoyo nĩ ũndũ wamo.
94 Din er eg, frels meg! for dine fyresegner hev eg spurt etter.
Honokia, nĩgũkorwo ndĩ waku, na nĩĩmaathĩte mawatho maku.
95 På meg hev dei ugudlege venta og vil tyna meg; på dine vitnemål agtar eg.
Andũ arĩa aaganu manjoheirie nĩguo maaniine, no niĩ ndĩrĩĩcũũranagia o ũhoro wa kĩrĩra gĩaku.
96 På alt det fullkomne hev eg set ein ende; men dine bodord rekk ovleg vidt.
Ũndũ o wothe mũkinyanĩru wega, nĩnyonete nĩ ũrĩ mũthia; no maathani maku matirĩ mũhaka.
97 Kor eg hev lovi di kjær! Heile dagen er ho i min tanke.
Kaĩ nĩnyendete watho waku-ĩ! Ndindaga ngĩtarania ũhoro waguo mũthenya wothe.
98 Dine bodord gjer meg visare enn mine fiendar, for æveleg eig eg deim.
Maathani maku matũmaga njũhĩge gũkĩra thũ ciakwa, nĩgũkorwo makoragwo hamwe na niĩ hĩndĩ ciothe.
99 Eg hev vorte klokare enn alle mine lærarar, for eg grundar på dine vitnemål.
Niĩ ndĩ na ũmenyo mũingĩ gũkĩra arutani akwa othe, nĩgũkorwo ndaranagia ũhoro wa mawatho maku.
100 Eg er vitugare enn dei gamle, for dine fyresegner hev eg teke vare på.
Niĩ ndĩ na ũmenyo mũingĩ gũkĩra athuuri, nĩgũkorwo njathĩkagĩra kĩrĩra gĩaku.
101 Frå kvar vond stig hev eg halde mine føter burte, so eg kunde halda ditt ord.
Nĩndigagĩrĩria magũrũ makwa matikagerere njĩra o yothe njũru, nĩgeetha njathĩkagĩre kiugo gĩaku.
102 Frå dine lover hev eg ikkje vike, for du hev lært meg upp.
Niĩ nditiganĩirie mawatho maku, nĩgũkorwo Wee nĩwe ũndutĩte ũhoro ũcio.
103 Kor søt din tale er for gomen min, betre enn honning for munnen min.
Kaĩ ciugo ciaku irĩ mũrĩo ngĩcicama-ĩ, irĩ mũrĩo gũkĩra ũũkĩ ũrĩ kanua-inĩ gakwa!
104 Av dine fyresegner fær eg vit, difor hatar eg kvar lygnestig.
Ngĩĩaga na ũtaũku nĩ ũndũ wa kĩrĩra gĩaku; nĩ ũndũ ũcio nĩthũire njĩra o yothe njũru.
105 Ditt ord er ei lykt for min fot og eit ljos for min stig.
Kiugo gĩaku nĩkĩo tawa wa magũrũ makwa, na ũtheri wa kũmũrĩka njĩra yakwa.
106 Eg hev svore og hev halde det, å taka vare på dine rettferdslover.
Nĩndĩĩhĩtĩte mwĩhĩtwa na ngagwatĩria, atĩ nĩndĩrĩrũmagĩrĩra mawatho maku ma ũthingu.
107 Eg er ovleg nedbøygd; Herre, haldt meg i live etter ditt ord!
Nĩthĩĩnĩkĩte mũno; Wee Jehova, tũũria muoyo wakwa, kũringana na kiugo gĩaku.
108 Lat min munns offer tekkjast deg, Herre, og lær meg dine rettar!
Wee Jehova, ĩtĩkĩra ũgooci wa kwĩyendera wa kanua gakwa, na ũkĩndute mawatho maku.
109 Eg gjeng alltid med livet i neven, men di lov hev eg ikkje gløymt.
O na gũtuĩka ndũũraga nyiitĩrĩire muoyo wakwa moko-inĩ makwa-rĩ, ndingĩriganĩrwo nĩ watho waku.
110 Dei ugudlege hev lagt snara for meg; men frå dine fyresegner hev eg ikkje villa meg burt.
Andũ arĩa aaganu nĩmanyambĩire mũtego, no ndirĩ ndahĩtia kĩrĩra gĩaku.
111 Til æveleg eiga hev eg fenge dine vitnemål, for dei er mi hjartans gleda.
Mawatho maku nĩmo igai rĩakwa nginya tene; nĩmo gĩkeno kĩa ngoro yakwa.
112 Eg hev bøygt mitt hjarta til å gjera etter dine fyreskrifter, æveleg og til endes.
Ngoro yakwa nĩĩtuĩte kũrũmagia kĩrĩra kĩa watho waku o nginya mũthia.
113 Dei tvihuga hatar eg, men di lov elskar eg.
Nĩthũire andũ a ngoro igĩrĩ, no nĩnyendete watho waku.
114 Du er mi livd og min skjold, og på ditt ord ventar eg.
Wee nĩwe rĩũrĩro rĩakwa na ngo yakwa; njigĩte mwĩhoko wakwa kiugo-inĩ gĩaku.
115 Vik frå meg, de som gjer vondt, at eg kann halda min Guds bodord!
Njehererai, inyuĩ eeki ũũru, nĩguo ngĩrũmie maathani ma Ngai wakwa!
116 Haldt meg uppe etter ditt ord, so eg kann liva, og lat meg ikkje verta til skammar med mi von!
Nyiitagĩrĩra kũringana na kĩĩranĩro gĩaku, na nĩngũtũũra muoyo; ndũkareke kĩĩrĩgĩrĩro gĩakwa kĩharagane.
117 Haldt meg uppe, so eg kann verta frelst! So vil eg alltid sjå med lyst på dine fyreskrifter.
Ndiiragĩrĩra, na nĩngũhonokio; ngũtũũra ndĩĩte uuge waku.
118 Du agtar for inkje alle deim som fer vilt frå dine fyreskrifter; for deira svik er fåfengd.
Nĩũregaga arĩa othe matiganaga na kĩrĩra kĩa watho waku, nĩgũkorwo kwĩheenia kũu meheenagia nakuo nĩ gwa tũhũ.
119 Som slagg kastar du burt alle ugudlege på jordi; difor elskar eg dine vitnemål.
Arĩa othe aaganu a gũkũ thĩ ũmateaga ta gĩko; nĩ ũndũ ũcio niĩ nĩnyendete kĩrĩra kĩa watho waku.
120 Eg rys i holdet av rædsla for deg, og for dine domar ottast eg.
Mwĩrĩ wakwa nĩũinainaga nĩgũgwĩtigĩra; njikaraga na guoya mũnene nĩ ũndũ wa mawatho maku.
121 Eg hev gjort rett og rettferd, du vil ikkje gjeva meg yver til deim som trykkjer meg.
Niĩ njĩkĩte maũndũ ma ũthingu na ma kĩhooto; ndũkandiganĩrie harĩ arĩa maahinyagĩrĩria.
122 Gakk i borg for tenaren din, so det må ganga honom vel! lat ikkje dei ovmodige trykkja meg!
Menyerera ũgima wa ndungata yaku; ndũkareke andũ arĩa etĩĩi maahinyĩrĩrie.
123 Augo mine naudstundar etter di frelsa og etter ditt rettferdsord.
Maitho makwa nĩmaraaga hinya nĩgũtũũra njũũthĩrĩirie ũhonokio waku, ngacũthĩrĩria kĩĩranĩro gĩaku kĩa ũthingu.
124 Gjer med din tenar etter di miskunn og lær meg dine fyreskrifter!
Ĩkaga ndungata yaku kũringana na wendo waku, na ũndutage kĩrĩra kĩa watho waku.
125 Eg er din tenar; gjev meg vit, so eg kann kjenna dine vitnemål!
Niĩ ndĩ ndungata yaku; he gũkũũrana maũndũ, nĩguo hote gũtaũkĩrwo nĩ kĩrĩra gĩaku.
126 Det er tid for Herren til å gripa inn, dei hev brote di lov.
Wee Jehova, hĩndĩ nĩnginyu wĩke ũndũ, tondũ andũ nĩmathũkĩtie watho waku.
127 Difor elskar eg dine bodord meir enn gull, ja, meir enn fint gull.
Tondũ nĩnyendete maathani maku gũkĩra thahabu, ngamenda mũno gũkĩra thahabu ĩrĩa therie,
128 Difor held eg alle fyresegner um alle ting for rette; eg hatar kvar lygnestig.
na tondũ nĩnduĩte mawatho maku mothe nĩmagĩrĩire, nĩthũire njĩra o yothe ĩtarĩ ya ma.
129 Underfulle er dine vitnemål, difor tek mi sjæl vare på deim.
Kĩrĩra gĩaku nĩ kĩa magegania; nĩ ũndũ ũcio nĩndĩrĩgĩathĩkagĩra.
130 Når ordi dine opnar seg, gjev dei ljos, og dei gjer dei einfalde kloke.
Ciugo ciaku ciataũrwo nĩirehaga ũtheri; nĩciũhĩgagia andũ arĩa matarĩ oogĩ.
131 Eg let munnen upp og sukka av lengting; for etter dine bodord stunda eg.
Njathamĩtie kanua gakwa ngahũma nĩ ũndũ wa kwĩrirĩria maathani maku.
132 Vend deg til meg og ver meg nådig, som rett er mot deim som elskar ditt namn!
Njerekera na ũnjiguĩre tha, o ta ũrĩa wĩkaga andũ arĩa mendete rĩĩtwa rĩaku.
133 Gjer mine stig faste ved ditt ord, og lat ingen urett råda yver meg!
Rũngagĩrĩria makinya makwa kũringana na kiugo gĩaku; ndũkareke njathagwo nĩ wĩhia o na ũrĩkũ.
134 Løys du meg ut or menneskjevald! So vil eg halda dine fyresegner.
Ngũũra kuuma ũhiinyanĩrĩria wa andũ, nĩguo njathĩkagĩre mawatho maku.
135 Lat di åsyn lysa på din tenar, og lær meg dine fyreskrifter!
Tũma ũthiũ waku warĩre ndungata yaku, na ũndutage kĩrĩra kĩa watho waku.
136 Vatsbekkjer renn or augo mine, av di folk ikkje held di lov.
Maitho makwa manyũrũrũkagia maithori ta rũũĩ, nĩgũkorwo andũ matirathĩkĩra watho waku.
137 Rettferdig er du, Herre, og rette er dine domar.
Wee Jehova, ũrĩ mũthingu, na mawatho maku nĩmagĩrĩire.
138 Du hev fyreskrive dine vitnemål i rettferd og i stor truskap.
Mawatho marĩa ũheanĩte nĩ ma ũthingu; nĩ ma kwĩhokwo kũna.
139 Min brennhug hev tært meg upp, av di mine motstandarar hev gløymt dine ord.
Kĩyo gĩakwa nĩkĩĩnogetie, nĩgũkorwo thũ ciakwa nĩcitiganĩirie ciugo ciaku.
140 Ditt ord er vel reinsa, og din tenar elskar det.
Ciĩranĩro ciaku nĩthuuranĩre o biũ, na ndungata yaku nĩĩciendete.
141 Liten er eg og vanvyrd; dine fyresegner hev eg ikkje gløymt.
O na gũtuĩka ndirĩ bata na nĩnyararĩtwo-rĩ, ndiriganagĩrwo nĩ mawatho maku.
142 Di rettferd er ei æveleg rettferd, og di lov er sanning.
Ũthingu waku nĩ wa gũtũũra tene na tene, naguo watho waku nĩ wa ma.
143 Naud og trengsla fann meg; dine bodord er mi lyst.
Ngoretwo nĩ mathĩĩna na mĩnyamaro, no maathani maku nĩmo ngenagĩra.
144 Rettferdige er dine vitnemål til æveleg tid; gjev meg skyn, so eg kann liva!
Kĩrĩra gĩaku nĩ kĩa ma nginya tene; kĩĩhe ũtaũku nĩguo ndũũre muoyo.
145 Eg ropar av alt mitt hjarta, svara meg, Herre! Dine fyreskrifter vil eg taka vare på.
Ndĩragũkaĩra na ngoro yakwa yothe, Wee Jehova, njĩtĩka, na nĩndĩrĩathĩkagĩra kĩrĩra kĩa watho waku.
146 Eg ropar til deg, frels meg! so vil eg halda dine vitnemål.
Wee nĩwe ndĩrakaĩra, honokia na nĩndĩrĩmenyagĩrĩra mawatho maku.
147 Tidleg i dagningi var eg uppe og ropa um hjelp; eg venta på ditt ord.
Njũkagĩra tene gũtanakĩa, ngakũrĩrĩra nĩguo ũndeithie; njigĩte mwĩhoko wakwa kiugo-inĩ gĩaku.
148 Mine augo var uppe fyre nattevakterne, so eg kunde grunda på ditt ord.
Maitho makwa maikaraga mahingũkĩte matuanĩra-inĩ mothe ma arangĩri, nĩguo ndaranagie ũhoro wa ciĩranĩro ciaku.
149 Høyr mi røyst etter di miskunn, Herre, haldt meg i live etter dine domar!
Igua mũgambo wakwa kũringana na wendo waku; Wee Jehova, tũũria muoyo wakwa, kũringana na mawatho maku.
150 Dei er nær som renner etter ugjerning; frå di lov er dei langt burte.
Andũ arĩa mathugundaga maũndũ ma wĩki naaĩ nĩmanguhĩrĩirie, no-o nĩmaraihanĩrĩirie na watho waku.
151 Du er nær, Herre, og alle dine bodord er sanning.
No Wee Jehova, ũikaraga hakuhĩ, na maathani maku mothe nĩ ma ma.
152 Longe sidan veit eg av dine vitnemål, at du hev grunnfest deim i all æva.
Matukũ-inĩ ma tene nĩndamenyire kuuma kĩrĩra-inĩ gĩaku, atĩ wagĩthondekire kĩrĩ gĩa gũtũũra nginya tene.
153 Sjå til mi djupe naud og fria meg ut! For di lov hev eg ikkje gløymt.
Rora gũthĩĩnĩka gwakwa na ũndeithũre, nĩgũkorwo ndiriganĩirwo nĩ watho waku.
154 Før mi sak, og løys meg ut, haldt meg i live etter ditt ord!
Ndũĩrĩra na ũkĩngũũre; tũũria muoyo wakwa kũringana na kĩĩranĩro gĩaku.
155 Frelsa er langt frå dei ugudlege, for dine fyreskrifter spør dei ikkje etter.
Ũhonokio nĩũraihĩrĩirie andũ arĩa aaganu, nĩgũkorwo matirongoragia kĩrĩra kĩa watho waku.
156 Di miskunn er stor, Herre; haldt meg i live etter dine domar!
Wee Jehova, tha ciaku nĩ nyingĩ; tũũria muoyo wakwa kũringana na mawatho maku.
157 Mange er dei som forfylgjer meg og stend meg imot; frå dine vitnemål hev eg ikkje vike.
Andũ arĩa maanyariiraga nĩ aingĩ, no ndirĩ ndahutatĩra kĩrĩra gĩaku.
158 Eg såg dei utrue og fekk uhug, av di dei ikkje heldt ditt ord.
Njũthagĩrĩria arĩa matarĩ na wĩtĩkio ngoro, nĩgũkorwo matiathĩkagĩra kiugo gĩaku.
159 Sjå at eg hev elska dine fyresegner! Herre, haldt meg i live etter di miskunn!
Ta kĩone ũrĩa nyendete mawatho maku; tũũria muoyo wakwa, Wee Jehova, kũringana na wendo waku.
160 Summen av ditt ord er sanning, og æveleg stend all di rettferds lov.
Ciugo ciaku ciothe nĩ cia ma; mawatho maku mothe nĩ ma ũthingu na nĩ ma gũtũũra tene na tene.
161 Hovdingar forfylgde meg utan orsak, men mitt hjarta ottast dine ord.
Aathani maanyariiraga hatarĩ gĩtũmi, no ngoro yakwa ĩinainagio nĩ kiugo gĩaku.
162 Eg gled meg yver ditt ord, som når ein finn mykje herfang.
Ngenagĩra kĩĩranĩro gĩaku, o ta ũrĩa mũndũ atahĩte indo nyingĩ akenaga.
163 Lygn hev eg hata og havt stygg til; di lov hev eg elska.
Nĩmenete na ngathũũra maheeni, no nĩnyendete watho waku.
164 Sju gonger um dagen hev eg lova deg for dine rettferdige domar.
O mũthenya ngũgoocaga maita mũgwanja nĩ ũndũ wa mawatho maku ma ũthingu.
165 Mykje fred hev dei som elskar di lov, og ingen støyt fær deim til fall.
Arĩa mendete watho waku nĩ marĩ thayũ mũingĩ, na gũtirĩ kĩndũ kĩngĩtũma mahĩngwo.
166 Eg hev venta på di frelsa, Herre, og dine bodord hev eg halde.
Njetagĩrĩra ũhonokio waku, Wee Jehova, na ngarũmĩrĩra maathani maku.
167 Mi sjæl hev halde dine vitnemål, og eg elska deim mykje.
Njathĩkagĩra kĩrĩra gĩaku, nĩgũkorwo nĩndĩkĩendete mũno.
168 Eg hev halde dine fyresegner og dine vitnemål, for alle mine vegar er for di åsyn.
Njathĩkagĩra mawatho maku na kĩrĩra gĩaku, nĩgũkorwo mĩthiĩre yakwa yothe nĩũmĩũĩ.
169 Lat mitt klagerop koma fram for di åsyn, Herre! Gjev meg skyn etter ditt ord.
Wee Jehova-rĩ, gũkaya gwakwa kũrokinya harĩwe; he gũtaũkĩrwo kũringana na kiugo gĩaku.
170 Lat mi bøn koma for di åsyn! Frels meg etter ditt ord!
Mathaithana makwa marokinya harĩwe; ndeithũra kũringana na kĩĩranĩro gĩaku.
171 Mine lippor skal fløda yver av lovsong, for du lærer meg dine fyreskrifter;
Mĩromo yakwa ĩrĩkũgoocaga hĩndĩ ciothe, nĩgũkorwo nĩũndutaga kĩrĩra kĩa watho waku.
172 Mi tunga skal syngja um ditt ord; for alle dine bodord er rettferd.
Rũrĩmĩ rwakwa nĩrũkĩine ũhoro wa kiugo gĩaku, nĩgũkorwo maathani maku mothe nĩ ma ũthingu.
173 Lat di hand vera meg til hjelp! for dine fyresegner hev eg valt ut.
Guoko gwaku nĩgũkĩĩhaarĩrie kũndeithia, nĩgũkorwo mawatho maku nĩmo niĩ ndĩthuurĩire.
174 Eg lengtar etter di frelsa, Herre, og di lov er mi lyst.
Ũhonokio waku nĩguo ndĩĩriragĩria, Wee Jehova, naguo watho waku nĩguo ngenagĩra.
175 Lat mi sjæl leva og lova deg, og lat dine domar hjelpa meg!
Ndĩrogĩtũũra muoyo nĩguo ngũgoocage, namo mawatho maku nĩmatũũre mandeithagia.
176 Eg hev fare vilt; leita upp din tenar som ein burtkomen sau! for dine bodord hev eg ikkje gløymt.
Niĩ nĩhĩtĩtie njĩra ta ngʼondu yũrĩte. Gĩcarie ndungata yaku, nĩgũkorwo ndiriganĩirwo nĩ maathani maku.
