< Salmenes 119 >

1 Sæle er dei som gjeng ein ulastande veg, dei som ferdast i Herrens lov!
Bone estas al tiuj, kies vojo estas senmakula, Kiuj iras laŭ la leĝo de la Eternulo.
2 Sæle er dei som tek vare på hans vitnemål, som søkjer honom av alt sitt hjarta,
Bone estas al tiuj, kiuj plenumas Liajn decidojn, Kiuj serĉas Lin per la tuta koro;
3 dei som ikkje gjer urett, men vandrar på hans vegar.
Ili ne faras malbonagon, Ili iras laŭ Liaj vojoj.
4 Du hev gjeve dine fyresegner, at ein skal halda deim vel.
Vi ordonis al ni, Forte observi Viajn leĝojn.
5 Å, kunde vegarne mine verta faste, so eg heldt dine fyreskrifter!
Ho, estu fortikaj miaj vojoj, Ke mi observu Viajn leĝojn!
6 Då skal eg ikkje verta til skammar når eg gjev gaum etter alle dine bodord.
Tiam mi ne bezonos honti, Kiam mi atentos ĉiujn Viajn ordonojn.
7 Eg vil takka deg av eit ærlegt hjarta når eg lærer dine rettferdsdomar.
Mi gloros Vin el pura koro, Lernante la juĝojn de Via justeco.
8 Dine fyreskrifter vil eg halda, du må ikkje reint forlata meg.
Viajn leĝojn mi observos; Ne forlasu min tute.
9 Korleis skal ein ungdom halda stigen sin rein? Når han held seg etter ditt ord.
Per kio junulo povas purigi sian vojon? Per plenumado laŭ Viaj vortoj.
10 Av alt mitt hjarta hev eg søkt deg, lat meg ikkje villast burt frå dine bodord!
Per mia tuta koro mi Vin serĉas; Ne lasu min deflankiĝi de Viaj ordonoj.
11 I hjarta mitt hev eg gøymt ditt ord, so eg ikkje skal synda imot deg.
En mia koro mi konservas Vian diron, Por ke mi ne peku antaŭ Vi.
12 Lova vere du, Herre! Lær meg dine fyreskrifter!
Benata Vi estas, ho Eternulo; Instruu al mi Viajn leĝojn.
13 Med lipporne mine hev eg forkynt alle rettar frå din munn.
Per miaj lipoj mi rakontas Ĉiujn decidojn de Via buŝo.
14 Eg er glad i vegen etter dine vitnemål som i all rikdom.
Pri la vojo de Viaj leĝoj mi ĝojas, Kiel pri granda riĉeco.
15 På dine fyresegner vil eg grunda og skoda på dine stigar.
Pri Viaj ordonoj mi meditas, Kaj mi rigardas Viajn vojojn.
16 I dine fyreskrifter vil eg hava hugnad, og ikkje vil eg gløyma ditt ord.
Mi havas plezuron de Viaj leĝoj, Mi ne forgesas Vian vorton.
17 Gjer vel imot din tenar, at eg må liva! so vil eg halda ditt ord.
Bonfaru al Via sklavo, Ke mi vivu kaj plenumu Vian vorton.
18 Lat upp augo mine, at eg kann skoda underlege ting i di lov!
Malfermu miajn okulojn, Ke mi vidu miraklojn de Via instruo.
19 Ein gjest er eg på jordi, løyn ikkje dine bodord for meg!
Migranto mi estas sur la tero; Ne kaŝu antaŭ mi Viajn ordonojn.
20 Mi sjæl er sunderknasa av lengting etter dine rettar all tid.
Elturmentiĝis mia animo De senĉesa sintirado al Viaj juĝoj.
21 Du hev truga dei stormodige, dei forbanna, som fer vilt frå dine bodord.
Vi humiligas la malbenitajn fierulojn, Kiuj dekliniĝas de Viaj ordonoj.
22 Tak burt frå meg skam og vanvyrdnad! for dine vitnemål hev eg teke vare på.
Forigu de mi honton kaj malhonoron, Ĉar mi observas Viajn decidojn.
23 Jamvel hovdingar hev sete i samrøda mot meg; din tenar grundar på dine fyreskrifter.
Eĉ kiam sidas eminentuloj kaj parolas kontraŭ mi, Via sklavo meditas pri Viaj leĝoj.
24 Dine vitnemål er og min hugnad, dei er mine rådgjevarar.
Viaj decidoj estas mia plezuro, Miaj konsilantoj.
25 Mi sjæl ligg nedi dusti, haldt meg i live etter ditt ord!
Mia animo algluiĝis al la polvo; Vivigu min laŭ Via vorto.
26 Eg fortalde um mine vegar, og du svara meg; lær meg dine fyreskrifter!
Mi raportis pri miaj vojoj, kaj Vi aŭskultis min; Instruu al mi Viajn leĝojn.
27 Lat meg få skyna vegen etter dine fyresegner! So vil eg grunda på dine under.
Komprenigu al mi la vojon de Viaj ordonoj; Kaj mi meditos pri Viaj mirakloj.
28 Mi sjæl græt av sorg; reis meg upp etter ditt ord!
Konsumiĝis mia animo pro malĝojo; Restarigu min laŭ Via vorto.
29 Snu lygnevegen burt frå meg, og unn meg di lov!
La vojon de malvero deturnu de mi, Kaj donacu al mi Vian instruon.
30 Truskaps veg hev eg valt, dine rettar hev eg sett framfyre meg.
La vojon de la vero mi elektis, Mi sopiris al Viaj leĝoj.
31 Eg heng fast ved dine vitnemål, Herre, lat meg ikkje verta til skammar!
Mi alkroĉiĝis al Viaj ordonoj; Ho Eternulo, ne hontigu min.
32 Vegen etter dine bodord vil eg springa, for du trøystar mitt hjarta.
Mi kuras laŭ la vojo de Viaj leĝoj, Ĉar Vi larĝigas mian koron.
33 Herre, vis meg vegen etter dine fyreskrifter! so vil eg fara honom alt til endes.
Montru al mi, ho Eternulo, la vojon de Viaj leĝoj, Kaj mi ĝin sekvos ĝis la fino.
34 Gjev meg skyn, so vil eg taka vare på di lov og halda henne av alt mitt hjarta.
Komprenigu al mi, kaj mi sekvos Vian instruon, Kaj mi konservos ĝin per la tuta koro.
35 Leid meg på dine bodords stig, for han er til hugnad for meg.
Irigu min sur la vojeto de Viaj ordonoj, Ĉar en ĝi mi havas plezuron.
36 Bøyg mitt hjarta til dine vitnemål og ikkje til urett vinning!
Klinu mian koron al Viaj leĝoj, Sed ne al profito.
37 Vend augo mine burt, so dei ikkje ser etter fåfengd, haldt meg i live på din veg!
Deturnu miajn okulojn, ke ili ne rigardu falsaĵon; Vivigu min per Viaj vojoj.
38 Uppfyll for din tenar ordet ditt, som gjer at ein ottast deg!
Plenumu al Via sklavo Vian diron, Kiu koncernas respekton por Vi.
39 Tak burt ifrå meg mi skjemsla som eg er rædd, for dine rettar er gode.
Forigu mian malhonoron, kiun mi timas; Ĉar Viaj juĝoj estas bonaj.
40 Sjå, eg lengtar etter dine fyresegner, haldt meg i live ved di rettferd.
Jen mi deziregas Viajn ordonojn; Per Via justeco vivigu min.
41 Lat di miskunn, Herre, koma yver meg, di frelsa etter ditt ord!
Kaj venu al mi Viaj favoroj, ho Eternulo, Via helpo, konforme al Via vorto,
42 Eg vil gjeva svar til honom som spottar meg; for eg lit på ditt ord.
Ke mi povu doni respondon al mia insultanto; Ĉar mi fidas Vian vorton.
43 Riv ikkje sannings ord so reint or munnen min, for på dine domar ventar eg.
Ne forprenu tute de mia buŝo la vorton de vero, Ĉar mi esperas al Viaj juĝoj.
44 Stødt vil eg halda di lov, æveleg og alltid.
Kaj mi konservos Vian instruon Ĉiam kaj eterne.
45 Lat meg ferdast i det frie, for eg spør etter dine fyresegner!
Kaj mi iros en libereco, Ĉar mi serĉas Viajn ordonojn.
46 Eg vil tala um dine vitnemål for kongar, og eg skal ikkje verta til skammar.
Kaj mi parolos pri Viaj leĝoj antaŭ reĝoj, Kaj mi ne hontos.
47 Eg vil frygda meg ved dine bodord, som eg elskar.
Kaj mi havos plezuron de Viaj ordonoj, Kiujn mi amas.
48 Eg vil lyfta mine hender til dine bodord som eg elskar, og eg vil grunda på dine fyreskrifter.
Kaj mi etendos miajn manojn al Viaj ordonoj, kiujn mi amas, Kaj mi meditos pri Viaj leĝoj.
49 Kom i hug ditt ord til din tenar, med di du hev gjeve meg von!
Rememoru la vorton al Via sklavo, Pri kio Vi min esperigis.
50 Det er mi trøyst i min vesaldom, at ditt ord hev halde meg i live.
Ĉi tio estas mia konsolo en mia mizero, Ke Via vorto min revivigas.
51 Ovmodige hev spotta meg mykje, frå di lov hev eg ikkje vike.
Fieruloj tre forte min mokas, Sed de Via instruo mi ne dekliniĝis.
52 Eg kom i hug, Herre, dine domar frå gamle dagar, og eg vart trøysta.
Mi rememoras Viajn juĝojn de tempoj tre antikvaj, ho Eternulo, Kaj mi konsoliĝas.
53 Brennande harm hev eg vorte på dei ugudlege som forlet di lov.
Flama furiozo min kaptas pro la malvirtuloj, Kiuj forlasas Vian leĝon.
54 Dine fyreskrifter hev vorte mine lovsongar i det hus der eg bur som framand.
Viaj leĝoj estas por mi kantoj En la domo de mia migrado.
55 Um natti kom eg ditt namn i hug, Herre, og eg heldt di lov.
Mi rememoras en la nokto Vian nomon, ho Eternulo, Kaj mi plenumas Vian instruon.
56 Dette timdest meg, at eg fekk taka vare på dine fyreskrifter.
Tio fariĝis al mi, Ĉar mi observas Viajn ordonojn.
57 Herren er min lut, sagde eg, med di eg heldt dine ord.
Mi diris: Mia sortaĵo estas, ho Eternulo, Plenumi Viajn vortojn.
58 Eg naudbad deg av alt mitt hjarta: «Ver miskunnsam imot meg etter ditt ord!»
Mi petegas antaŭ Vi per la tuta koro: Korfavoru min, konforme al Via vorto.
59 Eg tenkte på mine vegar og vende mine føter til dine vitnemål.
Mi esploris miajn vojojn Kaj direktis miajn paŝojn al Viaj leĝoj.
60 Eg skunda meg og tøvra ikkje med å halda dine bodord.
Mi rapidas kaj ne prokrastas, Por plenumi Viajn ordonojn.
61 Bandi til dei ugudlege hev snørt meg inn, di lov hev eg ikkje gløymt.
Retoj de malvirtuloj min ĉirkaŭis; Sed Vian instruon mi ne forgesis.
62 Midt på natti stend eg upp og vil takka deg for dine rettferdslover.
En la mezo de la nokto mi leviĝas, Por glori Vin por Viaj justaj juĝoj.
63 Eg held meg til alle deim som ottast deg, og som held dine fyresegner.
Mi estas kamarado por ĉiuj, Kiuj Vin timas kaj kiuj observas Viajn ordonojn.
64 Av di miskunn, Herre, er jordi full; lær meg dine fyreskrifter!
De Via boneco, ho Eternulo, la tero estas plena; Instruu al mi Viajn leĝojn.
65 Tenaren din hev du gjort vel imot, Herre, etter ditt ord.
Bonon Vi faris al Via sklavo, ho Eternulo, Konforme al Via vorto.
66 Lær meg god skynsemd og kunnskap! for eg trur på dine bodord.
Bonajn morojn kaj scion instruu al mi, Ĉar al Viaj ordonoj mi kredas.
67 Fyrr eg vart nedbøygd, for eg vilt, men no held eg ditt ord.
Antaŭ ol mi suferis, mi erarvagis, Sed nun mi observas Vian vorton.
68 Du er god og gjer godt, lær meg dine fyreskrifter!
Vi estas bona kaj bonfara; Instruu al mi Viajn leĝojn.
69 Dei ovmodige hev spunne i hop lygn imot meg, av alt mitt hjarta held eg dine fyresegner.
Fieruloj plektis mensogon pri mi; Sed mi per la tuta koro konservas Viajn ordonojn.
70 Deira hjarta er feitt som talg; eg fegnast ved di lov.
Grasiĝis kiel sebo ilia koro; Sed mi havas plezuron de Via instruo.
71 Det var godt for meg at eg vart nedbøygd, so eg kunde læra dine fyreskrifter.
Bone estas al mi, ke mi suferis, Por ke mi lernu Viajn leĝojn.
72 Lovi frå din munn er betre for meg enn tusund stykke gull og sylv.
Pli bona estas por mi la instruo de Via buŝo, Ol miloj da oreroj kaj arĝenteroj.
73 Dine hender hev gjort meg og laga meg til, gjev meg skyn, so eg kann læra dine bodord!
Viaj manoj min kreis kaj fortikigis; Prudentigu min, kaj mi lernu Viajn ordonojn.
74 Dei som ottast deg, skal sjå meg og gleda seg, for på ditt ord ventar eg.
Viaj timantoj min vidos kaj ĝojos, Ĉar mi fidis Vian vorton.
75 Eg veit, Herre, at dine domar er rettferd, og at du i truskap hev bøygt meg ned.
Mi scias, ho Eternulo, ke Viaj juĝoj estas justaj, Kaj ke Vi juste min suferigis.
76 Lat di miskunn vera til trøyst for meg, etter det du hev sagt til din tenar!
Via boneco estu do mia konsolo, Konforme al Via vorto al Via sklavo.
77 Lat di miskunn koma yver meg so eg kann liva! for di lov er mi lyst.
Venu sur min Via favorkoreco, ke mi vivu; Ĉar Via instruo estas mia plezuro.
78 Lat dei ovmodige verta skjemde! for dei hev trykt meg utan årsak. Eg grundar på dine fyresegner.
Hontiĝu la fieruloj, ĉar maljuste ili min premis; Mi meditos pri Viaj ordonoj.
79 Lat deim snu seg til meg, dei som ottast deg, og kjenner dine vitnemål!
Turniĝu al mi Viaj timantoj Kaj la konantoj de Viaj leĝoj.
80 Lat mitt hjarta vera fullkome i dine fyreskrifter, so eg ikkje skal verta til skammar!
Mia koro estu ĝusta, laŭ Viaj leĝoj, Por ke mi ne hontiĝu.
81 Mi sjæl naudstundar etter di frelsa, eg ventar på ditt ord.
Mia animo avidas Vian savon; Vian vorton mi fidas.
82 Mine augo naudstundar etter ditt ord, og eg segjer: «Når vil du trøysta meg?»
Miaj okuloj avidas Vian vorton, dirante: Kiam Vi min konsolos?
83 For eg er som ei lerflaska i røyk; dine fyreskrifter gløymer eg ikkje.
Ĉar mi fariĝis kiel felsako en fumo; Sed Viajn leĝojn mi ne forgesas.
84 Kor mange er vel dagarne for din tenar? Når vil du halda dom yver deim som forfylgjer meg?
Kiom estos la tagoj de Via sklavo? Kiam Vi faros juĝon super miaj persekutantoj?
85 Dei ovmodige hev grave graver for meg, dei som ikkje liver etter di lov.
Fosojn fosis al mi la fieruloj, Kontraŭe al Viaj leĝoj.
86 Alle dine bodord er trufaste; med lygn forfylgjer dei meg; hjelp meg!
Ĉiuj Viaj ordonoj estas vero; Maljuste oni min persekutas; helpu min.
87 Dei hadde so nær tynt meg i landet, men eg hev ikkje forlate dine fyresegner.
Oni preskaŭ pereigis min de sur la tero, Sed mi ne forlasis Viajn ordonojn.
88 Haldt meg i live etter di miskunn! So vil eg taka vare på vitnemålet frå din munn.
Laŭ Via boneco vivigu min, Kaj mi observos la ordonojn de Via buŝo.
89 Til æveleg tid, Herre, stend ditt ord fast i himmelen.
Por eterne, ho Eternulo, Via vorto staras forte en la ĉielo.
90 Frå ætt til ætt varer din truskap, du hev grunnfest jordi, og ho stend.
Por ĉiuj generacioj restas Via vero; Vi fortikigis la teron, kaj ĝi staras.
91 Til å setja dine domar i verk stend dei der i dag; for alle ting er dine tenarar.
Laŭ Viaj leĝoj ĉio nun staras, Ĉar ĉio estas Viaj sklavoj.
92 Dersom ikkje di lov hadde vore mi lyst, so hadde eg forgjengest i mi djupe naud.
Se Via instruo ne estus mia konsolo, Mi pereus en mia mizero.
93 I all æva skal eg ikkje gløyma dine fyresegner, for ved deim hev du halde meg i live.
Neniam mi forgesos Viajn ordonojn, Ĉar per ili Vi min vivigas.
94 Din er eg, frels meg! for dine fyresegner hev eg spurt etter.
Al Vi mi apartenas; Helpu min, ĉar mi serĉas Viajn ordonojn.
95 På meg hev dei ugudlege venta og vil tyna meg; på dine vitnemål agtar eg.
Pri mi embuskis malvirtuloj, por min pereigi; Sed mi studas Viajn leĝojn.
96 På alt det fullkomne hev eg set ein ende; men dine bodord rekk ovleg vidt.
Ĉe ĉiu afero mi vidis finon; Sed Via ordono estas tre vasta.
97 Kor eg hev lovi di kjær! Heile dagen er ho i min tanke.
Kiel mi amas Vian instruon! La tutan tagon mi meditas pri ĝi.
98 Dine bodord gjer meg visare enn mine fiendar, for æveleg eig eg deim.
Via ordono faras min pli saĝa ol miaj malamikoj, Ĉar ĝi restas al mi por ĉiam.
99 Eg hev vorte klokare enn alle mine lærarar, for eg grundar på dine vitnemål.
Mi fariĝis pli saĝa, ol ĉiuj miaj instruantoj, Ĉar Viaj leĝoj estas mia tuta meditado.
100 Eg er vitugare enn dei gamle, for dine fyresegner hev eg teke vare på.
Mi estas pli scianta ol maljunuloj, Ĉar Viajn ordonojn mi konservas.
101 Frå kvar vond stig hev eg halde mine føter burte, so eg kunde halda ditt ord.
De ĉiu malbona vojo mi detenas mian piedon, Por plenumi Vian vorton.
102 Frå dine lover hev eg ikkje vike, for du hev lært meg upp.
De Viaj decidoj mi ne dekliniĝas, Ĉar Vi min gvidas.
103 Kor søt din tale er for gomen min, betre enn honning for munnen min.
Kiel dolĉa estas por mia palato Via vorto! Pli ol mielo por mia buŝo!
104 Av dine fyresegner fær eg vit, difor hatar eg kvar lygnestig.
De Viaj ordonoj mi prudentiĝas; Tial mi malamas ĉiun vojon de malvero.
105 Ditt ord er ei lykt for min fot og eit ljos for min stig.
Via vorto estas lumilo por miaj piedoj, Kaj lumo por mia vojo.
106 Eg hev svore og hev halde det, å taka vare på dine rettferdslover.
Mi ĵuris, kaj mi plenumos: Observi Viajn justajn decidojn.
107 Eg er ovleg nedbøygd; Herre, haldt meg i live etter ditt ord!
Mi estas tre senfortigita, ho Eternulo; Vivigu min, konforme al Via vorto.
108 Lat min munns offer tekkjast deg, Herre, og lær meg dine rettar!
La oferdono de mia buŝo plaĉu al Vi, ho Eternulo, Kaj pri Viaj decidoj instruu min.
109 Eg gjeng alltid med livet i neven, men di lov hev eg ikkje gløymt.
Mia animo estas ĉiam en mia mano, Sed Vian instruon mi ne forgesas.
110 Dei ugudlege hev lagt snara for meg; men frå dine fyresegner hev eg ikkje villa meg burt.
La malvirtuloj metis reton por mi; Sed de Viaj ordonoj mi ne dekliniĝis.
111 Til æveleg eiga hev eg fenge dine vitnemål, for dei er mi hjartans gleda.
Mi heredigis al mi Viajn ordonojn por ĉiam, Ĉar ili estas la ĝojo de mia koro.
112 Eg hev bøygt mitt hjarta til å gjera etter dine fyreskrifter, æveleg og til endes.
Mi klinis mian koron, Por plenumi Viajn leĝojn eterne ĝis la fino.
113 Dei tvihuga hatar eg, men di lov elskar eg.
Skeptikulojn mi malamas, Sed Vian instruon mi amas.
114 Du er mi livd og min skjold, og på ditt ord ventar eg.
Vi estas mia ŝirmo kaj ŝildo; Vian vorton mi fidas.
115 Vik frå meg, de som gjer vondt, at eg kann halda min Guds bodord!
Foriĝu de mi, malbonagantoj; Mi observos la ordonojn de mia Dio.
116 Haldt meg uppe etter ditt ord, so eg kann liva, og lat meg ikkje verta til skammar med mi von!
Subtenu min laŭ Via diro, ke mi vivu; Kaj ne hontigu min pri mia espero.
117 Haldt meg uppe, so eg kann verta frelst! So vil eg alltid sjå med lyst på dine fyreskrifter.
Fortikigu min, ke mi saviĝu, Kaj mi ĉiam havos plezuron de Viaj leĝoj.
118 Du agtar for inkje alle deim som fer vilt frå dine fyreskrifter; for deira svik er fåfengd.
Vi forpuŝas ĉiujn, kiuj dekliniĝas de Viaj leĝoj, Ĉar ilia falsaĵo estas mensoga.
119 Som slagg kastar du burt alle ugudlege på jordi; difor elskar eg dine vitnemål.
Kiel skorion Vi forĵetas ĉiujn malvirtulojn sur la tero; Tial mi amas Viajn decidojn.
120 Eg rys i holdet av rædsla for deg, og for dine domar ottast eg.
De Via teruro tremas mia karno, Kaj Viajn juĝojn mi timas.
121 Eg hev gjort rett og rettferd, du vil ikkje gjeva meg yver til deim som trykkjer meg.
Mi faris juĝon kaj justecon; Ne transdonu min al miaj premantoj.
122 Gakk i borg for tenaren din, so det må ganga honom vel! lat ikkje dei ovmodige trykkja meg!
Garantie liberigu Vian sklavon por bono, Por ke fieruloj min ne premu.
123 Augo mine naudstundar etter di frelsa og etter ditt rettferdsord.
Miaj okuloj sopiras Vian helpon Kaj Vian justan vorton.
124 Gjer med din tenar etter di miskunn og lær meg dine fyreskrifter!
Agu kun Via sklavo laŭ Via boneco, Kaj Viajn leĝojn instruu al mi.
125 Eg er din tenar; gjev meg vit, so eg kann kjenna dine vitnemål!
Mi estas Via sklavo; Klerigu min, ke mi sciu Viajn decidojn.
126 Det er tid for Herren til å gripa inn, dei hev brote di lov.
Estas tempo, ke la Eternulo agu: Ili rompis Vian leĝon.
127 Difor elskar eg dine bodord meir enn gull, ja, meir enn fint gull.
Tial mi amas Viajn ordonojn Pli ol oron, eĉ ol puran oron.
128 Difor held eg alle fyresegner um alle ting for rette; eg hatar kvar lygnestig.
Tial mi estimas ĉiujn Viajn ordonojn, Ĉiun vojon de malvero mi malamas.
129 Underfulle er dine vitnemål, difor tek mi sjæl vare på deim.
Mirindaj estas Viaj decidoj; Tial mia animo ilin konservas.
130 Når ordi dine opnar seg, gjev dei ljos, og dei gjer dei einfalde kloke.
Malkaŝo de Via vorto klerigas, Ĝi prudentigas simplanimulojn.
131 Eg let munnen upp og sukka av lengting; for etter dine bodord stunda eg.
Mi malfermas mian buŝon kaj enspiras, Ĉar mi deziregas Viajn ordonojn.
132 Vend deg til meg og ver meg nådig, som rett er mot deim som elskar ditt namn!
Turnu Vin al mi kaj korfavoru min, Kiel Vi agas kun la amantoj de Via nomo.
133 Gjer mine stig faste ved ditt ord, og lat ingen urett råda yver meg!
Direktu miajn paŝojn laŭ Via promeso; Kaj nenia malhonesteco ekregu super mi.
134 Løys du meg ut or menneskjevald! So vil eg halda dine fyresegner.
Liberigu min de homa premado; Kaj mi observos Viajn ordonojn.
135 Lat di åsyn lysa på din tenar, og lær meg dine fyreskrifter!
Lumu per Via vizaĝo sur Vian sklavon, Kaj instruu al mi Viajn leĝojn.
136 Vatsbekkjer renn or augo mine, av di folk ikkje held di lov.
Torentojn da akvo elverŝas miaj okuloj, Pro tio, ke oni ne plenumas Vian instruon.
137 Rettferdig er du, Herre, og rette er dine domar.
Justulo Vi estas, ho Eternulo, Kaj justaj estas Viaj juĝoj.
138 Du hev fyreskrive dine vitnemål i rettferd og i stor truskap.
Vi aperigis Viajn decidojn Kun justeco kaj plena vero.
139 Min brennhug hev tært meg upp, av di mine motstandarar hev gløymt dine ord.
Elturmentis min mia fervoro, Ĉar miaj malamikoj forgesis Viajn vortojn.
140 Ditt ord er vel reinsa, og din tenar elskar det.
Tre pura estas Via vorto, Kaj Via sklavo ĝin amas.
141 Liten er eg og vanvyrd; dine fyresegner hev eg ikkje gløymt.
Mi estas malgranda kaj malestimata; Sed Viajn ordonojn mi ne forgesas.
142 Di rettferd er ei æveleg rettferd, og di lov er sanning.
Via justeco estas justeco eterna, Kaj Via instruo estas vero.
143 Naud og trengsla fann meg; dine bodord er mi lyst.
Sufero kaj mizero min trafis; Sed Viaj ordonoj estas mia plezuro.
144 Rettferdige er dine vitnemål til æveleg tid; gjev meg skyn, so eg kann liva!
La justeco de Viaj decidoj estas eterna; Klerigu min, por ke mi vivu.
145 Eg ropar av alt mitt hjarta, svara meg, Herre! Dine fyreskrifter vil eg taka vare på.
Mi vokas el la tuta koro; aŭskultu min, ho Eternulo; Mi plenumos Viajn leĝojn.
146 Eg ropar til deg, frels meg! so vil eg halda dine vitnemål.
Mi vokas al Vi; savu min, Kaj mi konservos Viajn decidojn.
147 Tidleg i dagningi var eg uppe og ropa um hjelp; eg venta på ditt ord.
Antaŭ la matenruĝo mi vokas; Vian vorton mi fidas.
148 Mine augo var uppe fyre nattevakterne, so eg kunde grunda på ditt ord.
Antaŭ la noktaj gardopartoj miaj okuloj vekiĝas, Por ke mi meditu pri Via vorto.
149 Høyr mi røyst etter di miskunn, Herre, haldt meg i live etter dine domar!
Mian voĉon aŭskultu, laŭ Via boneco, ho Eternulo; Laŭ Via justeco lasu min vivi.
150 Dei er nær som renner etter ugjerning; frå di lov er dei langt burte.
Alproksimiĝas malicaj persekutantoj; Malproksimaj ili estas de Via leĝo.
151 Du er nær, Herre, og alle dine bodord er sanning.
Proksima Vi estas, ho Eternulo; Kaj ĉiuj Viaj ordonoj estas vero.
152 Longe sidan veit eg av dine vitnemål, at du hev grunnfest deim i all æva.
De longe mi scias pri Viaj decidoj, Ke Vi fiksis ilin por ĉiam.
153 Sjå til mi djupe naud og fria meg ut! For di lov hev eg ikkje gløymt.
Rigardu mian mizeron, kaj liberigu min, Ĉar Vian instruon mi ne forgesis.
154 Før mi sak, og løys meg ut, haldt meg i live etter ditt ord!
Defendu mian aferon, kaj liberigu min; Laŭ Via vorto lasu min vivi.
155 Frelsa er langt frå dei ugudlege, for dine fyreskrifter spør dei ikkje etter.
Malproksima de malvirtuloj estas savo, Ĉar ili ne ŝatas Viajn leĝojn.
156 Di miskunn er stor, Herre; haldt meg i live etter dine domar!
Via favorkoreco estas granda, ho Eternulo; Laŭ Via justeco lasu min vivi.
157 Mange er dei som forfylgjer meg og stend meg imot; frå dine vitnemål hev eg ikkje vike.
Multaj estas miaj persekutantoj kaj premantoj, Sed de Viaj decidoj mi ne dekliniĝis.
158 Eg såg dei utrue og fekk uhug, av di dei ikkje heldt ditt ord.
Mi vidis perfidulojn, kaj mi ilin abomenis, Ĉar Vian vorton ili ne observis.
159 Sjå at eg hev elska dine fyresegner! Herre, haldt meg i live etter di miskunn!
Rigardu, mi amas Viajn ordonojn; Ho Eternulo, laŭ Via boneco lasu min vivi.
160 Summen av ditt ord er sanning, og æveleg stend all di rettferds lov.
La esenco de Via vorto estas vero, Kaj eterna estas ĉiu juĝo de Via justeco.
161 Hovdingar forfylgde meg utan orsak, men mitt hjarta ottast dine ord.
Princoj persekutas min senkaŭze; Sed Vian vorton timas mia koro.
162 Eg gled meg yver ditt ord, som når ein finn mykje herfang.
Mi ĝojas pri Via vorto, Kiel ricevinto de granda akiro.
163 Lygn hev eg hata og havt stygg til; di lov hev eg elska.
Malveron mi malamas kaj abomenas; Vian instruon mi amas.
164 Sju gonger um dagen hev eg lova deg for dine rettferdige domar.
Sepfoje ĉiutage mi Vin gloras Por Viaj justaj juĝoj.
165 Mykje fred hev dei som elskar di lov, og ingen støyt fær deim til fall.
Grandan pacon havas la amantoj de Via instruo; Kaj ili ne falpuŝiĝas.
166 Eg hev venta på di frelsa, Herre, og dine bodord hev eg halde.
Mi atendas Vian savon, ho Eternulo, Viajn ordonojn mi plenumas.
167 Mi sjæl hev halde dine vitnemål, og eg elska deim mykje.
Mia animo observas Viajn decidojn, Kaj mi ilin forte amas.
168 Eg hev halde dine fyresegner og dine vitnemål, for alle mine vegar er for di åsyn.
Mi observas Viajn ordonojn kaj decidojn, Ĉar ĉiuj miaj vojoj estas antaŭ Vi.
169 Lat mitt klagerop koma fram for di åsyn, Herre! Gjev meg skyn etter ditt ord.
Mia krio venu al Vi, ho Eternulo; Laŭ Via vorto klerigu min.
170 Lat mi bøn koma for di åsyn! Frels meg etter ditt ord!
Mia petego venu al Vi; Laŭ Via diro savu min.
171 Mine lippor skal fløda yver av lovsong, for du lærer meg dine fyreskrifter;
Miaj lipoj eldiru gloradon, Ĉar Vi instruas al mi Viajn leĝojn.
172 Mi tunga skal syngja um ditt ord; for alle dine bodord er rettferd.
Mia lango predikos pri Via vorto, Ĉar ĉiuj Viaj ordonoj estas justaj.
173 Lat di hand vera meg til hjelp! for dine fyresegner hev eg valt ut.
Via mano estu al mi helpo, Ĉar Viajn ordonojn mi elektis.
174 Eg lengtar etter di frelsa, Herre, og di lov er mi lyst.
Mi deziregas Vian savon, ho Eternulo, Kaj Via instruo estas mia plezuro.
175 Lat mi sjæl leva og lova deg, og lat dine domar hjelpa meg!
Mia animo vivu kaj gloru Vin, Kaj Viaj juĝoj min helpu.
176 Eg hev fare vilt; leita upp din tenar som ein burtkomen sau! for dine bodord hev eg ikkje gløymt.
Mi erarvagis kiel perdita ŝafo; Elserĉu Vian sklavon, ĉar Viajn ordonojn mi ne forgesis.

< Salmenes 119 >