Salmenes 119
1 Sæle er dei som gjeng ein ulastande veg, dei som ferdast i Herrens lov!
BOEIPA kah olkhueng bangla cuemthuek longpuei ah, aka pongpa tah a yoethen pai.
2 Sæle er dei som tek vare på hans vitnemål, som søkjer honom av alt sitt hjarta,
A olphong aka kueinah tih lungbuei boeih neh Amah aka tlap rhoek tah a yoethen pai.
3 dei som ikkje gjer urett, men vandrar på hans vegar.
A thae a hu khaw saii uh pawt tih BOEIPA kah longpuei ah pongpa uh.
4 Du hev gjeve dine fyresegner, at ein skal halda deim vel.
Na olrhi te rhep ngaithuen sak ham namah loh na uen coeng.
5 Å, kunde vegarne mine verta faste, so eg heldt dine fyreskrifter!
Na oltlueh ngaithuen ham ka longpuei mah cikngae uh koinih.
6 Då skal eg ikkje verta til skammar når eg gjev gaum etter alle dine bodord.
Na olpaek boeih te ka paelki vaengah ka yak mahpawh.
7 Eg vil takka deg av eit ærlegt hjarta når eg lærer dine rettferdsdomar.
Na duengnah dongkah tiktamnah te ka awt vanbangla thinko dueng neh nang kan uem eh.
8 Dine fyreskrifter vil eg halda, du må ikkje reint forlata meg.
Na oltlueh te ka ngaithuen vetih kai he nan hnoo tlaih mahpawh.
9 Korleis skal ein ungdom halda stigen sin rein? Når han held seg etter ditt ord.
Na olka bangla khosak ham khaw cadong loh a caehlong te ba nen lae a saelh?
10 Av alt mitt hjarta hev eg søkt deg, lat meg ikkje villast burt frå dine bodord!
Ka lungbuei boeih neh nang kan tlap dongah na olpaek lamloh kai nan palang sak moenih.
11 I hjarta mitt hev eg gøymt ditt ord, so eg ikkje skal synda imot deg.
Nang taengah laihmuh pawt ham na olthui khaw ka lungbuei ah ka khoem coeng.
12 Lova vere du, Herre! Lær meg dine fyreskrifter!
BOEIPA nang tah na yoethen pai. Na oltlueh te kai n'cang puei lah.
13 Med lipporne mine hev eg forkynt alle rettar frå din munn.
Na ka lamkah laitloeknah boeih te ka hmui ka lai neh ka tae eh.
14 Eg er glad i vegen etter dine vitnemål som i all rikdom.
Boeirhaeng cungkuem dongkah vanbangla na olphong longpuei dongah ka ngaingaih.
15 På dine fyresegner vil eg grunda og skoda på dine stigar.
Na olrhi dongah ka lolmang tih na caehlong te ka paelki.
16 I dine fyreskrifter vil eg hava hugnad, og ikkje vil eg gløyma ditt ord.
Na khosing dongah ka naepnoi tih, na ol te ka hnilh pawh.
17 Gjer vel imot din tenar, at eg må liva! so vil eg halda ditt ord.
Na sal ham he ham phai lah, ka hing vetih na ol ka ngaithuen bitni.
18 Lat upp augo mine, at eg kann skoda underlege ting i di lov!
Na olkhueng dongah khobaerhambae te ka paelki van ham khaw ka mik ham phen lah.
19 Ein gjest er eg på jordi, løyn ikkje dine bodord for meg!
Kai he diklai hmanah yinlai la ka om cakhaw na olpaek te kai taeng lamloh na thuh moenih.
20 Mi sjæl er sunderknasa av lengting etter dine rettar all tid.
Na laitloeknah dongah hnin takuem ah mueihuenah neh ka hinglu khaw mawth.
21 Du hev truga dei stormodige, dei forbanna, som fer vilt frå dine bodord.
Na olpaek lamkah aka palang neh thaephoei thinlen rhoek khaw na tluung.
22 Tak burt frå meg skam og vanvyrdnad! for dine vitnemål hev eg teke vare på.
Na olphong te ka kueinah dongah kai sokah kokhahnah neh nueihbu he hang khoe lah.
23 Jamvel hovdingar hev sete i samrøda mot meg; din tenar grundar på dine fyreskrifter.
Kai taengah mangpa rhoek loh ngolhlung uh tih ca uh cakhaw na sal tah na oltlueh dongah ni a. lolmang eh.
24 Dine vitnemål er og min hugnad, dei er mine rådgjevarar.
Na olphong tah ka hlahmaenah neh ka cilsuep hlang rhoek la om.
25 Mi sjæl ligg nedi dusti, haldt meg i live etter ditt ord!
Ka hinglu he laipi khuiah kol cakhaw na ol bangla kai n'hing sak.
26 Eg fortalde um mine vegar, og du svara meg; lær meg dine fyreskrifter!
Ka longpuei he ka tae vaengah kai nan doo tih na oltlueh neh kai n'tukkil lah.
27 Lat meg få skyna vegen etter dine fyresegner! So vil eg grunda på dine under.
Na olrhi kah a longpuei te kai n'yakming lamtah namah kah khobaerhambae dongah ni ka lolmang eh.
28 Mi sjæl græt av sorg; reis meg upp etter ditt ord!
Ka hinglu he pha-ueknah neh yut cakhaw na ol bangla kai n'thoh lah.
29 Snu lygnevegen burt frå meg, og unn meg di lov!
A honghi kah longpuei te kai lamloh hoep lamtah na olkhueng neh kai n'rhen lah.
30 Truskaps veg hev eg valt, dine rettar hev eg sett framfyre meg.
Uepomnah longpuei te ka coelh tih na laitloeknah te ka mop.
31 Eg heng fast ved dine vitnemål, Herre, lat meg ikkje verta til skammar!
BOEIPA nang kah olphong dongah ka balak tih kai nan yah sak pawh.
32 Vegen etter dine bodord vil eg springa, for du trøystar mitt hjarta.
Ka lungbuei na dangka sak tih na olpaek longpuei ah ka yong.
33 Herre, vis meg vegen etter dine fyreskrifter! so vil eg fara honom alt til endes.
BOEIPA aw na oltlueh longpuei te kai n'thuinuet lamtah a bawt due ka kueinah lah eh.
34 Gjev meg skyn, so vil eg taka vare på di lov og halda henne av alt mitt hjarta.
Kai n'yakming sak lamtah na olkhueng te ka kueinah eh. Te vaengah ka lungbuei boeih neh ka ngaithuen bitni.
35 Leid meg på dine bodords stig, for han er til hugnad for meg.
Na olpaek a hawn dongah ka hmae vanbangla te nen te kai n'hoihaeng lah.
36 Bøyg mitt hjarta til dine vitnemål og ikkje til urett vinning!
Mueluemnah ham pawt tih na olphong ham ka lungbuei ham maelh lah.
37 Vend augo mine burt, so dei ikkje ser etter fåfengd, haldt meg i live på din veg!
A poeyoek la aka hmu lamloh ka mik hang hoi lamtah na longpuei ah kai hing sak.
38 Uppfyll for din tenar ordet ditt, som gjer at ein ottast deg!
Nang hinyahnah ham te na sal taengah na olthui cak sak.
39 Tak burt ifrå meg mi skjemsla som eg er rædd, for dine rettar er gode.
Namah kah laitloeknah he then tih kai loh ka rhih kokhahnah te m'poeng sak lah.
40 Sjå, eg lengtar etter dine fyresegner, haldt meg i live ved di rettferd.
Na olrhi te ks hue coeng he, na duengnah dongah kai n'hing sak lah.
41 Lat di miskunn, Herre, koma yver meg, di frelsa etter ditt ord!
BOEIPA aw na olthui vanbangla na sitlohnah neh namah lamkah loeihnah he kai taengla pawk saeh.
42 Eg vil gjeva svar til honom som spottar meg; for eg lit på ditt ord.
Na ol dongah ka pangtung coeng dongah kai aka veet kah olka te ka doo van eh.
43 Riv ikkje sannings ord so reint or munnen min, for på dine domar ventar eg.
Na laitloeknah dongah ka ngaiuep vanbangla oltak ol he ka ka lamloh rhap huul boel mai.
44 Stødt vil eg halda di lov, æveleg og alltid.
Te dongah na olkhueng ni kumhal duela ka ngaithuen taitu yoeyah eh.
45 Lat meg ferdast i det frie, for eg spør etter dine fyresegner!
Na olrhi te ka toem dongah a mungkung la ka pongpa van bitni.
46 Eg vil tala um dine vitnemål for kongar, og eg skal ikkje verta til skammar.
Na olphong te manghai rhoek taengah ka thui bal vetih ka yak mahpawh.
47 Eg vil frygda meg ved dine bodord, som eg elskar.
Na olpaek dongah ka naepnoi tih ka lungnah.
48 Eg vil lyfta mine hender til dine bodord som eg elskar, og eg vil grunda på dine fyreskrifter.
Na olpaek rhoek te ka kut ka phuel. Te te ka lungnah dongah na oltlueh dongah ni ka lolmang eh.
49 Kom i hug ditt ord til din tenar, med di du hev gjeve meg von!
Kai nan ngaiuep sak ham khaw na sal taengkah ol he thoelh lah.
50 Det er mi trøyst i min vesaldom, at ditt ord hev halde meg i live.
Te tah kai kah phacipphabaem vaengah ka hloephloeinah la om tih na olthui long ni kai n'hing sak.
51 Ovmodige hev spotta meg mykje, frå di lov hev eg ikkje vike.
Thinlen rhoek loh kai n'hnael uh cakhaw na olkhueng lamkah a voel la ka phael moenih.
52 Eg kom i hug, Herre, dine domar frå gamle dagar, og eg vart trøysta.
BOEIPA aw khosuen lamkah na laitloeknah te ka poek tih ko ka hlawt.
53 Brennande harm hev eg vorte på dei ugudlege som forlet di lov.
Na olkhueng aka hnoo halang rhoek kongah a ling a lai loh kai n'do coeng.
54 Dine fyreskrifter hev vorte mine lovsongar i det hus der eg bur som framand.
Na oltlueh te kai ham tah ka lampahnah im ah laa la om.
55 Um natti kom eg ditt namn i hug, Herre, og eg heldt di lov.
BOEIPA aw, khoyin ah na ming ka poek tih na olkhueng te ka ngaithuen.
56 Dette timdest meg, at eg fekk taka vare på dine fyreskrifter.
Te te kai taengah om coeng tih na olrhi te ka kueinah.
57 Herren er min lut, sagde eg, med di eg heldt dine ord.
BOEIPA ka hamsum la na ol ngaithuen ham ni ka thui.
58 Eg naudbad deg av alt mitt hjarta: «Ver miskunnsam imot meg etter ditt ord!»
Lungbuei boeih neh na mikhmuh ah ka nue coeng tih na olthui bangla kai n'rhen lah.
59 Eg tenkte på mine vegar og vende mine føter til dine vitnemål.
Ka longpuei ka moeh tih na olphong taengla ka kho ka hoi.
60 Eg skunda meg og tøvra ikkje med å halda dine bodord.
Ka tawn uh vetih na olpaek ngaithuen ham ka uelh mahpawh.
61 Bandi til dei ugudlege hev snørt meg inn, di lov hev eg ikkje gløymt.
Halang kah rhuihet loh kai n'hih cakhaw na olkhueng te ka hnilh mahpawh.
62 Midt på natti stend eg upp og vil takka deg for dine rettferdslover.
Na duengnah neh tiktamnah dongah nang uem ham khoyin pathung ah ka thoo.
63 Eg held meg til alle deim som ottast deg, og som held dine fyresegner.
Kai tah nang aka rhih tih na olrhi aka ngaithuen rhoek boeih kah a hui la ka om.
64 Av di miskunn, Herre, er jordi full; lær meg dine fyreskrifter!
BOEIPA nang kah sitlohnah neh diklai khaw hah coeng tih na oltlueh neh kai n'tukkil lah.
65 Tenaren din hev du gjort vel imot, Herre, etter ditt ord.
Na ol bangla BOEIPA na sal taengah a then na saii coeng.
66 Lær meg god skynsemd og kunnskap! for eg trur på dine bodord.
Na olpaek te ka tangnah dongah, omih thennah neh mingnah te kai n'tukkil lah.
67 Fyrr eg vart nedbøygd, for eg vilt, men no held eg ditt ord.
Ka poeih uh hlanah ka taengphael cakhaw na olthui ni ka ngaithuen coeng.
68 Du er god og gjer godt, lær meg dine fyreskrifter!
Na then tih na voelphoeng dongah na oltlueh te kai n'tukkil lah.
69 Dei ovmodige hev spunne i hop lygn imot meg, av alt mitt hjarta held eg dine fyresegner.
A honghi kah thinlen loh kai n'coe thil cakhaw ka lungbuei boeih neh na olrhi ka kueinah coeng.
70 Deira hjarta er feitt som talg; eg fegnast ved di lov.
Amih lungbuei te maehtha bangla moelh cakhaw kai tah na olkhueng nen ni ka naepnoi.
71 Det var godt for meg at eg vart nedbøygd, so eg kunde læra dine fyreskrifter.
Kai ham tah m'phaep te khaw hoeikhang mai. Te nen ni na oltlueh te n'tukkil eh.
72 Lovi frå din munn er betre for meg enn tusund stykke gull og sylv.
Na ka dongkah olkhueng te kai ham tah sui neh ngun thawngkhat lakah then.
73 Dine hender hev gjort meg og laga meg til, gjev meg skyn, so eg kann læra dine bodord!
Na olpaek ka awt ham ni na kut loh kai n'saii tih, kai m'picai tih kai nan yakming sak.
74 Dei som ottast deg, skal sjå meg og gleda seg, for på ditt ord ventar eg.
Na ol te ka ngaiuep dongah nang aka rhih rhoek loh kai m'hmuh uh vaengah a kohoe uh.
75 Eg veit, Herre, at dine domar er rettferd, og at du i truskap hev bøygt meg ned.
BOEIPA nang kah laitloeknah tah duengnah la om tih uepomnah neh kai nan phaep te ka ming.
76 Lat di miskunn vera til trøyst for meg, etter det du hev sagt til din tenar!
Na sal taengkah na olthui bangla na sitlohnah tah kai aka hloep la om laeh saeh.
77 Lat di miskunn koma yver meg so eg kann liva! for di lov er mi lyst.
Na haidamnah te kai taengla ha pawk saeh lamtah na olkhueng te ka hlahmaenah la ka hing puei eh.
78 Lat dei ovmodige verta skjemde! for dei hev trykt meg utan årsak. Eg grundar på dine fyresegner.
Thinlen rhoek loh a honghi neh kai n'khun sak uh te yak uh saeh. Kai tah na olrhi dongah ni ka lolmang eh.
79 Lat deim snu seg til meg, dei som ottast deg, og kjenner dine vitnemål!
Nang aka rhih tih na olphong aka ming la aka ming rhoek tah kai taengla ha mael uh saeh.
80 Lat mitt hjarta vera fullkome i dine fyreskrifter, so eg ikkje skal verta til skammar!
Kai lungbuei he na oltlueh dongah cuemthuek la a om daengah ni ka yah pawt eh.
81 Mi sjæl naudstundar etter di frelsa, eg ventar på ditt ord.
Namah kah loeihnah dongah ka hinglu a khum vaengah na ol dongah ka ngaiuep.
82 Mine augo naudstundar etter ditt ord, og eg segjer: «Når vil du trøysta meg?»
Na olthui te ka mik la kha coeng tih, “Me vaengah nim kai nan hloep eh?” ka ti.
83 For eg er som ei lerflaska i røyk; dine fyreskrifter gløymer eg ikkje.
Hmaikhu dongkah tuitang bangla ka om dae na oltlueh te ka hnilh moenih.
84 Kor mange er vel dagarne for din tenar? Når vil du halda dom yver deim som forfylgjer meg?
Na sal kah khohnin tah mebang nim? Kai aka hloem rhoek soah me vaengah nim laitloeknah na saii ve?
85 Dei ovmodige hev grave graver for meg, dei som ikkje liver etter di lov.
Thinlen rhoek loh kai hamla rhom a vueh uh te na olkhueng moenih.
86 Alle dine bodord er trufaste; med lygn forfylgjer dei meg; hjelp meg!
Na olpaek boeih he uepomnah ni, a poeyoek la kai n'hloem he kai m'bom lah.
87 Dei hadde so nær tynt meg i landet, men eg hev ikkje forlate dine fyresegner.
Pacilpahnai la diklai lamloh kai n'khah uh. Tedae na olrhi te ka hnoo moenih.
88 Haldt meg i live etter di miskunn! So vil eg taka vare på vitnemålet frå din munn.
Na sitlohnah dongah ka hing vetih na ka dongkah olphong te ka ngaithuen bitni.
89 Til æveleg tid, Herre, stend ditt ord fast i himmelen.
BOEIPA namah kah ol tah vaan ah kumhal duela pai.
90 Frå ætt til ætt varer din truskap, du hev grunnfest jordi, og ho stend.
Na uepomnah tah diklai a soepboe lamloh thawnpuei neh cadilcahma duela cak.
91 Til å setja dine domar i verk stend dei der i dag; for alle ting er dine tenarar.
Na laitloeknah bangla na sal boeih ham khaw tahae khohnin due cak.
92 Dersom ikkje di lov hadde vore mi lyst, so hadde eg forgjengest i mi djupe naud.
Na olkhueng te ka hlahmaenah pawt koinih kamah kah phacipphabaem dongah ni ka paltham eh.
93 I all æva skal eg ikkje gløyma dine fyresegner, for ved deim hev du halde meg i live.
Te rhoek rhangneh kai nan hing sak dongah na olrhi te kumhal duela ka hnilh mahpawh.
94 Din er eg, frels meg! for dine fyresegner hev eg spurt etter.
Kai he namah ham ni. Na olrhi te ka toem dongah kai he n'khang lah.
95 På meg hev dei ugudlege venta og vil tyna meg; på dine vitnemål agtar eg.
Kai phae ham halang rhoek loh kai n'lamtawn uh cakhaw na olphong ni ka yakming eh.
96 På alt det fullkomne hev eg set ein ende; men dine bodord rekk ovleg vidt.
Boeih a soepnah he a bawtnah om dae na olpaek tah dangka tangkik tila ka hmuh.
97 Kor eg hev lovi di kjær! Heile dagen er ho i min tanke.
Na olkhueng te hnin takuem ka thuepnah ham bahoeng ka lungnah.
98 Dine bodord gjer meg visare enn mine fiendar, for æveleg eig eg deim.
Na olpaek te kai taengah kumhal duela om tih ka thunkha rhoek lakah kai n'cueih sak.
99 Eg hev vorte klokare enn alle mine lærarar, for eg grundar på dine vitnemål.
Na laipainah te ka thuepnah coeng dongah kai aka tukkil boeih lakah n'cangbam.
100 Eg er vitugare enn dei gamle, for dine fyresegner hev eg teke vare på.
Na olrhi te ka kueinah dongah patong rhoek lakah khaw ka yakming.
101 Frå kvar vond stig hev eg halde mine føter burte, so eg kunde halda ditt ord.
Boethae caehlong boeih lamloh ka kho ka tuem daengah ni na ol te ka ngaithuen thai eh.
102 Frå dine lover hev eg ikkje vike, for du hev lært meg upp.
Namah loh kai nan thuinuet coeng dongah na laitloeknah lamloh ka phaelh moenih.
103 Kor søt din tale er for gomen min, betre enn honning for munnen min.
Na olthui he ka dang dong neh ka ka dongah khoitui lakah khaw bahoeng didip.
104 Av dine fyresegner fær eg vit, difor hatar eg kvar lygnestig.
Na olrhi lamloh ka yakming tangloeng dongah laithae kah caehlong tah boeih ka thiinah.
105 Ditt ord er ei lykt for min fot og eit ljos for min stig.
Na ol tah ka kho ham hmaithoi neh ka hawn ham vangnah la om.
106 Eg hev svore og hev halde det, å taka vare på dine rettferdslover.
Na duengnah dongkah laitloeknah te ngaithuen hamla ka toemngam tih ka cak sak coeng.
107 Eg er ovleg nedbøygd; Herre, haldt meg i live etter ditt ord!
Mat ka phaep uh vaengah he BOEIPA aw na ol bangla kai n'hing sak.
108 Lat min munns offer tekkjast deg, Herre, og lær meg dine rettar!
BOEIPA aw ka ka dongkah kothoh he doe mai lamtah na laitloeknah te kai n'tukkil lah.
109 Eg gjeng alltid med livet i neven, men di lov hev eg ikkje gløymt.
Ka hinglu he ka kut khuiah om taitu dae na olkhueng te ka hnilh mahpawh.
110 Dei ugudlege hev lagt snara for meg; men frå dine fyresegner hev eg ikkje villa meg burt.
Halang rhoek loh kai hamla pael phoh cakhaw na olrhi lamloh kho ka hmang moenih.
111 Til æveleg eiga hev eg fenge dine vitnemål, for dei er mi hjartans gleda.
Kumhal due ka lungbuei omngaihnah ham na olphong te ka pang coeng.
112 Eg hev bøygt mitt hjarta til å gjera etter dine fyreskrifter, æveleg og til endes.
Na oltloek te kumhal a bawt bawt duela vai ham ni ka lungbuei ka maelh.
113 Dei tvihuga hatar eg, men di lov elskar eg.
Cikcoknah te ka hmuhuet tih, na olkhueng te ka lungnah.
114 Du er mi livd og min skjold, og på ditt ord ventar eg.
Ka hlipyingnah neh ka photling tah namah tih, na ol dongah ka ngaiuep.
115 Vik frå meg, de som gjer vondt, at eg kann halda min Guds bodord!
Thaehuet rhoek te kai lamloh nong lamtah ka Pathen kah olpaek te ka kueinah eh.
116 Haldt meg uppe etter ditt ord, so eg kann liva, og lat meg ikkje verta til skammar med mi von!
Na olthui bangla kai nan talong daengah ni ka hing vetih ka ngaiuepnah lamloh kai nan yah sak pawt eh.
117 Haldt meg uppe, so eg kann verta frelst! So vil eg alltid sjå med lyst på dine fyreskrifter.
Kai nan duel daengah ni ka daem vetih na oltloeh te ka mang thil taitu eh.
118 Du agtar for inkje alle deim som fer vilt frå dine fyreskrifter; for deira svik er fåfengd.
Amih kah a huep he a honghi la a om dongah na oltlueh lamloh aka palang rhoek boeih te suntlae.
119 Som slagg kastar du burt alle ugudlege på jordi; difor elskar eg dine vitnemål.
Diklai halang boeih te aek la na kangkuen sak tangloeng dongah ni na olphong te ka lungnah.
120 Eg rys i holdet av rædsla for deg, og for dine domar ottast eg.
Na taengah birhihnah neh ka saa khaw poeng hu tih na laitloeknah te ka rhih.
121 Eg hev gjort rett og rettferd, du vil ikkje gjeva meg yver til deim som trykkjer meg.
Tiktamnah neh duengnah ka saii dongah kai aka hnaemtaek rhoek taengla kai nan voei pawh.
122 Gakk i borg for tenaren din, so det må ganga honom vel! lat ikkje dei ovmodige trykkja meg!
Na sal kah a then te rhikhang lamtah thinlen loh kai hnaemtaek boel saeh.
123 Augo mine naudstundar etter di frelsa og etter ditt rettferdsord.
Namah kah khangnah dong neh na duengnah olthui dongah ka mik kha coeng.
124 Gjer med din tenar etter di miskunn og lær meg dine fyreskrifter!
Na sitlohnah bangla na sal taengah saii lamtah na oltlueh te kai n'tukkil lah.
125 Eg er din tenar; gjev meg vit, so eg kann kjenna dine vitnemål!
Na sal kai he kamah nan yakming sak daengah ni na olphong te ka ming eh.
126 Det er tid for Herren til å gripa inn, dei hev brote di lov.
BOEIPA aw, na olkhueng a phae uh dongah saii ham khaw a tue a pha coeng.
127 Difor elskar eg dine bodord meir enn gull, ja, meir enn fint gull.
Te dongah na olpaek tah sui lakah khaw suicilh lakah khaw ka lungnah.
128 Difor held eg alle fyresegner um alle ting for rette; eg hatar kvar lygnestig.
Olrhi boeih he boeih ka dueng sak tangloeng dongah laithae caehlong tah boeih ka thiinah.
129 Underfulle er dine vitnemål, difor tek mi sjæl vare på deim.
Na olphong rhoek he khobaerhambae tangloeng dongah ni ka hinglu khaw a kueinah.
130 Når ordi dine opnar seg, gjev dei ljos, og dei gjer dei einfalde kloke.
Na ol kah khohue loh a sae vaengah hlangyoe rhoek pataeng a yakming sak.
131 Eg let munnen upp og sukka av lengting; for etter dine bodord stunda eg.
Ka ka te ka ang tih na olpaek te mam ham ka rhingda.
132 Vend deg til meg og ver meg nådig, som rett er mot deim som elskar ditt namn!
Na ming aka lungnah rhoek taengkah laitloeknah vanbangla kai taengla ha hooi lamtah kai n'rhen lah.
133 Gjer mine stig faste ved ditt ord, og lat ingen urett råda yver meg!
Na olthui bangla ka khokan he cikngae sak lamtah boethae boeih loh kai soah taemrhai boel saeh.
134 Løys du meg ut or menneskjevald! So vil eg halda dine fyresegner.
Hlang kah hnaemtaeknah lamloh kai n'lat lamtah na olrhi te ka ngaithuen eh.
135 Lat di åsyn lysa på din tenar, og lær meg dine fyreskrifter!
Na maelhmai te na sal taengah sae sak lamtah na oltlueh te kai n'cang puei lah.
136 Vatsbekkjer renn or augo mine, av di folk ikkje held di lov.
Na olkhueng te a ngaithuen uh pawt dongah ka mik dongkah sokca tui loh long.
137 Rettferdig er du, Herre, og rette er dine domar.
BOEIPA nang na dueng dongah na laitloeknah khaw thuem.
138 Du hev fyreskrive dine vitnemål i rettferd og i stor truskap.
Na olphong kah duengnah neh uepomnah tangkik te khaw na uen.
139 Min brennhug hev tært meg upp, av di mine motstandarar hev gløymt dine ord.
Ka rhal rhoek loh na ol a hnilh uh dongah ka thatlainah loh kamah n'thah.
140 Ditt ord er vel reinsa, og din tenar elskar det.
Na olthui he a cae payik coeng dongah na sal long khaw a lungnah.
141 Liten er eg og vanvyrd; dine fyresegner hev eg ikkje gløymt.
Kai canoi dongah n'hnaep cakhaw na olrhi te ka hnilh moenih.
142 Di rettferd er ei æveleg rettferd, og di lov er sanning.
Na duengnah tah kumhal ham duengnah la om tih na olkhueng khaw oltak la om.
143 Naud og trengsla fann meg; dine bodord er mi lyst.
Rhal neh a caeknah loh kai soah ha thoeng dae na olpaek tah kai kah hlahmaenah la om.
144 Rettferdige er dine vitnemål til æveleg tid; gjev meg skyn, so eg kann liva!
Na olphong kah duengnah te kumhal duela kai m'ming sak lamtah ka hing puei eh.
145 Eg ropar av alt mitt hjarta, svara meg, Herre! Dine fyreskrifter vil eg taka vare på.
Lungbuei boeih neh kang khue vaengah kai n'doo lamtah BOEIPA nang kah oltlueh te ka kueinah eh.
146 Eg ropar til deg, frels meg! so vil eg halda dine vitnemål.
Nang kang khue vaengah kai n'khang lamtah na olphong te ka ngaithuen eh.
147 Tidleg i dagningi var eg uppe og ropa um hjelp; eg venta på ditt ord.
Hlaemhmah hlanah ka kun tih ka pang he na ol dongkah na ol te ni ka ngaiuep.
148 Mine augo var uppe fyre nattevakterne, so eg kunde grunda på ditt ord.
Na olthui dongah lolmang hamla hlaemhmah ah ka mik ca.
149 Høyr mi røyst etter di miskunn, Herre, haldt meg i live etter dine domar!
Na sitlohnah bangla ka ol hnatun lamtah BOEIPA aw na laitloeknah bangla kai n'hing sak.
150 Dei er nær som renner etter ugjerning; frå di lov er dei langt burte.
Khonuen rhamtat aka hloem rhoek te capit uh cakhaw na olkhueng lamloh lakhla uh.
151 Du er nær, Herre, og alle dine bodord er sanning.
BOEIPA namah na yoei dongah na olpaek boeih khaw oltak la om.
152 Longe sidan veit eg av dine vitnemål, at du hev grunnfest deim i all æva.
Na olphong lamloh kumhal duela na suen te hlamat ah ni ka ming coeng.
153 Sjå til mi djupe naud og fria meg ut! For di lov hev eg ikkje gløymt.
Na olkhueng te ka hnilh pawt dongah kai kah phacipphabaem he hmu lamtah kai n'pumcum sak lah.
154 Før mi sak, og løys meg ut, haldt meg i live etter ditt ord!
Kai kah tuituknah te rhoe laeh, na olthui bangla kai n'tlan lamtah kai n'hing sak lah.
155 Frelsa er langt frå dei ugudlege, for dine fyreskrifter spør dei ikkje etter.
Halang taeng lamloh khangnah a hla te khaw na oltlueh a toem uh pawt dongah ni.
156 Di miskunn er stor, Herre; haldt meg i live etter dine domar!
Na haidamnah he a len dongah BOEIPA aw na laitloeknah bangla kai n'hing sak.
157 Mange er dei som forfylgjer meg og stend meg imot; frå dine vitnemål hev eg ikkje vike.
Kai aka hloem rhoek neh ka rhal khaw yet dae na olphong lamloh ka phaelh moenih.
158 Eg såg dei utrue og fekk uhug, av di dei ikkje heldt ditt ord.
Na olthui a ngaithuen uh pawt dongah hnukpoh te ka hmuh vaengah ka ko-oek.
159 Sjå at eg hev elska dine fyresegner! Herre, haldt meg i live etter di miskunn!
Na olrhi ka lungnah te hmu lamtah BOEIPA aw na sitlohnah bangla kai n'hing sak.
160 Summen av ditt ord er sanning, og æveleg stend all di rettferds lov.
Na ol tah oltak boeilu la om tih na duengnah dongkah laitloeknah boeih kumhal duela cak.
161 Hovdingar forfylgde meg utan orsak, men mitt hjarta ottast dine ord.
Mangpa rhoek loh lunglilungla la kai n'hloem uh cakhaw na ol phoeikah na ol dongkah ni ka lungbuei loh a rhih.
162 Eg gled meg yver ditt ord, som når ein finn mykje herfang.
Na olthui dongah tah kutbuem muep aka dang bangla ka ngaingaih.
163 Lygn hev eg hata og havt stygg til; di lov hev eg elska.
Na olkhueng ka lungnah dongah laithae he ka thiinah tih ka tuei.
164 Sju gonger um dagen hev eg lova deg for dine rettferdige domar.
Na duengnah dongkah laitloeknah dongah namah te hnin at ah voeirhih kan thangthen.
165 Mykje fred hev dei som elskar di lov, og ingen støyt fær deim til fall.
Na olkhueng aka lungnah rhoek ham ngaimongnah yet tih amih taengah hmuitoel khaw om pawh.
166 Eg hev venta på di frelsa, Herre, og dine bodord hev eg halde.
Namah kah khangnah te ka lamso dongah BOEIPA aw na olpaek te ka vai.
167 Mi sjæl hev halde dine vitnemål, og eg elska deim mykje.
Na olphong te muep ka lungnah dongah ka hinglu te a ngaithuen.
168 Eg hev halde dine fyresegner og dine vitnemål, for alle mine vegar er for di åsyn.
Namah hmaikah ka longpuei boeih ham na olrhi neh na olphong ni ka ngaithuen.
169 Lat mitt klagerop koma fram for di åsyn, Herre! Gjev meg skyn etter ditt ord.
Ka tamlung loh BOEIPA namah mikhmuh la ha pawk saeh lamtah na ol bangla kai n'yakming sak.
170 Lat mi bøn koma for di åsyn! Frels meg etter ditt ord!
Kai kah lungmacil loh na mikhmuh la ha pawk saeh lamtah na olthui bangla kai n'huul lah.
171 Mine lippor skal fløda yver av lovsong, for du lærer meg dine fyreskrifter;
Na oltlueh te kai nan cang puei dongah ka hmuilai kah koehnah he phuet saeh.
172 Mi tunga skal syngja um ditt ord; for alle dine bodord er rettferd.
Namah kah duengnah olpaek boeih dongah na olthui te ka hmuilai loh doo saeh.
173 Lat di hand vera meg til hjelp! for dine fyresegner hev eg valt ut.
Na olrhi te ka coelh coeng dongah na kut te kaiaka bom la om saeh.
174 Eg lengtar etter di frelsa, Herre, og di lov er mi lyst.
BOEIPA nang kah khangnah te ka hue dongah na olkhueng ni ka hlahmaenah coeng.
175 Lat mi sjæl leva og lova deg, og lat dine domar hjelpa meg!
Ka hinglu he a hing daengah ni nang n'thangthen vetih na laitloeknah loh kai n'bom eh.
176 Eg hev fare vilt; leita upp din tenar som ein burtkomen sau! for dine bodord hev eg ikkje gløymt.
Tu bangla kho ka hmang tih ka milh dae, na sal he na olpaek ka hnilh pawt dongah n'tlap lah.
