Salmenes 115
1 Ikkje oss, Herre, ikkje oss, men ditt namn gjeve du æra for di miskunn, for din truskap skuld!
Aua ki a matou, e Ihowa, aua ki a matou, engari me hoatu te kororia ki tou ingoa: whakaaroa tou aroha, tou pono.
2 Kvifor skal heidningarne segja: «Kvar er no deira Gud?»
Kia mea koia nga tauiwi: Kei hea ianei to ratou Atua?
3 Vår Gud er då i himmelen, alt det han vil, gjer han.
Kei te rangi ia to matou Atua; kua meatia e ia nga mea katoa i pai ai ia.
4 Deira avgudar er sylv og gull, eit verk av menneskjehender.
He hiriwa a ratou whakapakoko, he koura, he mahi na te ringa tangata.
5 Dei hev munn, men talar ikkje, dei hev augo, men ser ikkje;
He mangai o ratou, a kahore e korero: he kanohi o ratou, a kahore e kite:
6 dei hev øyro, men høyrer ikkje, dei hev nos, men luktar ikkje.
He taringa o ratou, a kahore e rongo: he ihu o ratou, a kahore e hongi:
7 Med sine hender grip dei ikkje, med sine føter gjeng dei ikkje, dei hev ikkje mål i strupen.
He ringa o ratou, a kahore e whawha: he waewae o ratou, a kahore e haere: kahore hoki o ratou korokoro e korero.
8 Som desse er, vert dei som lagar deim, alle som set si lit til deim.
Ka rite ki a ratou o ratou kaihanga; ae ra, te hunga katoa ano e whakawhirinaki ana ki a ratou.
9 Israel, lit på Herren! Han er deira hjelp og skjold.
E Iharaira, whakawhirinaki ki a Ihowa: ko ia to ratou awhina, to ratou whakangungu rakau.
10 Arons hus, lit på Herren! Han er deira hjelp og skjold.
E te whare o Arona, whakawhirinaki ki a Ihowa: ko ia to ratou awhina, to ratou whakangungu rakau.
11 De som ottast Herren, lit på Herren! Han er deira hjelp og skjold.
E te hunga e wehi ana i a Ihowa, whakawhirinaki ki a Ihowa: ko ia to ratou awhina, to ratou whakangungu rakau.
12 Herren kom oss i hug, han skal velsigna, han skal velsigna Israels hus, han skal velsigna Arons hus,
Kua mahara a Ihowa ki a tatou, mana tatou e manaaki: mana e manaaki te whare o Iharaira, mana e manaaki te whare o Arona.
13 han skal velsigna deim som ottast Herren, dei små med dei store.
Ka manaakitia e ia te hunga e wehi ana ki a Ihowa, te iti, te rahi.
14 Herren late dykk auka, dykk og dykkar born!
Ka tapiritia ano e Ihowa ki a koutou, ki a koutou tahi ko a koutou tamariki.
15 Velsigna er de av Herren, han som skapte himmel og jord.
He manaakitanga koutou na Ihowa, na te kaihanga o te rangi, o te whenua.
16 Himmelen er himmel for Herren, men jordi hev han gjeve menneskjeborni.
Ko nga rangi, he rangi no Ihowa; ko te whenua ia, he mea homai nana ki nga tama a te tangata.
17 Dei daude lovar ikkje Herren, ingen av deim som stig ned i stilla.
E kore nga tupapaku e whakamoemiti ki a Ihowa: me te hunga katoa ano e heke ana ki te wahangutanga.
18 Men me skal lova Herren frå no og til æveleg tid. Halleluja!
Ko matou ia ka whakapai ki a Ihowa aianei a ake ake. Whakamoemititia a Ihowa.
