Salmenes 112

1 Halleluja! Sæl er den mann som ottast Herren, som hev si store lyst i hans bodord.

Treño t’Ià. Haha t’indaty mañeveñe am’ Iehovà, mahafale aze o taro’eo.

2 Hans avkjøme skal vera veldugt på jordi, ætti av dei ærlege skal verta velsigna.

Hanjofak’ an-tane atoy o tarira’eo; Ho soa-tata ty taminga’ o vañoñeo.

3 Det er velstand og rikdom i hans hus, og hans rettferd stend æveleg fast.

Vara naho hanañañe ty añ’anjomba’e ao, vaho nainai’e ty havantaña’e.

4 Det renn upp eit ljos i myrker for dei ærlege, nådig, miskunnsam og rettferdig er han.

Anjirihan-kazavàñe añ’ieñe ao ty vañoñe, matarike re, lifo-tretrè vaho vantañe.

5 Vel gjeng det den mann som er miskunnsam og gjev lån, han held uppe si sak i retten.

Tahie’e t’indaty matarike naho mampìndrañe, naho mandahatse o tolon-draha’eo an-kahiti’e;

6 For dei skal ikkje rikka honom i all æva, den rettferdige skal vera i ævelegt minne.

Le lia’e tsy hasiotse re; ho tiahy nainai’e o vañoñeo.

7 For vond tidend skal han ikkje ræddast; hans hjarta er fast, det lit på Herren.

Tsy hampitsonevotse aze ty talily raty; migahiñe ty arofo’e, Iehovà ro fatokisa’e.

8 Hans hjarta er trygt; han ræddast ikkje, til dess han ser med lyst på sine fiendar.

Mioreñe ty arofo’e, tsy ho hemban-dre ampara’ te sambae’e o rafelahi’eo.

9 Han strår ut, gjev til dei fatige, hans rettferd stend alltid, hans horn skal verta upplyft med æra.

Fa nandiva’e mbeombeo, nanolora’e o rarakeo, nainai’e ty havantaña’e; haonjoñe an-kasiñe ty tsifa’e.

10 Den ugudlege skal sjå det og harmast, han skal skjera tenner og tærast upp, det dei ugudlege hev lyst til, vert upp i inkje.

Ho trea’ ty tsivokatse, le hitarik’aiñe, hivaza-kota vaho hitranake; ho mongotse ty fañiria’ o lo-tserekeo.