< Salmenes 109 >
1 Til songmeisteren; av David, ein salme. Min lovsongs Gud, teg ikkje!
Начальнику хора. Псалом Давида. Боже хвалы моей! не премолчи,
2 For dei hev late upp sin ugudlege og falske munn imot meg, dei hev tala imot meg med ljugartunga.
ибо отверзлись на меня уста нечестивые и уста коварные; говорят со мною языком лживым;
3 Med hatfulle ord hev dei kringsett meg og ført strid imot meg utan årsak.
отовсюду окружают меня словами ненависти, вооружаются против меня без причины;
4 Til løn for min kjærleik stod dei imot meg, endå eg berre bed,
за любовь мою они враждуют на меня, а я молюсь;
5 dei hev lagt vondt yver meg til løn for godt og hat til løn for min kjærleik.
воздают мне за добро злом, за любовь мою - ненавистью.
6 Set ein ugudleg yver honom, og lat ein klagar standa ved hans høgre hand!
Поставь над ним нечестивого, и диавол да станет одесную его.
7 Når han vert dømd, lat honom ganga skuldig ut, og lat hans bøn verta til synd!
Когда будет судиться, да выйдет виновным, и молитва его да будет в грех;
8 Lat hans dagar verta få, lat ein annan få hans embætte!
да будут дни его кратки, и достоинство его да возьмет другой;
9 Lat hans born verta farlause og kona hans enkja!
дети его да будут сиротами, и жена его - вдовою;
10 Lat hans born flakka ikring og beda seg, lat deim ganga som tiggarar frå sin øydelagde heim!
да скитаются дети его и нищенствуют, и просят хлеба из развалин своих;
11 Lat okerkallen leggja snara um all hans eigedom, og framande plundra hans avling!
да захватит заимодавец все, что есть у него, и чужие да расхитят труд его;
12 Lat ingen finnast som hyser miskunn imot honom, og ingen som ynkast yver hans farlause born!
да не будет сострадающего ему, да не будет милующего сирот его;
13 Lat hans etterkomarar ganga til grunnar og deira namn verta utstroke i næste ættled!
да будет потомство его на погибель, и да изгладится имя их в следующем роде;
14 Hans fedra skuld vere i minne hjå Herren, og syndi åt mor hans verte ikkje utstroki!
да будет воспомянуто пред Господом беззаконие отцов его, и грех матери его да не изгладится;
15 Dei vere alltid for Herrens åsyn, og han rydje deira minne ut av jordi,
да будут они всегда в очах Господа, и да истребит Он память их на земле,
16 av di han ikkje kom i hug å gjera miskunn, men forfylgde ein arm og fatig mann, og ein hjarteskræmd og vilde drepa honom.
за то, что он не думал оказывать милость, но преследовал человека бедного и нищего и сокрушенного сердцем, чтобы умертвить его;
17 Han elska forbanning, og denne kom yver honom, han lika ikkje velsigning, og denne kom langt burt frå honom.
возлюбил проклятие, - оно и придет на него; не восхотел благословения, - оно и удалится от него;
18 Han klædde seg i forbanning som sitt klædeplagg, og ho trengde som vatn inn i hans liv, og som olje i hans bein.
да облечется проклятием, как ризою, и да войдет оно, как вода, во внутренность его и, как елей, в кости его;
19 Lat henne verta honom til ei kåpa som han sveiper seg i, og til eit belte som han alltid bind um seg!
да будет оно ему, как одежда, в которую он одевается, и как пояс, которым всегда опоясывается.
20 Dette vere løni frå Herren åt mine motstandarar, og åt deim som talar vondt imot mi sjæl!
Таково воздаяние от Господа врагам моим и говорящим злое на душу мою!
21 Og du, Herre, Herre, gjer vel imot meg for ditt namn skuld, etter som di miskunn er god, so berga meg!
Со мною же, Господи, Господи, твори ради имени Твоего, ибо блага милость Твоя; спаси меня,
22 For arm og fatig er eg, og mitt hjarta er gjenomstunge i meg.
ибо я беден и нищ, и сердце мое уязвлено во мне.
23 Som ein skugge når han lengjest, kverv eg burt, eg vert jaga burt som ein grashopp.
Я исчезаю, как уклоняющаяся тень; гонят меня, как саранчу.
24 Mine kne er ustøde av fasta, og holdet mitt misser feita.
Колени мои изнемогли от поста, и тело мое лишилось тука.
25 Og eg hev vorte til spott for deim; når dei ser meg, rister dei på hovudet.
Я стал для них посмешищем: увидев меня, кивают головами своими.
26 Hjelp meg, Herre min Gud, frels meg etter di miskunn!
Помоги мне, Господи, Боже мой, спаси меня по милости Твоей,
27 so dei må kjenna, at dette er di hand, at du, Herre, hev gjort det.
да познают, что это - Твоя рука, и что Ты, Господи, соделал это.
28 Dei forbannar, men du velsignar, dei stend upp, men vert skjemde, og din tenar gled seg.
Они проклинают, а Ты благослови; они восстают, но да будут постыжены; раб же Твой да возрадуется.
29 Mine motstandarar skal klæda seg i skjemsla og sveipa seg i si skam som i ei kåpa.
Да облекутся противники мои бесчестьем и, как одеждою, покроются стыдом своим.
30 Eg vil takka Herren storleg med min munn, og midt imillom mange vil eg lova honom.
И я громко буду устами моими славить Господа и среди множества прославлять Его,
31 For han stend på høgre sida åt den fatige til å frelsa honom frå deim som dømer hans sjæl.
ибо Он стоит одесную бедного, чтобы спасти его от судящих душу его