Salmenes 109
1 Til songmeisteren; av David, ein salme. Min lovsongs Gud, teg ikkje!
Przewodnikowi chóru. Psalm Dawida. Boże mojej chwały, nie milcz;
2 For dei hev late upp sin ugudlege og falske munn imot meg, dei hev tala imot meg med ljugartunga.
Bo otworzyły się przeciwko mnie usta niegodziwego i usta podstępnego; mówili przeciwko mnie językiem kłamliwym;
3 Med hatfulle ord hev dei kringsett meg og ført strid imot meg utan årsak.
Otoczyli mnie słowami nienawiści i walczą przeciwko mnie bez przyczyny.
4 Til løn for min kjærleik stod dei imot meg, endå eg berre bed,
Sprzeciwiają mi się w zamian za moją miłość, choć ja się [za nich] modliłem.
5 dei hev lagt vondt yver meg til løn for godt og hat til løn for min kjærleik.
Odpłacają mi złem za dobro i nienawiścią za moją miłość.
6 Set ein ugudleg yver honom, og lat ein klagar standa ved hans høgre hand!
Postaw nad nim niegodziwego, a szatan niech stoi po jego prawicy.
7 Når han vert dømd, lat honom ganga skuldig ut, og lat hans bøn verta til synd!
Gdy stanie przed sądem, niech wyjdzie potępiony, a jego modlitwa niech zamieni się w grzech.
8 Lat hans dagar verta få, lat ein annan få hans embætte!
Niech jego dni będą krótkie, a jego urząd niech przejmie inny.
9 Lat hans born verta farlause og kona hans enkja!
Niech jego dzieci będą sierotami, a jego żona wdową.
10 Lat hans born flakka ikring og beda seg, lat deim ganga som tiggarar frå sin øydelagde heim!
Niech jego dzieci będą tułaczami i żebrzą, niech żebrzą [z dala] od swoich opustoszałych miejsc.
11 Lat okerkallen leggja snara um all hans eigedom, og framande plundra hans avling!
Niech lichwiarz przejmie wszystko, co ma, a obcy niech rozgrabią [owoc] jego pracy.
12 Lat ingen finnast som hyser miskunn imot honom, og ingen som ynkast yver hans farlause born!
Niech nie będzie nikogo, kto by mu okazał miłosierdzie; niech nie będzie nikogo, kto by się zlitował nad jego sierotami.
13 Lat hans etterkomarar ganga til grunnar og deira namn verta utstroke i næste ættled!
Niech jego potomkowie zostaną wykorzenieni, niech ich imię zginie w drugim pokoleniu.
14 Hans fedra skuld vere i minne hjå Herren, og syndi åt mor hans verte ikkje utstroki!
Niech PAN pamięta nieprawość jego przodków, a grzech jego matki niech nie będzie zgładzony.
15 Dei vere alltid for Herrens åsyn, og han rydje deira minne ut av jordi,
Niech będą zawsze przed PANEM, aż wykorzeni z ziemi pamięć o nich;
16 av di han ikkje kom i hug å gjera miskunn, men forfylgde ein arm og fatig mann, og ein hjarteskræmd og vilde drepa honom.
Dlatego że nie pamiętał, by okazać miłosierdzie, ale prześladował człowieka nędznego i ubogiego, a strapionego w sercu chciał zabić.
17 Han elska forbanning, og denne kom yver honom, han lika ikkje velsigning, og denne kom langt burt frå honom.
Skoro umiłował przekleństwo, niech na niego spadnie; [skoro] nie chciał błogosławieństwa, niech się od niego oddali.
18 Han klædde seg i forbanning som sitt klædeplagg, og ho trengde som vatn inn i hans liv, og som olje i hans bein.
Ubierał się w przekleństwo jak w szatę, więc niech wejdzie jak woda do jego wnętrzności i jak oliwa do jego kości.
19 Lat henne verta honom til ei kåpa som han sveiper seg i, og til eit belte som han alltid bind um seg!
Niech mu będzie jak płaszcz, który go okrywa, i jak pas, który go zawsze opasuje.
20 Dette vere løni frå Herren åt mine motstandarar, og åt deim som talar vondt imot mi sjæl!
Taka niech będzie zapłata od PANA dla moich przeciwników i tych, którzy źle mówią przeciwko mojej duszy.
21 Og du, Herre, Herre, gjer vel imot meg for ditt namn skuld, etter som di miskunn er god, so berga meg!
Ale ty, BOŻE, Panie, ujmij się za mną przez wzgląd na twoje imię; ocal mnie, bo wielkie jest twoje miłosierdzie.
22 For arm og fatig er eg, og mitt hjarta er gjenomstunge i meg.
[Jestem] bowiem ubogi i nędzny, a moje serce we mnie jest zranione.
23 Som ein skugge når han lengjest, kverv eg burt, eg vert jaga burt som ein grashopp.
Niknę jak cień, który się chyli, strząsają mnie jak szarańczę.
24 Mine kne er ustøde av fasta, og holdet mitt misser feita.
Moje kolana słabną od postu, a moje ciało wychudło bez tłuszczu.
25 Og eg hev vorte til spott for deim; når dei ser meg, rister dei på hovudet.
Stałem się też dla nich pośmiewiskiem; [gdy] mnie widzą, kiwają głowami.
26 Hjelp meg, Herre min Gud, frels meg etter di miskunn!
Wspomóż mnie, PANIE, mój Boże; wybaw mnie według swego miłosierdzia;
27 so dei må kjenna, at dette er di hand, at du, Herre, hev gjort det.
Aby mogli poznać, że to twoja ręka; że ty, PANIE, to uczyniłeś.
28 Dei forbannar, men du velsignar, dei stend upp, men vert skjemde, og din tenar gled seg.
Niech oni przeklinają, ale ty błogosław; [gdy] powstają, niech będą zawstydzeni, a twój sługa niech się weseli.
29 Mine motstandarar skal klæda seg i skjemsla og sveipa seg i si skam som i ei kåpa.
Niech moi przeciwnicy okryją się hańbą i niech się okryją własnym wstydem jak płaszczem.
30 Eg vil takka Herren storleg med min munn, og midt imillom mange vil eg lova honom.
Będę wielce wysławiał PANA swymi ustami i pośród tłumu będę go chwalić;
31 For han stend på høgre sida åt den fatige til å frelsa honom frå deim som dømer hans sjæl.
Bo staje po prawicy nędznego, aby go wybawić od tych, którzy osądzają jego duszę.
