Salmenes 109

1 Til songmeisteren; av David, ein salme. Min lovsongs Gud, teg ikkje!

Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy. O Boże chwały mojej! nie milcz;

2 For dei hev late upp sin ugudlege og falske munn imot meg, dei hev tala imot meg med ljugartunga.

Bo się usta niepobożnego, i usta kłamliwe przeciwko mnie otworzyły; mówili przeciwko mnie językiem kłamliwym,

3 Med hatfulle ord hev dei kringsett meg og ført strid imot meg utan årsak.

A słowy jadowitemi ogarnęli mię, walcząc przeciwko mnie bez wszekiej przyczyny.

4 Til løn for min kjærleik stod dei imot meg, endå eg berre bed,

Przeciwili mi się za miłość moję, chociażem się za nich modlił.

5 dei hev lagt vondt yver meg til løn for godt og hat til løn for min kjærleik.

Oddawają mi złem za dobre; a nienawiścią za miłość moję.

6 Set ein ugudleg yver honom, og lat ein klagar standa ved hans høgre hand!

Postawże nad nim bezbożnika, a przeciwnik niech stoi po prawej ręce jego.

7 Når han vert dømd, lat honom ganga skuldig ut, og lat hans bøn verta til synd!

Gdy przed sądem stanie, niech wynijdzie potępionym, a modlitwa jego niech się w grzech obróci.

8 Lat hans dagar verta få, lat ein annan få hans embætte!

Niech będą dni jego krótkie, a przełożeństwo jego niech inny weźmie.

9 Lat hans born verta farlause og kona hans enkja!

Niech dzieci jego będą sierotami, a żona jego wdową.

10 Lat hans born flakka ikring og beda seg, lat deim ganga som tiggarar frå sin øydelagde heim!

Niech będą biegunami i tułaczami synowie jego, niech żebrzą, a niech żebrzą wychodząc z pustek swoich.

11 Lat okerkallen leggja snara um all hans eigedom, og framande plundra hans avling!

Niech lichwiarz załapi wszystko, co jest jego, a niech obcy rozchwycą pracę jego.

12 Lat ingen finnast som hyser miskunn imot honom, og ingen som ynkast yver hans farlause born!

Niech nie będzie ktoby mu miłosierdzie pokazał, niech nie będzie, ktoby się zmiłował nad sierotami jego.

13 Lat hans etterkomarar ganga til grunnar og deira namn verta utstroke i næste ættled!

Potomkowie jego niech z korzenia wycięci będą; w drugiem pokoleniu niech będzie wygładzone imię ich.

14 Hans fedra skuld vere i minne hjå Herren, og syndi åt mor hans verte ikkje utstroki!

Niech przyjdzie na pamięć nieprawość przodków jego przed Panem, a grzech matki jego niechaj nie będzie zgładzony.

15 Dei vere alltid for Herrens åsyn, og han rydje deira minne ut av jordi,

Niech będą przed Panem ustawicznie, ażby wygładził z ziemi pamiątkę ich,

16 av di han ikkje kom i hug å gjera miskunn, men forfylgde ein arm og fatig mann, og ein hjarteskræmd og vilde drepa honom.

Przeto, że nie pamiętał, aby czynił miłosierdzie, ale prześladował człowieka nędznego i ubogiego, a tego, który był serca utrapionego, chciał zamordować.

17 Han elska forbanning, og denne kom yver honom, han lika ikkje velsigning, og denne kom langt burt frå honom.

Ponieważ umiłował przeklęstwo, niechże przyjdzie na niego; niechciał błogosławieństwa niechże będzie oddalone od niego.

18 Han klædde seg i forbanning som sitt klædeplagg, og ho trengde som vatn inn i hans liv, og som olje i hans bein.

A tak niech będzie obleczony w przeklęstwo, jako w szatę swoję; a niech wnijdzie jako woda we wnętrzności jego, a jako olej w kości jego.

19 Lat henne verta honom til ei kåpa som han sveiper seg i, og til eit belte som han alltid bind um seg!

Niech mu to będzie jako płaszcz do przodziania, a jako pas dla ustawicznego opasywania.

20 Dette vere løni frå Herren åt mine motstandarar, og åt deim som talar vondt imot mi sjæl!

Takowa zapłata niech będzie przeciwnikom moim od Pana, i tym, którzy źle mówią przeciwko duszy mojej.

21 Og du, Herre, Herre, gjer vel imot meg for ditt namn skuld, etter som di miskunn er god, so berga meg!

Ale ty, Panie! o Panie! użyj nademną litości dla imienia twego; a iż dobre jest miłosierdzie twoje, wyrwijże mię.

22 For arm og fatig er eg, og mitt hjarta er gjenomstunge i meg.

Bomci ja jest ubogi i nędzny, a serce moje zranione jest w wnętrznościach moich.

23 Som ein skugge når han lengjest, kverv eg burt, eg vert jaga burt som ein grashopp.

Jako cień, który ustępuje, uchodzić muszę; zganiają mię jako szarańczę.

24 Mine kne er ustøde av fasta, og holdet mitt misser feita.

Kolana moje upadają od postu, a ciało moje wychudło z tłustości.

25 Og eg hev vorte til spott for deim; når dei ser meg, rister dei på hovudet.

Nadto stałem się im pośmiewiskiem; gdy mię widzą, kiwają głowami swemi.

26 Hjelp meg, Herre min Gud, frels meg etter di miskunn!

Wspomóżże mię, o Panie, Boże mój! zachowaj mię według miłosierdzia swego,

27 so dei må kjenna, at dette er di hand, at du, Herre, hev gjort det.

Tak, aby poznać mogli, iż to ręka twoja, a żeś ty, Panie! to uczynił.

28 Dei forbannar, men du velsignar, dei stend upp, men vert skjemde, og din tenar gled seg.

Niechże oni przeklinają, ty błogosław; którzy powstali, niech będą zawstydzeni, aby się weselił sługa twój.

29 Mine motstandarar skal klæda seg i skjemsla og sveipa seg i si skam som i ei kåpa.

Niech będą przeciwnicy moi w hańbę obleczeni, a niech się przyodzieją, jako płaszczem, zelżywością swoją.

30 Eg vil takka Herren storleg med min munn, og midt imillom mange vil eg lova honom.

Będę Pana wielce wysławiał usty swemi, a w pośród wielu chwalić go będę.

31 For han stend på høgre sida åt den fatige til å frelsa honom frå deim som dømer hans sjæl.

Przeto, że stoi po prawej stronie nędznemu, aby go wybawił od tych, którzy osądzają duszę jego.