Salmenes 109
1 Til songmeisteren; av David, ein salme. Min lovsongs Gud, teg ikkje!
わが讃たたふる神よもだしたまふなかれ
2 For dei hev late upp sin ugudlege og falske munn imot meg, dei hev tala imot meg med ljugartunga.
かれらは惡の口とあざむきの口とをあけて我にむかひ いつはりの舌をもて我にかたり
3 Med hatfulle ord hev dei kringsett meg og ført strid imot meg utan årsak.
うらみの言をもて我をかこみ ゆゑなく我をせめて闘ふことあればなり
4 Til løn for min kjærleik stod dei imot meg, endå eg berre bed,
われ愛するにかれら反りてわが敵となる われただ祈るなり
5 dei hev lagt vondt yver meg til løn for godt og hat til løn for min kjærleik.
かれらは惡をもてわが善にむくい恨をもてわが愛にむくいたり
6 Set ein ugudleg yver honom, og lat ein klagar standa ved hans høgre hand!
ねがはくは彼のうへに惡人をたてその右方に敵をたたしめたまへ
7 Når han vert dømd, lat honom ganga skuldig ut, og lat hans bøn verta til synd!
かれが鞫かるるときはその罪をあらはにせられ又そのいのりは罪となり
8 Lat hans dagar verta få, lat ein annan få hans embætte!
その日はすくなく その職はほかの人にえられ
9 Lat hans born verta farlause og kona hans enkja!
その子輩はみなしごとなり その妻はやもめとなり
10 Lat hans born flakka ikring og beda seg, lat deim ganga som tiggarar frå sin øydelagde heim!
その子輩はさすらひて乞丐 そのあれたる處よりいできたりて食をもとむべし
11 Lat okerkallen leggja snara um all hans eigedom, og framande plundra hans avling!
彼のもてるすべてのものは債主にうばはれ かれの勤勞は外人にかすめらるべし
12 Lat ingen finnast som hyser miskunn imot honom, og ingen som ynkast yver hans farlause born!
かれに惠をあたふる人ひとりだになく かれの孤子をあはれむ者もなく
13 Lat hans etterkomarar ganga til grunnar og deira namn verta utstroke i næste ættled!
その裔はたえその名はつぎの世にきえうすべし
14 Hans fedra skuld vere i minne hjå Herren, og syndi åt mor hans verte ikkje utstroki!
その父等のよこしまはヱホバのみこころに記され その母のつみはきえざるべし
15 Dei vere alltid for Herrens åsyn, og han rydje deira minne ut av jordi,
かれらは恒にヱホバの前におかれ その名は地より斷るべし
16 av di han ikkje kom i hug å gjera miskunn, men forfylgde ein arm og fatig mann, og ein hjarteskræmd og vilde drepa honom.
かかる人はあはれみを施すことをおもはず反りて貧しきもの乏しきもの心のいためる者をころさんとして攻たりき
17 Han elska forbanning, og denne kom yver honom, han lika ikkje velsigning, og denne kom langt burt frå honom.
かかる人は詛ふことをこのむ この故にのろひ己にいたる惠むことをたのしまず この故にめぐみ己にとほざかれり
18 Han klædde seg i forbanning som sitt klædeplagg, og ho trengde som vatn inn i hans liv, og som olje i hans bein.
かかる人はころものごとくに詛をきる この故にのろひ水のごとくにおのれの衷にいり油のごとくにおのれの骨にいれり
19 Lat henne verta honom til ei kåpa som han sveiper seg i, og til eit belte som han alltid bind um seg!
ねがはくは詛をおのれのきたる衣のごとく帶のごとくなして恒にみづから纏はんことを
20 Dette vere løni frå Herren åt mine motstandarar, og åt deim som talar vondt imot mi sjæl!
これらの事はわが敵とわが霊魂にさからひて惡言をいふ者とにヱホバのあたへたまふ報なり
21 Og du, Herre, Herre, gjer vel imot meg for ditt namn skuld, etter som di miskunn er god, so berga meg!
されど主ヱホバよなんぢの名のゆゑをもて我をかへりみたまへ なんぢの憐憫はいとふかし ねがはくは我をたすけたまへ
22 For arm og fatig er eg, og mitt hjarta er gjenomstunge i meg.
われは貧しくして乏し わが心うちにて傷をうく
23 Som ein skugge når han lengjest, kverv eg burt, eg vert jaga burt som ein grashopp.
わがゆく状はゆふ日の影のごとく また蝗のごとく吹さらるるなり
24 Mine kne er ustøde av fasta, og holdet mitt misser feita.
わが膝は斷食によりてよろめき わが肉はやせおとろふ
25 Og eg hev vorte til spott for deim; når dei ser meg, rister dei på hovudet.
われは彼等にそしらるる者となれり かれら我をみるときは首をふる
26 Hjelp meg, Herre min Gud, frels meg etter di miskunn!
わが神ヱホバよねがはくは我をたすけその憐憫にしたがひて我をすくひたまへ
27 so dei må kjenna, at dette er di hand, at du, Herre, hev gjort det.
ヱホバよこれらは皆なんぢの手よりいで 汝のなしたまへることなるを彼等にしらしめたまへ
28 Dei forbannar, men du velsignar, dei stend upp, men vert skjemde, og din tenar gled seg.
かれらは詛へども汝はめぐみたまふ かれらの立ときは恥かしめらるれどもなんぢの僕はよろこばん
29 Mine motstandarar skal klæda seg i skjemsla og sveipa seg i si skam som i ei kåpa.
わがもろもろの敵はあなどりを衣おのが恥を外袍のごとくにまとふべし
30 Eg vil takka Herren storleg med min munn, og midt imillom mange vil eg lova honom.
われはわが口をもて大にヱホバに謝し おほくの人のなかにて讃まつらむ
31 For han stend på høgre sida åt den fatige til å frelsa honom frå deim som dømer hans sjæl.
ヱホバはまづしきものの右にたちてその霊魂を罪せんとする者より之をすくひたまへり
