Salmenes 109
1 Til songmeisteren; av David, ein salme. Min lovsongs Gud, teg ikkje!
E KE Akua a'u i halelu ai, mai hookuli mai oe;
2 For dei hev late upp sin ugudlege og falske munn imot meg, dei hev tala imot meg med ljugartunga.
No ka mea, o ka waha o ka mea hewa, A me ka waha wahahee, ua hamama mai laua e ku e ia'u; Ua olelo ku e mai lakou ia'u, me ke elelo wahahee.
3 Med hatfulle ord hev dei kringsett meg og ført strid imot meg utan årsak.
Hoopuni mai lakou ia'u i na olelo huhu; A hakaka mai lakou ia'u me ka hala ole o'u.
4 Til løn for min kjærleik stod dei imot meg, endå eg berre bed,
No ko'u aloha enemi mai lakou ia'u; E pule aku no nae au.
5 dei hev lagt vondt yver meg til løn for godt og hat til løn for min kjærleik.
Hookau mai lakou i ka hewa maluna o'u no ka maikai, A me ka inaina no ko'u aloha.
6 Set ein ugudleg yver honom, og lat ein klagar standa ved hans høgre hand!
E hoonoho oe i ka mea hewa maluna ona; A e hooku mai ia Satana ma kona lima akau.
7 Når han vert dømd, lat honom ganga skuldig ut, og lat hans bøn verta til synd!
Ia ia e hookolokoloia'i, E puka mai no kona hewa, A e lilo no kana pule i mea e hewa'i.
8 Lat hans dagar verta få, lat ein annan få hans embætte!
E uuku no kona mau la, E lawe hoi kekahi i kana oihana.
9 Lat hans born verta farlause og kona hans enkja!
E makua ole auanei kana poe keiki, A e lilo auanei kana wahine i wahinekanemake.
10 Lat hans born flakka ikring og beda seg, lat deim ganga som tiggarar frå sin øydelagde heim!
E kuewa, e kuewa wale aku no kana poe keiki, a e nonoi wale; E imi wale lakou ma ko lakou wahi neoneo.
11 Lat okerkallen leggja snara um all hans eigedom, og framande plundra hans avling!
Na ka makee waiwai e kaili wale i kana mau mea a pau, A na na malihini e hao wale i kona waiwai.
12 Lat ingen finnast som hyser miskunn imot honom, og ingen som ynkast yver hans farlause born!
Aohe mea nana e hoomau i ka lokomaikai ia ia; Aohe hoi mea aloha i kana mau huahaule.
13 Lat hans etterkomarar ganga til grunnar og deira namn verta utstroke i næste ættled!
E hookiia kana poe mamo; A ia hanauna aku e holoiia ko lakou inoa.
14 Hans fedra skuld vere i minne hjå Herren, og syndi åt mor hans verte ikkje utstroki!
E hoomanaoia ka hewa o kona poe kupuna imua o Iehova; Aole hoi e kalaia na hewa o kona makuwahine.
15 Dei vere alltid for Herrens åsyn, og han rydje deira minne ut av jordi,
E mau loa ana no lakou imua o Iehova; I hookiia ka manao ana ia lakou mai ka honua aku.
16 av di han ikkje kom i hug å gjera miskunn, men forfylgde ein arm og fatig mann, og ein hjarteskræmd og vilde drepa honom.
No ka mea, aole ia i hoomanao e hana i ka lokomaikai, A hoomaau oia i ke kanaka nele, a ilihune hoi, I pepehi oia i ka mea naau ehaeha.
17 Han elska forbanning, og denne kom yver honom, han lika ikkje velsigning, og denne kom langt burt frå honom.
Me ia i makemake ai i ka hailiili, pela no e hiki mai ai ia maluna ona; Me ia i makemake ole ai i ka hoomaikai, e mamao loa ia mai ona aku.
18 Han klædde seg i forbanning som sitt klædeplagg, og ho trengde som vatn inn i hans liv, og som olje i hans bein.
Kahiko no oia ia ia iho i ka hailiili me he kapa la, E komo no hoi ia iloko o kona opu me he wai la, A e like hoi me ka aila iloko o kona mau iwi.
19 Lat henne verta honom til ei kåpa som han sveiper seg i, og til eit belte som han alltid bind um seg!
A e like no auanei ia me he kapa la ia ia, A me ke kaei hoi ana e kaei mau ai.
20 Dette vere løni frå Herren åt mine motstandarar, og åt deim som talar vondt imot mi sjæl!
O keia no ka uku o ko'u poe enemi mai o Iehova mai, A me ko ka poe hoi e olelo ino mai i ko'u uhane.
21 Og du, Herre, Herre, gjer vel imot meg for ditt namn skuld, etter som di miskunn er god, so berga meg!
Aka, e hana mai oe mamuli o'u, e Iehova ka Haku, no kou inoa iho: No ka mea, ua maikai kou lokomaikai, e hoopakele mai ia'u.
22 For arm og fatig er eg, og mitt hjarta er gjenomstunge i meg.
No ka mea, ua nele, a ua ilihune hoi au, A ua houia ko'u naau iloko ou.
23 Som ein skugge når han lengjest, kverv eg burt, eg vert jaga burt som ein grashopp.
Ua hele aku au e like me ke aka i kona auwi ana, Ua kuehuehuia au me he uhini la.
24 Mine kne er ustøde av fasta, og holdet mitt misser feita.
Kulanalana ko'u mau kuli no ka hookeai, A hookii no hoi ko'u kino ma ke kelekele.
25 Og eg hev vorte til spott for deim; når dei ser meg, rister dei på hovudet.
Ua lilo wau i mea hoomaewaewa no lakou; Nana mai lakou ia'u, a kunokunou i ko lakou poo.
26 Hjelp meg, Herre min Gud, frels meg etter di miskunn!
E kokua mai oe ia'u, e Iehova, ko'u Akua; E hoola mai oe ia'u e like me kou lokomaikai ana.
27 so dei må kjenna, at dette er di hand, at du, Herre, hev gjort det.
I ike mai hoi lakou, o kou lima keia; O oe hoi e Iehova, ka mea nana i hana ia mea.
28 Dei forbannar, men du velsignar, dei stend upp, men vert skjemde, og din tenar gled seg.
Na lakou e hailiili mai, aka, e hoomaikai mai oe, A ku mai lakou iluna, e hoohilahilaia lakou; Aka, e hoohauoli mai oe i kau kauwa.
29 Mine motstandarar skal klæda seg i skjemsla og sveipa seg i si skam som i ei kåpa.
E kahikoia ko'u poe enemi i ka hoopalaimaka, A e uhi no lakou ia lakou iho i ka hilahila me he holoku la.
30 Eg vil takka Herren storleg med min munn, og midt imillom mange vil eg lova honom.
E mililani nui aka au ia Iehova, ma ko'u waha; A e halelu aku ia ia mawaena o ka lehulehu.
31 For han stend på høgre sida åt den fatige til å frelsa honom frå deim som dømer hans sjæl.
No ka mea, e ku mai auanei oia ma ka lima akau o ka mea hune, E hoopakele i kona uhane mai ka poe hoohewa ia ia.
