Salmenes 109
1 Til songmeisteren; av David, ein salme. Min lovsongs Gud, teg ikkje!
Dios nga akong gidayeg, ayaw intawon pagpakahilom.
2 For dei hev late upp sin ugudlege og falske munn imot meg, dei hev tala imot meg med ljugartunga.
Kay ang daotan ug limbongan mihasmag kanako; nagsulti (sila) ug bakak batok kanako.
3 Med hatfulle ord hev dei kringsett meg og ført strid imot meg utan årsak.
Gilibotan nila ako ug nagsulti ug dulumtanong mga butang, ug mihasmag (sila) kanako nga walay hinungdan.
4 Til løn for min kjærleik stod dei imot meg, endå eg berre bed,
Isip balos sa akong gugma ila akong gidaot, apan nag-ampo ako alang kanila.
5 dei hev lagt vondt yver meg til løn for godt og hat til løn for min kjærleik.
Gibalosan nila ako ug daotan alang sa maayo, ug ilang gidumtan ang akong gugma.
6 Set ein ugudleg yver honom, og lat ein klagar standa ved hans høgre hand!
Pagpili ug daotan nga tawo ibabaw niini nga mga kaaway sama niining mga tawhana; pagpili ug tigpamasangil nga mobarog sa iyang tuong kamot.
7 Når han vert dømd, lat honom ganga skuldig ut, og lat hans bøn verta til synd!
Sa dihang gihukman na siya, hinaot nga makaplagan siyang sad-an; hinaot nga ang iyang pag-ampo isipon nga makasasala.
8 Lat hans dagar verta få, lat ein annan få hans embætte!
Hinaot nga mamubo ang iyang mga adlaw; hinaot nga adunay laing tawo nga mopuli sa iyang katungdanan.
9 Lat hans born verta farlause og kona hans enkja!
Hinaot nga ang iyang mga anak mailo, ug hinaot ang iyang asawa mabiyuda.
10 Lat hans born flakka ikring og beda seg, lat deim ganga som tiggarar frå sin øydelagde heim!
Hinaot nga ang iyang mga anak maglatagaw ug magpakiluoy, manglimos sa ilang pagbiya sa ilang nagun-ob nga panimalay.
11 Lat okerkallen leggja snara um all hans eigedom, og framande plundra hans avling!
Hinaot nga ang tanan nga iyang gipanag-iyahan sakmiton sa iyang nautangan; hinaot nga ang mga dumuduong mokawat sa tanan niyang abot.
12 Lat ingen finnast som hyser miskunn imot honom, og ingen som ynkast yver hans farlause born!
Hinaot nga walay usa nga maluoy kaniya; hinaot nga walay maluoy sa nailo niya nga mga anak.
13 Lat hans etterkomarar ganga til grunnar og deira namn verta utstroke i næste ættled!
Hinaot ang iyang mga anak mangawala; hinaot nga ang ilang ngalan mawagtang sa sunod nga kaliwatan.
14 Hans fedra skuld vere i minne hjå Herren, og syndi åt mor hans verte ikkje utstroki!
Hinaot nga ang sala sa iyang katigulangan mahisgotan ngadto kang Yahweh; hinaot nga ang sala sa iyang inahan dili malimtan.
15 Dei vere alltid for Herrens åsyn, og han rydje deira minne ut av jordi,
Hinaot nga ang ilang pagkasad-an magpabilin kanunay kang Yahweh; hinaot nga wagtangon ni Yahweh ang ilang panumdoman gikan sa kalibotan.
16 av di han ikkje kom i hug å gjera miskunn, men forfylgde ein arm og fatig mann, og ein hjarteskræmd og vilde drepa honom.
Hinaot nga buhaton kini ni Yahweh tungod kay kining tawhana wala nagpakabana sa pagpakita sa matinud-anon nga kasabotan, apan hinuon gidaogdaog ang makaluluoy, ang mga nanginahanglan ug ang naluyahan sa kasingkasing hangtod mamatay.
17 Han elska forbanning, og denne kom yver honom, han lika ikkje velsigning, og denne kom langt burt frå honom.
Kalipay niya ang pagpanunglo; hinaot nga mobalik kini ngadto kaniya. Gidumtan niya ang panalangin; hinaot nga walay panalangin nga moabot kaniya.
18 Han klædde seg i forbanning som sitt klædeplagg, og ho trengde som vatn inn i hans liv, og som olje i hans bein.
Iyang gisul-oban ang iyang kaugalingon sa pagpanunglo sama nga iya kining bisti, ug ang iyang tunglo moabot sa kinahiladman sa iyang pagkatawo sama sa tubig, sama sa lana ngadto sa iyang kabukogan.
19 Lat henne verta honom til ei kåpa som han sveiper seg i, og til eit belte som han alltid bind um seg!
Hinaot nga ang iyang mga tunglo mahisama sa bisti nga iyang gisul-ob aron nga motabon kaniya, sama sa bakos nga kanunay niyang gisul-ob.
20 Dette vere løni frå Herren åt mine motstandarar, og åt deim som talar vondt imot mi sjæl!
Hinaot nga mao kini ang ganti sa mga nagpasangil kanako gikan kang Yahweh, alang niadtong nagsulti ug daotan batok kanako.
21 Og du, Herre, Herre, gjer vel imot meg for ditt namn skuld, etter som di miskunn er god, so berga meg!
Yahweh akong Ginoo, tagda ako uban ang kaluoy alang sa imong ngalan. Tungod kay ang imong matinud-anon nga kasabotan maayo, luwasa ako.
22 For arm og fatig er eg, og mitt hjarta er gjenomstunge i meg.
Kay gidaogdaog ako ug nanginahanglan, ug samdan ang akong kasingkasing nganhi kanako.
23 Som ein skugge når han lengjest, kverv eg burt, eg vert jaga burt som ein grashopp.
Nagakahanaw ako sama sa anino sa kagabhion; ginapalidpalid ako sama sa dulon.
24 Mine kne er ustøde av fasta, og holdet mitt misser feita.
Ang akong mga tuhod nangaluya tungod sa pagpuasa. Bukog na lang ako ug panit.
25 Og eg hev vorte til spott for deim; når dei ser meg, rister dei på hovudet.
Gilibak ako sa mga nagpasangil kanako; sa dihang makita nila ako, naglingolingo (sila)
26 Hjelp meg, Herre min Gud, frels meg etter di miskunn!
Tabangi ako, Yahweh nga akong Dios; luwasa ako pinaagi sa imong matinud-anon nga kasabotan.
27 so dei må kjenna, at dette er di hand, at du, Herre, hev gjort det.
Hinaot masayran nila nga imo kining buhat, nga ikaw, Yahweh, ang nagbuhat niini.
28 Dei forbannar, men du velsignar, dei stend upp, men vert skjemde, og din tenar gled seg.
Bisan kung ila akong gitunglo, palihog panalangini ako; sa dihang mohasmag (sila) kanako, hinaot nga maulawan (sila) apan hinaot nga ang imong sulugoon magmaya.
29 Mine motstandarar skal klæda seg i skjemsla og sveipa seg i si skam som i ei kåpa.
Hinaot nga ang akong mga kaaway magabisti sa kaulawan; hinaot sul-obon nila ang kaulaw sama sa kupo.
30 Eg vil takka Herren storleg med min munn, og midt imillom mange vil eg lova honom.
Sa akong baba pasalamatan ko pag-ayo si Yahweh; dayegon ko siya taliwala sa panon sa katawhan.
31 For han stend på høgre sida åt den fatige til å frelsa honom frå deim som dømer hans sjæl.
Tungod kay mobarog siya sa tuong kamot sa nanginahanglan, aron luwason siya sa mga naghukom kaniya.
