Salmenes 107

1 Prisa Herren, for han er god, for æveleg varer hans miskunn!

2 So segjer Herrens utløyste, som han hev løyst ut or naudi,

3 som han hev sanka i hop frå landi, frå aust og frå vest, frå nord og frå havet.

4 Dei for vilt i øydemarki, i vegløysa, dei fann ingen by til å bu i.

5 Hungrige og tyrste var dei, deira sjæl vanmegtast i deim.

6 Då ropa dei til Herren i si naud, or deira trengslor fria han deim ut,

7 og han førde deim på rett veg, so dei gjekk til ein by dei kunde bu i.

8 Dei skal prisa Herren for hans miskunn og for hans under mot menneskjeborni,

9 for han metta den tyrste sjæl, og den hungrige sjæl fyllte han med godt.

10 Dei sat i myrker og daudeskugge, bundne i stakarsdom og jarn,

11 av di dei hadde tråssa mot Guds ord og vanvyrdt råderne frå den Høgste.

12 Og han bøygde deira hjarto med liding, dei snåva, og der var ingen hjelpar.

13 Då ropa dei til Herren i si naud, frå deira trengslor frelste han deim.

14 Han førde deim ut or myrker og daudeskugge, og deira band reiv han sund.

15 Dei skal prisa Herren for hans miskunn og for hans under mot menneskjeborni;

16 for han krasa koparportar og hogg sund jarnbommar.

17 Dårar var dei for sin brotsveg, og for sine misgjerningar vart dei plåga.

18 Deira sjæl vart leid av all mat, og dei kom nær til daudens portar.

19 Då ropa dei til Herren i si naud; frå deira trengslor frelste han deim.

20 Han sende sitt ord og lækte deim og berga deim frå deira graver.

21 Dei skal prisa Herren for hans miskunn og for hans under mot menneskjeborni

22 og ofra takkoffer og fortelja um hans verk med fagnad.

23 Dei som for ut på havet med skip, og som dreiv handel på dei store vatni,

24 dei såg Herrens gjerningar og hans underverk på djupet.

25 Han tala og let det koma ein stormvind, og denne reiste havsens bylgjor.

26 Dei for upp imot himmelen, dei for ned i djupi, deira sjæl miste modet i ulukka.

27 Dei raga og tumla som drukne, og all deira visdom vart til inkjes.

28 Då ropa dei til Herren i si naud, or deira trengslor førde han deim ut.

29 Han let storm verta til stilla, og bylgjorne kringum deim tagna.

30 Og dei vart glade då dei lagde seg, og han førde deim til den hamni dei ynskte.

31 Dei skal prisa Herren for hans miskunn og for hans under mot menneskjeborni

32 og høglova honom i folkesamling og lovsyngja honom der dei gamle sit saman.

33 Han gjorde elvar til ei øydemark og vatskjeldor til eit turrlende,

34 fruktsamt land til ei saltheid, for deira vondskap skuld, som budde der.

35 Han gjorde øydemark til innsjø og turrlende til vatskjeldor.

36 Og han let hungrige bu der, og dei bygde ein by til å bu i.

37 Og dei sådde åkrar og planta vinhagar, og dei fekk grøda til å hausta.

38 Og han velsigna deim, og dei auka mykje, og av fe gav han deim ikkje lite.

39 So minka dei att og vart nedbøygde av trykk og trengsla og sorg.

40 Han som renner ut vanvyrdnad yver hovdingar og let deim villast i veglaus øydemark,

41 han lyfte upp den fatige or vesaldomen og auka ætterne som ei hjord.

42 Dei ærlege ser det og gled seg, og all vondskap let att sin munn.

43 Den som er vis, han gjeve gaum etter dette, og dei må merke Herrens nådegjerningar.