Salmenes 107
1 Prisa Herren, for han er god, for æveleg varer hans miskunn!
Wysławiajcie Pana: albowiem dobry; albowiem na wieki miłosierdzie jego.
2 So segjer Herrens utløyste, som han hev løyst ut or naudi,
Niech o tem powiedzą ci, których odkupił Pan, jako ich wykupił z ręki nieprzyjacielskiej,
3 som han hev sanka i hop frå landi, frå aust og frå vest, frå nord og frå havet.
A zgromadził ich z ziem, od wschodu i od zachodu, od północy i od morza.
4 Dei for vilt i øydemarki, i vegløysa, dei fann ingen by til å bu i.
Błądzili po puszczy, po pustyni bezdrożnej, miasta dla mieszkania nie znajdując.
5 Hungrige og tyrste var dei, deira sjæl vanmegtast i deim.
Byli głodnymi i pragnącymi, aż w nich omdlewała dusza ich.
6 Då ropa dei til Herren i si naud, or deira trengslor fria han deim ut,
A gdy wołali do Pana w utrapieniu swojem, z ucisku ich wyrywał ich;
7 og han førde deim på rett veg, so dei gjekk til ein by dei kunde bu i.
I prowadził ich drogą prostą, aby przyszli do miasta, w któremby mieszkali.
8 Dei skal prisa Herren for hans miskunn og for hans under mot menneskjeborni,
Niechajże wysławiają przed Panem miłosierdzie jego, a dziwne sprawy jego przed synami ludzkimi:
9 for han metta den tyrste sjæl, og den hungrige sjæl fyllte han med godt.
Iż napoił duszę pragnącą, a duszę zgłodniałą napełnił dobrami.
10 Dei sat i myrker og daudeskugge, bundne i stakarsdom og jarn,
Którzy siedzą w ciemności i w cieniu śmierci, ściśnieni będąc nędzą i żelazem,
11 av di dei hadde tråssa mot Guds ord og vanvyrdt råderne frå den Høgste.
Przeto, że byli odpornymi wyrokom Bożym, a radą Najwyższego pogardzili;
12 Og han bøygde deira hjarto med liding, dei snåva, og der var ingen hjelpar.
Dla czego poniżył biedą serce ich; upadli, a nie był, ktoby ratował.
13 Då ropa dei til Herren i si naud, frå deira trengslor frelste han deim.
A gdy wołali do Pana w utrapieniu swojem, z ucisków ich wybawiał ich.
14 Han førde deim ut or myrker og daudeskugge, og deira band reiv han sund.
Wywodził ich z ciemności, i z cienia śmierci, a związki ich potargał.
15 Dei skal prisa Herren for hans miskunn og for hans under mot menneskjeborni;
Niechajże wysławiają przed Panem miłosierdzie jego, a dziwne sprawy jego przed synami ludzkimi.
16 for han krasa koparportar og hogg sund jarnbommar.
Przeto, że kruszy bramy miedziane, a zawory żelazne rąbie.
17 Dårar var dei for sin brotsveg, og for sine misgjerningar vart dei plåga.
Szaleni dla drogi przewrotności swojej, i dla nieprawości swej utrapieni bywają.
18 Deira sjæl vart leid av all mat, og dei kom nær til daudens portar.
Wszelki pokarm brzydzi sobie dusza ich, aż się przybliżają do bram śmierci.
19 Då ropa dei til Herren i si naud; frå deira trengslor frelste han deim.
Gdy wołają do Pana w utrapieniu swojem, z ucisków ich wybawia ich.
20 Han sende sitt ord og lækte deim og berga deim frå deira graver.
Posyła słowo swe, i uzdrawia ich, a wybawia ich z grobu.
21 Dei skal prisa Herren for hans miskunn og for hans under mot menneskjeborni
Niechajże wysławiają przed Panem miłosierdzie jego, a dziwne sprawy jego przed synami ludzkimi;
22 og ofra takkoffer og fortelja um hans verk med fagnad.
I ofiarując ofiary chwały, niech opowiadają sprawy jego z wesołem śpiewaniem.
23 Dei som for ut på havet med skip, og som dreiv handel på dei store vatni,
Którzy się pławią na morzu w okrętach, pracujący na wodach wielkich:
24 dei såg Herrens gjerningar og hans underverk på djupet.
Ci widują sprawy Pańskie, i dziwy jego na głębi.
25 Han tala og let det koma ein stormvind, og denne reiste havsens bylgjor.
Jako jedno rzecze, wnet powstanie wiatr gwałtowny, a podnoszą się nawałności morskie.
26 Dei for upp imot himmelen, dei for ned i djupi, deira sjæl miste modet i ulukka.
Wstępują aż ku niebu, i zaś zstępują do przepaści, tak, iż się dusza ich w niebezpieczeństwie rozpływa.
27 Dei raga og tumla som drukne, og all deira visdom vart til inkjes.
Bywają miotani, a potaczają się jako pijany, a wszystka umiejętność ich niszczeje.
28 Då ropa dei til Herren i si naud, or deira trengslor førde han deim ut.
Gdy wołają do Pana w utrapieniu swojem, z ucisków ich wybawia ich.
29 Han let storm verta til stilla, og bylgjorne kringum deim tagna.
Obraca burzę w ciszę, tak, że umilkną nawałności ich.
30 Og dei vart glade då dei lagde seg, og han førde deim til den hamni dei ynskte.
I weselą się, że ucichło; a tak przywodzi ich do portu pożądanego.
31 Dei skal prisa Herren for hans miskunn og for hans under mot menneskjeborni
Niechajże wysławiają przed Panem miłosierdzie jego, a dziwne sprawy jego przed synami ludzkimi.
32 og høglova honom i folkesamling og lovsyngja honom der dei gamle sit saman.
Niech go wywyższają w zgromadzeniu ludu, a w radzie starców niechaj go chwalą.
33 Han gjorde elvar til ei øydemark og vatskjeldor til eit turrlende,
Obraca rzeki w pustynię, a potoki wód w suszę;
34 fruktsamt land til ei saltheid, for deira vondskap skuld, som budde der.
Ziemię urodzajną obraca w niepłodną dla złości tych, którzy w niej mieszkają.
35 Han gjorde øydemark til innsjø og turrlende til vatskjeldor.
Pustynie obraca w jeziora, a ziemię suchą w strumienie wód.
36 Og han let hungrige bu der, og dei bygde ein by til å bu i.
I osadza w nich głodnych, aby zakładali miasta ku mieszkaniu;
37 Og dei sådde åkrar og planta vinhagar, og dei fekk grøda til å hausta.
Którzy posiewają pole, a sadzą winnice, i zgromadzają sobie pożytek z urodzaju.
38 Og han velsigna deim, og dei auka mykje, og av fe gav han deim ikkje lite.
Takci im on błogosławi, że się bardzo rozmnażają, a dobytku ich nie umniejsza.
39 So minka dei att og vart nedbøygde av trykk og trengsla og sorg.
Ale podczas umniejszeni i poniżeni bywają okrucieństwem, nędzą, i utrapieniem;
40 Han som renner ut vanvyrdnad yver hovdingar og let deim villast i veglaus øydemark,
Gdy wylewa wzgardę na książąt, dopuszczając, aby błądzili po puszczy bezdrożnej.
41 han lyfte upp den fatige or vesaldomen og auka ætterne som ei hjord.
Onci nędznego z utrapienia podnosi, i rozmnaża rodzinę jego jako trzodę.
42 Dei ærlege ser det og gled seg, og all vondskap let att sin munn.
To widząc uprzejmi rozweselą się, a wszelka nieprawość zatka usta swe.
43 Den som er vis, han gjeve gaum etter dette, og dei må merke Herrens nådegjerningar.
Ale któż jest tak mądry, aby to upatrywał, i wyrozumiewał wszystkie litości Pańskie?
