Salmenes 107
1 Prisa Herren, for han er god, for æveleg varer hans miskunn!
E MILILANI aku ia Iehova, no ka mea, ua maikai ia; Ua mau loa no hoi kona lokomaikai.
2 So segjer Herrens utløyste, som han hev løyst ut or naudi,
E olelo mai no ka poe i hoolapanaiia e Iehova, Ka poe hoi ana i hoolapanai ai, mai ka lima mai o ka enemi.
3 som han hev sanka i hop frå landi, frå aust og frå vest, frå nord og frå havet.
No ka mea, ua hooili mai oia ia lakou mai na aina mai, Mai ka hikina, a me ke komohana mai, E mai ke kukulu akau, a mai ke kai mai.
4 Dei for vilt i øydemarki, i vegløysa, dei fann ingen by til å bu i.
Kuewa wale lakou ma ka waonahele, Ma ke ala waoakua hoi; Aole i loaa ia lakou ke kulanakauhale kahi e noho ai.
5 Hungrige og tyrste var dei, deira sjæl vanmegtast i deim.
Pololi iho la lakou, a makewai hoi, A maule ko lakou uhane iloko o lakou.
6 Då ropa dei til Herren i si naud, or deira trengslor fria han deim ut,
Alaila, kahea aku lakou ia Iehova iloko o ko lakou pilikia, A hoopakele mai oia ia lakou i ko lakou popilikia ana.
7 og han førde deim på rett veg, so dei gjekk til ein by dei kunde bu i.
Alakai mai la oia ia lakou ma ke ala pono, I hiki ai lakou i ke kulanakauhale, kahi e noho ai.
8 Dei skal prisa Herren for hans miskunn og for hans under mot menneskjeborni,
E mililani aku na kanaka ia Iehova no kona lokomaikai, A no kana mau hana kupanaha i na keiki a kanaka!
9 for han metta den tyrste sjæl, og den hungrige sjæl fyllte han med godt.
No ka mea, nana no i hookena i ka uhane makewai, A nana hoi i hoomaona i ka uhane pololi i ka maikai.
10 Dei sat i myrker og daudeskugge, bundne i stakarsdom og jarn,
O ka poe i noho ma ka pouli, ma ka malu hoi o ka make, A paa no hoi i ka popilikia a me ka hao;
11 av di dei hadde tråssa mot Guds ord og vanvyrdt råderne frå den Høgste.
No ka mea, ua kipi lakou i na olelo a ke Akua, A ua hoowahawaha i ke ao ana mai o ka Mea kiekie;
12 Og han bøygde deira hjarto med liding, dei snåva, og der var ingen hjelpar.
Alaila hookulou oia i ko lakou naau i ka luhi, Hina iho la lakou ilalo, aohe mea nana e kokua.
13 Då ropa dei til Herren i si naud, frå deira trengslor frelste han deim.
Alaila, hea aku lakou ia Iehova i ko lakou pilikia ana, A hoola mai oia ia lakou i ko lakou popilikia ana.
14 Han førde deim ut or myrker og daudeskugge, og deira band reiv han sund.
Hoopuka mai la oia ia lakou mailoko mai o ka pouli a me ka malu o ka make, A uhai hoi i ko lakou mea i paa ai.
15 Dei skal prisa Herren for hans miskunn og for hans under mot menneskjeborni;
E hoalohaloha aku na kanaka ia Iehova, no kona lokomaikai, A no kana mau hana kupanaha i na keiki a kanaka!
16 for han krasa koparportar og hogg sund jarnbommar.
No ka mea, ua wawahi oia i na pani keleawe o na pukapa A ua uhai no hoi oia i na kaola kipuka hao.
17 Dårar var dei for sin brotsveg, og for sine misgjerningar vart dei plåga.
O ka poe i lalau ma ka aoao o ka poe hewa, A me ka lawehala, ua hoopilikiaia lakou.
18 Deira sjæl vart leid av all mat, og dei kom nær til daudens portar.
Hoopailua no ko lakou uhane i na mea ai a pau; A hookokoke no lakou i na pukapa o ka make.
19 Då ropa dei til Herren i si naud; frå deira trengslor frelste han deim.
Alaila, hea aku no lakou ia Iehova i ko lakou pilikia ana, A hoola mai no oia ia lakou i ko lakou popilikia.
20 Han sende sitt ord og lækte deim og berga deim frå deira graver.
Haawi mai la oia i kana olelo, a hoala iho la ia lakou, A hoopakele no hoi ia lakou, mai ko lakou lua aku.
21 Dei skal prisa Herren for hans miskunn og for hans under mot menneskjeborni
E hoalohaloha aku na kanaka ia Iehova no kona lokomaikai, A no kana mau hana kupanaha i na keiki a kanaka!
22 og ofra takkoffer og fortelja um hans verk med fagnad.
E mohai aku no hoi lakou i ka mohai o ke aloha, A e hoike aku i kana mau hana me ka hauoli.
23 Dei som for ut på havet med skip, og som dreiv handel på dei store vatni,
O ka poe iho ilalo i ka moana, ma na moku, A hana i ka hana ma na moana nui;
24 dei såg Herrens gjerningar og hans underverk på djupet.
Ua ike no keia poe i na hana o Iehova, A mo kana mau mea kupanaha ma ka hohonu.
25 Han tala og let det koma ein stormvind, og denne reiste havsens bylgjor.
No ka mea, olelo wale mai oia, a hoala i ka makani kupikipikio, A piipii aku la na ale.
26 Dei for upp imot himmelen, dei for ned i djupi, deira sjæl miste modet i ulukka.
Pii aku la lakou i ka lani, a iho ilalo i ka hohonu: A hehee ko lakou uhane i ka ino.
27 Dei raga og tumla som drukne, og all deira visdom vart til inkjes.
Hikaka lakou i o, a ia nei, a kunewanewa hoi e like me ke kanaka ona, A pau wale aku no ko lakou akamai.
28 Då ropa dei til Herren i si naud, or deira trengslor førde han deim ut.
Alaila, hea aku lakou ia Iehova i ko lakou pilikia ana, A hoopakele mai oia ia lakou, mailoko mai o ko lakou popilikia.
29 Han let storm verta til stilla, og bylgjorne kringum deim tagna.
Hoolilo no oia i ka ino i pohu, A malie loa iho la na ale.
30 Og dei vart glade då dei lagde seg, og han førde deim til den hamni dei ynskte.
Alaila, lealea lakou, no ka mea, ua malie; A hoopae no oia ia lakou ma ke awa a lakou e makemake ai.
31 Dei skal prisa Herren for hans miskunn og for hans under mot menneskjeborni
E mililani aku na kanaka ia Iehova no kona lokomaikai, A no kana mau hana kupanaha i na keiki a kanaka!
32 og høglova honom i folkesamling og lovsyngja honom der dei gamle sit saman.
E hapai no hoi ia ia ma ka ahakanaka, A e halelu aku ia ia ma ke anaina o ka poe kahiko.
33 Han gjorde elvar til ei øydemark og vatskjeldor til eit turrlende,
Hoolilo no oia i na muliwai i waonahele, A me na waipuna i aina maloo;
34 fruktsamt land til ei saltheid, for deira vondskap skuld, som budde der.
A me ka aina hua nui, i aina hua ole, No ka hewa o ka poe e noho ana malaila.
35 Han gjorde øydemark til innsjø og turrlende til vatskjeldor.
A hoolilo no hoi oia i ka waonahele, i wai lana, A me ka aina maloo hoi i wai puna.
36 Og han let hungrige bu der, og dei bygde ein by til å bu i.
Malaila no oia e hoonoho ai i ka poe pololi, A hoomakaukau no hoi lakou i kulanakauhale, kahi e noho ai;
37 Og dei sådde åkrar og planta vinhagar, og dei fekk grøda til å hausta.
A lulu no hoi lakou ma na mahinaai, A kauu iho no i na mala waina, A haawiia mai ka hua i hoohuaia'i.
38 Og han velsigna deim, og dei auka mykje, og av fe gav han deim ikkje lite.
Hoomaikai mai la oia ia lakou, a kawowo nui ae la; Aole ia i hoemi i ka lakou poe holoholona.
39 So minka dei att og vart nedbøygde av trykk og trengsla og sorg.
A mahope, hooemiia lakou, a hoohaahania no hoi, No ka hookaumahaia, a me ka hewa, a me ka pilikia.
40 Han som renner ut vanvyrdnad yver hovdingar og let deim villast i veglaus øydemark,
Ninini mai oia i ka hoomaau maluna o na'lii, A alakai no hoi oia ia lakou ma kahi mehameha, ala ole.
41 han lyfte upp den fatige or vesaldomen og auka ætterne som ei hjord.
Hookiekie nae oia i ka poe hune mailoko aku o ka pilikia, A hoolilo i kona mau ohana, me he ohana hipa la.
42 Dei ærlege ser det og gled seg, og all vondskap let att sin munn.
E ike aku no ka poe pono, a e lealea lakou; A e paa no ka nuku o ka hewa a pau.
43 Den som er vis, han gjeve gaum etter dette, og dei må merke Herrens nådegjerningar.
Owai la ka mea akamai, a malama i keia mau mea! O lakou ka i hoomaopopo i ka lokomaikai o Iehova.
