Salmenes 107
1 Prisa Herren, for han er god, for æveleg varer hans miskunn!
A sitlohnah tah kumhal hil ham a then dongah BOEIPA te uem uh lah.
2 So segjer Herrens utløyste, som han hev løyst ut or naudi,
Rhal kut lamkah a tlan hlang loh BOEIPA kah a tlan te thui saeh.
3 som han hev sanka i hop frå landi, frå aust og frå vest, frå nord og frå havet.
Te vaengah amih te khocuk, khotlak, tlangpuei, tuitunli, khohmuen amkah a coi.
4 Dei for vilt i øydemarki, i vegløysa, dei fann ingen by til å bu i.
Khosoek khopong ah khopuei tolrhum longpuei a hmuh uh mueh la kho a hmanguh.
5 Hungrige og tyrste var dei, deira sjæl vanmegtast i deim.
Bungpong neh tuihalh la a khuiah a hinglu te rhae.
6 Då ropa dei til Herren i si naud, or deira trengslor fria han deim ut,
Kho a bing vaengah BOEIPA te a khue uh tih khobing khui lamkah amih te a huul.
7 og han førde deim på rett veg, so dei gjekk til ein by dei kunde bu i.
Te dongah amih te tolrhum khopuei la caeh ham a thuem longpuei neh a hoihaeng.
8 Dei skal prisa Herren for hans miskunn og for hans under mot menneskjeborni,
Hlang koca rhoek ham a sitlohnah neh khobaerhambae aka sai BOEIPA te uem uh pai saeh.
9 for han metta den tyrste sjæl, og den hungrige sjæl fyllte han med godt.
A hinglu aka halthi te tuihalh a dip pah sak tih a hinglu aka pongnaeng te khaw hnothen a cung sak.
10 Dei sat i myrker og daudeskugge, bundne i stakarsdom og jarn,
Hlangvang tah khohmuep neh dueknah hlipkhup kah thirhui neh phacipphabaem la aka ngol thongtla la coenguh.
11 av di dei hadde tråssa mot Guds ord og vanvyrdt råderne frå den Høgste.
Pathen kah olka te a koek uh tih Khohni kah oluen khaw a tlaitlaek uh.
12 Og han bøygde deira hjarto med liding, dei snåva, og der var ingen hjelpar.
Te dongah thakthaenah dongla a kunyun sak tih a lungbuei a toh uh vaengah bom pawh.
13 Då ropa dei til Herren i si naud, frå deira trengslor frelste han deim.
Tedae kho a bing uh vaengah BOEIPA taengla pang uh tih amih te khobing khui lamkah koep a khang.
14 Han førde deim ut or myrker og daudeskugge, og deira band reiv han sund.
Amih te khohmuep neh dueknah hlipkhup lamkah a poh tih a kuelrhui khaw a bawt pah.
15 Dei skal prisa Herren for hans miskunn og for hans under mot menneskjeborni;
Hlang koca rhoek ham a sitlohnah neh khobaerhambae aka sai BOEIPA te uem uh pai saeh.
16 for han krasa koparportar og hogg sund jarnbommar.
Rhohum thohkhaih te a phil tih thicung thohkalh khaw a tloek.
17 Dårar var dei for sin brotsveg, og for sine misgjerningar vart dei plåga.
Amih tah boekoek longpuei kah hlang ang neh amamih kathaesainah dongah phaep uh.
18 Deira sjæl vart leid av all mat, og dei kom nær til daudens portar.
A hinglu loh caak boeih a tuei pah uh tih dueknah vongka te a paan uh.
19 Då ropa dei til Herren i si naud; frå deira trengslor frelste han deim.
Kho a bing vaengah BOEIPA taengah pang uh tih amih te khobing khui lamkah a khang.
20 Han sende sitt ord og lækte deim og berga deim frå deira graver.
A ol a hlah phoeiah amih a hoeih sak tih amih rhomhmop te a poeng a hal sak.
21 Dei skal prisa Herren for hans miskunn og for hans under mot menneskjeborni
Hlang koca rhoek ham a sitlohnah neh khobaerhambae aka sai BOEIPA te uem uh pai saeh.
22 og ofra takkoffer og fortelja um hans verk med fagnad.
Te dongah uemonah hmueih te nawn uh saeh lamtah tamlung neh a bibi te doek uh saeh.
23 Dei som for ut på havet med skip, og som dreiv handel på dei store vatni,
Sangpho neh tuitunli ah suntla uh tih tui puei ah bitat aka saii rhoek loh,
24 dei såg Herrens gjerningar og hans underverk på djupet.
BOEIPA kah bibi neh a laedil kah khobaerhambae te a hmuh uh.
25 Han tala og let det koma ein stormvind, og denne reiste havsens bylgjor.
A voek vaengah hlipuei khohli thoo tih tuilae khaw samboek.
26 Dei for upp imot himmelen, dei for ned i djupi, deira sjæl miste modet i ulukka.
Vaan la luei uh tih tuidung la a suntlak uh vaengah a hinglu tah yoethaenah neh paci uh.
27 Dei raga og tumla som drukne, og all deira visdom vart til inkjes.
Yurhui bangla lam uh tih a yoka dongah a cueihnah boeih hma uh.
28 Då ropa dei til Herren i si naud, or deira trengslor førde han deim ut.
Kho a bing vaengah BOEIPA taengla pang uh tih amih te khobing khui lamkah a poh.
29 Han let storm verta til stilla, og bylgjorne kringum deim tagna.
Hlipuei te bidip la a duem sak tih tuiphu rhoek khaw ngam uh.
30 Og dei vart glade då dei lagde seg, og han førde deim til den hamni dei ynskte.
Tuiphu a sap vaengah a kohoe uh tih amamih kah a naepnah langdai la a mawt.
31 Dei skal prisa Herren for hans miskunn og for hans under mot menneskjeborni
Hlang koca rhoek ham a sitlohnah neh khobaerhambae aka sai BOEIPA te uem uh pai saeh.
32 og høglova honom i folkesamling og lovsyngja honom der dei gamle sit saman.
Te dongah pilnam hlangping lakliah amah te pomsang uh saeh lamtah patong rhoek kah tolrhum ah thangthen uh saeh.
33 Han gjorde elvar til ei øydemark og vatskjeldor til eit turrlende,
Tuiva te khosoek la, tuiphuet tui khaw tuihang la a khueh.
34 fruktsamt land til ei saltheid, for deira vondskap skuld, som budde der.
Cangthen kho khaw boethae loh kho a sak thil dongah lungkaehlai la,
35 Han gjorde øydemark til innsjø og turrlende til vatskjeldor.
khosoek te tuibap tui la, rhamrhae lai khaw tuiphuet tui la a khueh.
36 Og han let hungrige bu der, og dei bygde ein by til å bu i.
Teah te bungpong rhoek kho a sak sak tih tolrhum khopuei a thong uh.
37 Og dei sådde åkrar og planta vinhagar, og dei fekk grøda til å hausta.
Te vaengah khohmuen a tawn uh tih misur a tue dongah a vuei a thaih cuen.
38 Og han velsigna deim, og dei auka mykje, og av fe gav han deim ikkje lite.
Amih te yoethen a paek tih muep a ping uh vaengah a rhamsa khaw polpai sak pawh.
39 So minka dei att og vart nedbøygde av trykk og trengsla og sorg.
Tedae a polpai uh vaengah caya yoethae neh kothae dongah ngam uh sut.
40 Han som renner ut vanvyrdnad yver hovdingar og let deim villast i veglaus øydemark,
Hlangcong rhoek te nueihbu a hawk thil tih long mueng hinghong la kho a hmang sak.
41 han lyfte upp den fatige or vesaldomen og auka ætterne som ei hjord.
Tedae khodaeng te phacipphabaem lamkah a hoeptlang tih a hui a ko te boiva bangla a khueh.
42 Dei ærlege ser det og gled seg, og all vondskap let att sin munn.
Aka thuem rhoek loh a hmuh uh vaengah a kohoe uh dae dumlai boeih long tah a ka khoep a buem.
43 Den som er vis, han gjeve gaum etter dette, og dei må merke Herrens nådegjerningar.
U khaw aka cueih long tah hekah he kuem saeh lamtah BOEIPA kah sitlohnah te yakming uh saeh.
