Salmenes 106
1 Halleluja! Prisa Herren, for han er god, for æveleg varer hans miskunn!
KAPINGA Ieowa, pwe i me mau, pwe a kalangan pan potopot eta.
2 Kven kann fullt ut nemna Herrens velduge verk, forkynna all hans lov?
Is me kak inda duen dodok manaman en Ieowa, o is me kak kapinga sapwilim a dodok kasapwal?
3 Sæle er dei som tek vare på det som rett er, den som gjer rettferd til kvar tid!
Meid pai, me kolekol me pung, o me kin wiada me pung ansau karos!
4 Herre, kom meg i hug med den godhug du hev for ditt folk, gjesta meg med di frelsa!
Maing Ieowa, kom kotin taman ia da duen ar kalangan, me kom kotin inauki ong sapwilim omui aramas akan, kasansale dong kit omui sauas!
5 so eg kann skoda lukka åt dine utvalde, gleda meg med ditt folks gleda, rosa meg med din arv.
Pwe i en kilang pai en sapwilim omui pilipildar akan o peren kidar peren en sapwilim omui aramas akan, o kapinga iang omui soso.
6 Me hev synda med våre feder, me hev gjort ille, me hev vore ugudlege.
Kit iang sam at oko wiadar dip, se wiadar sapung, se kawelar kusoned o kapwaiada tiak en me pung kan.
7 Våre feder i Egyptarland agta ikkje på dine under, dei kom ikkje i hug dine mange nådegjerningar, men dei var tråssuge ved havet, ved Raudehavet.
Sam at akan nan Äkipten sota insenoki sapwilim omui manaman akan, pwe re sota tamanda omui kalangan lapalap, o re katiwo ong me lapalap o ni kailan madau ni sed waitata.
8 Men endå frelste han deim for sitt namn skuld, av di han vilde kunngjera si magt,
Ari so, a kotin dore ir ala pweki mar a, pwen kasaleda a manaman.
9 og han truga Raudehavet so det vart turt, og han let deim ganga gjenom djupi som på slette marki,
A kotin masani ong sed waitata, ap ngalangaledier; o a kotin kalua irail wasa lol dueta sap tan eu.
10 og han frelste deim frå hans hand som hata deim, og løyste deim ut or fiendehand,
Iduen a kotin dore ir ala sang nan pa en me kailong kin ir, o a kotin sauasa ir sang nan pa en imwintiti;
11 og vatn gøymde deira motstandarar, ikkje ein vart att av deim.
Pil kadupaledi arail imwintiti kan, sota amen pitila.
12 Då trudde dei på ordi hans, då song dei hans lov.
Irail ap kamelele a masan akan, o kaul en kaping ong i.
13 Men snart gløymde dei hans gjerningar, dei bia ikkje på hans råd;
A re pil madang monokelar a wiawia kan, o re sota auiaui a masan.
14 men dei fekk ein gir i seg i øydemarki, og dei freista Gud på den ubygde stad.
Irail dire kila inong sued, ap kasongesong. Kot nan sap tan,
15 Då gav han deim det dei vilde hava, men sende tærande sjukdom yver deira liv.
Ap kotin mueid ong insen arail, o kotiki ong ir, lol ar lao suedala.
16 Og dei vart ovundsjuke på Moses i lægret, på Aron, Herrens heilage.
Re ap kangudi ong Moses nan deu’rail, ong Aron me saraui en Ieowa men.
17 Då opna jordi seg og slukte Datan, og ho let seg att yver flokken åt Abiram,
Sap ap sar pasang katalala Datan, o pur penang pon pwin en Apiram.
18 og det kveiktest eld på flokken deira, ein loge brende upp dei ugudlege.
O kisiniai eu kamasikada nan pung en arail pwin, umpul en kisiniai eu karongalar me doo sang Kot akan.
19 Dei gjorde ein kalv ved Horeb og tilbad eit støypt bilæte,
Re wiadar kau pul amen ni Orep, o dairukedi sang mon kilel kold eu.
20 og dei bytte burt si æra for bilætet av ein ukse som et gras.
O re kawilianeki arail lingan kilel en kau ol amen, me kin kangkang rä.
21 Dei gløymde Gud, sin frelsar, som hadde gjort store ting i Egyptarland,
Re monokelar Kot, arail saunkamaur, me kotin wiadar dodok lapalap nan Äkipten.
22 undergjerningar i Khams land, skræmelege ting ved Raudehavet.
O manaman akan nan sap en Am, o men kamasak ni sed waitata.
23 Og han tenktest til å tyna deim, dersom ikkje Moses, hans utvalde, hadde kasta seg imillom for hans åsyn til å avvenda hans vreide, at han ikkje skulde øydeleggja.
I ap kotin kupukupura, me a pan kame ir ala, ma Moses sapwilim a pilipildar amen sota pan pukoki dip arail, pwen kotiki wei sang sapwilim a ongiong, pwe ren der mela.
24 Og dei vanvyrde det herlege landet, dei trudde ikkje ordet hans,
A re mamaleki sap kaselel, o sota kamelele a masan kan.
25 og dei knurra i sine tjeld, høyrde ikkje på Herrens røyst.
O re lipaned nan im arail, o sota peiki ong masan en Ieowa.
26 Då lyfte han si hand imot deim til å slå deim ned i øydemarki,
I ap kotin kaula ong ir, me a pan kame ir ala nan sap tan.
27 og slå deira etterkomarar ned millom heidningarne og spreida deim kring i landi.
O kadaudok ar en wowokidi nan pung en men liki kan, o kamueit ir pasang nan sap akan.
28 Og dei batt seg saman med Ba’al-Peor, og dei åt av offer til dei daude,
O re wuki ong Pal-Peor, o kangala kisan mairong en ani mal.
29 og dei vekte harm ved si åtferd, og ei plåga braut ut millom deim.
O re kupur sued kin i ar wiawia kan, kalokolok eu ap lel ong ir.
30 Då stod Pinehas fram og heldt dom, og plåga stilltest;
Pineas ap kotida, kadeik irail ada, kalokolok ap imwisokalar.
31 og det vart rekna honom til rettferd frå ætt til ætt æveleg.
Mepukat me a wadekida ni pung, sang eu kainok lel eu kokolata.
32 Og dei vekte vreide ved Meribavatnet, og det gjekk Moses ille for deira skuld;
O re kupur suede kin i ni pil en Meripa, i me irail kareki ong Moses apwal laud.
33 for dei var tråssuge mot hans ande, og han tala tankelaust med sine lippor.
Pwe re kapataui ngen i, ap kotin sapungala ekis ni a masan kan.
34 Dei øydelagde ikkje dei folki som Herren hadde tala med deim um,
Re sota pil kanikiala wei kan, me Ieowa kotin masani ong ir.
35 men dei blanda seg med heidningarne og lærde deira gjerningar,
O re dolola men liki kan, o padakki arail tiak kan.
36 og dei tente deira avgudar, og desse vart deim til ei snara,
O re kaudoki ong arail dikedik en ani kan, rap wialar insar arail.
37 og dei ofra sine søner og døtter til magterne,
O re mairongki ong tewil sued akan nairail putak o seripein kan.
38 og dei rende ut skuldlaust blod, blod av sine søner og døtter som dei ofra til Kana’ans avgudar, og landet vart vanhelga med blodskuld.
O re kamelar mal aramas, iei udan nair putak o seripein oko, me re mairongki ong ani mal en Kanaan, a sap o kasamin kila nta.
39 Og dei vart ureine ved sine gjerningar og dreiv hor ved si åtferd.
O re kasamine kila pein irail ar wia kan, o nenekki ar dodok sued.
40 Då loga Herrens vreide upp imot hans folk, og han stygdest ved sin arv.
Ieowa ap kotin ongiongi ong sapwilim a aramas akan o kotin suedeki sapwilim a soso.
41 Og han gav deim i handi på heidningar, og dei som hata deim, vart herrar yver deim,
A kotin mueid ong ir nan pa en men liki kan, o me kailong kin ir, wialar ar kaun.
42 og deira fiendar trengde deim, og dei laut bøygja seg under deira hand.
O ar imwintiti katoutoui ir, o re namenokalar pan pa’rail.
43 Mange gonger fria han deim ut, men dei var tråssuge og sjølvrådige, og dei kom reint i vesaldom for si misgjerning.
A kotin dore ir ala pan pak toto, a re duedueta ni ar inong sued o madamadaua, o re malaulau kilar ar sapung.
44 Men han såg til deim då dei var i naud, med di han høyrde deira klagerop.
A a kotin irerong ar kan kangeranger, ni a kotin ereki ar weriwer.
45 Og han kom i hug si pakt for deim, og han ynkast etter si store miskunn.
O a kotin tamanda sapwilim a inau, o a kotin kalukila duen a kalangan lapalap.
46 Og han let deim finna miskunn hjå alle som hadde fanga deim.
O a kotin maki ong ir mon karos, me sali irail weier.
47 Frels oss, Herre vår Gud, og samla oss frå heidningarne, so me kann prisa ditt heilage namn, rosa oss av ditt lov!
Ieowa at Kot, kom kotin dore kit ala, sang ren men liki kan, pwe kit en danke mar omui saraui o sapwilim ar dodok mau kan.
48 Lova vere Herren, Israels Gud, frå æva og til æva! Og alt folket segje: Amen. Halleluja!
Kaping ong Ieowa, Kot en Israel, sang mas kokodo o pil kokolata! O aramas karos en inda: Amen, Aleluia!
