Salmenes 106
1 Halleluja! Prisa Herren, for han er god, for æveleg varer hans miskunn!
Halleluja! Pris Herren, for han er god, hans miskunnhet varer evindelig.
2 Kven kann fullt ut nemna Herrens velduge verk, forkynna all hans lov?
Hvem kan utsi Herrens veldige gjerninger, forkynne all hans pris?
3 Sæle er dei som tek vare på det som rett er, den som gjer rettferd til kvar tid!
Salige er de som tar vare på det som rett er, den som gjør rettferdighet til enhver tid.
4 Herre, kom meg i hug med den godhug du hev for ditt folk, gjesta meg med di frelsa!
Kom mig i hu, Herre, efter din nåde mot ditt folk, se til mig med din frelse,
5 so eg kann skoda lukka åt dine utvalde, gleda meg med ditt folks gleda, rosa meg med din arv.
så jeg kan se på dine utvalgtes lykke, glede mig med ditt folks glede, rose mig med din arv!
6 Me hev synda med våre feder, me hev gjort ille, me hev vore ugudlege.
Vi har syndet med våre fedre, vi har gjort ille, vi har vært ugudelige.
7 Våre feder i Egyptarland agta ikkje på dine under, dei kom ikkje i hug dine mange nådegjerningar, men dei var tråssuge ved havet, ved Raudehavet.
Våre fedre i Egypten aktet ikke på dine undergjerninger, de kom ikke i hu dine mange nådegjerninger, men var gjenstridige ved havet, ved det Røde Hav.
8 Men endå frelste han deim for sitt namn skuld, av di han vilde kunngjera si magt,
Dog frelste han dem for sitt navns skyld, for å kunngjøre sitt velde,
9 og han truga Raudehavet so det vart turt, og han let deim ganga gjenom djupi som på slette marki,
og han truet det Røde Hav, og det blev tørt, og han lot dem gå gjennem dypene som i en ørken,
10 og han frelste deim frå hans hand som hata deim, og løyste deim ut or fiendehand,
og han frelste dem av hans hånd som hatet dem, og forløste dem av fiendens hånd,
11 og vatn gøymde deira motstandarar, ikkje ein vart att av deim.
og vannet skjulte deres motstandere, det blev ikke én av dem tilbake.
12 Då trudde dei på ordi hans, då song dei hans lov.
Da trodde de på hans ord, de sang hans pris.
13 Men snart gløymde dei hans gjerningar, dei bia ikkje på hans råd;
Men snart glemte de hans gjerninger, de bidde ikke på hans råd;
14 men dei fekk ein gir i seg i øydemarki, og dei freista Gud på den ubygde stad.
men de blev grepet av begjærlighet i ørkenen, og de fristet Gud på det øde sted.
15 Då gav han deim det dei vilde hava, men sende tærande sjukdom yver deira liv.
Da gav han dem det de vilde ha, men sendte tærende sykdom over deres liv.
16 Og dei vart ovundsjuke på Moses i lægret, på Aron, Herrens heilage.
Og de blev avindsyke mot Moses i leiren, mot Aron, Herrens hellige.
17 Då opna jordi seg og slukte Datan, og ho let seg att yver flokken åt Abiram,
Jorden oplot sig og slukte Datan og skjulte Abirams hop,
18 og det kveiktest eld på flokken deira, ein loge brende upp dei ugudlege.
og en ild satte deres hop i brand, en lue brente op de ugudelige.
19 Dei gjorde ein kalv ved Horeb og tilbad eit støypt bilæte,
De gjorde en kalv ved Horeb og tilbad et støpt billede,
20 og dei bytte burt si æra for bilætet av ein ukse som et gras.
og de byttet sin ære mot billedet av en okse, som eter gress.
21 Dei gløymde Gud, sin frelsar, som hadde gjort store ting i Egyptarland,
De glemte Gud, sin frelser, som hadde gjort store ting i Egypten,
22 undergjerningar i Khams land, skræmelege ting ved Raudehavet.
undergjerninger i Kams land, forferdelige ting ved det Røde Hav.
23 Og han tenktest til å tyna deim, dersom ikkje Moses, hans utvalde, hadde kasta seg imillom for hans åsyn til å avvenda hans vreide, at han ikkje skulde øydeleggja.
Da sa han at han vilde ødelegge dem, dersom ikke Moses, hans utvalgte, hadde stilt sig i gapet for hans åsyn for å avvende hans vrede fra å ødelegge dem.
24 Og dei vanvyrde det herlege landet, dei trudde ikkje ordet hans,
Og de foraktet det herlige land, de trodde ikke hans ord,
25 og dei knurra i sine tjeld, høyrde ikkje på Herrens røyst.
og de knurret i sine telt, de hørte ikke på Herrens røst.
26 Då lyfte han si hand imot deim til å slå deim ned i øydemarki,
Da opløftet han sin hånd og svor at han vilde la dem falle i ørkenen
27 og slå deira etterkomarar ned millom heidningarne og spreida deim kring i landi.
og la deres avkom falle iblandt hedningene og sprede dem i landene.
28 Og dei batt seg saman med Ba’al-Peor, og dei åt av offer til dei daude,
Og de bandt sig til Ba'al-Peor og åt av offere til døde,
29 og dei vekte harm ved si åtferd, og ei plåga braut ut millom deim.
og de vakte harme ved sine gjerninger, og en plage brøt inn iblandt dem.
30 Då stod Pinehas fram og heldt dom, og plåga stilltest;
Da stod Pinehas frem og holdt dom, og plagen stanset;
31 og det vart rekna honom til rettferd frå ætt til ætt æveleg.
og det blev regnet ham til rettferdighet fra slekt til slekt evindelig.
32 Og dei vekte vreide ved Meribavatnet, og det gjekk Moses ille for deira skuld;
Og de vakte vrede ved Meribas vann, og det gikk Moses ille for deres skyld;
33 for dei var tråssuge mot hans ande, og han tala tankelaust med sine lippor.
for de var gjenstridige mot hans Ånd, og han talte tankeløst med sine leber.
34 Dei øydelagde ikkje dei folki som Herren hadde tala med deim um,
De ødela ikke de folk som Herren hadde talt til dem om,
35 men dei blanda seg med heidningarne og lærde deira gjerningar,
men de blandet sig med hedningene og lærte deres gjerninger,
36 og dei tente deira avgudar, og desse vart deim til ei snara,
og de tjente deres avguder, og disse blev dem til en snare,
37 og dei ofra sine søner og døtter til magterne,
og de ofret sine sønner og sine døtre til maktene.
38 og dei rende ut skuldlaust blod, blod av sine søner og døtter som dei ofra til Kana’ans avgudar, og landet vart vanhelga med blodskuld.
og de utøste uskyldig blod, sine sønners og sine døtres blod, som de ofret til Kana'ans avguder, og landet blev vanhelliget ved blod.
39 Og dei vart ureine ved sine gjerningar og dreiv hor ved si åtferd.
De blev urene ved sine gjerninger og drev hor ved sin adferd.
40 Då loga Herrens vreide upp imot hans folk, og han stygdest ved sin arv.
Da optendtes Herrens vrede mot hans folk, og han fikk avsky for sin arv.
41 Og han gav deim i handi på heidningar, og dei som hata deim, vart herrar yver deim,
Og han gav dem i hedningers hånd, og de som hatet dem, hersket over dem,
42 og deira fiendar trengde deim, og dei laut bøygja seg under deira hand.
og deres fiender trengte dem, og de blev ydmyket under deres hånd.
43 Mange gonger fria han deim ut, men dei var tråssuge og sjølvrådige, og dei kom reint i vesaldom for si misgjerning.
Mange ganger utfridde han dem; men de var gjenstridige i sine råd, og de sank ned i usseldom for sin misgjernings skyld.
44 Men han såg til deim då dei var i naud, med di han høyrde deira klagerop.
Og han så til dem når de var i nød, idet han hørte deres klagerop.
45 Og han kom i hug si pakt for deim, og han ynkast etter si store miskunn.
Og i sin godhet mot dem kom han sin pakt i hu, og det gjorde ham ondt efter hans store miskunnhet,
46 Og han let deim finna miskunn hjå alle som hadde fanga deim.
og han lot dem finne barmhjertighet for alle deres åsyn som hadde ført dem i fangenskap.
47 Frels oss, Herre vår Gud, og samla oss frå heidningarne, so me kann prisa ditt heilage namn, rosa oss av ditt lov!
Frels oss, Herre vår Gud, og samle oss fra hedningene til å love ditt hellige navn, rose oss av å kunne prise dig!
48 Lova vere Herren, Israels Gud, frå æva og til æva! Og alt folket segje: Amen. Halleluja!
Lovet være Herren, Israels Gud, fra evighet og til evighet! Og alt folket sier: Amen. Halleluja!
