Salmenes 106

1 Halleluja! Prisa Herren, for han er god, for æveleg varer hans miskunn!

Mumutendereze Mukama! Mwebaze Mukama kubanga mulungi, kubanga okwagala kwe tekuggwaawo emirembe gyonna.

2 Kven kann fullt ut nemna Herrens velduge verk, forkynna all hans lov?

Ani ayinza okwogera ku bikulu Mukama by’akola n’abimalayo, oba okumutendereza obulungi nga bw’asaanira?

3 Sæle er dei som tek vare på det som rett er, den som gjer rettferd til kvar tid!

Balina omukisa abalina obwenkanya, era abakola ebituufu bulijjo.

4 Herre, kom meg i hug med den godhug du hev for ditt folk, gjesta meg med di frelsa!

Onzijukiranga, Ayi Mukama, bw’obanga okolera abantu bo ebirungi; nange onnyambe bw’olibalokola,

5 so eg kann skoda lukka åt dine utvalde, gleda meg med ditt folks gleda, rosa meg med din arv.

ndyoke neeyagalire wamu n’abalonde bo nga bafunye ebirungi, nsanyukire wamu n’eggwanga lyo, era ntendererezenga mu bantu bo.

6 Me hev synda med våre feder, me hev gjort ille, me hev vore ugudlege.

Twonoonye, nga bajjajjaffe bwe baakola; tukoze ebibi ne tusobya nnyo.

7 Våre feder i Egyptarland agta ikkje på dine under, dei kom ikkje i hug dine mange nådegjerningar, men dei var tråssuge ved havet, ved Raudehavet.

Bakadde baffe tebaafaayo kujjukira ebyamagero bye wakola nga bali mu Misiri; n’ebyekisa ebingi bye wabakolera tebaabijjukira, bwe baatuuka ku Nnyanja Emyufu ne bakujeemera.

8 Men endå frelste han deim for sitt namn skuld, av di han vilde kunngjera si magt,

Naye Mukama n’abalokola, olw’erinnya lye, alyoke amanyise amaanyi g’obuyinza bwe obungi.

9 og han truga Raudehavet so det vart turt, og han let deim ganga gjenom djupi som på slette marki,

Yaboggolera Ennyanja Emyufu, n’ekalira; n’abakulembera okubayisa mu buziba ng’abayita ku lukalu mu ddungu.

10 og han frelste deim frå hans hand som hata deim, og løyste deim ut or fiendehand,

Yabawonya abalabe baabwe; n’abanunula mu mikono gy’abo ababakyawa.

11 og vatn gøymde deira motstandarar, ikkje ein vart att av deim.

Amazzi ne gabuutikira abalabe baabwe; ne wataba n’omu awona.

12 Då trudde dei på ordi hans, då song dei hans lov.

Olwo ne bakkiriza ebigambo bye, bye yabasuubiza; ne bayimba nga bamutendereza.

13 Men snart gløymde dei hans gjerningar, dei bia ikkje på hans råd;

Waayita akabanga katono ne beerabira ebyo byonna bye yakola; ne batawulirizanga kubuulirira kwe.

14 men dei fekk ein gir i seg i øydemarki, og dei freista Gud på den ubygde stad.

Bwe baatuuka mu ddungu, okwegomba ne kubasukkirira; ne bagezesa Katonda nga bali mu lukoola olwo.

15 Då gav han deim det dei vilde hava, men sende tærande sjukdom yver deira liv.

Bw’atyo n’abawa kye baasaba, kyokka n’abaleetera n’olumbe olw’amaanyi.

16 Og dei vart ovundsjuke på Moses i lægret, på Aron, Herrens heilage.

Nga bali mu lusiisira baakwatirwa obuggya eri Musa ne Alooni abalonde ba Mukama.

17 Då opna jordi seg og slukte Datan, og ho let seg att yver flokken åt Abiram,

Ettaka ne lyasama ne limira Dasani; Abiraamu ne banne ne libasaanyaawo.

18 og det kveiktest eld på flokken deira, ein loge brende upp dei ugudlege.

Omuliro ne gukoleera ne gukwata abagoberezi baabwe; ennimi z’omuliro ne zookya aboonoonyi.

19 Dei gjorde ein kalv ved Horeb og tilbad eit støypt bilæte,

Bwe baali e Kolebu ne beekolera ennyana; ne basinza ekifaananyi ekyo kye baakola mu byuma bye baasaanuusa.

20 og dei bytte burt si æra for bilætet av ein ukse som et gras.

Ekitiibwa kya Katonda ne bakiwaanyisaamu ekibumbe ekifaanana ente erya omuddo.

21 Dei gløymde Gud, sin frelsar, som hadde gjort store ting i Egyptarland,

Ne beerabira Katonda eyabanunula, eyabakolera ebintu ebikulu bwe bityo mu Misiri,

22 undergjerningar i Khams land, skræmelege ting ved Raudehavet.

ebyamagero bye yabakolera mu nsi ya Kaamu, n’ebikolwa eby’entiisa ku Nnyanja Emyufu.

23 Og han tenktest til å tyna deim, dersom ikkje Moses, hans utvalde, hadde kasta seg imillom for hans åsyn til å avvenda hans vreide, at han ikkje skulde øydeleggja.

N’agamba nti, Ajja kubazikiriza. Naye Musa, omulonde we, n’ayimirira mu maaso ge n’amwegayirira, obusungu bwe ne bumuggwaako n’atabazikiriza.

24 Og dei vanvyrde det herlege landet, dei trudde ikkje ordet hans,

Baanyooma eby’ensi ennungi, kubanga ekisuubizo kye tebaakirinaamu bwesige.

25 og dei knurra i sine tjeld, høyrde ikkje på Herrens røyst.

Beemulugunyiriza mu weema zaabwe, ne batagondera ddoboozi lya Mukama.

26 Då lyfte han si hand imot deim til å slå deim ned i øydemarki,

Kyeyava yeerayirira nti alibazikiririza mu ddungu,

27 og slå deira etterkomarar ned millom heidningarne og spreida deim kring i landi.

era nga n’abaana baabwe balisaasaanira mu mawanga ne bafiira eyo.

28 Og dei batt seg saman med Ba’al-Peor, og dei åt av offer til dei daude,

Baatandika okusinza Baali e Peoli; ne balya ebyaweebwangayo eri bakatonda abataliimu bulamu.

29 og dei vekte harm ved si åtferd, og ei plåga braut ut millom deim.

Ne banyiiza Katonda olw’ebikolwa byabwe ebibi; kawumpuli kyeyava abagwamu.

30 Då stod Pinehas fram og heldt dom, og plåga stilltest;

Naye Finekaasi n’ayimirira wakati waabwe ne Katonda, kawumpuli n’agenda.

31 og det vart rekna honom til rettferd frå ætt til ætt æveleg.

Ekyo ne kimubalirwa nga kya butuukirivu emirembe gyonna.

32 Og dei vekte vreide ved Meribavatnet, og det gjekk Moses ille for deira skuld;

Bwe baatuuka okumpi n’amazzi ag’e Meriba ne banyiiza Mukama, ne baleetera Musa emitawaana;

33 for dei var tråssuge mot hans ande, og han tala tankelaust med sine lippor.

kubanga baajeemera ebiragiro bye, ne kimwogeza n’ebigambo ebitaali bya magezi.

34 Dei øydelagde ikkje dei folki som Herren hadde tala med deim um,

Abantu be baalwanyisa tebaabazikiriza nga Mukama bwe yali abalagidde,

35 men dei blanda seg med heidningarne og lærde deira gjerningar,

naye beetabika n’abannaggwanga ago ne bayiga empisa zaabwe.

36 og dei tente deira avgudar, og desse vart deim til ei snara,

Baasinza ebifaananyi ebikole n’emikono eby’amawanga ago ne bibafuukira omutego.

37 og dei ofra sine søner og døtter til magterne,

Baawaayo batabani baabwe ne bawala baabwe eri bakatonda abo.

38 og dei rende ut skuldlaust blod, blod av sine søner og døtter som dei ofra til Kana’ans avgudar, og landet vart vanhelga med blodskuld.

Ne bayiwa omusaayi gwa batabani baabwe ne bawala baabwe abataliiko musango, be baawangayo eri ebifaananyi ebikole n’emikono Abakanani bye baakola, ensi n’eyonoonebwa n’omusaayi gwabwe.

39 Og dei vart ureine ved sine gjerningar og dreiv hor ved si åtferd.

Beeyonoona olw’ebyo bye baakola, ebikolwa byabwe ne bibafuula abataliimu nsa nga bavudde ku Katonda waabwe.

40 Då loga Herrens vreide upp imot hans folk, og han stygdest ved sin arv.

Mukama kyeyava asunguwalira abantu be, n’akyawa ezzadde lye.

41 Og han gav deim i handi på heidningar, og dei som hata deim, vart herrar yver deim,

N’abawaayo eri amawanga amalala, abalabe ne babafuga.

42 og deira fiendar trengde deim, og dei laut bøygja seg under deira hand.

Abalabe baabwe ne babanyigiriza, ne babatuntuza nnyo ddala.

43 Mange gonger fria han deim ut, men dei var tråssuge og sjølvrådige, og dei kom reint i vesaldom for si misgjerning.

Yabawonyanga abalabe baabwe emirundi mingi, naye obujeemu ne bubalemeramu, ebibi byabwe ne bigenda nga bibasaanyaawo.

44 Men han såg til deim då dei var i naud, med di han høyrde deira klagerop.

Naye bwe yawulira okukaaba kwabwe, n’abakwatirwa ekisa;

45 Og han kom i hug si pakt for deim, og han ynkast etter si store miskunn.

ku lwabwe, n’ajjukira endagaano ye; okwagala kwe okungi ne kumuleetera okukyusa ekirowoozo kye.

46 Og han let deim finna miskunn hjå alle som hadde fanga deim.

N’abaleetera okusaasirwa abo abaabawambanga.

47 Frels oss, Herre vår Gud, og samla oss frå heidningarne, so me kann prisa ditt heilage namn, rosa oss av ditt lov!

Ayi Mukama Katonda, otulokole, otukuŋŋaanye, otuggye mu mawanga, tulyoke twebazenga erinnya lyo ettukuvu, era tusanyukenga nga tukutendereza.

48 Lova vere Herren, Israels Gud, frå æva og til æva! Og alt folket segje: Amen. Halleluja!

Mukama atenderezebwenga, Katonda wa Isirayiri, emirembe n’emirembe. Abantu bonna ka boogere nti, “Amiina!” Mumutendereze Mukama.