Salmenes 106
1 Halleluja! Prisa Herren, for han er god, for æveleg varer hans miskunn!
Kaksakin LEUM GOD! Sang kulo nu sin LEUM GOD, tuh El wo, Ac lungkulang lal oan ma pahtpat.
2 Kven kann fullt ut nemna Herrens velduge verk, forkynna all hans lov?
Su ku in fahk ke ma wo nukewa ma El oru? Su ku in fahk lupan kaksak su fal nu sel?
3 Sæle er dei som tek vare på det som rett er, den som gjer rettferd til kvar tid!
Insewowo elos su liyaung ma sap lal, Su oru ma suwohs pacl e nukewa.
4 Herre, kom meg i hug med den godhug du hev for ditt folk, gjesta meg med di frelsa!
Esamyu, LEUM GOD, ke kom kasru mwet lom; Oekyu ke kom ac molela mwet lom.
5 so eg kann skoda lukka åt dine utvalde, gleda meg med ditt folks gleda, rosa meg med din arv.
Lela tuh nga in liye kapkapak lun mwet lom Ac wi engan lun mutanfahl lom, Tuh nga in welulos su konkin in pangpang mwet lom.
6 Me hev synda med våre feder, me hev gjort ille, me hev vore ugudlege.
Kut orekma koluk oana mwet matu lasr somla; Kut mwet koluk ac sesuwos.
7 Våre feder i Egyptarland agta ikkje på dine under, dei kom ikkje i hug dine mange nådegjerningar, men dei var tråssuge ved havet, ved Raudehavet.
Mwet matu lasr elos tia kalem ke orekma wolana lal in acn Egypt, Elos tia esam pacl puspis ma El akkalemye lungse lal nu selos, Ac elos lain El su Kulana ke sisken Meoa Srusra.
8 Men endå frelste han deim for sitt namn skuld, av di han vilde kunngjera si magt,
Tusruktu El molelosla oana El tuh wulela kac, In akkalemye ku lulap lal.
9 og han truga Raudehavet so det vart turt, og han let deim ganga gjenom djupi som på slette marki,
El sang sap lal nu sin Meoa Srusra, Na mu paola; El kolla mwet lal fahla fin acn pao.
10 og han frelste deim frå hans hand som hata deim, og løyste deim ut or fiendehand,
El molelosla liki inpoun mwet su srungalos; El aksukosokyalos liki mwet lokoalok lalos.
11 og vatn gøymde deira motstandarar, ikkje ein vart att av deim.
A mwet lokoalok lalos walomla in kof uh; Wangin sie selos lula.
12 Då trudde dei på ordi hans, då song dei hans lov.
Na mwet lal elos tufah lulalfongi wuleang lal Ac elos on ac kaksakunul.
13 Men snart gløymde dei hans gjerningar, dei bia ikkje på hans råd;
Tusruktu, elos sa na mulkunla ma El oru; Elos orekma na, tia tupan kas lal.
14 men dei fekk ein gir i seg i øydemarki, og dei freista Gud på den ubygde stad.
Nunkunma nwakulosla yen mwesis, Ac elos srike God we.
15 Då gav han deim det dei vilde hava, men sende tærande sjukdom yver deira liv.
Ke ma inge El sang ma elos siyuk kac, Tusruk El supwala pac sie mas upa nu inmasrlolos.
16 Og dei vart ovundsjuke på Moses i lægret, på Aron, Herrens heilage.
In acn mwesis, elos sok sel Moses Ac Aaron, mwet kulansap mutal lun LEUM GOD.
17 Då opna jordi seg og slukte Datan, og ho let seg att yver flokken åt Abiram,
Ke ma inge faclu mangelik ac okmulla Dathan, Ac piknilya Abiram ac sou lal.
18 og det kveiktest eld på flokken deira, ein loge brende upp dei ugudlege.
Oayapa e tuku lucng me Ac esukak un mwet koluk su welulos.
19 Dei gjorde ein kalv ved Horeb og tilbad eit støypt bilæte,
Elos sang gold ac orala soko cow fusr kac in acn Sinai, Ac elos alu nu ke ma sruloala sac.
20 og dei bytte burt si æra for bilætet av ein ukse som et gras.
Ouinge elos aolla wolana lun God Ke luman soko kosro su mongo mah.
21 Dei gløymde Gud, sin frelsar, som hadde gjort store ting i Egyptarland,
Elos mulkunla God su molelosla Ke orekma kulana lal in acn Egypt.
22 undergjerningar i Khams land, skræmelege ting ved Raudehavet.
Fuka lupan wolana ke ma El oru we, Ac mwe lut lulap su El oru sisken Meoa Srusra!
23 Og han tenktest til å tyna deim, dersom ikkje Moses, hans utvalde, hadde kasta seg imillom for hans åsyn til å avvenda hans vreide, at han ikkje skulde øydeleggja.
Ke God El fahk mu El ac kunausla mwet lal, Na Moses, mwet kulansap su El sulela, el tuyak lainul kac, Ac el sikulya mulat lun God tuh Elan tia kunauselosla.
24 Og dei vanvyrde det herlege landet, dei trudde ikkje ordet hans,
Na elos sisla facl wowo sac, Mweyen elos tia lulalfongi wulela lun God.
25 og dei knurra i sine tjeld, høyrde ikkje på Herrens røyst.
Elos muta torkaskas in lohm nuknuk selos, Ac tia porongo pusren LEUM GOD.
26 Då lyfte han si hand imot deim til å slå deim ned i øydemarki,
Ke ma inge El fulahk nu selos Lah El ac oru tuh elos in misa yen mwesis uh,
27 og slå deira etterkomarar ned millom heidningarne og spreida deim kring i landi.
Ac akfahsryelik fwil natulos nu inmasrlon mwet pegan, Ac lela elos in misa in acn sin mwetsac.
28 Og dei batt seg saman med Ba’al-Peor, og dei åt av offer til dei daude,
Na in acn Peor elos sifacna eisalosyang in wi alu nu sel Baal, Ac kang mongo ma kisakinyuk nu sin god misa uh.
29 og dei vekte harm ved si åtferd, og ei plåga braut ut millom deim.
Ouinge elos arulana purakak kasrkusrak lun LEUM GOD ke ma elos oru, Na mas na upa se sikyak inmasrlolos.
30 Då stod Pinehas fram og heldt dom, og plåga stilltest;
Na Phinehas el tuyak ac sang kai nu selos su oru ma koluk, Ac mas sac wanginla.
31 og det vart rekna honom til rettferd frå ætt til ætt æveleg.
Ma se inge mwe esmakin na yohk kacl, Oayapa nu sin fwil nu ke fwil tok uh.
32 Og dei vekte vreide ved Meribavatnet, og det gjekk Moses ille for deira skuld;
Mwet uh sifilpa akkasrkusrakye LEUM GOD sisken kof Meribah, Ac ma inge aktukulkulyel Moses.
33 for dei var tråssuge mot hans ande, og han tala tankelaust med sine lippor.
Elos oru Moses el arulana kasrkusrak Pwanang el kaskas ac tia nunku ke ma el fahk.
34 Dei øydelagde ikkje dei folki som Herren hadde tala med deim um,
Elos tiana onela mwet pegan In oana ma LEUM GOD El fahk nu selos.
35 men dei blanda seg med heidningarne og lærde deira gjerningar,
A elos payuk nu selos Ac oru ouiya lun mwet pegan.
36 og dei tente deira avgudar, og desse vart deim til ei snara,
Mwet lun God elos alu nu ke ma sruloala, Na ma inge kunauselosla.
37 og dei ofra sine søner og døtter til magterne,
Elos kisakin wen ac acn natulos Tuh in mwe kisa nu sin ma sruloala in facl Canaan.
38 og dei rende ut skuldlaust blod, blod av sine søner og døtter som dei ofra til Kana’ans avgudar, og landet vart vanhelga med blodskuld.
Elos uniya tulik natulos su wangin koluk la, Ac acn we kolukla ke srahn akmas inge.
39 Og dei vart ureine ved sine gjerningar og dreiv hor ved si åtferd.
Ouinge elos akfohkfokyalos ke orekma koluk lalos Ac elos tia inse pwaye nu sin God.
40 Då loga Herrens vreide upp imot hans folk, og han stygdest ved sin arv.
Ke ma inge LEUM GOD El mulat sin mwet lal; Ac El srungalosla.
41 Og han gav deim i handi på heidningar, og dei som hata deim, vart herrar yver deim,
El fuhlelosyang nu inpoun mwet pegan, Ac mwet lokoalok lalos elos leum faclos.
42 og deira fiendar trengde deim, og dei laut bøygja seg under deira hand.
Mwet lokoalok lalos akkeokyalos Ac elos muta ye nununku lalos.
43 Mange gonger fria han deim ut, men dei var tråssuge og sjølvrådige, og dei kom reint i vesaldom for si misgjerning.
Pacl puspis LEUM GOD El molela mwet lal, Tusruktu elos sikalani in lainul Pwanang elos tili in ma koluk.
44 Men han såg til deim då dei var i naud, med di han høyrde deira klagerop.
Tusruktu, LEUM GOD El akilen keok lalos Ac porongalos ke elos wowoyak nu sel.
45 Og han kom i hug si pakt for deim, og han ynkast etter si store miskunn.
Ke sripalos, El esam wuleang lal, Ac ke sripen lungse yohk lal nu selos El pakomutalos ac auliyak.
46 Og han let deim finna miskunn hjå alle som hadde fanga deim.
El oru tuh elos su akkohsyelos In pakomutalos.
47 Frels oss, Herre vår Gud, og samla oss frå heidningarne, so me kann prisa ditt heilage namn, rosa oss av ditt lov!
Molikutla, O LEUM GOD lasr, Ac uskutme liki inmasrlon mutunfacl uh, Tuh kut fah fahkak kulo lasr nu sum Ac kaksakin Ine mutal lom.
48 Lova vere Herren, Israels Gud, frå æva og til æva! Og alt folket segje: Amen. Halleluja!
Kaksakin LEUM GOD, God lun Israel; Kaksakunul inge ac nwe tok. Lela mwet nukewa in fahk, “Amen.” Kaksakin LEUM GOD!
